ตอนที่630อยากอุ้มหลาน

ตอนที่ 630 อยากอุ้มหลาน

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ พันเดชก็หันหน้ามามองจิดาภาแล้วขยับ ปากพูด “มีคนบางคนรับปากผมไว้ ว่าถ้าคุณย่าขึ้นเมื่อไรก็ให้ มาเป็นเจ้าภาพจัดงานแต่งงานของพวกเรา”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้จิดาภากกระพริบตาปริบๆ “จริงหรอ? ใครเป็นคนพูดนะ?” จิดาภาแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร

“คนบางคนพูดไว้!” สายตานั้นมองมาที่เธออย่างมั่นใจ

“เดาว่าคนนั้นไม่ใช่ฉัน!” จิดาภาปฏิเสธ แล้วกินต่อ

คุณยายตระกูลฐิตานันทจึงเอ่ยปากพูดขึ้น “ย่าจำได้ว่า ตอนที่ฆ่ายังกึ่งหลับกึ่งตื่นสลึมสลืออยู่ มีคนมากระซิบข้างหูย่า ว่า ถ้าฆ่าฟื้นขึ้นมาเมื่อไรต้องมาเป็นเจ้าภาพจัดงานแต่งงานให้ หนูนะคะ……” คุณยายตระกูลฐิตานันทพูดคล้อยตาม

จิดาภา “.. มองคุณยายตระกูลฐิตานันทแล้วอึ้งอยู่

อย่างนั้น “คุณย่า!”

ตอนนั้นเองพันเดชก็หัวเราะเขยิบเข้ามาใกล้จิดาภาแล้ว พูดขึ้นมาว่า “ที่แท้เธอก็อยากแต่งงานกับฉันมากขนาดนี้เลย หรอเนี่ย”

เมื่อเห็นท่าทางอวดเก่งของพันเดช จิดาภาก็อดที่จะขออกมาไม่ได้ “นายก็เลือกที่จะไม่แต่งได้

“ทำไมต้องไม่แต่งด้วยล่ะ? พอฉันเห็นว่าเธออยากจะแต่ง กับฉันมากขนาดนี้ ฉันก็ต้องแต่ง!” พันเดชพูด

“อย่าฝืนใจตัวเองก็เลยนะคะคุณพันเตช!”

“ไม่ฝืนใจ!”

เมื่อมองเธอ จิดาภาก็ยิ้มออกมา

พอได้เห็นท่าทีที่หวานชื่นของพวกเขาคุณยายตระกูลฐิตา นันทก็โล่งใจ “ดูเหมือนว่ายัยเด็กคนนี้จะไม่ทำให้ย่าผิดหวัง

เลยนะ”

จิดาภากับพันเดชจึงยิ้มออกมา

“ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้วก็รีบหาฤกษ์กันเถอะ!! คุณยายตระ กูลฐิตานันทพูดขึ้นอย่างใจร้อน

เมื่อพูดจบจิดาภากับพันเดชก็ต่างอึ้งไปตามๆกันเมื่อเห็น คุณยายตระกูลฐิตานันทมีท่าทีรีบร้อนเช่นนี้

“คุณย่าครับ การแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่นะครับ ไม่ใช่ว่า บอกว่าจะแต่งก็แต่งได้” พันเดชพูด

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้คุณยายตระกูลฐิตานันทก็ลองคิดดูแล้ว

พูดขึ้น “แต่ว่า……

“คุณย่าครับ วางใจได้รอผ่านช่วงนี้ไปอีกสักนิด ผมจะ จัดการเองอย่างดี!” พันเดชพูดพลางหันหน้าไปมองจิดาภาครั้งนี้เขาจะจัดงานแต่งงานของพวกเขาขึ้นอย่างไม่มีทาง สะเพร่าแน่นอน

เขาจะต้องจัดงานที่สมบูรณ์แบบให้กับจิตาภาแน่นอน

จิดาภาก็หันไปมองพันเดชแล้วยิ้มออกมา

คุณยายตระกูลฐิตานันทมองพวกเขา “โอเค ในเมื่อพวก ลูกพูดกันแบบนี้แล้ว ย่าก็ไม่ว่าอะไร แต่ขออย่างนึงนะ อย่าให้ ย่าต้องรอนาน!” คุณยายตระกูลฐิตานันทพูด

จิดาภากับพันเดชยิ้ม

“ตกลงครับตกลง แม่ แม่เพิ่งจะฟื้นเองนะก็อย่าเพิ่งมาบัง คับเด็กๆแต่งงานกันเลย พวกเขาน่ะมีความคิดความอ่านเป็น ของตัวเอง!” วรชิตพูดขึ้น

“ก็ฉันรีบอยากจะอุ้มหลานไวๆนี่นา ฉันก็อายุปูนนี้แล้วไม่รู้

จะตายวันตายพรุ่ง!”

“คุณย่าคะ!”

“คุณย่าครับ!”

จิดาภากับพันเดชร้องขึ้นมาพร้อมกัน

คุณยายตระกูลฐิตานันทมองพวกเขาอย่างตกใจ

จะพูดพร้อมกันอะไรขนาดนี้

ทั้งคู่มองไปทางเธอด้วยสายตาตำหนิ
คุณยายตระกูลฐิตานันทเอ่ยปากขึ้น “ย่าก็แค่เปรียบ เทียบ……..”

“คุณย่าคะ อย่าพูดแบบนี้อีกนะคะ ไม่อย่างงั้นพวกเราจะ

พาลไม่สบายใจเอาได้นะคะ!” จิดาภาพูด โดยเฉพาะเวลาที่คุณยายตระกูลฐิตานันทเพิ่งจะฟื้นมา

อย่างงี้! พวกเราจึงอ่อนไหวกับเรื่องนี้มาก

เมื่อเห็นท่าทางของแต่ละคน คุณยายตระกูลฐิตานันทจึง เอ่ยปากขึ้นมาดื้อๆว่า “ย่ารู้แล้วๆ ไม่พูดอีกแล้วจบนะ!”

เมื่อเห็นท่าทีสำนึกผิดของคุณยายตระกูลฐิตานันท์ พวก เขาถึงโล่งใจ “ต้องอย่างงี้สิ!”

คุณยายตระกูลฐิตานันทกวาดตามองพวกเราอย่างจำใจ แล้วกินอะไรไป

ดังนั้นช่วงเวลาที่แสนวิเศษได้ผ่านไปเช่นนี้

เมื่อกินข้าวเย็นเสร็จก็มากแล้ว จิดาภากับพันเดชก็ไม่ ได้ไปไหน พวกเขาค้างที่บ้านตระกูลฐิตานันท์

การที่คุณยายตระกูลฐิตานันทกลับมาทำให้พวกเขามี ความสุขไม่น้อย จึงพักที่นี่

จิดาภาและตุรีย์กำลังเกลี้ยกล่อมให้คุณยายตระกูลฐิตา นันทกินยา พันเดชไปห้องหนังสือ พอจิดาภาและดุรีย์เกลี้ย กล่อมให้คุณยายตระกูลฐิตานันทกินยาอย่างยากลำบอกเสร็จ ก็ต่างแยกย้าย
เมื่อถึงหน้าห้องครัว ขณะที่กำลังจะเคาะประตูก็ได้ยินเสียง ข้างในลอยออกมา

“ถ้าหากข้อกล่าวหาถูกยกฟ้องอีกแล้วเธอสามารถรอดไป ได้ พรุ่งนี้แกก็ไม่ต้องเสนอหน้าไปที่บริษัทอีก!” พูดพลางพันเดช ก็ตัดสายทิ้ง

จิดาภายืนอยู่หน้าประตู แม้เธอจะไม่ได้ยินเรื่องราวเป็นมา ทั้งหมดแต่เธอก็คิดออกมามันเพื่ออะไรกัน

เมื่อคิดได้เธอก็ผลักประตูเข้าไป

พอเขาได้ยินเสียง หันหน้ากลับมาดูพบว่าเป็นจิตาภา ใบหน้าที่คร่ำเคร่งก็ผ่อนคลายลง

“คุณย่าหลับแล้วหรอ?”

จิดาภาพยักหน้าแล้วเข้าไปหา

“ลำบากเธอแย่เลย!” พูดพลางพันเดชก็ยื่นแขนกอดดา

“เมื่อกี้ฉันได้ยินนายคุยโทรศัพท์ นายคุยกับทนายหรอ?”

จิดาภากาม

“เกี่ยวกับตุลยาหรอ?”

พันเดชยังคงพยักหน้า “ยิ้ม!”

พันเดชตัดสินใจเคลื่อนไหวบ้าง จิดาภาไม่ได้พูดอะไรต่อ

ไม่ว่าดุลยาจะทำกับเธออีกเรื่อง รวมถึงได้กระทำกับคุณยายตระกูลฐิตานันท์ เพียงแค่เรื่องที่เธอทำไว้กับกษิดิสมันก็ เพียงพอที่จะเธอถูกตัดสินลงโทษแล้ว