ตอนที่778ชุดแต่งงานประดับเพชร

ตอนที่ 778 ชุดแต่งงานประดับเพชร

เมื่อเห็นท่าทางของเปรมศักดิ์ไม่ค่อยอยากคุยต่อ จิดาภา จึงไม่พูดอะไรต่ออีกแล้ว เมื่อพูดเรื่องนั้นจบก็กลับออกไปทันที

เมื่อจิดาภากลับไป สายตาของเปรมศักดิ์คลุมเครือขึ้นมาก

ถ้าเขาทำได้ เขาจะรอถึงตอนนี้ทำไมล่ะ?

กลางดึก นานที เปรมศักดิ์จะโทรหากชกร ชวนหล่อน ออกมาทานข้าว

โทรศัพท์สายนี้ทำให้กชกรประหลาดใจอย่างมาก หล่อน

รีบแต่งตัว จากนั้นออกไปหาเขา

ท่ามกลางบรรยากาศเช่นนี้ ใจของกชกรค่อยๆเต้นแรงขึ้น เงยหน้าขึ้นมามองเปรมศักดิ์อยู่หลายครั้ง ดีใจอยู่สักพัก ต่อ มาก็เงียบสงบลง หล่อนกำลังคิดว่า ทำไมจู่ๆเขาถึงเรียกหล่อน ออกมาทานข้าวด้วย?

แต่เรื่องนี้ หล่อนไม่ได้ถามเขา เพราะหล่อนกลัวจะทำลาย

บรรยากาศ

เปรมศักดิ์นั่งทานข้าวเงียบๆ ด้วยท่าทางสง่างามแบบผู้ดีทุกท่วงท่าเหมือนนักแสดงในหนัง แต่เมื่อเขาทำขึ้นมากลับดู เป็นธรรมชาติและคล่องแคล่ว

สวรรค์ช่างไม่ยุติธรรม ลิขิตให้ชีวิตที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้ แล้วพวกคนที่ไม่มีชีวิตที่ดีเช่นนี้จะทำอย่างไร กชกรคิดอยู่ ภายในใจ

“อยากพูดอะไรเหรอ?” หล่อนก้มหน้าอยู่ ไม่รู้ว่าคนตรง

หน้ากำลังนั่งจ้องหน้าอยู่

“เอ๊ะ?” กชกรตกใจตะลึง หน้าแดงเล็กน้อย เสมือนกับถูก เขาล้วงความลับ

“อ้อ เปล่าค่ะ!” หล่อนทานข้าวพลาง “ทำไมจู่ๆถึงอยาก นัดฉันออกมาทานข้าวข้างนอกล่ะ?” หล่อนถามด้วยเสียงแผ่ว เบา

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาเงยหน้ามองหล่อน “ไม่ชอบเหรอ?”

“ไม่ใช่!” หล่อนตอบกลับทันที แต่หล่อนรู้สึกแปลกมาก จึงค่อยๆถามขึ้น “ฉันแค่รู้สึกสงสัยเฉยๆ!

“ถ้าเธอชอบ วันหลังฉันจะพาเธอมาอาทิตย์ละครั้ง เขา

พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งขรึม

“จริงเหรอ?” กชกรดีใจจนพูดตะโกนออกมา

เปรมศักดิ์พยักหน้า กชกรดีใจเป็นอย่างมาก ตอนแรกที่ และพอใจมากคิดว่าดีมากแล้ว ตอนนี้กลับดีขึ้นไปอีก หล่อนรู้สึกมีความสุข
ทานข้าวพลาง ดีใจจนยิ้มไม่หุบ แต่หล่อนก็ยังรู้สึกผิด ปกติที่เปรมศักดิ์เปลี่ยนไปมากเกินคาด

หรือจิดาภาไปคุยกับเขาแล้ว?

ไม่เช่นนั้นจู่ๆเขาจะเรียกหล่อนออกมาทานข้าวได้ยังไง แม้ว่าจะไม่ได้มีอะไรเยอะมาก แต่ก็ดีกว่าเมื่อก่อนมาก

คิดว่าใช่แล้วกัน!

แม้ว่าจิดาภาไม่ใช่น้องสาวแท้ๆของเขา แต่ดูไปแล้ว หล่อนนิสัยดีมาก สามีภรรยาตระกูลสวันนีย์รักและเอ็นดูจิดา ภาถือเป็นเรื่องสมเหตุสมผล

จากคำพูดของจิดาภา เปรมศักดิ์เป็นคนเชื่องช้า

เมื่อคิดเช่นนั้น หล่อนสบายใจขึ้นมาทันที ค่อยเป็นค่อย

ไป หล่อนไม่รีบ รอจนกว่าจะมีวันนั้น

หลังจากทานข้าวเสร็จ ทั้งสองกลับบ้านด้วยกัน

เมื่อเข้าไปในบ้าน เสียงมือถือของเปรมศักดิ์ดังขึ้น หยิบขึ้นมาแนบหู “ฮัลโหล…

เขา

“ผมทราบแล้ว!” สีหน้าของเปรมศักดิ์เคร่งเครียด ไม่ค่อยสู้ดีนัก

“เปรมศักดิ์ เป็นอะไรรึเปล่า?

“เธอกลับห้องไปพักผ่อนก่อนประชุมวิดีโอคอล!” เปรมศักดิ์พูดขึ้นฉันไปห้องทำงานต้อง
กชกรพยักหน้า ตอบกลับ “โอเค!

มองดูเปรมศักดิ์รีบก้าวเดินไปที่ห้องทำงาน

กชกรยืนอยู่ตรงนั้น มองดูแผ่นหลังของเขา เข้าใจดีว่าเขา เป็นคนทุ่มเทกับงาน ก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย จากนั้นจึงกลับ ห้องไปพักผ่อน

ได้ทานข้าวกับเปรมศักดิ์ ถือเป็นเรื่องที่มีความสุขมาก แล้ว เมื่ออาบน้ำเสร็จ หล่อนขึ้นไปนอนบนเตียง ยังคงยิ้มไม่

ผ่านไปสักพักใหญ่ เปรมศักดิ์ยังไม่มีทีท่าจะกลับมา หล่อนอุ่นนมไปให้เขา แต่เมื่อเดินถึงหน้าประตู หล่อนได้ยิน เสียงของเขาดังขึ้น แต่หล่อนก็กลัวว่าจะรบกวนเขา จึงเก็บนม กลับไป

เมื่อรู้ว่าเขาทำงานอยู่จริง หล่อนจึงแอบรู้สึกดีใจ สุดท้าย หล่อนเก็บความคิดนี้ไว้ล้มลงนอนบนเตียง

เปรมศักดิ์กลับมาตอนไหน หล่อนไม่รู้ตัวเลยสักนิด… กลางดึก จิดาภานอนอยู่บนโซฟา หัวหนุนขาของพันเดช

ไว้

พันเดชนั่งป้อนหล่อนกินผลไม้ ส่วนจิดาภาแค่อ้าปากและปิดปากบนโต๊ะมีสัญญาวางไว้อยู่หนึ่งฉบับ
“จิดาภา คุณไม่ได้ทำอะไรเลยแค่กลับเลื่อนฐานะเป็น เศรษฐีแถวหน้าของเมืองเลยนะ!”พันเดชพูดด้วยความอิจฉา หวนคิดถึงเมื่อก่อนที่ต้องต่อสู้ดิ้นรนอยู่สองปีจึงจะขึ้นมามี ตำแหน่งในวันนี้ได้ แต่ตอนนี้หล่อนไม่ได้ทำอะไรเลย แต่กลับมี หุ้นส่วนในสองบริษัทถึงยี่สิบเปอร์เซนต์

ฐานะของหล่อนเลื่อนขึ้นไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จิดาภาเงยหน้ามองเขา สายตาเบิก กว้าง “ใครบอกว่าฉันไม่ทำอะไรเลย?”

“คุณทำอะไรบ้าง?

“มัดใจคุณไว้ได้ไง!”

พันเดชพยักหน้าอย่างตั้งใจ “จริงด้วย จะว่าไปมีคำพูดนึง ความหมายดีมาก!

“อะไรเหรอ?”

“ผู้ชายต้องต่อสู้ฝ่าฝันกับโลก แต่ผู้หญิงต่อสู้เอาชนะ ผู้ชายได้ก็สำเร็จแล้ว!”

จิดาภาหัวเราะ “ทำไมรู้สึกว่าเหมือนคุณกำลังว่า ผู้หญิงไร้

ประโยชน์! ”

“ใครว่ากัน ผมกำลังชมคุณอยู่ต่างหาก!” เขาพูดพลาง ลุกขึ้น เข้าไปประชิด ใกล้จิดาภามากขึ้น ทั้งสองห่างกันเพียงคืบเดียว “จิดาภา คุณเอาชนะใจผมได้ก็พอแล้ว…” เขาพูด พลาง จูบลงบนปากของหล่อน

จิดาภายิ้ม

แต่หล่อนก็คิดเช่นนั้น รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไร แต่จู่ๆ กลับมีหุ้นส่วนเยอะขนาดนี้

มีหุ้นแต่ไม่ทำอะไรเลย หล่อนจะสบายใจได้เช่นไร

“เป็นอะไรไป? คุณไม่เห็นด้วย?” พันเดชขมวดคิ้วถาม แต่ ในความเป็นจริง เขาดูออกว่าหล่อนมีเรื่องไม่สบายใจ

จิดาภาส่ายหน้า “ฉันแค่คิดว่า มีหุ้นเยอะขนาดนี้ แต่ฉัน กลับไม่ได้ทำอะไร แบบนี้ไม่ดีรึเปล่า!?

“จิดาภา เมื่อไหร่คุณจะรู้จักเห็นแก่ตัวเองบ้าง คุณก็คิด เสียว่าคุณเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก!” พันเดชพูดขึ้น

จิดาภายิ้ม “งั้นก็ได้ ฉันจะลองเห็นแก่ตัวดูสักครั้ง ไม่ทำ อะไรเลย!

“แบบนี้จึงจะถูก ขอเพียงแค่รู้ไว้ ว่าคุณมีผมอยู่

จิดาภาพยักหน้า ยิ้มอย่างมีความสุข ทันใดนั้น เสียงมือถือของพันเดชดังขึ้น สั่นครดอยู่บนโต๊ะ

เมื่อได้ยินเสียง จิดาภาจึงลุกขึ้น หลีกทางให้ พันเดชหยิบ มือถือขึ้นมา นั่งลงไปอีกครั้ง และจิดาภาก็ยังคงล้มตัวลงหนุน นอนบนขาของเขา
“ฮัลโหล… เสียงอันแหบแห้งนิ่งขรึมดังขึ้น

“งั้นเหรอ? โอเค ฉันรู้แล้ว!” พันเดชยิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์ ราวกับกำลังดีใจกับเรื่องบางอย่าง

หลังจากวางสายลง จิดาภามองเขา “มีอะไรเหรอ?”

“ชุดแต่งงานมาถึงแล้ว พรุ่งนี้ก็ไปลองได้แล้ว!” พันเดชลบ ผมของหล่อน พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

จิดาภารู้สึกเซอร์ไพรส์มาก แม้ว่าจะไม่ใช่การแต่งงานครั้ง แรก แต่เป็นครั้งแรกที่หล่อนได้สวมชุดแต่งงาน อีกทั้ง เมื่อพูด เรื่องแต่งงาน ชุดแต่งงาน หล่อนยังคงรู้สึกตื่นเต้น

ผู้หญิงทุกคนล้วนแล้วมีชุดแต่งงานในฝัน ช่างเป็นเรื่องที่ดี

มากเลย

“ถึงแล้ว? หมายความว่ายังไง?” จิดาภาลุกขึ้นนั่ง สายตา

มองตรงไปที่เขา

“สั่งทำจากฝรั่งเศส โดยเฉพาะ เพิ่งถึงวันนี้ตอนบ่าย พรุ่งนี้ สามารถไปลองที่ร้านได้!” พันเดชกล่าว

จิดาภาตกใจตะลึง เรื่องงานแต่งงาน หล่อนไม่เคยถาม อะไรพันเดชมาก่อนเลย แน่นอน รวมถึงชุดแต่งด้วยเช่นกัน หล่อนรู้ดีว่าพันเดชจะจัดเตรียมทุกอย่างได้ดี แต่กลับคิดไม่ถึง เลยว่า เขาจะสั่งทำชุดแต่งงานจากปารีส

“สั่งทำจากฝรั่งเศส?” ถ้าเล็กไปจะทำยังไงล่ะ? ตอนนี้ฉัน ไม่เป็นยังไงไม่ใช่ว่านายไม่รู้ จะอ้วนขึ้นเมื่อไหร่ก็ได้!” จิดาภาพูดต่อ

“เรื่องนี้ผมคิดไว้แล้ว ครั้งนี้สั่งทำแบบแก้ไขได้ ดังนั้น

แม้ว่าคุณจะอ้วนขึ้นห้ากิโล ก็สามารถใส่ได้!” พันเดชพูดพลาง หัวเราะขึ้น สายตาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ท่าทางอันอ่อนโยนของ เขาทำให้จิดาภาอดไม่ได้ที่จะเข้าไปซุกบนตัวเขาอีกครั้ง

หล่อนคิดไม่ถึงเลยว่า พันเดชจะคิดได้รอบคอบเช่นนี้

จริงๆนะ ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรที่ทำให้หล่อนต้องเป็นห่วงเลย

ปลาบปลื้มใจจนบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก จิดาภา ซุกเข้าไปในอ้อมอกเขาเพื่อเป็นการแสดงออกถึงความขอบคุณ จากนั้นหล่อนจับหน้าของพันเดชไว้และจูบลง

แม้ว่าจะฝึกกับพันเดชมาเป็นเวลานาน แต่ทักษะการจูบ ของหล่อนยังไม่ดีเท่าไหร่ สุดท้ายยังคงเป็นพันเดชที่เป็นฝ่าย เริ่มก่อน จับท้ายทอยหล่อนไว้แน่น จากนั้นจูบอย่างดูดดื่มมาก

จนกระทั่งถึงความรู้สึกร้อนแรงจนอดไม่ไหว มือของพัน เดชอดไม่ได้ที่จะล้วงเข้าไปในเสื้อของหล่อน จิดาภาจึงผลักตัว ออกมา พูดด้วยความกระหืดกระหอบ “คุณพันเดช ตอนนี้ยัง ไม่ใช่เวลา..”

จากนั้น คำพูดเดียวทำลายบรรยากาศทั้งหมด เขาจึงต้อง ยอมหยุด จัดเสื้อที่เขาเลิกขึ้นให้ดี

จิดาภาทองหน้าเขาพลางยิ้มขึ้น
“พรุ่งนี้ผมจะไปลองชุดเป็นเพื่อนคุณ

จิดาภารีบพยักหน้าลง

หล่อนอยากเห็นมากว่าชุดแต่งงานที่พันเดชสั่งทำมาจะ มีหน้าตาเช่นไร

เช้าวันต่อมา

จิดาภาเดินเข้าไปในร้านชุดแต่งงานพร้อมกับพันเดช ร้าน หรูหรา ภายในตกแต่งด้วยโทนสีอ่อน

แต่เมื่อเห็นสไตล์การออกแบบ สามารถเห็นได้ชัดว่า เป็น ของที่มีมูลค่าสูง เมื่อพวกเขาเดินเข้าไป มีเพียงคนออกมา ต้อนรับเพียงหนึ่งคน

ท่าทางเป็นสไตล์ของตัวเอง อารมณ์ศิลปิน

หากจะกล่าวว่าเป็นผู้ชาย…เขาเป็นผู้ชายแน่นอน แต่ก็ดู เหมือนนักแสดงในซีรีย์ ดูสาวนิดหน่อย

แต่ที่เหลือเชื่อมากก็คือ เขาสวยมาก

สวยกว่าผู้หญิงทั่วไปมาก

ผิวขาว ไม่ถือว่าเตี้ย แต่เมื่อเทียบกับพันเดชแล้วก็ต่างกัน พอสมควร สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ เขาไม่ใส่ชุดลวดลายสีฉูดฉาด แต่กลับสวมสูทลำลองสีขาว ดูสะอาดตา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ