ตอนที่751 มีเธอก็เพียงพอ

ตอนที่ 751มีเธอก็เพียงพอ

ไปรยากลับนั่งตัวตรง มองเอลิสต์ ฉันตอบรับไปหรือยัง? ใครให้คุณไปตอบรับ? “ถึงจะพูดขนาดนี้แล้ว แต่ในใจก็เบิก บานใจมาก

“อือ ผมตอบรับไป! ”

“…….. ไปรยาหันหน้าไป ไม่มองเขา แต่ปกปิดอย่างไรก็ ปิดรอยยิ้มที่ยกขึ้นมาไม่ได้

ถึงจะพูดแบบนี้ แต่ใครก็มองออก ไปรยาไม่ได้โกรธข

นาดนั้นแล้ว

คุยกับจิดาภาแล้วก็แก้ว ตอนที่พันเดชพูด เธอก็เบะปาก ถึงน้ำเสียงจะไม่พอใจ มากน้อยแค่ไหน แต่เธอก็ไม่โกรธขนาด นั้นแล้ว

ผู้หญิงสามคนมาอยู่ร่วมกันช่างวุ่นวาย ไม่ผิดเลย

แก้วกับไปรยา และยังมีจิดาภา ทั้งสามคนคุยกันอย่างมี

ความสุข จิดาภาควรจะคิดนานแล้ว พวกเขาสองคนนิสัยตรง ไปตรงมา จะต้องคุยกันรู้เรื่องแน่นอน ทั้งสามเลยนัดไปเดิน เล่นกันครั้งหน้า
ก็เป็นการตัดสินใจที่มีความสุขกัน

เอลิสต์กับพันเดชกลับดื่มเหล้าคุยกันเบาๆ จากนั้นก็มอง

พวกเขา ยิ้มเล็กน้อย

พอกินข้าวเสร็จ ก็แยกย้าย

“พันเดช ฉันจะบอกคุณนะ ถ้าคุณทำให้จิตาภาเจ็บอีก ฉัน ไม่ปล่อยคุณแน่! ฉันไม่ใช่พนักงานของคุณ ฉันไม่กลัวคุณ หรอก! ไปรยาเตือน

พันเดชยกคิ้วขึ้น แต่ถ้าผมลงทุนสำเร็จ แป๊บเดียวคุณก็ กลายเป็นลูกน้องผมแล้ว!

“ฉัน……. ไปรยาคิด ก็จริง

มองเขา”งั้นฉันก็จะดำเนินการกิจการเล็กๆ ของฉัน ฉัน ไม่มีทางให้โอกาสคุณทำร้ายจิดาภาอีก!

มีเธอมีใจคิดถึงจิดาภาแบบนี้ พันเดชก็ดีใจมาก

ตอนนี้เอง หันไปมองจิดาภา ใบหน้าที่หล่อเหล่านั้นก็ยิ้ม

ออกมา “ตอนนี้กลับมีแค่เธอที่รังแกผม! ”

มองสายตาพวกเขาสบตาอย่างลึกซึ้ง ไปรยาจึงยิ้มออกมา

เอลิสต์มองไปรยา”พอแล้ว กลับได้แล้ว ไม่งั้นที่ร้านจะยุ่งอีกจนปลีกตัวมาไม่ได้!
ไปรยาจึงคิดขึ้นได้ อ้ออ้อใช่! “จากนั้นก็มองพวกเขา ฉัน ไปก่อนนะเอลิสต์เป็นขุนทรัพย์ของร้านเขียว ฉันต้องพาเขา กลับไป เราไว้เจอกันอีกนะ

“โอเค ขับรถกันดีๆล่ะ! ”

ไปรยาพยักหน้า จากนั้นมองไปที่แก้ว หาวันอื่นไปเดิน เล่นกัน!

“โอเค ขับรถดีๆ!

แบบนี้ ไปรยากับเอลิสต์ก็จากไป

พวกเขาสามคนก็กลับไปเช่นกัน ไปรยานั่งอยู่ด้านหลังพัน เดช พอถึงบริษัท ก็ไปทำงานเลย

ส่วนจิดาภากลับตามพันเดชขึ้นไปข้างบน

ในห้องทํางาน

จิดาภานั่งบนโซฟา หันไปมองพันเดช คุณอยากลงทุน

ร้านไปรยาจริงๆเหรอ? “

พันเดชก็นั่งข้างๆเธอเป็นอะไรไป? “

“ทรัพย์สินคุณมากมายขนาดไหน ร้านเล็กๆ เข้าตาคุณ

ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? “จิดาภาถาม ดังนั้นเอรู้ว่าพันเดชทำแบบนี้ เพราะว่าตัวเอง ไม่ใช่แค่โอกาสทางธุรกิจ

พันเดชกลับพูดนิ่งๆ ความคิดของเธอไม่เลว เปิดสาขาคง

ไม่เป็นปัญหา อีกอย่าง เธอก็มีความคิดของตัวเองและความทะเยอทะยาน แค่ขาดคนมาช่วยเท่านั้น อีกอย่าง เธอเป็น เพื่อนที่ดีของคุณ ผมควรจะช่วย อีกอย่างนะ มองออก เธอ กังวลแทนคุณจริงๆ! “พันเดชพูด

สมัยนี้ มีคนที่เอาใจใส่แบบนี้ มันไม่ง่ายเลย

จิดาภายิ้ม พยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ใช่ ฉันกับไปรยา

โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ถึงจะไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ แต่ก็ไม่ต่าง อะไรเลย!

“พอลงทุนเสร็จ ก็ให้คุณดูแล เป็นไง? “ใบหน้าที่หล่อ เหลาของพันเดช หล่อจนทำให้คนกรีดร้อง

“ฉัน! ? “จิดาภาชี้ไปที่ตัวเอง

จิดาภาพยักหน้า สะดวกด้วยไง! “ “แบบนี้ พวกคุณจะได้คุยกันอย่าง

“ช่างเถอะ ฉันไม่เคยศึกษาเรื่องนี้ “จิดาภาพูด

“คุณไม่จำเป็นต้องศึกษาใดๆ แค่นั่งรอรับเงินปันผลกพอ!

“งั้นไม่ใช่ว่าไปรยาจะไม่เท่าเทียมเกินไปเหรอ? “จิดาภา เลิกคิ้วถามอย่างยิ้มๆ

“เธอเป็นกรรมการบริหารร้านในเครือ จะต้องบรรลุผลอ ย่างพึงพอใจมากแน่!

จิดาภายิ้ม ค่อยว่ากันละกัน! ”
“อือ! “พันเดชไม่ว่าอะไร ที่จริง ในใจเขาเหตุผลที่สำคัญ ที่พันเดชลงทุนให้ไปรยา ก็เพราะจิตาภา อีกอย่าง นี่คือโอกาส ทางธุรกิจ

ร้านก็ไม่แย่ แต่เปรียบเทียบกับพันเดชคนที่ชอบเงินก้อน โตที่รับเข้ามาแล้ว เธอชอบเครื่องประดับ หุ้น ที่ดิน ทรัพย์สิน พวกนี้มากกว่า

ดังนั้น ลงทุนนี้ เขาใช้ชื่อของจิดาภา

และท่ามกลางสิ่งที่มองไม่เห็น ก็ช่วยเธอสร้างทรัพย์สินได้

มากมาย

“เป็นไงบ้าง ง่วงไหม พักหน่อยไหม? ! “พันเดชมองเธอ แล้วถาม

ใครจะรู้ว่าจิดาภากลับหาท่าสบายๆ เอนลงที่อ้อมแขนพัน

เดช “นิดหน่อย!

“งั้นคุณก็พักสักหน่อย! ”

“คุณล่ะ? ”

“ดูคุณพักผ่อน! “

จิดาภา ……..ฉันจะพักผ่อนดีๆได้ไง!? “จิดาภาถาม สุดท้ายพันเดชก็ขำ “โอเค คุณพักไป ผมยังมีเอกสารต้อง ”

ใครจะรู้ จิดาภายื่นมือไปกอดเอวเขาแน่น “เดี๋ยวค่อยดูสิ อยู่กับฉันก่อน!

น้อยมากที่จิดาภาจะอ้อน ในตอนนี้ พันเดชมองเธอ ใจก็

พักหนึ่งจึงพูด“โอเค! ”

จิตาภายิ้ม หาตำแหน่งที่สบายๆเอนลงไป เธอก็ไม่รู้ตัว เองเป็นอะไรไป ในตอนนี้ อยากจะพัวพันกับพันเดช อยากให้ เขาอยู่กับเธอ

ความรู้สึกที่มีเขาอยู่ ดีมาก!

พันเดชลูบผมเธอ มองเธอ จิดาภา…….. ”

“йÐ? ”

“ตอนนี้คุณหรือไม่คุณกำลังทำอะไรอยู่?

“ทำอะไร? “

“คุณกำลังยั่วผม! “พันเดชพูด

แก้มจิดาภาแดงเล็กน้อยที่ไหนล่ะ ฉันก็แค่พึ่งพาปกติ!

พึ่งพาทำให้ใจเขาสั่นยิ่งขึ้น

ทันใดนั้นพันเดชก็โน้มตัว จูบลงไปที่ริมฝีปากเธอ

ตำแหน่งของจิดาภา สบายมากที่พันเดชจะทำอะไร จิดาภาไม่ปฏิเสธ แต่ยื่นมือออกไป โอบที่คอเขา ไม่ว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร จะเกิดอะไรขึ้น เธอแค่รู้ว่า ถึงเวลาจะผ่านไป ทีละนิด แต่ยังคงมีความสวยงาม

พันเดชเห็น ทุกครั้งที่สัมผัสจิดาภา คือการทรมานตัวเอง

อย่างหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตอนนี้เธอแตะต้องอะไรไม่ได้ ทนไม่ ไหว ความรู้สึกนี้ ทรมานจนเขาจะบ้าอยู่แล้ว

ผิวสีทองแดงมีความร้อนแดงเล็กน้อย สายตาเขาเต็มไป ด้วยความปรารถนา ถึงจะเป็นแบบนี้ เขาก็ยังคงนิ่งมาก

“โอเค คุณพักเถอะ ผมไปดูเอกสารแล้ว! “พันเดชพูด แก้มของจิดาภาแดงเล็กน้อย เพราะว่าเธอก็รู้สึกถึง ปฏิกิริยาของพันเดช เธอพยักหน้า

พันเดชลูบผมเธอ แล้วจึงปล่อยเธอ ลุกขึ้นไปทำงาน เขาออกไป มุมปากจิดาภาก็ยิ้มออกมาอย่างซ่อนไม่ไหว

แอบมองไป พันเดชนั่งอยู่ตรงนั้น ก้มหน้า มองเอกสาร ท่าทางจริงจังสุดๆ หัวใจของเธอ เหมือนมีสิ่งของ ค่อยๆนุ่มลง

ก็แบบนี้ จิดาภามองจนหลับไป

เพราะว่าท้อง อาการนอนของเธอควบคุมไม่ได้ แต่ว่า คุณภาพของการนอน ก็ดีเกินความคาดหมาย การนอนเมื่อ ก่อนเบาบางมาก ตอนนี้ได้แค่นอนหลับ สี่สัปดาห์สำหรับเธอแล้ว คือความว่างเปล่า ไม่มีเรื่องอะไรสำคัญกว่าการนอน

ระหว่างนั้นพันเดชประชุม และยังตั้งใจให้คนซื้อนมมาให้ รอเธอตื่นมาดื่ม

ดังนั้น พอตื่นมา ก็สี่โมงแล้ว

จิดาภานับถือตัวเอง นอนอีก ก็กลัวว่าจะมืด

มองห้องทำงานที่โล่งโจ้ง ไม่มีคน บนโต๊ะกลับวางนมไว้ ไม่ต้องพูด ก็ต้องเป็นพันเดชให้คนเตรียมให้ ยิ้ม ไม่ยอมรับไม่ได้ ตอนนี้พันเดชเอาใจใส่มาก

มุมปากเธอ

หยิบนมขึ้นมา จิดาภาดื่มไม่กี่คำ ทันใดนั้นก็รู้สึกมีแรงไป

ทั้งตัว

ส่วนด้านนอก

พันเดชหยิบโทรศัพท์ ฟังที่ตำหนิด้านใน สีหน้าหม่น ผมรู้

แล้ว เธอไม่เป็นไรแน่ ผมจะต้องหาทางช่วยเธอ

พอวางสาย พันเดชก็มองโทรศัพท์ หันไป จากนั้น จิดา ภาก็ยืนอยู่หลังเขา

มุมปากมีรอยยิ้มอ่อนโยน พันเดชเดินเข้าไปตื่นแล้ว? “

จิดาภาพยักหน้า มองเขา “สายของพ่อเจมน่าเหรอ? “

ฉลาดอย่างเธอ จะทายไม่ออกได้อย่างไร หลังจากสัญญา ไปก็ต้องตรงไปตรงมา พันเดชก็ไม่ได้ปิดบัง พยักหน้า
จิดาภาคิด มองพันเดช ตอนเย็นเราไปเยี่ยมเจมน่าที่โรง พยาบาลกันเถอะ!

พันเดชตะลึง ก็พูดไปงั้นๆ ไม่ต้องหรอก ผมไปเองได้

“พันเดช ฉันไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผล ที่ฉันต้องการคือความ จริงใจ แต่ไม่ใช่ให้คุณได้ความรู้สึก เจมน่าเคยช่วยคุณ เพราะ ว่าคุณเลยเป็นแบบนี้ ส่วนตอนนี้เธออยู่โรงพยาบาล คุณเป็น ห่วงคือเรื่องปกติ ไปเยี่ยมเธอคือเรื่องปกติ! “จิดาภาพูด

วันนี้ เธออยู่กับพันเดช เอาเรื่องของเจมน่าลืมไว้ข้างหลัง ไม่ได้ไตร่ตรองถึงอารมณ์เขา เขากังวล เป็นเรื่องปกติ

เปลี่ยนเป็นตัวเอง ถ้าคนหนึ่งช่วยตัวเองจนเป็นแบบนี้ เธอ ก็ต้องกังวลมาก

ตอนนี้ ก็ไม่เกี่ยวกับความรักแล้ว ฟังที่เธอพูด พันเดชมองเธอ มองเธอ และก็มองเธอ สุดท้าย พยักหน้า อือ! ”

มีจิดาภาแบบนี้ เขาก็เพียงพอแล้ว!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ