ภรรยาที่น่าเกลียดของฉันเป็นคนสวย หรือไม่?

บทที่260เพื่อนร่วมงานคนใหม่(2)



บทที่260เพื่อนร่วมงานคนใหม่(2)

บทที่260 เพื่อนร่วมงานคนใหม่ (2)

“ฮัลโหล ”

“ถึงบ้านหรือยัง! “ไม่ใช่ใครอื่น เป็นพันเดชเอง

“อืม เพิ่งจะเข้าประตูมา! “จิดาภาตอบกลับไปแบบ

“สงชัยล่ะ กลับไปหรือยัง! ” พันเดชพูด

“กลับไปแล้ว!

ได้ยินแบบนี้ พันเดชถึงได้สบายใจขึ้นมาหน่อย

“อืม ถ้าไม่มีไรแล้ว เธอเองก็รีบพักผ่อนซะ! ”

“อืม! “จิดาภาตอบไปอย่างส่งๆอีกครั้ง

พูดจบ ก็วางสายลง

จิดาภามองที่โทรศัพท์ รู้สึกยากที่จะเข้าใจ

แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ช่วงนี้ เขาชินแล้วกับการโทรจิก

ของเขา

หลังจากกลับไป จิดาภาเช็ดเครื่องสําอาง อาบน้ำ แล้วขึ้น

ไปนอนบนเตียง จนฟ้ารุ่งสาง

วันรุ่งขึ้น
จิดาภาตื่นนอน ความหวาดกลัวของสองวันนี้สูญหายไป มากแล้ว

เธอลุกขึ้น เช่นเคย ทำอาหาร หลังจากนั้นก็ไปทำงาน

สองสามวันแล้วที่จิดาภาไม่ได้เข้าบริษัท เพียงแค่ถึง บริษัทก็รู้สึกสนิทสนมแล้วไม่น้อย

แก้วมองมาที่เธอ “จิดาภา สองสามวันนี้เธอหายไปไหน มาเหรอ?

พูดขึ้นแบบนี้ จิดาภานิ่งอึ้งไป แล้ววรีบยิ้ม “พอดีมีเรื่องที่ บ้านนิดหน่อย เลยลาไปสองวัน

“เธอนี่โชคดีจัง! “แก้วอดที่จะพูดไม่ได้

“โชคดี! ? “ได้ยินคำนี้ จิดาภามองไปที่แก้วอย่างหา ตอบไม่ได้ “สาวน้อย พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงเหรอ? ”

“เธอไม่รู้หรอก สองสามวันที่เธอไม่ได้มาเนี่ย พันเดช อย่างกับกินลูกปืนเข้าไปเลย เจอใครก็ไล่เขาหมด! “แก้วพูด

โม้

ได้ยินแบบนี้ จิดาภาก็อึ้ง แล้วมองไปที่เธอ “เวอร์ขนาดนี้ เลยเหรอ? ”

“เวอร์! ? “คำนี้พูดขึ้น แก้วถามกลับ “เธอลองถามดู มี แผนกไหนบ้างที่ไม่ถูกประธานพันเดชไล่ตะเพิด ฉันนี่ปลง แล้ว! ”

มองไปที่สีหน้าของแก้ว อยู่ๆจิดาภาก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดว่าดี

มีความรู้สึกแบบนี้ขึ้นมาในใจ หรือว่าพันเดชเป็นเพราะ เธอเหรอ?

แต่จะเป็นไปได้เหรอ?

ขณะที่จิตาภากำลังคิดอยู่ แก้วยื่นมือออกมาโบกที่ตรง หน้าเธอ “ฮัลโหล เธอคิดอะไรอยู่หน่ะ? ”

“หึม! ? “จิดาภาได้สติกลับ มองที่แก้ว แล้วยิ้ม “เปล่า งั้นฉันก็โชคดีจริงๆแหละ!

แก้วพยักหน้า

“แต่ว่า วันนี้ก็ไม่รู้ว่าประธานพันเดชจะอารมณ์เป็นยัง

ไง! “แก้วพูด

ขณะที่กำลังพูดอยู่นั้น เพียงแค่เห็นประตูลิฟต์เปิดออก พันเดชเดินออกมาจากลิฟท์ ชุดสูทสีดำ ร่างสูงหยุดชะงัก เพียงเขาปรากฏตัว ก็ฆ่าผู้คนได้ทันที

ใบหน้าหล่อสมบูรณ์แบบไม่ได้แสดงออกความรู้สึกใดๆ แต่

เมื่อเห็นพันเดช แก้วลนเหมือนไก่ถูกเชือด รีบหนี “ฉันไป ทํางานก่อนนะ!

ไม่รอให้จิดาภาได้มีโอกาสอ้าปาก ก็รีบวิ่งกลับไปที่แผนก ทํางานของตัวเอง

จิดาภานิ่ง น่ากลัวขนาดนี้เลยเหรอ?
ทันทีที่อยตาขึ้น พันเดชก็เดินมาถึงด้านหน้าเธอแล้ว หรือเรียกได้ว่า ด้านหน้าคือทางเดียวที่เธอต้องเดิน

จิดาภาเหลือบตาลง ต้องทํางาน

ใครจะไปรู้ว่าพันเดชกลัวเดินมาถึงตรงหน้าเธอ หยุดลง แล้วมองมาที่เธอ “เป็นไงบ้าง? ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม!? ”

ได้ยินเสียงที่อยู่บนหัว จิดาภาซ้อนตาขึ้น เมื่อเห็นตอนที่ พันเดชถามเธอ เธอก็รู้สึกว่ามีสายตามองมาที่เธอจากทุกมุม ทันที

จิดาภาชะงัก รีบยืนขึ้น ยิ้มแล้วพูด “ขอบคุณประธานพัน เดชที่เป็นห่วงนะคะ ไม่มีเรื่องอะไรแล้วค่ะ!”

ท่าทางของจิดาภา มีความเคารพ และระยะห่าง

ความคิดของเธอ พันเดชเองก็เดาไม่ออก เหลือบมองไป

ที่เธอ เอ่ยปาก”งั้นก็ดี ตั้งใจทำงาน! ”

“ฉันจะตั้งใจทำงานค่ะ!

พูดจบ พันเดชก็จ้องมองที่เธอ แล้วหมุนตัวกลับเข้าไปที่ห้องทํางาน


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ