ตอนที่ 167จะไม่ยอมปล่อยมือ(3)

ตอนที่ 167 จะไม่ยอมปล่อยมือ (3)

เมื่อได้ยินอย่างนี้ พันเดชก็ไม่ได้พูดอะไร รอยยิ้มที่มุม ปากของเขา มันเย็นชามาก

“ฉันคิดว่า จิดาภาต้องชอบลีโอ้แน่ๆเลย คุณคิดว่าไง พัน เดช?” ตุลยาพูดแล้วหันไปถามพันเดช

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ พันเดซยิ้ม “ฉันไม่คิดอย่างนั้นนะ

“ทำไมล่ะ” ตุลยาถามกลับ

“ความรู้สึกมันบอก!” พันเดชพูดอย่างสบาย ๆ แต่เสียง ของเขาเหมือนจะมีความโกรธแฝงอยู่

หลังจากได้ยินคำพูดของพันเดช ใบหน้าของตุลยาค่อน ข้างดูไม่ดี เธอจ้องตรงไปที่พันเดช แต่ในเวลานั้น อยู่ๆพันเดช ก็หยุดรถกะทันหัน

ตุลยา ฉันเพิ่งนึกได้ว่ายังมีธุระต่อ เลยพาเธอกลับไปส่ง ไม่ได้!” พันเดชกล่าว

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ตุลยามองตรงไปที่พันเดช ดูเหมือนจะมอง หาร่องรอยจากการแสดงออกของเขา

แต่มองอยู่ตั้งนาน ก็ไม่เห็นเจออะไร
“พันเดซ คุณชอบจิตาภาใช่ไหม?” ในขณะนั้น ตุลยามอง ไปที่พันเดชและถามทันที

เมื่อได้ยินอย่างนี้ พันเดชขมวดคิ้วและมองไปที่เธอด้วย ความไม่พอใจ “เธอพูดว่าไงนะ?”

“ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าทุกอย่างเปลี่ยนไปตั้งแต่มีจิดาภา คุณ ก็เปลี่ยนไป …” ตุลยามองไปที่พันเดชและพูดทีละคำ

เมื่อมองตาของตุลยา พันเดชก็ขมวดคิ้วว่า “เธอคิดมาก เกินไป!”

“จริงเหรอ” ตุลยามองไปที่เขาแล้วถาม

“เธอไม่เชื่อฉัน!” พันเดชหันกลับมามองและถามตุลยา

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หัวใจของตุลยาก็ดูเหมือนจะโดนอะไรบาง อย่างกระแทก แล้วเธอก็พูดว่า “ฉันไม่เชื่อหรอก ตุลยาไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกนั้นอย่างไร แค่

“พอแล้ว อย่าคิดมาก!” ในขณะนั้น พันเดชมองไปที่ตุล

ยาแล้วพูด

“ฉันจะส่งเธอกลับเอง!” พันเดชไม่พูดอีกต่อ แต่เขาเริ่ม ออกรถแล้วขับตรงไปที่บ้านของตุลยา

ระหว่างทางทั้งสองไม่ได้พูดอะไรเลย พวกเขามาถึงประตู

บ้านของตุลยาและพันเดชก็พูดว่า “ถึงแล้ว กลับไปเถอะ! ตุลยาที่นั่งอยู่ตรงนั้น ปลดเข็มขัดนิรภัยของเธอออก ก่อนออกจากรถทันใดนั้นตุลยาก็ยื่นมือไปโอบกอดพันเดช

พันเดชชะงัก

“พันเดช ถึงแม้ว่าคุณจะโกหกฉัน ฉันก็เต็มใจ ตราบใดที่ คุณไม่ทิ้งฉัน แค่นั้นก็พอแล้ว! ” ตุลยากอดเขาไว้แล้วพูด หลังจากได้ยินสิ่งที่ ตุลยาพูด พันเดชขมวดคิ้ว “ตุลยา

“อย่าพูดอะไร ไม่ต้องพูดอะไรเลย! ” ในเวลานี้ตุลยา ปล่อยพันเดชออกและมองไปที่เขา “พันเดช ไม่ว่าจะเกิดอะไร ขึ้น ฉันก็จะรักคุณ แม้ว่าคุณจะโกหกฉันก็ตาม ฉันก็เต็มใจ

เมื่อได้ฟังคำพูดของตุลยา พันเดชจ้องมองไปที่เธอ

“อืม ฉันรู้ว่าคุณมีงานต้องทำอีกมาก คุณไปเถอะ ฉันจะ กลับแล้ว!” ตอนที่พูดดุลยาก็กำลังจะลงจากรถ

“ตุลยา… พันเดชเรียก แต่ตุลยาไม่ตอบกลับ เธอลง จากรถและปิดประตู ก่อนที่จะวิ่งกลับไป

พันเดชนั่งอยู่ในรถ มองไปที่แผ่นหลังของตุลยาและขมวด

ผ่านไปนานหลายนาที พันเดชจึงขับรถออกไป

เขาเพิ่งจากไป ในตอนนั้น ตุลยาที่ยืนอยู่บนระเบียงชั้น บน เธอเดินออกมา และเห็นพันเดชจากไป ดวงตาที่สวยงาม ของเธอค่อยๆหรี่ลงเล็กน้อย …
ถ้ามันยังเป็นของเธอ เธอจะไม่ยอมปล่อยมือ ไม่มีวันเด็ดขาด

ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม