บทที่333ชนแหลก(1)

บทที่333 ชนแหลก (1)

ตามนั้น หลังจากนั้นไม่กี่นาที โทรศัพท์ของจัสตินก็มีสาย

โทรเข้า เขารีบรับ

“ฮัลโหล…….

“ตรงทางแยกตะวันตกเห็นรถครอบครัวสีดำไม่มีป้าย ทะเบียน! “โทรศัพท์ไม่มีคนรับ

ได้ยิน จัสตินก็รีบตอบกลับ “โอเค ฉันได้ยินแล้ว ขอบใจ มากเพื่อน ไว้ค่อยคุยกัน! “ไม่รอให้อีกฝั่งพูด จัสตินก็ตัดสาย

โทรหาพันเดช ไม่ช้าก็รับสาย

“พันเดช รถอยู่ที่ทางแยกตะวันตก

ได้ยิน พันเดชก็ไม่แม้แต่จะตอบ รีบเหยียบคันเร่ง ตรงไป

ทางนั้น

พอดี เขาเองก็เลือกทางนี้!!!

บนรถ จิดาภาตื่นขึ้นอย่างช้าๆ หลังลืมตาก็เห็นตัวเองอยู่ บนรถ ใจลอยสักแปป ก็คิดขึ้นได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

จ้องมองคนขับด้านหน้า ในหัวคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในโรง พยาบาล ถึงนึกได้ว่า เกิดเรื่องขึ้นกับเธอแล้ว!
คิดอยู่ เธอขยับตัว ต้องการที่จะออกไปจากตรงนี้ แต่หมด หนทาง ขาของเธอขยับไม่ถนัด อีกทั้ง ทั้งมือเท้าถูกมัดไว้ ปากก็ ถูกปิด พูดไม่ได้!

ทำได้เพียงส่งเสียงอู้อยู่อย่างนั้น

เมื่อได้ยินเสียงขยับด้านหลัง กษิดิสก็รู้ได้ว่าเธอตื่นแล้ว มุมปากยิ้มนร้าย พูดเข้มๆ “ตื่นแล้ว? ” เขาหันมาเล็กน้อย จิดาภาจืดได้รู้ว่าเป็น กษิดิส! ! !

ในสุกเขาก็มาจนได้!

คิดอยู่ เธอโยกย้ายแรงขึ้น เธอยอมที่จะตกลงไปดีกว่า ไม่ อยากตกลงอยู่เนื้อมือของกษิดิส

เหมือนกับกษิดิศรู้สิ่งที่เธอต้องการ มุมปากยิ้ม “คิดไม่ถึง ล่ะสิว่าฉันจะกลับมาหาเธอ!? จิดาภา เธอทำให้ฉันสูญเสีย ทุกอย่าง วันนี้ฉันจะให้เธอ คืนทุกสิ่งทุกอย่างให้กับฉัน! “กษัต สพูดย้ำคํา

จิดาภาเสียงอู้อี้ อยากจะพูด กลับพูดไม่ได้

แต่กษิดิสเองไม่ได้อยากรู้ว่าเธอพูดอะไร ความรับผิดชอบ ของเขาตอนนี้คือฆ่าจิดาภา แล้วไปเอาเงินออกไปจากที่นี่แค่นี้ เท่านั้น!

ยิ้มมุมปาก ใบหน้านั้น ใบหน้าเข้มที่ไม่สามารถพูดออก มาได้ สาวเท้าเดินก้าวมาข้างหน้า
จิดาภาถูกมัดมือมัดเท้า ปากก็ถูกปิด ขยับตัวไม่ได้ ตอนนี้ ไม่ว่าเธอจะออกแรงยังไงก็ไม่มีประโยชน์ เธอต้องใจเย็นเอาไว้

แต่ว่าตอนนี้ ในหัวเธอว่างเปล่า คิดไม่ออกเลยสักวิธี

โดยเฉพาะตอนนี้เธอขยับตัวไม่ถนัด ต่อให้รอสักพักแล้ว หนีตายยังเป็นปัญหา

ครั้งนี้ เธอจะยังโชคดีเหมือนครั้งที่แล้วไหมนะ มีคนช่วย หรือยัง?

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทุกครั้งที่คิดถึงพันเดช จิดาภาก็กลับ อารมณ์นิ่งขึ้นมา……

พันเด ……

พันเดชขับรถ เหยียบคันเร่งแรงสุด แถมยังเป็นรถสปอร์ต ความเร็วนั้น ไม่ธรรมดา รวดเร็ว จึงตามเขาทัน แต่ทว่าเมื่อเห็น รถคันนั้นนะ เริ่มกระตุ้น

แตร มีเสียงแสบหูดังออกมาจากทางด้านหลัง ในความ มืดที่เงียบสงัดนี้ ฟังแล้วมีคนมา

กษิดิสมองผ่านกระจกหลัง เมื่อมองเห็นรถของพันเดช ขมวดคิ้ว

ให้ตาย! ไม่นึกเลยว่าเขาจะตามมาทันอีกแล้ว! นึกถึงเท่านี้ เขาเองก็เหยียบคันเร่ง เร่งเครื่องไปข้างหน้า จิดาภาเหมือนว่าจะรู้สึกถึงอะไรได้ หันหลัง แต่ทว่าเมื่อมองไปเห็นรถที่วิ่งอยู่ด้านหลัง ก็เต็มไปด้วยความกระตุ้นตื่น

เต้น!

เป็นพันเดช!

คือรถของเขา!

เขามาแล้ว! ! !