ตอนที่795เข้าสู่งานแต่งงาน

ตอนที่ 795 เข้าสู่งานแต่งงาน

“พวกเราเป็นช่างแต่งหน้าที่ประธานพันเดชสั่งให้มาแต่ง หน้าแล้วก็สไตล์ลิสต์ค่ะ!” ผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้าพูด

ทันใดนั้นไปรยาก็ตระหนักได้ มองหน้าพวกเขา “ตอนนี้ โมงแล้วคะ? “

“ตีห้า! ”

ไปรยามองพวกเขา “พวกคุณรอแป๊บนึงนะคะ เจ้าสาวพึ่ง จะตื่น…… พอพูดจบก็รีบปิดประตูแล้วก็ไปเรียกจิดาภากับแก้ว เพราะว่าเมื่อคืนสนุกไปหน่อย ตอนนี้ ก็เลยลืมไปซะสนิท

เลย!

พอได้ยินเสียงเรียกของไปรยา จิดาภากับแก้วถึงได้ค่อยๆ ลุกขึ้นมาจากเตียง แล้วก็จัดการตัวเองให้เรียบร้อย

หลังจากรอให้พวกเธอตื่น ก็ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้ว ไปร ยามองสไตลิสต์ที่อยู่ด้านนอก แล้วก็ยิ้มอย่างเก้อเขิน “ขอโทษ ด้วยนะคะ ที่ให้พวกคุณรอนาน ตอนนี้พวกคุณเข้ามาแต่งหน้า

ได้แล้วค่ะ! “

ช่างแต่งหน้ายิ้มอย่างสุภาพมาก แล้วก็พาคนเดินเข้ามา
จิดาภาเปลี่ยนชุดแต่งงานทันที หลังจากนั้นก็เริ่มแต่งหน้า หลังจากที่จิดาภาแต่งหน้าใกล้เสร็จ ก็เริ่มแต่งให้ไปรยากับ แก้ว

ทำไปทำมา ฟ้าก็สว่างอย่างรวดเร็ว มีแสงแดดส่องผ่าน กระจกเข้ามา ไม่ต้องแปลกใจ วันนี้อากาศดี

หลังจากแต่งหน้าให้พวกเธอเสร็จ ก็แปดโมงแล้ว ตอนนี้

เอง ด้านนอกก็มีคนมาเยอะแล้ว

ตอนนี้เอง แก้วกับไปรยามองจิดาภา ดวงตามีความอิจฉา ชุดประดับด้วยเพชร การแต่งหน้าที่ละเอียดอ่อน รูปร่าง สวยงาม สามารถอธิบายได้ว่า ผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้าตอนนี้ เป็นผู้หญิงที่สวยเลิศล้ำที่สุดแล้ว

“จิ เธอเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดที่ฉันเคยเจอมาเลยนะ แก้วอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชม

“ใช่เลย และเป็นเจ้าสาวที่ดูหรูหรามากที่สุดด้วย! ” ไปร ยาก็พูดออกมาอย่างอดไม่ได้

ประโยคนี้ ทำให้คนอื่นหัวเราะในทันที แต่ว่าไปรยาก็มี สีหน้าจริงจัง “ฉันพูดความจริงนะ เพชรที่อยู่บนตัวเธอ ต้อง ทำให้คนอื่นเป็นบ้าไปแน่เลย!

พันเดชฟุ่มเฟือยเกินไปจริงๆ

แก้วกลับพูดว่า “ชุดเจ้าสาวเป็นความฝันทั้งชีวิตของผู้ หญิง การที่ได้หรูหราขนาดนี้ครั้งนึง ก็ไม่เปล่าประโยชน์ ถ้าเกิดว่าสามารถทำได้ มีผู้หญิงคนไหนไม่อยากได้บ้างล่ะ แก้วพูด

ไปรยาก็เห็นด้วย

พอเห็นว่าพวกเธอทั้งสองคนสอดคล้องกันได้ดี จิตาภา ก็ได้แต่ยิ้ม หันหน้าไปมองตัวเองในกระจก จำไม่ค่อยได้

คน ในกระจก คือเธอเองจริงๆ หรือ?

ครั้งที่แล้วได้เห็นแค่ตอนที่ใส่ชุดเจ้าสาว แต่ว่าตอนนี้เจ้า สาวที่สมบูรณ์แบบยืนอยู่หน้ากระจก แม้แต่ตัวเธอเองยังรู้สึก เซอร์ไพรส์นิดหน่อย

ตอนที่เธอกำลังชื่นชมตัวเองอยู่นั้น ก็มีเสียงดังขึ้นที่หน้า ประตู “จิ! “

พอได้ยินเสียงนั้น จิดาภาก็หันหน้าไป กชกรก็เดินเข้ามา

ใส่ชุดราตรีสีแชมเปญ ดูสง่างามมาก ดูมีบุคลิกที่น่านับถือของ

คุณผู้หญิง

“พี่สะใภ้ มาแล้วหรอ?! “จิดาภายิ้มแล้วพูด

กชกรเดินเข้ามา ตอนที่เห็นการแต่งตัวของจิดาภานั้น ก็

รู้สึกเซอร์ไพรส์

ดูล้ำค่าแต่ก็ไม่สูญเสียความสง่างาม ดูสวยงามแต่ก็ไม่ สูญเสียเสน่ห์ การที่ทุกอย่างมารวมตัวกันนั้น ช่างน่าประทับใจ จนทำให้คนที่พบเห็นยากจะลืมจริงๆ
แม้แต่ ผู้หญิงด้วยกันมองยังรู้สึกอิจฉาเลย

” วันนี้เธอสวยมากจริงๆ! “กชกรมีความอิจฉาปรากฏ

ขึ้นในดวงตา

จิดาภาก็ยิ้มอย่างสง่างาม “ฉันจำได้ว่าตอนงานแต่งของพี่ กับพี่ใหญ่ ฉันก็พูดแบบนี้เหมือนกัน เจ้าสาวทุกคนก็สวยที่สุด ทั้งนั้นแหละ! “

ถึงแม้ว่าจะเป็นแบบนั้น แต่ว่าความสวยของจิดาภานั้น ทำให้คนยากที่จะละสายตา

กชกรยิ้ม มองหน้าเธอ แต่ว่าเธอสวยที่สุดแล้ว! ” จิดาภาก็ไม่ได้พูดอะไรมากมาย ได้แต่ยิ้มเท่านั้น

“พี่ใหญ่ล่ะ? “

“อยู่กับพ่อแม่ด้านนอก! “ ”

ตอนที่กำลังพูดอยู่นั้น จันทนีกับการันต์ก็เดินเข้ามา “จิ! ”

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ตอนที่เห็นจันทน์กับการันต์เดินเข้า มานั้น จิดาภาก็รู้สึกแสบจมูก น่าจะเพราะว่าเห็นดวงตาที่แดง ของจันทน์แล้วก็สีหน้าที่ไม่อยากปล่อยมือของการันต์ เพราะ ฉะนั้นเธอก็รู้สึกทนไม่ค่อยได้เล็กน้อย

“แม่! “จิดาภายิ้มแล้วเรียก พยายามอดทนอย่างมากเพื่อ

ไม่ให้น้ำตาไหลออกมา

“พ่อ! “จิดาภามองการันต์แล้วก็เรียกเช่นกัน
การันต์พยักหน้า สายตามองไปที่อื่น

จันทนี้เดินเข้ามา มองเธอ แล้วใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้มที่ ปลื้มใจ “ลูกสาวของฉันสวยที่สุดอย่างที่คิดเลย ”

จิตาภายิ้ม แต่ว่าดวงตากแดงขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ แก้วกับไปรยา แล้วก็กชกรยืนมองอยู่ด้านข้าง ก็อดซึ้งใจ

ไปด้วยไม่ได้จริงๆ

กชกรรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก ตอนนั้นที่เธอแต่งงาน ก็ รู้สึกแบบนี้เหมือนกัน

“แม่เป็นยังไงลูกก็ต้องเป็นแบบนั้นสิคะ! ”

จันทนียม มองหน้าเธอ “จิ ถ้าเกิดว่าผ่านปีนี้ไป ลูกก็จะ เป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่ว่าจะทำอะไรต้องคิดทบทวนให้ดี แม่ไม่ได้ อยู่ข้างลูก ลูกก็ต้องรู้จักดูแลตัวเองนะ

จิดาภาพยักหน้า “วางใจเถอะค่ะแม่ หนูจะทำแบบนั้น แน่นอน!

จันทนียิ้ม ยังอยากจะพูดอะไรอีกมากมาย แต่ก็พบว่า ตอนนี้พูดอะไรไม่ออกเลย

ตอนนี้เอง กชกรที่อยู่ด้านหลังก็พูดออกมา “แม่ จิกแค่ แต่งงาน ไม่ได้จะไปที่อื่นซักหน่อย ต่อไปเธอก็สามารถกลับมา เยี่ยมแม่ได้บ่อยๆ! “

ถึงจะพูดแบบนี้ แต่ก็อดเศร้าไม่ได้อยู่ดี
จิดาภาพยักหน้า “ใช่ค่ะแม่ วางใจเถอะ หนูเป็นลูกสาว ของแม่ และจะเป็นตลอดไป ต่อไปหนูจะกลับไปหาแม่บ่อยๆ แน่นอน!

จันทน์พยักหน้า

“พอแล้ว งานแต่งงานของลูกสาว จะร้องไห้ทำไม! ”

จันทนี่รีบเก็บน้ำตาของตัวเอง คิดอะไรขึ้นมาได้ ก็หยิบ กล่องออกมาจากกระเป๋า “จิ นี่แม่ให้! “

จิดาภาหยิบกล่องนั้นมา “แม่……..

“นี่เป็นสินเดิมของฝ่ายหญิงที่พ่อกับแม่เตรียมไว้ให้ ถึง แม้ว่าจะไม่ใช่ของล้ำค่าอะไรมากมาย แต่ว่าก็เป็นน้ำจิตใจ ของพ่อกับแม่! “

จิดาภาเปิดออกมาช้าๆ ด้านในมีสร้อยข้อมือหยก

“สร้อยข้อมือคู่นี้ อันหนึ่งเอาให้กชกร เพราะว่าเธอเป็นลูก สะใภ้ของเรา ส่วนอีกอันให้ลูก แม่อยากให้ลูกจำไว้ ไม่ว่าจะ เวลาไหน ลูกก็คือลูกสาวของแม่! “จันทน์พูด

จิดาภารู้จักสร้อยข้อมือ ตอนเด็กๆ นั้นเคยเห็นจันทน์ หยิบออกมาครั้งหนึ่ง แต่ไม่คิดว่าจะเอาไว้ให้พวกเธอ

จิดาภาแสบจมูก แล้วก็พุ่งเข้าไป “ขอบคุณนะคะพ่อ แม่! “ ตอนที่พูดอยู่นั้น จิดาภาก็กอดจันทนี แล้วก็กอดการันต์ด้วย

“พอแล้วๆ วันนี้ลูกสาวจะแต่งงาน ถ้าเกิดว่าร้องไห้เดี๋ยวต้องแต่งหน้าใหม่ คนมากันหมดแล้ว พวกเราออกไปก่อน นะ! “การันต์พูด

จันทน์ถึงได้ปล่อยจิตาภา พยักหน้า “ลูกแต่งหน้าใหม่ ก่อนเถอะ เดี๋ยวแม่กับพ่อออกไปก่อนนะ!

“อืม! “จิดาภาพยักหน้า

จันทนีก็เดินออกไปด้านนอกพร้อมกับการันต์

แก้วกับไปรยายืนอยู่ด้านข้าง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกซาบซึ้งใจ โชคดีที่กชกรเข้ามา “พอแล้ว ความเศร้ามันเพียงแค่ชั่วคราว เท่านั้นแหละ หลังจากแต่งงานเสร็จเธอก็จะรู้ว่ามันไม่ได้มีอะไร เปลี่ยนแปลงเลย เป็นเด็กดี ไปแต่งหน้าต่อเร็ว! ” พูดเสร็จ ก็ ดึงจิดาภาไปตรงกระจก

ไปรยากับแก้วก็รีบพูดต่อ “ใช่ ก็แค่แม่รู้สึกเจ็บพวกเพราะ รักเท่านั้นเอง”

จิดาภายิ้ม เรื่องเหตุผลเธอเข้าใจทั้งนั้นแหละ แต่ว่าเมื่อกี้ อดไม่ได้ ตอนนี้จันทน์กับการันต์ออกไปแล้ว เธอก็ไม่ได้เป็น อะไรแล้ว

ตอนที่จิดาภาแต่งหน้าเสร็จทั้งสี่คนก็คุยกันอยู่ในห้อง คิด ว่าตอนที่พันเดชมารับเจ้าสาวใหม่นั้น จะจัดการเขายังไงดี

ตอนที่ปรึกษากันอยู่นั้น ไปรยาก็มองหน้าจิดาภา “จิ เธอ จะไม่ปวดใจใช่มั้ย? ” ”

จิดาภาทำสีหน้าเหมือนอนุญาต “ตามใจเลย! “
ฮ่าเธอแบบนี้ฉันก็วางใจแล้ว ไปรยาหัวเราะ ออกมาเสียงดัง ตอนเธอกำลังภาคภูมิใจนั้น ก็ได้ยินเสียงมา

จากด้านนอก เจ้าบ่าวมาแล้ว! “ ประโยคไปรยากับไปประตู แล้วล็อกทันที

ทั้งสองยืนอยู่หน้าประตู รอให้พันเดชมารับเจ้าสาว

จิดาภากับกชกรก็นั่งอยู่เตียงแล้วยิ้มอย่างความมาก

แน่นอน หลังจากผ่านแป๊บนึง ได้ยินเสียงเคาะประตู เปิดตอนนี้เอง กชกรก็รีบไปช่วย คนข้างนอกใครกัน

ก็ต้องเป็นเจ้าบ่าวแน่นอนถึงแม้จะตอบแบบนี้ แต่ ว่าคนที่ไม่เดชแน่นอน แต่คือลา

แต่ว่าฟังเหมือนเสียงของเจ้าบ่าวเลย” แก้วตอบและแล้ว ด้านนอกหารือกัน พันเดชพูดว่า ฉันเองมาเธอแล้ว“พันเดชตะโกนอยู่ด้านนอก เสียงน่า

ดึงดูด แล้วน่าหลงใหลต่อเป็นการตะโกน ว่าน่าฟังมาก
จิดาภานั่งอยู่บนเตียง พอได้ยินเสียงนั้นก็คลี่ยิ้มออกมา แต่ว่าไม่ได้ตอบรับ

“อืม ครั้งนี้ใช้ได้เลย แต่ว่าอยากจะรับเจ้าสาวไปไม่ง่าย ขนาดนั้นหรอกนะ? ”

“ไม่ยังงั้นล่ะ? “คนด้านนอกเหมือนกับว่ามีความอดทน มาก เหมือนกับว่ารู้อยู่แล้วว่ามันจะเกิดขึ้น

“อืม…… ไปรยาคิดอยู่ซักครู่ แล้วพูดว่า “งั้นเอางี้ เจ้า บ่าวและเพื่อนเจ้าบ่าวต้องวิดพื้น50ครั้ง!

วิดพื้นงั้นหรอ???

พอได้ยินแบบนี้ เสียงของลาภิศก็ดังขึ้นมาทันที เขาไม่ได้

ได้ยินผิดใช่มั้ย?

หันไปมองหน้าพันเดช แล้วก็จัสตินและปาณชัย พวกเขา

คือคุณชายทั้งสี่แห่งเมือง แล้วต้องมาวิดพื้นตรงนี้เนี่ยนะ?

“ทำไม? ไม่อยากทำหรอ? ถ้ายังงั้นก็ช่างเถอะ มาทาง ไหนก็กลับไปทางนั้นเลย! ” ไปรยาตอบ ในใจมีแต่ความตั้งใจ

ที่จะลงโทษพวกเขา

กชกรกับแก้วหัวเราะอยู่ข้างๆ

เห็นว่าคนอื่นไม่ได้พูดอะไร ลาภิศก็ตัดสินใจใช้ทักษะใน การเจรจา เขาก้าวไปด้านหน้า เคาะประตู “คุณไปรยา ผมมีเรื่องอยากปรึกษากับคุณหน่อย พวกเรามารับตัวเจ้าสาว แต่จะ ให้มาวิดพื้นตรงนี้คงไม่ค่อยดีเท่าไหร่มั้ง? “ ”

ไปรยาไม่พูดอะไร

“งั้นเอางี้ ขึ้นหน้าปกฉบับ! “

“ไม่ได้! ”

“ห้าฉบับ! ”

“ลาภิศ ต่อให้วันนี้คุณให้สืบฉบับ ฉันก็ไม่ตกลงหรอก ทำ

ก่อนเร็ว!

“ก็ได้ สิบฉบับ! “ ลาภิศที่ประตูแล้วพูด

ดังนั้น ไปรยาก็อึ้งไป

ถ้าจะบอกว่าไม่รู้สึกอะไรก็ถือว่าโกหก

เหมือนกับว่าจะมองออกว่าไปรยา ใจสั่น กชกรกับแก้ว มองหน้าเธอ แล้วเอ่ยปากเตือน “อย่าไปเชื่อคำพูดของเขา นี่ มันเป็นกลยุทธ์!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ