บทที่309 โรงพยาบาลที่หรูหรา(4)

บทที่309 โรงพยาบาลที่หรูหรา (4)

พันเดชขมวดคิ้ว ผู้หญิงที่มีเหตุผลคนนี้ ที่กวักมือเรียกใช้ อย่างกับทาส เขาพูดอย่างไม่พอใจออกไป “ทำไมเธอไม่เรียก พี่ชายเธอไปล่ะ?”

“คุณเคยเห็นน้องสาวที่ไหนเรียกใช้พี่ชายกัน? อีกอย่าง ฉันมีเรื่องจะพูดกับพี่ชายฉัน คุณอย่าลืมสิ เมื่อคุณย่าบอกว่า ให้คุณดูแลฉันให้ดี!!

“เธอกำลังเอาคุณย่ามาฉันงั้นเหรอ? ”

“ใช่! ”

จิดาภาไม่ปฏิเสธแม้แต่น้อย

ดังนั้น พันเดชมองไปยังจิดาภา มองเธออย่างน่ากลัว ไม่กี่ วินาทหลังจากที่เขามองเธออย่างน่ากลัว เขาก็หันหลังแล้วออก

ไป

จิดาภาที่นั่งอยู่บนเตียง ไม่รู้ว่าทำไม เขาถึงยอม ดังนั้นจึง อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างดีใจ

เปรมศักดิ์มองมาจากอีกด้าน ยากที่จะเห็นจิดาภายิ้มออก

มาอย่างดีใจแบบนี้

จิดาภาหันกลับไป มองไปยังเปรมศักดิ์ เป็นอะไรไปชาย? ”

เปรมศักดิ์ส่ายหน้า ไม่มีอะไร อะไรเหรอ?

กับพี่! ? ”

มีอะไรจะพูด

“จริงๆ ไม่มีอะไรแล้ว แค่กลัวว่าพวกนายจะทะเลาะกัน ตั้ง นั้นจึงให้เขาออกไป! “จิดาภาพูดขึ้น

เปรมศักดิ์พยักหน้า”พันเดชไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว! “บอกไม่ได้เหมือนกัน ไม่คิดว่าตอนนี้เขาจะเชื่อฟังเธอ ”

ได้ยินเช่นนั้น จิดาภากขมวดคิ้วไม่เหมือนยังไง? ”

เปรมศักดิ์พูด พูดเช่นนั้น จิดาภาก็หัวเราะออกมา “นั่นเป็นเพราะว่า

คุณย่าสั่งเขาไว้ เขาไม่ได้เชื่อฟังฉันหรอก! “จิดาภาพูด พูดเช่นนั้น เปรมศักดิ์ก็หัวเราะออกมาเหมือนกัน

แต่ความจริงมันเป็นยังไง เปรมศักดิ์รู้ดี

มันเป็นความรู้สึกที่ผู้ชายกับผู้ชายด้วยกันสามารถรู้ได้

ถ้าไม่ใช่เพื่อใครบางคน ไม่เกี่ยวว่าจะเป็นคำสั่งของใคร ไม่จำเป็นต้องฟังก็ได้ อีกทั้ง สายตาที่พันเดชมองจิดาภานั้น แฝงไปด้วยความผ่อนคลาย

นั่นไม่ใช่เพราะความกดดันจากคนอื่น แต่ พวกนี้ เปรมศักดิ์ไม่บอกจิดาภาแน่นอน
เพราะเขาไม่อยากให้พวกเขาคบกันเลยสักนิด!

แต่นอกประตูนั้น

พันเดชก็โทรศัพท์ไปแล้ว2ครั้ง

ครั้งที่2แน่นอนว่าเป็นลาภิศ

“ฮัลโหล! ” คนในสายรับสายขึ้น เสียงที่ปนไปด้วยความ

งัวเงีย

“ลาภิศ คุณอธิบายให้ผมฟัง พันเดชพูดด้วยความดุร้าย โทรศัพท์ที่เพิ่งรับสาย

อธิบาย? อธิบายอะไร! ? ”

“อย่าบอกว่าคุณยังไม่ได้ดูข่าว! “พันเดชถาม เขาไม่เชื่อ

สุดท้าย คำพูดนั้นก็ทำให้ลาภิสชะงักไป “คุณพูดถูก ฉัน เก็บตัว1วัน นอกจากพวกคุณไม่กี่คนที่โทรเข้ามา ผมก็ไม่รับ สายใครทั้งนั้น!

“นักข่าวเข้าไปในที่จอดรถ ทำให้จิดาภาได้รับบาดเจ็บ เรื่องนี้ คุณอธิบายผมมาส! “พันเดชพูด

พูดเช่นนั้น คนที่อยู่ในสายเหมือนจะตื่นขึ้นมาทันที คุณว่า

ไงนะ! ? ”

“เป็นไงบ้าง? “เขาถามขึ้น

“กระดูกร้าว ต้องนอนโรงพยาบาล! ”
ได้ยินเช่นนั้น ลาภิศก็ถอนหายใจออกมาดังๆ “โชคดีที่ไม่ ได้เป็นอะไรมาก ไม่งั้นคุณได้ฆ่าคนแน่ๆ!

ขณะพูด เขาก็หยิบรีโมทขึ้นมา เปิดโทรทัศน์ เขานั่งบน

โซฟาแล้วก็ดูข่าว นิสัยสีหน้า เต็มไปด้วยอิสระ

หลังจากเห็นแล้ว ก็ยิ้มออกมา

“พันเดซ คุณควรจะขอบคุณผมนะ! ? ทำให้คุณมีโอกาส ที่จะได้เป็นฮีโร่! อืม ไม่เลวนะ อย่างกับอัศวินขี่ม้าขาว ขณะที่พูด เขาก็ไม่ลืมที่จะชมเชย

พันเดชที่แคร์เรื่องนั้นมาก “คุณควรจะรู้นะว่า อะไรควร อะไรไม่ควร! ” “เพื่อน ไม่ใช่ว่าผมจะไม่ช่วยคุณ เพราะมีคนสั่งผมไว้ ผม

ต้องฟังเธอนะสิ! “ลาภิศพูด