ตอนที่765ได้ยินความลับ

ตอนที่ 765 ได้ยินความลับ

จันทนี้เองก็ส่งยิ้มให้เช่นกัน ตามที่คุณพูด หนูจิไม่ใช่คน แล้งน้ำใจ อีกอย่าง กิจการตระกูลฐิตานันท์ออกใหญ่โต คิดจะ แยกตัวออกจากเราไม่ง่ายขนาดนั้น

“อีกอย่าง แค่หุ้นยี่สิบเปอร์เซนต์เอง ถ้าหนูจิเป็นคนแบบ นั้นจริง สิ่งที่สำคัญกว่าคือความรักความผูกพันที่เรามีให้ตลอด ยี่สิบปีที่ผ่านมา เพราะฉะนั้น ฉันไม่เป็นห่วงค่ะ! ”

เมื่อฟังคำพูดของจันทนี การันต์จึงยิ้มออกได้ เขายื่นมือ ออกไปกุมมือเธอ”จันทนี คุณเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดในโลก จริงๆ! “

“ยังไงคะ”

“ทำได้แบบนี้ ไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงทั่วไปจะทำได้! ”

“ฉันรู้สึกมาตลอดว่า หนูจิเป็นของขวัญที่เบื้องบนประทาน ให้กับพวกเรา! “จันทน์กล่าว

การันต์ยิ้ม แล้วโอบกอดเธอไว้ แล้วตบหลังเบาๆ

ทั้งห้องเงียบกริบ แต่ว่าด้านนอกห้อง มีหัวใจดวงหนึ่งที่เต้นไม่เป็นระ
กชกรยืนอยู่ด้านนอก ขนตางอนยาวพริ้วไหว หลังจากที่ ได้ยินคำพูดพวกนี้ เธอตกตะลึงมาก

จิดาภาไม่ใช่ลูกสาวที่แท้จริงของพวกเขา……..

ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากที่ได้ยินเรื่องราวของจิดาภา ใจจึง ไม่สงบอยู่เป็นนาน แต่ก็ดึงสติกลับมาได้ในที่สุด จึงรีบกลับ ห้องไป

ในหัวสมองยุ่งเหยิงไปหมด

เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องมาได้ยินข่าวนี้ด้วย แต่ก็ทำให้

ใจนิ่งสงบไม่ได้

เธอเดินไปเดินมาในห้อง หากแต่ท้ายที่สุดก็พยายามพูด โน้มน้าวใจตนเอง

เป็นแบบนี้แล้วยังไง ความสัมพันธ์พวกเขาดีขนาดนี้ จะ

เป็นลูกแท้ๆหรือเปล่าก็ไม่เห็นสำคัญ

แล้วมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอด้วยนี่นา!

คิดแบบนี้ได้ เธอจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แต่พอได้รู้ความลับ แล้วในใจก็รู้สึกเป็นภาระเหลือเกิน

เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเท็จ ตอนนี้กชกรเองก็เริ่มรู้สึกเห็นใจจิดาภา

แล้ว

พลิกไปพลิกมา นอนอยู่บนเตียงอย่างไรก็ไม่หลับ

จนกระทั่งเปรมศักดิ์กลับถึงห้อง เธอถึงได้กลิ่นฉุนของเหล้า ในตอนที่กินข้าว เขาไม่ได้ดื่มเหล้ามากมายเลย ดื่มไป เพียงนิดหน่อยเท่านั้น ตอนนี้มีกลิ่นเหล้าฉุนขนาดนี้ได้อย่างไร

เธอขมุ่นคิ้ว นั่งลง

“คุณดื่มเหล้าหรือคะ”

เมื่อเห็นกชกรยังไม่นอน เปรมศักดิ์จึงตะลึงเล็กน้อย ม ทำไมยังไม่นอนอีก! ”

คุณน่ะสิคะ!”

จึงเตรียมตัวจะไป

ดื่มเยอะขนาดนี้ ไม่ต้องอาบแล้ว พรุ่งนี้ค่อยอาบแล้วกัน!

“คุณพักผ่อนก่อน ผมจะไปอาบน้ำ! “พูดพลาง เปรมศักดิ์ ในเวลานี้ กชกรกลับดึงเขาเอาไว้ ไม่ต้องอาบแล้วค่ะ คุณ

เปรมศักดิ์มองดูกชกร สุดท้ายจึงพยักหน้า ขึ้นไปนอนบน

เตียง

“จะให้ฉันรินน้ำให้ไหมคะ”

“ไม่ต้องหรอก รีบนอนเถอะ! ”

มองดูเขา กชกรก็ไม่ได้คิดอะไรมาก พยักหน้า นอนลงไป

ไม่รู้ว่าทำไม ค่ำคืนนี้ เธอนอนไม่ค่อยหลับ เธอลืมตา อยากจะพูดอะไรบางอย่างกับเปรมศักดิ์ แต่กลับเห็นว่าเขา หลับไปแล้ว
ความรู้สึกหดหูบังเกิดขึ้นในใจ……. จนกระทั่งดึกมาก กชกรจึงค่อยๆหลับไป

ในเวลาแบบนี้ สถานที่แบบนี้ เป็นเวลากลางดึก

แต่ในอีกสถานที่หนึ่ง กลับเป็นช่วงเวลากลางวัน ระยะ เวลาห่างจากที่นี่หลายโมงยามอยู่

ยืนอยู่ด้านหน้าหน้าต่าง รูปร่างที่สูงโปร่งก็ไม่สามารถปิด ความรู้สึกหดหูได้มิด แววตาของสงชัยมองทะลุหน้าต่างออก ไปไกล ราวกับว่าอยากหามองหาคนๆ หนึ่งในท่ามกลางฝูงชน ที่มากมายราวกับทะเลมนุษย์

ในเวลานี้เอง เบเบ้จึงค่อยๆเดินมา สายตามองไปยังกอง นิตยสารบนโต๊ะ

บนนั้นมีข่าวกองพะเนิน ส่วนหน้าแรกนั้น เป็นข่าวการ

แต่งงานของหญิงชายคู่หนึ่ง

หลังจากที่เห็นข่าว สายตาของเบเบ้ก็มองไปยังสงชัย ค่อยๆเดินเข้าไปหา ยืนอยู่ข้างกายเขา คิดไม่ถึงว่าผ่านไปนาน ขนาดนี้ คุณก็ยังลืมเธอไม่ได้ พอมีข่าวคราวของเธอขึ้นมาเล็ก น้อย ที่มีผลกระทบต่อสภาพจิตใจคุณแล้ว! ”

สงชัยสูดลมหายใจลึก แล้วยังไงเหรอ ตอนนี้ทุกอย่างก็ สายไปแล้ว…… นับตั้งแต่ตอนที่เขาตัดสินใจกลับมา เขาก็รู้ แล้วว่า เขาได้แพ้ไปครึ่งใหญ่
เจ็บ

แต่ว่า ต่อให้รู้ ตอนนี้เห็นข่าวนี้ ใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะ

ความรู้สึกสูญเสียที่ไม่อาจหวนคืนแบบนั้น มันกระตุกอยู่

ในใจเป็นระยะ

เขารู้ ว่าหากพลาดพลั้งไป ก็จะเป็นความสูญเสียชั่วชีวิต ของเขา แต่ว่าตอนนี้ เขามีวิธีอะไรได้อีกหรือ

“คุณยังคงรักเธอมาก! “ไม่ใช่ความสงสัย แต่เป็นการ ยืนยัน

สงชัยไม่ปฏิเสธ เพราะว่าในใจเขาไม่อาจปฏิเสธ

ในเวลานี้ เบเบ้คิดอยู่นาน จึงพูดขึ้น กลับไปเถอะ!

ได้ยินแบบนี้ สงสัยตะลึงอย่างผิดคาด มองเบเบ้อย่าง เหลือเชื่อ คุณว่าไงนะ

“ฉันรู้ ว่าถ้าคุณไม่กลับไป ก็จะเป็นความสูญเสียของคุณ ตลอดชีวิต ฉันไม่อยากให้คุณสูญเสียอะไรทั้งสิ้น ไม่อย่างนั้น ฉันกลัวว่าต่อไปคุณจะมาโทษฉันได้! “เบเบ้กล่าว

“แต่ว่าคุณ…..……

“ฉันไม่เป็นไรหรอกนะ อยู่ที่นี่ จะมีคนดูแลฉันเอง! “เบเบ้

กล่าว

ในใจของสงชัย ยังคงมีความตกตะลึกที่พูดไม่ออก เรื่อง หนึ่งเป็นเพราะเบเบ้ต้องบาดเจ็บที่หัวเพื่อตนเอง แม้ว่าตอนนี้จะดีขึ้นมากแล้ว แต่ก็ยังคงปวดหัวเป็นระยะๆ ส่วนอีกเรื่อง เป็น เรื่องของคนที่ตนเองรัก

เรื่องหนึ่งคือความรับผิดชอบ

เรื่องหนึ่งคือเรื่องของคนที่ตนรัก……..

เขาไม่มีทางเลือก

ท้ายที่สุด เขามองดูเบเบ้ แล้วพยักหน้า ผมจะเป็นเพื่อน คุณจนถึงวันสุดท้าย……..

ได้ยินคำพูดของเขา เบเบ้จึงยิ้มออก สุดท้ายเขาก็ตัดสิน

ใจเลือก…….

แต่ว่า สุดท้ายคงไม่ใช่เธอ

สายตามองออกไปข้างนอก รอยยิ้มของเจมน่าค่อยๆ

เผยออกมาอย่างขมขื่น

คนมีทั้งสุขสมและทุกข์ตรม

เป็นสิ่งที่ถูกกำหนดมา

พันเดชทำอาหารเช้าเสร็จแล้วจึงรีบกลับบริษัท พอ กำหนดฤกษ์แต่งงานแล้ว ตอนนี้ก็มีเรื่องให้วุ่นอีกมาก เขาจึง ต้องจัดการเรื่องที่บริษัทให้เรียบร้อย

ในตอนที่จิดาภากำลังกินอาหารเช้าอยู่นั้นโทรศัพท์มา
หลังจากที่พูดไปไม่กี่คำ ไม่นานเธอก็เร่งมาถึง

“จิดาภา ตอนนี้เธอแน่ขึ้นทุกวันแล้วนะ จะแต่งงานก็ไม่

บอกไม่กล่าว ! “พอไปรยาเห็นจิดาภาจึงบ่นเสียยกใหญ่

“ก็เห็นข่าวแล้วนี่ไง ข่าวนั้นไวกว่าให้ฉันบอกอีก! “จิดา ภาพูดอย่างไม่ยี่หร่า ยังกินซองไปพลาง ถามขึ้นว่า เธอกิน อะไรหรือยัง”

“ยังเลย!

“นั่งลงกินด้วยกัน!

ไปรยาเองก็ไม่เกรงใจแล้ว จึงนั่งลงกินกับจิดาภา

“ทำไมถึงตัดสินใจแต่งงานกระทันหันล่ะ ไปรยากินไป

ถามไป

“กะทันหันเหรอ”

“แล้วไม่กระทันหันหรือไง”

“ก็พอตัวนะ! “จิดาภาพูด ตอนนี้ตัดสินใจแล้ว

ก็ไม่ได้

รู้สึกอะไรมากนัก

ในเวลานี้ ไปรยามองไปที่ท้องของเธอ ก็จริงนะ ถ้ายังไม่ แต่งงานอีก รอให้ท้องใหญ่กว่านี้ ก็ต้องอุ้มท้องแต่งล่ะ!

“ตอนนี้ดูออกไหม”

“ยังผอมเพรียวอยู่! “พูดพลางไปรยาก็กินต่อ
จิดาภาพยักหน้างั้นก็ดี! ”

“เด็กโตไวมาก ชุดของเธอตอนนี้ก็ต้องขยายทีละหนึ่งนิ้ว

แล้วชุดแต่งงานจะทำไง “เรื่องนี้…. จิตาภาคิดแล้วคิดอีก” พันเดชคงจะจัดการให้

มั้ง!

ไปรยาพยักหน้า ก็จริงนะ เรื่องพวกนี้ไม่ต้องเป็นห่วง! “

เมื่อฟังเสียงของไปรยา จิดาภาจึงมองเธอ เป็นไง ไม่ โกรธเขาแล้วเหรอ

“เธอยังไม่โกรธเลย ฉันโกรธไปมีประโยชน์อะไร! “ไปร ยากลอกตาขาว ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าเพื่อเธอ เรื่องอะไรไปร ยาจะต้องไปโกรธด้วย!

จิดาภาส่งยิ้ม”ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วงฉัน ไปรยา ขอบใจ

นะ!”

จู่ๆจิดาภามาพูดขอบคุณแบบนี้ ไปรยารู้สึกไม่ค่อยชิน เลย อย่ามาสำออยใส่ฉันนะ รับไม่ได้! “

จิดาภาหัวเราะขึ้น

ในเวลานี้ ไปรยากำลังกินอาหารสีหน้าก็อุ่นขึ้น ” พอเธอ ท้อง ฝีมือทำอาหารก็ตกไปนะ! “เธอพูดอย่างรังเกียจเล็กน้อย

จิดาภา ………

คำพูดนี้ถ้าพันเดชมาได้ยินเข้าคงจะโกรธน่าดู!
“นี่ไม่ใช่ฉันทำนะ

“ไม่ใช่เธอเหรอ แล้วใคร….. พูดไปได้ครึ่งหนึ่ง ไปรยาจึง มองเธอ คงไม่ใช่พันเดชทำหรอกนะ”

จิดาภาพยักหน้าให้อย่างปฏิเสธไม่ได้…… ไปรยาเซอไปเลย เธอแน่ใจเหรอ

“แล้วไม่อย่างนั้นล่ะ

พันเดชเข้าครัว…..เป็นปรากฏการณ์เหลือเชื่อที่ไม่เคยเกิด

ขึ้นมาก่อน!

“ก็ได้ ฉันยอมแล้ว! ไปรยากินไป แต่ว่าในเวลานี้ เหมือนจู่ๆเธอจะเข้าใจขึ้นมา ว่าทำไม ดาภาถึงยอมแต่งงานกับพันเดช

เขาสูงส่งขนาดนั้น ไม่ธรรมดา เรื่องแบบนี้จะหาแม่บ้าน มาทำให้ก็ได้ แต่เขาก็เต็มใจทำให้จิดาภา บางที ในเรื่องของ ความรักต่างฝ่ายต่างก็ต้องปรับและยอมให้กันและกันบ้าง เรื่องพวกนี้เป็นสิ่งที่คนอื่นไม่อาจเข้าใจได้

คิดมาถึงตรงนี้ ไปรยาจึงวางใจลงมาก ที่จริงขอแค่จิดา ภามีความสุข ก็พอแล้ว

“จริงสิ หมู่นี้เธอกับเอลิสต์เป็นยังไงบ้าง “จู่ๆจิดาภาก็ถามขึ้นพูดถึงเรื่องนี้ ไปรยาก็แทบจะสำลักนมสดที่ดื่มอยู่ อะไรอะไรเป็นไง เธอพูดอะไรนะ! ? ”

“ไม่เข้าใจจริงๆ หรือว่าแกล้งไม่เข้าใจ

“ก็ไม่เข้าใจจริงๆน่ะสิ!

“ไปรยา จะบอกอะไรให้นะ แม้ว่าเอลิสต์จะเคยทำผิด พลาด แต่เขาก็เป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง ที่มีค่าคู่ควรไขว่คว้าไว้ เธออย่าพลาดเชียวนา ไม่งั้นรอให้เธอสูญเสียไปแล้ว เธอจะ เสียใจสุดๆ! “จิดาภา

มองเธอพลางพูด

ไปรยามองดูเธอ กลอกตาขาว เธอหัดยุ่งเรื่องชาวบ้าน ตั้งแต่ตอนไหนกันเนี่ย!

“ถ้าจะบอกว่าเสียใจ ควรจะเป็นเขามากกว่า ฉันออกจะ

เป็นคนที่โดดเด่น กลัวว่าจะหาแฟนไม่ได้หรือไง ไปรยากล่าว

จิดาภาหัวเราะขึ้นมา ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ถึงนิสัยปากแข็งแต่ ใจอ่อนของไปรยา แต่พอพูดมาถึงตรงนี้ เธอเชื่อว่าไปรยาคง

เข้าใจ

“จ๊ะๆๆ! “จิดาภายิ้มพลางพูด

ไปรยาก็ยิ้มตาม พอมองเธอ ก็เหมือนจะคิดอะไรออก จริงสิ งานแต่งพวกเธอจัดที่ไหนจิดาภามองไปรยา แล้วส่ายหน้าอย่างไม่รู้ความ….ไม่รู้สินะ! ”
“โรงแรมเหรอ ไปรยาถามต่อ

“เธอรู้อะไรบ้างเนี่ย ไปรยาถาม

“รู้วันแต่งงาน!

ไปรยา”….อถามหน่อย นั่นมันใช่งานแต่งงานเธอไหม ทำไมถามอะไรก็ไม่รู้เรื่องสักอย่าง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ