ภรรยาที่น่าเกลียดของฉันเป็นคนสวย หรือไม่?

ตอนที่767ไปรยาหึงหวง



ตอนที่767ไปรยาหึงหวง

ตอนที่ 767 ไปรยาหึงหวง

ดื่มไปไม่น้อย สองคนก็สนุกพอแล้ว ถึงได้จากไป หลังจากที่พวกเขาไป จิดาภาก็รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย แถม ยังง่วงอีกต่างหาก จึงเข้านอน

ไปรยาโทรบอกให้เอลิสต์ไปรับ แต่เขากลับบอกว่ายุ่งจน ปลีกตัวไม่ได้ ช่วยไม่ได้ ไปรยาต้องนั่งรถกลับมาเอง

มาถึงหน้าประตูร้าน ด้านในคนเต็มไปหมด หลังจากผ่าน ช่วงเวลานี้ไป ทุกวันร้านเต็มแน่น ไปรยาเองก็ไม่รู้สึกแปลกใจ อะไรแล้ว จึงเดินเข้าไป

ในเวลานี้เอง หญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาเกาะแกะเอลิ สต์ ถ่ายรูปกับฉันสักใบได้ไหมคะ แค่รูปเดียวได้ไหมคะ รูป เดียวเอง… หญิงสาวผมยาวคนหนึ่ง ผอมมากสวยมาก กำลังยืนเกาะแกะเอลิสต์อยู่

เห็นคนเยอะขนาดนี้ เอลิสต์ก็จนใจ ได้แต่ตกปากรับค่า

ในเวลานี้เอง หญิงสาวรู้สึกดีใจมาก จึงรีบเบียดขึ้นไป ถึง ขนาดเอามือไปแตะบ่าเอลิสต์…….

ในเวลานั้น ไปรยาตาโตขึ้นมาทันที
เนื่องจากดื่มเหล้ามา ใบหน้าจึงแดง น่ารักชะมัด ถ่ายรูปก็ถ่ายไปสิ จะยึดอกทำไม จือปากหาอะไร……

ในเวลานี้เอง ไปรยาจึงเดินมา หยุดลงตรงหน้าเขา ดวงตาจ้องมองไปที่เอลิสต์ เวลางานไม่ต้องเข้างานหรือไง”

หลังจากที่เห็นไปรยา แววตาของเอลิสต์จึงอ่อนโยนขึ้นมา

ทันที จากนั้นจึงขมวดคิ้ว กินเหล้ามาเหรอ”

“กลับมายังไง”

“เดินกลับมา! “พูดพลาง ไปรยาจึงเดินเข้าไปข้างใน เกียจใส่ใจเขา

เวลานี้ เอลิสต์จ้องมองหญิงสาวผู้นั้น โทษทีนะครับ ผม ต้องไปทำธุระแล้ว!

อย่างไรเสียหญิงสาวผมยาวก็ได้ถ่ายรูปแล้ว จึงเดินหลบ

ไปอีกทาง

เอลิสต์เดินไปทางไปรยา ไปรยากลับกำลังดูใบเสร็จอยู่ เธอเปิดดูทีละใบ แต่ว่าด้านบนคืออะไร เธออ่านแทบไม่เข้าหัว เลยสักตัว

“ทำไมดื่มเหล้าล่ะ”

“เกี่ยวอะไรกับเธอด้วย ไปรยาถาม

เอลิสต์ตกตะลึง มองดูเงาหลังของไปรยา ขมวดคิ้ว ขึ้น ในเมื่อดื่มเหล้ามา ก็ไปพักผ่อนก่อนเถอะ ตรงนี้มีฉันอยู่ก็พอ!

“ว่าไงนะ กลัวฉันจะมาขัดจังหวะเหล่สาวล่ะสิ นายกุลิสร

ฉันจะบอกอะไรให้ อยากจะจีบสาวให้ไปที่อื่น ช่วยรักษา ระเบียบที่นี่หน่อย! “พูดจบ ไปรยาก็เดินหมุนตัวเดินจากไป ในเวลานี้เอง จีจ้าที่ยืนอยู่ข้างๆ จึงพูดขึ้น “ดูเหมือนพี่ไปร ยาจะโกรธแล้วสิ!”

“ยังไม่รีบตามไปอีก! “ในเวลานี้ คนที่อยู่อีกข้างก็พูดขึ้น เอลิสต์ไม่ได้คิดอะไรมาก ถอดชุดฟอร์มที่ใส่อยู่ออกแล้ว วิ่งตามไป

ไปรยาเดินตรงขึ้นรถ เอลิสต์วิ่งตามไป มองดูเธอ เธอเป็น อะไรน่ะ

“ฉันจะกลับไป! “

“ฉันขับให้ ! “

“ไม่ต้องหรอก ตอนนี้เป็นเวลางาน เธอจะโดดงานหรือไง” ไปรยาถามอย่างไม่สบอารมณ์

เอลิสต์มองดูเธอ”งั้นก็ถือว่าฉันโดดงานแล้วกัน ! ”

คิ้วของไปรยาขมันเข้าหากัน เอลิสต์จะเดินขึ้นหน้า แต่ไปรยาไม่ให้ขับ“ฉันขับเองได้! “
“เธออยากจะโดนตรวจจับแอลกอฮอล์หรือไง”เอลิสต์ยัก

พูดถึงเรื่องนี้ ไปรยาจึงได้หันกลับไปมองเขา แล้วยอมให้ เอลิสต์นั่งเข้าไป มองดูเธอ จะไปไหน

“กลับไป!

ดังนั้น เอลิสต์จึงออกรถแล้วขับกลับไป

ไปรยาเงียบมาตลอดทาง แต่เนื่องจากใบหน้าน้อยๆแดง จากพิษเหล้า แถมตอนนี้ยังโกรธอีก ยิ่งดูน่ารักเข้าไปใหญ่

เอลิสต์มองเธอลอดผ่านกระจก แต่ไม่ได้พูดอะไร

จนกระทั่งถึงชั้นล่าง รถเพิ่งจอด ไปรยาปลดเข็มขัดนิรภัย แล้วเดินจากไป

เอลิสต์ลงจากรถ เดินตามหลังเธอ

ไปรยาเพิ่งเดินเข้าประตู เอลิสต์ก็จะเดินตามเข้ามา ไปร ยาดันเขาออกไปนอกประตู เธอจะทำอะไร

เอลิสต์มองดูเธอ เธอเป็นอะไรน่ะ

“หญิงสาวชายโสด ไม่สะดวก! “ไปรยาเน้นทีละคำ เอลิสต์ดูออกว่าเธอโกรธเธอโกรธที่ฉันไม่ไปรับเธอ”

ไปรยากระตุกมุมปากขึ้นยิ้มเย้ยหยัน ฉันเป็นใคร ทำไม ต้องให้เธอไปรับด้วย! ”
“หรือว่า…เธอกำลังโกรธที่ฉันถ่ายรูปกับคนอื่น! ? “เอ ลิสต์ถาม

ราวกับโดนจี้ใจดำ สีหน้าของไปรยาเปลี่ยนไปทันที หัน กลับไปมองเขา เธอคิดมากไปแล้ว เธอจะถ่ายรูปกับใครแล้ว เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย ฉันจะพักผ่อนแล้ว ลาก่อน! “ว่าแล้ว ไป รยาจึงปิดประตู

ในเวลานั้นเอง เอลิสต์หูตาไวมือไว เขายื่นมือออกไปนั้น ประตูไว้ ส่วนประตูที่หนีบเขาเอาไว้

“โอ๊ย….. เอลิสต์ขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด

ไปรยาตกใจ มองดูเขา เธอ เธอบ้าไปแล้วหรือไง”

“ถ้าแบบนี้แล้วเธอไม่โกรธ ฉันยอมโดนหนีบหลายๆที่

เลย! “เอลิสต์กล่าว

มองดูเขา ไปรยายิ่งโกรธขึ้นไปอีก งั้นก็ออกไปโดนหนีบ อีกสองสามทีเลยไป! “ว่าแล้ว จึงผลักเอลิสต์ออกไป ปิดประตู ดังปัง

ยืนอยู่ด้านใน จู่ๆไปรยาเกิดโมโหอะไรขึ้นมาไม่รู้ แต่ว่าด้านนอก……

เหมือนจะไม่มีเสียงอะไรแล้ว!

ไปรยายืนอยู่ตรงนั้น จะว่าไป เขาน่าจะเคาะประตูหรือทำ อะไรบางอย่างสิ ทำไมถึงไม่มีเสียงอะไรเลยล่ะ
ไปรยาเดินไป มองลอดประตูตาแมวออกไปด้านนอก……. ดังนั้น เธอจึงโกรธหนักเข้าไปอีก

ข้างนอกไม่มีใครเลย!

ความโกรธของไปรยา เป็นระลอกขึ้นมา

เมื่อมาถึงห้องโถง จึงนั่งลง อยากระบายโทสะก็ระบายไม่

ออก!

พอนั่งลง ก็ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ จนกระทั่งฟ้า

มืด สุดท้ายเธอรู้สึกหิวนิดหน่อย ไปรยาจึงคิดหาอะไรกิน แต่ ว่าในบ้านไม่เหลืออะไรแล้ว

ถ้างั้น ออกไปกินข้างนอกซะก็หมดเรื่อง

พอคิดแบบนี้ จึงคว้าผ้าพันคอ แล้วออกนอกประตูไป

เมือง A ยามราตรีสวยงามมาก

ต่อให้มืดค่ำแล้ว ข้างนอกก็ยังมีคนอยู่มาก

คู่รักก็มีไม่น้อย ไปรยาไม่ได้ขับรถมา จึงได้แต่เดินไปช้าๆ

ไม่รู้เหมือนกันว่าเดินไปนานแค่ไหน จู่ๆไปรยาก็รู้สึกว่า ด้านหลังมีคนเดินตามมา

หันกลับไป เวลานี้เอง เขาเห็นเอลิสต์

เขายืนอยู่ด้านหลังเธอไม่ไกลนัก ราวกับว่า กำลังตามเธออยู่
“เธอตามฉันมาทำไม ไปรยาถามเขาอย่างไม่สบอารมณ์ ไหนว่าไปแล้วไง เดินตามมานี่หมายความว่าไง!

เมื่อเห็นว่าเธอเห็นตนเองเข้าแล้ว เอลิสต์จึงเดินขึ้นหน้า ไป ฉันกลัวว่าเธอจะเกิดเรื่องน่ะ!”

“กลัวว่าจะเกิดเรื่องเหรอ เธอห่วงฉันขึ้นมาขนาดนี้ตั้งแต่ เมื่อไหร่ แม้ว่าปากจะพูดแบบนี้ แต่เห็นได้ฉันว่า ไปรยาไม่ได้ โกรธขนาดนั้นแล้ว

เอลิสต์กลับมองเธอ ฉันเป็นห่วงเธอมาตลอด! ”

ไปรยา”…..เชอะ ใครจะเชื่อ! ”

“ฉันพูดจริงนะ! “เอลิสต์พูดเน้นทีละคำ น้ำเสียงนั้น ทำให้คนไม่เชื่อไม่ลง

ไปรยาไม่พูดไม่จา เดินขึ้นหน้า ในเวลานี้ เอลิสต์ยื่นมือ ไปดึงเธอไว้ เธอโกรธเรื่องที่ฉันถ่ายรูปกับคนอื่นในวันนี้น่ะเห รอ”

ไปรยากระพริบตา รู้สึกร้อนตัวขึ้นมา หรือว่าฉันไม่สมควร โกรธล่ะ เธออย่าลืมว่า เธออยู่ที่นั่นคือต้องทำงาน ไม่ใช่จีบ สาว เธอทำแบบนี้ทำให้ฉันเสียเวลาหาเงิน! “ไปรยากล่าว เธออธิบายข้างๆคูๆ แต่ยิ่งแก้ตัว ก็เหมือนยิ่งร้อนตัว

“เป็นเพราะแบบนี้น่ะเหรอ เอลิสต์ถาม

“ถ้าไม่ใช่แล้วอะไรล่ะ ถ่ายรูปก็ถ่ายรูปสิ ยึดอกทำไม คือปากเพื่ออะไร คนที่ไม่รู้จะคิดว่าฉันให้เธอไปยืนขายเซ็กส์ ไปรยากล่าว

นี่เป็นเรื่องที่เธอยืนกรานมาตลอดไม่ใช่เหรอ……..

เอลิสต์มองดูเธอ วินาทีถัดไป จึงดึงเธอเข้ามาในอ้อม กอด เชยหน้าเธอขึ้น จุมพิตลงไป……

ไปรยาเชอไปเลย !

เธอลืมตาโต ราวกับไม่เชื่อในภาพที่เห็น

เป็นเรื่องจริงหรือ ?

ความเย็นจากริมฝีปาก ทำให้เธอตื่นขึ้น เป็นความ จริง! ! !

ไปรยาตัวแข็งราวกับถูกสตาฟ รอจนเธอได้สติ เธอจึง

ผลักเขาออกเต็มแรง

“เธอ เธอทำอะไรน่ะ เธอรู้ตัวไหม ว่าทำแบบนี้น่ะลวนลาม เจ้านายชัดๆ ฉันจะบอกเธอให้! ไปรยากล่าว น้ำเสียงเธอ ตะกุกตะกัก มองดูเอลิสต์ ความสูงใหญ่ของเขา ความข่มของ เขา ทำให้หัวใจน้อยๆของไปรยาเต้นไม่เป็นระ

เอลิสต์ยกมุมปากขึ้น OK งั้นฉันไม่แตะต้องเธอก็ได้

ไปรยากวาดตามองเขาอย่างดุดัน เธอชั่วขณะนั้น เธอโกรธจนพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร เอลิสต์เดินไปทางไปรยา ยื่นมือออกไปโอบเอวเธอเข้าดูท่า เธอยังอยากให้ฉันแตะต้องตัวเธอ!

“ซี้ซัวะพูด! “

“ก็ได้ ฉันวะพูด! “เอลิสต์เลยพูดโพล่งออกไป ขอแค่ เธอพูดยังไงแล้วมีความสุข ก็พูดแบบนั้นเถอะ แบบนี้โอเคแล้ว นะ ไม่โกรธแล้วนะ”

น้ำเสียงอันอ่อนโยนของเขาดังก้องอยู่ข้างหูของเธอ ไปร ยารู้สึกไม่ค่อยคุ้นชิน แต่สิ่งที่เธอปฏิเสธไม่ได้คือ เธอไม่โกรธ แล้ว นอกจากนี้ยังมีความรู้สึกแอบดีใจด้วย

“ถ้าไม่อยากให้ฉันโกรธจริงๆ ก็ช่วยรักษาระเบียบในร้าน

หน่อย! “

“OK ต่อไปฉันจะรักษาระยะห่างกับพวกเขา ไม่พูดคุยด้วย ตกลงไหม “

ไปรยาพยักหน้า จากนั้นจึงคิดขึ้นมาได้ ไม่ ไม่ได้ ถ้า เธอไม่พูดอะไร แล้วจะทำธุรกิจยังไง! “ไปรยารู้ดี คนพวกนั้น ไม่ได้มุ่งมาทางเธอ แต่มุ่งไปทางเอลิสต์ต่างหาก…….

ดูสิ ยัยผู้หญิงเห็นแก่เงินคนนี้ ยังวางเงินในมือตัวเองไม่

ลง!

“งั้นเธอว่ามาจะเอายังไง

“ห้ามยักคิ้วหลิ่วตาให้พวกสาวๆเวลาอยู่ในร้าน ถ่ายรูป ให้รักษาระยะห่าง ห้ามประชิดตัวต่อตัว……
“ไม่เคยประชิดตัวต่อตัวนะ! ”

“ยังจะบอกว่าไม่เคยอีก หน้าอกของยัยนั่นแทบจะติดตัว เธออยู่แล้ว สบายสินะ! ? “ไปรยาพูด จากนั้นยังไม่ลืมที่จะ จ้องเขาเขม็ง

“เรื่องนี้… เอลิสต์ทำท่าครุ่นคิด “งั้นเหรอ ตอนนั้นแทบ ไม่ได้สังเกต ตอนนี้มาจินตนาการดู สบายนิดหน่อยนะ! ”

“นายกุลิสร์! ! ! ไปรยาเรียกชื่อสกุลเต็มยศ

เอลิสต์กลับยิ้มให้ มองดูเธอ แต่ว่า ฉันไม่ชอบอกใหญ่ ฉันชอบอกเล็กๆ แบบว่า…… พูดพลางเขากวาดสายตาไปที่ไป รยาอย่างไม่ตั้งใจ

“ฉันชอบคนอกแบบ! “

อกแบนอย่างนั้นเหรอ

มีคนชอบคนอกแบบด้วย

ไปรยาครุ่นคิดมองไปทางเขา จากนั้น สายตาเขาก็ เหมือนต้องกลับเธอเช่นกัน รอจนเธอรู้สึกตัว ไปรยาจึงใช้มือ ปิดปากตัวเอง เพื่อรักษากิริยาไว้ นายกุลิสร์ เธอมองไปทาง นั้นหรอกเหรอ นายมันคนลามกชัดๆ!

พูดพลาง เธอจึงปล่อยกำปั้นน้อยๆไปทางเอลิสต์

จะว่าไงดีล่ะ กำปั้นน้อยๆของเธอนั้น สำหรับเอลิสต์แล้ว ก็เป็นแค่หมัดน้อยๆอรชรอ้อนแอ้น ไม่ได้มีพลังอะไรเลย เอลิสต์ยื่นมือออกไป รับไว้อย่างสบาย โต้กลับเบาๆ ไปรยาก็ถูก ดึงเข้ามาในอ้อมกอดแล้ว……..

ไปรยาเงยหน้าจ้องตา สบตากับเอลิสต์

ในช่วงเวลานั้น ในเต้นราวกลองรัว พูดได้ยากว่าความ รู้สึกกำลังอบอวลอยู่ภายในร่างกาย

ส่วนเอลิสต์ก็มองเธออย่างอบอุ่น จากนั้นจึงบอกเธอด้วย ท่าที่จริงจัง ฉันพูดจริงนะ!


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ