บทที่344 ใช้ทั้งไม้นวมและไม้แข็ง(3)

บทที่ 344 ใช้ทั้งไม้นวมและไม้แข็ง(3)

ในเวลานี้ พันเดชจ้องมองไปยังลาภิศ “ยังไง พวกแกสาม คนว่างมากนักหรอ ไม่จำเป็นต้องไปบริษัทแล้วใช่มั้ย?”

ลาภิศนั่งลงข้างเตียงเขา พอได้ยินคำพูดของเขา จึงลุกยืน ขึ้น “เฮ้อ ปวดใจวะ อุตส่าห์ตั้งใจมาเยี่ยม เขาคงไม่อยากเจอ พวกเรา”

ประโยคนี้ออกมา คุณย่าเลิกคิ้ว ทันใดนั้นก็รู้ว่าคืออะไร

“ลาภิศ พวกเราออกไปข้างนอกกันเถอะ แล้วเธอก็มาคุย กับย่าว่าจริงๆแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่” หญิงชราพูดอย่างร่าเริง หลังจากนั้นก็ขยิบตา ให้ลาภิศหนึ่ง ลาภิศเป็นคนฉลาด เขาจะ ไม่เข้าใจได้ยังไง

“ครับ คุณย่า พวกเราออกไปข้างนอกกันเถอะ”

ดังนั้นพวกเขาจึงออกไปข้างนอก

ปาณชัยกับจัสตินมองไปที่พันเดช “แกก็พักผ่อนให้ดี พวก ฉันก็ต้องออกไปฟังจิ๋วแล้ว” ในขณะที่พูดก็ยกยิ้มมุมปาก แล้วก็ หันหลังกลับออกไป

คุณย่าเดินไปได้ครึ่งทาง ทันใดนั้นก็นึกอะไรบางอย่างขึ้น ได้ หันกลับมาแล้วมองไปยังคุณหญิงสุรีย์ที่ยืนอยู่ตรงนั้น “ตรีย์เธอมากับแม่”

คุณหญิงสุรีย์งุนงง เข้าใจความหมายได้ทันที เธอพยัก หน้า “ค่ะ”

แล้วก็มองไปยังพันเดช “พักผ่อนๆ รอให้ดีขึ้นอีกหน่อยแม่

ค่อยกลับมาเยี่ยมลูกนะ” ภายในห้อง เหลือเพียงพวกเขาสองคนตามลำพัง จิดาภามองพันเดซ พันเดชก็มองไปที่จิดาภา บรรยากาศ แปลกไปนิดหน่อย

พูดเสร็จก็เดินตามออกไป

ในเวลานี้ จิดาภาพูดก่อน “เป็นยังไงบ้าง คุณไม่สบายตรง

ไหนรึเปล่า”

“ถ้าหากว่ามีล่ะ คุณจะช่วยผมมั้ย” เขามองไปยังเธอแล้ว

” อืม” จิดาภาไม่เข้าใจบ้างเล็กน้อย

“ผมหายใจไม่ออก

“หือ?”

ก่อนที่จะตกใจ เธอจึงเข้าใจความหมายของพันเดชตาม สถานการณ์ ใบหน้าเห่อร้อน “ตอนนี้กี่โมงยามแล้ว คุณยังจะ มีกะจิตกะใจจะคิดอีกหรอ ?”
เห็นท่าทางเขินอายของจิดาภาแล้ว พันเดชยิ้ม “มีใครเคย บอกไหมว่า ท่าทางที่เขินอายของคุณ อย่างกับผู้หญิง

“แต่ไหนแต่ไรมาฉันก็เป็นผู้หญิงอยู่แล้ว”

“ผมเพิ่งจะค้นพบวันนี้แหละ

จิดาภา “……”

เห็นพันเดชดูมีแรงขนาดนี้ จิดาภาก็ไม่จำเป็นต้องกังวล

แล้วว่าเขาจะเป็นอะไร

ยังจะมาล้อเล่นอีกนะ แถมยังพูดทะลึ่งอีก ดูแล้วก็คงไม่มี

ปัญหาอะไร!

เงียบสงัด

“ฉันสบายดี ตอนที่ตกลงไปคุณก็คอยดูแลปกป้องฉัน ตลอด ฉันก็เลยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร แม้แต่ขาก็ไม่ได้เป็น อะไร” จิดาภาบอก

หลังจากพูดจบ เขาก็เข้าใจทันที แต่พันเดชกลับพยักหน้าอย่างตั้งอกตั้งใจ “อืม คุณไม่เป็น อะไรก็ดีแล้ว”

ไม่รู้ว่าทำไม เมื่อได้ยินคำพูดนี้จากเขา อารมณ์ความรู้สึก ของเธอที่มันซับซ้อนและก็อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

“โชคดีที่เมื่อวานแจ้งข่าวราภิศได้ทันเวลา ไม่อย่างนั้นคุณ คงจะเลือดออกไปมากกว่านี้ จะต้องเกิดเรื่องอย่างแน่นอน” จิตาภาพูดตามที่คิด

จากเมื่อวานตอนที่พันเดชอยู่ในอาการโคม่า ทำให้เธอ

ตกใจมากจริงๆ หลังจากที่ได้ยินคำพูดของจิดาภา พันเดชมองไปที่เธอ

“ว่าอะไรนะ คุณเป็นห่วงผมมากใช่มั้ย”

“คุณช่วยฉันไว้ทั้งสองครั้ง ถ้าฉันไม่เป็นห่วงคุณ ก็ อกตัญญูเกินไปแล้ว” จิดาภาพูดอย่างตั้งใจ

ใช้น้ำเสียงผ่อนคลาย

” เพียงเพราะเหตุนี้?” พันเดชถามไม่พอใจเล็กน้อย

เขาไม่เชื่อว่า จิดาภาจะเป็นห่วงเขา เพียงเพราะเขาช่วยเธอไว้

“มิฉะนั้นล่ะ” จิดาภาย้อนถาม