ตอน 120อยากจัดการเธอให้ตาย(5)

ตอน 120 อยากจัดการเธอให้ตาย (5)

ทางด้านของพันเดช

นั่งอยู่ในห้องทำงาน มองโทรศัพท์อย่างใจจดใจจ่อ ซึ่ง สนิท ตั้งครึ่งค่อนวันแล้ว ก็ไม่มีเสียงอะไรดังขึ้น

เขาขมวดคิ้ว ข่าวล้วนถูกปล่อยออกไปแล้ว ตอนนี้เธอน่า เคลื่อนไหวอะไรเลย

จะตื่นแล้ว ก็ควรที่จะเห็นข่าว ไม่คาดคิดว่าจะไม่มีการ

ดูผู้หญิงคนนั้นไม่ใส่ใจ ยังคงนิ่งเงียบมากเกินไปแล้ว คง คิดว่าเขาไม่กล้าซื้อบริษัทCA

พันเดชมีความร้อนใจ แทบอยากจะจัดการเธอให้ตาย

เสียจริง

มองดูโทรศัพท์ ก็ไม่มีเสียงดังขึ้นมา ยิ่งของผู้หญิงคนนั้น

ยิ่งไม่มี

เขาได้ไปยังชั้นล่างของผู้หญิงคนนั้นมาแล้ว แต่ก็ไม่เห็น

ว่าเธอจะลงมาจากชั้นล่าง

หล่อนจะไปที่ไหนได้?

ด้านสายการบินนั้นเขาก็ตรวจแล้ว แต่เธอไม่อยู่สักที่ทั้งขาเข้าขาออก

หล่อนจะไปที่ไหนได้

พันเดชคิด หลังจากนั้น ในสมองก็คิดถึงสิ่งที่เป็นไปได้ขึ้น

มาทันที!

ครั้นแล้ว เขารีบหยิบมือถือออกมา กดโทรออกไปที่เบอร์

อย่างเร็วมาก โทรศัพท์ก็ถูกรับสายแล้ว

“ฮัลโหล ริม แล้วพ่อฉันล่ะ?”

“โอ้ ! คุณท่านกำลังคุยกับคุณผู้หญิงอยู่ค่ะ !” ริมพูด คุณผู้หญิง….

จริงด้วย ผู้หญิงคนนั้นอยู่นั่นเอง

ผู้หญิงคนนั้น….

เขาน่าจะควรจะคิดได้ตั้งนานแล้ว!

คิดได้เช่นนี้ พันเดชตอบกลับไปว่า “ฉันรู้แล้ว !

“คุณชายคะ จะกลับมาไหมคะ?” ริมถามกลับทันที

“เอ้อ ฉันจะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้!!”

ริมพยักหน้า “ค่ะ ฉันทราบแล้ว!”

พันเดชพูดอย่างชัดถ้อย
ครั้นแล้ว จึงวางสายโทรศัพท์

สายตามองไปที่วรชิตกับจิดาภา เขาก็รู้สึกว่าจิดาภานั้น ไม่เลวเลย แค่เสียดาย……….เอ

คุณชายมองไม่เห็นค่า

ในตอนนี้

หรือ?”

วรชิตเงยหน้า มองไปที่ริม

“คุณชายค่ะ !” ริมพูด

พูดถึงตรงนี้ขึ้นมา ร่างของจิดาภาตะลึงงันไปชั่วขณะ

วรชิตยิ้มขึ้นมาทันที หันกลับไปมองจิดาภา “ดูเหมือนว่า เด็กคนนั้นจะดมกลิ่นตามหนูมานะ

“จะเป็นไปได้อย่างไร เขามาหาท่านต่างหาก!

“ได้การละ ฉันจะอยู่ที่นี่คอยจับไว้ เขานะเดือนหนึ่งมาแค่

ครั้งเดียว!” วรชิตพูด

จิดาภาหัวเราะ “หากนับว่าเขามาหาฉัน กำลังไปปราบปรามแล้ว

ก็คือต้องระดม

เรื่องราวคืนนั้น ปรากฏอย่างชัดแจ้งเต็มตา เธอไม่คิดว่า เธอจะตกอยู่ในกำมือของพันเดชเร็วอย่างนี้

ครั้นเห็นท่าทีของจิดาภา วรชิตก็หัวเราะ ทำไมเขาถึงรู้สึก ว่า เรื่องของจิดาภากับพันเดชไม่น่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยแล้ว
เมื่อสองปีก่อน เขายังถอนใจอย่างน่าเสียดาย ตอนนี้

เขารู้สึกได้ทันที บางที เรื่องนี้น่าจะไม่จบได้ในเร็ววัน “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อย่างนั้นฉันขอตัวก่อนนะ ไว้วันหลัง

ค่อยกลับมาเยี่ยมท่านใหม่!

“ไม่รอให้เขากลับมาแล้วค่อยไปไม่ได้หรือ?

“ฉันยังอยากใช้ชีวิตต่ออีกหลายปี

พลางพูด

ดูจากท่าทางของจิดาภา วรชิตก็หัวเราะขึ้นมา เขาชอบที่ จิดาภาษีท่าทีสบายอกสบายใจแต่ไม่ยอมใครเช่นนี้

จัดการกับบ้านตระกูลฐิตานันท์ ได้ ไม่มีปัญหา แน่นอน คำพูดเหล่านี้ เขาแค่คิดในใจของเขาเท่านั้น

“อย่างนั้นก็ดี ท่านไปพักผ่อนเถอะ ฉันไปก่อนละ ไว้วัน หลังค่อยกลับมาเยี่ยมท่านใหม่!” จิดาภาพูดพลางยิ้ม

วรชิตไม่สามารถบังคับให้อยู่ได้ คล้อยตามทั้งหมด เขา พยักหน้า “ได้เลย!

ครั้นแล้ว จิดาภายืนขึ้น หยิบกระเป๋า “อย่าลืมเรื่องที่

ท่านรับปากไว้กับฉันนะคะ พูดคำไหนแล้วต้องเป็นคำนั้น! ดาภายิ้มแล้วพูด

“ฉันขอดูสถานการณ์ก่อนแล้วจักตัดสินใจ!” วรชิตพูด แล้วก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปอีก เพียงแค่พูดดูเท่านั้น
จิดาภาก็ไม่ได้บังคับ ได้แต่ยิ้ม หลังจารลาแล้วก็เดินออก

ไป

เธอคาดไม่ถึงว่า เพิ่งจะถึงหน้าประตู เตรียมเรียกแท็กซี่ ก็มีรถที่ดูคุ้นเคยสะท้อนเข้ามายังเบ้าตาของเธอ

ไม่ผิดแน่ ไม่ใช่ใครอื่น เขาคือพันเดช

เขาเปิดประตูรถลงมาตรงหน้าเธอ ลงจากรถไป