ตอนที่ 15เก็บเป็นความลับ

ตอนที่ 15 เก็บเป็นความลับ

แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่สามารถปล่อยผ่านมันไปได้ ยิ่งนึก

ยิ่งโมโห

ในขณะเดียวกัน เขาเอ่ยพูดขึ้น “เอาเถอะ เดี๋ยวฉันพาเธอ ไปซื้อชุดใหม่” เห็นว่าเธอไม่หายโกรธง่ายๆ พื้นเดชจึงพูดขึ้น เขาพูดมาขนาดนี้ เธอจะทำอะไรได้ล่ะ “อืม

นอกร้าน

เธอกับจิดาภาเดินออกมาจากร้าน

ไปรยาหัวเราะแล้วพูดขึ้น “เห็นหน้าเธอแล้วฉันรู้สึกสะใจ

มากเลย

“สมน้ำหน้า

ได้ยินไปรยาพูดดังนั้น เธอยกยิ้ม “เธอนี่สุดยอดจริงๆ

“เห้อ แต่ฉันเสียดายเงินฉันมากเลย ตอนแรกกะจะให้ แค่10แต่ไม่มี ก็เลยต้องให้20ไป

จิดาภา “อืม ถือว่าแกใจกว้างมากแล้วนะ เป็นฉันฉันกะ ให้แค่เบาท
“เรื่องแค่นี้ก็รับไม่ได้แล้ว ถ้าเกิดเธอรู้ว่าแกเคยเป็นเมีย เขา คงจะโกรธจนหน้าจิกหน้างไปเลยแหละ

จิดาภายกยิ้ม “ไม่รู้เรื่องนั่นแหละดีแล้ว ไม่งั้นเธอคง อกแตกตายแน่ๆ

“ฮ่าๆๆ ฉันอยากเห็น นึกว่าตัวเองเป็นใคร แล้วอีกอย่าง พันเดช ฉันไม่คิดวารสนิยมเขาจะขนาดนี้

เธอพยักหน้าเห็นด้วย “ฉันก็ว่างั้นแหละ

ฮ่าๆๆ

ทั้งสองเดินขึ้นรถไปรยาไป

จิดาภานึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ “ใช่ เรื่องของฉันกับเขา แกช่วยเก็บเป็นความลับได้มั้ย อย่าบอกให้ใครรู้เด็ดขาด

“ฉันรู้แล้ว แกสบายใจได้ ถึงจะเป็นแม่ ฉันก็ไม่มีทาง บอก” เธอพูดยิ้มๆ

จิดาภายิ้ม “ฉันแค่ไม่อยากให้มีใครพูดถึงมันอีก

“ฉันรู้แล้ว ฉันจะเก็บเป็นความลับอย่างดี

“ฉันเชื่อแก

ทั้งสองขับออกไปซื้อของ

เช้าวันต่อมา

เธอไปทำงานที่บริษัทตามเดิม
พอเจอเรื่องเมื่อวานเธอมั่นใจได้ว่าเธอไม่มีทางอยู่ที่นี่ต่อ

ไปได้อีก

เธอยื่นจดหมายลาออกให้กับผู้จัดการแผนก

ริมตกใจมาก เมื่อวานเพิ่งมาทำไมวันนี้ก็จะลาออกแล้ว ล่ะ มีปัญหาอะไรในการทำงานรึเปล่า

เธอฉีกยิ้ม “ต้องขอโทษจริงๆนะคะ เป้เพราะเรื่องส่วนตัว ค่ะ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับงาน

“แบบนี้นี่เอง เสียดายจัง” ริม

“ขอโทษนะคะ” ริมเป็นคนที่ค่อนข้างดี

“ฉันต้องเอาไปให้ท่านประธานเซ็นอนุมัติก่อน อย่างอื่น เราค่อยว่ากัน

“อืม” เธอพยักหน้า

ริมไปหาท่านประธานไม่นานเธอก็เดินกลับมา

“ภา ท่านประธานเรียกเธอไปพบ

เธอขมวดคิ้ว “ต้องไปจริงๆหรอคะ”

“อืม จดหมายอยู่ที่ท่านแล้ว เขาให้เธอไปด้วยตัวเอง

เธอพยักหน้า “ค่ะ ขอบคุณนะคะ

“ถ้าเป็นไปได้ก็อยู่ต่อเถอะ
เธอยกยิ้ม ไม่ได้ตอบอะไร เธอสูดหายใจเข้า เดินตรงไป

ทางห้องประธาน