ตอนที่725หน้าที่ของเขา

ตอนที่ 725 หน้าที่ของเขา

พันเดชมองหน้าเธอด้วยสายตามืดมน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรตอ

ตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของพันเดชก็ดังขึ้น พอเห็นว่าเด็ก เป็นคนโทรมา เขาก็รีบรับสายทันที

“ฮัลโหล เป็นยังไงบ้าง? ” “1

“คุณพพันเดชครับ ผมเช็กทุกโรงแรมในเมืองแล้ว ตั้งแต่โรงแรม1ดาวยัน6ดาว ก็ไม่มีชื่อของคุณจิดาภาเลยครับ!

พอได้ยินดังนี้ หัวใจของพันเดชก็จมลงอีกครั้ง เขาเงียบ อยู่นาน ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกมา

“ผมส่งคนไปตามหาแล้ว ถ้าเกิดว่าเจอล่ะก็ ผมจะรายงาน ให้คุณทราบเป็นคนแรกครับ “1

“อืม!” พันเดชตอบ ตอนกำลังจะวางสายนั้น ก็นึกอะไรขึ้น มาได้แล้วก็พูดต่อ “ใช่สิ เช็กที่โรงพยาบาลด้วย แล้วก็สนาม บิน ท่าเรือ ถ้าเกิดว่ามีข่าวอะไรรีบรายงานฉัน! ”

เจ๊กอยากจะถามอะไรต่อ แต่ว่าพอได้ยินว่าพันเดชอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก็เลยเลิกคิดจะถาม “ครับ ผมเข้าใจแล้ว จะ ไปหาเดี๋ยวนี้! “

หลังจากวางสาย สีหน้าของพันเดชก็บูดบึงมากกว่าเดิม

คนที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหาร พอได้ยินคำพูดของพันเดช ก็ อึ้งไป “เดช เกิดอะไรขึ้น? ทำไมต้องไปหาที่โรงพยาบาล สนามบิน?

พันเดชไม่ได้ตอบอะไร

คุณหญิงใหญ่ขมวดคิ้วแน่น “ไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับจิ

ใช่มั้ย? “

พอพูดออกมา บรรยากาศตรงนั้นก็เต็มไปด้วยความ

ตึงเครียด

เจมน่ายืนอยู่ตรงนั้น ไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ แต่ว่าเธอรู้สึกได้ว่า สายตาที่พันเดชมองเธอนั้นแปลกไป ถึง แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไรก็ตาม

ยิ่งพันเดชเงียบ คุณหญิงใหญ่ก็ยิ่งเป็นกังวล เธอเดิน เข้าไปแล้วมองหน้าเขา “สรุปแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เกิด อะไรขึ้นกับจิ? “

พอเห็นท่าที่เป็นกังวลของคุณหญิงใหญ่ พันเดชก็คิดอยู่

ครู่นึง “คุณย่า…”

“จิท้องค่ะ! ” เขายังไม่ทันพูดอะไรออกมา ก็มีเสียงจากด้านหลังตัดบทออกมา
พวกเขาหันหน้ากลับไปมองพร้อมกัน ก็เห็นว่าไปรยาเดิน

เข้ามา

เห็นว่าพวกเขากำลังนั่งล้อมรอบกินข้าวกันอยู่ ไปรยาก็ยิ่ง โกรธมากกว่าเดิม ตอนนี้หายไป พวกเขายังมีอารมณ์มานั่ง กินข้าวกันอีกงั้นหรอ

พอเห็นคนแปลกหน้าที่อยู่ตรงหน้า ไปรยาก็แนะนำตัว

“ฉันเป็นเพื่อนสนิทของจิค่ะ! ”

พอเธอแนะนำตัว คุณหญิงใหญ่ก็ทำเหมือนเป็นคนคุ้นเคย ทันที รีบเดินเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ “หนูว่าไงนะ? ท้องนั้น หรอ? ” คุณหญิงใหญ่รีบเดินเข้าไปถามอย่างดีใจ

ข่าวนี้ของจิสำหรับคุณหญิงใหญ่แล้ว เป็นการเฝ้ารอคอย มานานแล้ว

เจมน่ายืนอึ้งอยู่ตรงนั้น แล้วก็มองหน้ากันเดชอย่างทำตัว

ไม่ถูก เธอไม่อยากจะเชื่อ

มองหน้าคุณหญิงใหญ่ ไปรยาก็พยักหน้า “ใช่ค่ะ เธอท้อง แล้วตอนนี้ลูกในท้องก็ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ แต่ว่าที่สำคัญก็ คือ เธอหายไปแล้ว! “

คนที่ยังตื่นเต้นอยู่เมื่อกี้นี้ ตอนนี้เปลี่ยนเป็นเครียดทันที “หายไปแล้ว? อะไรคือหายไปแล้ว? ”

ตอนนี้เอง สายตาของไปรยาก็หันไปมองหน้าพ้นเดช “ก็ คงต้องถามคุณพันเดชเอานะคะ!
ประโยคนี้ เหมือนเป็นการโยนให้พันเดชโดยตรง คุณหญิงใหญ่อึ้ง แล้วก็หันกลับไปมองหน้าพันเดช เดช นี่ มันหมายความว่ายังไง?

“เธอพูดเรื่องจริงมั้ย? ”

คุณหญิงใหญ่เห็นว่าเขาไม่ได้พูดอะไร ก็ขมวดคิ้วแน่น “ทําไมไม่ตอบอะไร? ย่ากำลังถามอยู่นะ อยู่ไหน?

พอเห็นท่าที่เป็นห่วงของคุณหญิงใหญ่ พันเดชก็ปฏิเสธไม่ ได้อีกต่อไป ได้แต่พยักหน้า

“แก”คุณหญิงใหญ่โกรธมาก

“ไอ้เด็กเวร แกทำให้โกรธงั้นหรอ? เธอท้องอยู่แกยัง ทำให้เธอโกรธ ไอ้เด็กเลว…” คุณหญิงใหญ่ที่พันเดชสองที แต่ ถึงยังไงเขาก็เป็นหลานของตัวเอง ก็เลยไม่ได้ตีแรง ได้แต่ เพื่อสั่งสอนเท่านั้น

คุณหญิงภารดีกับวรชิตมองหน้ากัน รู้สึกเหมือนว่าตัวเอง ได้ยินผิดรึป่าว ตอนนี้เอง คุณหญิงภารดีเดินเข้าไป แล้วก็ห้าม คุณหญิงใหญ่ไว้ “แม่ ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดก็คือการตามหา จินะคะ! “

“แต่ จะไปที่ไหนได้ล่ะ? ” คุณหญิงใหญ่ถามด้วยความ

เป็นห่วง

“คุณย่า ไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ พี่จิดาภาเป็นคนดี ไม่มี ทางมีเรื่องอะไรไม่ดีเกิดขึ้นแน่นอน! “เจมน่าปลอบใจ
แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะความเกลียดชังหรือว่ายังไง ไม่ว่าเจมน่าจะพูดอะไร ไปรยาก็โกรธไปหมด

เธอจ้องหน้าเจมน่า “ใช่สิ เด็กในท้องไม่แข็งแรง แล้ว ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน ขอถามคุณผู้หญิงคนนี้ อันนี้เรียกว่า ยังไม่เกิดอะไรขึ้นอีกหรอคะ? ” ไปรยาถามออกมาด้วยน้ำเสียง เยือกเย็น

ฟังออกเลยว่า น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความที่มแทง แต่ว่าไปรยาก็อดไม่ได้จริงๆ

พอนึกถึงเรื่องที่ว่าไม่รู้ว่าตอนนี้ไปอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ เกิดอะไรขึ้นรึป่าว แล้วเธอจะไว้หน้าเจมน่าได้ยังไงกัน ถ้าให้ พูด เรื่องนี้เกิดขึ้นก็เพราะว่าเธอ ถ้าเกิดว่าไม่ใช่เพราะเธอ ก็จะ ไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอย่างแน่นอน

เจมน่าที่โดนไปรยาพูดจาทิ่มแทง ก็อึ้งอยู่ในใจ ตอนนี้วรชิตก็พูดออกมาว่า “ตอนนี้หน้าที่ของทุกคนก็คือ ตามหาจิ! ”

“ลุงม่อน! วรชิตตะโกนเรียก ตอนนี้เอง ลุงม่อนก็เดิน เข้ามา “ครับคุณท่าน! “

“ส่งคนไปตามหาคุณหญิงเล็ก มีข่าวคราวอะไรรีบแจ้งให้ ทราบทันที! “

“ครับ ผมทราบแล้ว! “ลุงม่อนรีบเดินออกไปทันที ตอนนี้เอง ไปรยาก็ยืนอยู่ตรงนั้น แล้วก็มองหน้าพวกเขา“คุณนายใหญ่คะ ที่ฉันมาที่นี่วันนี้ก็ไม่ได้มีความหมายอะไรอื่น มาเพื่อจะมาจัดการเรื่องของเท่านั้น ตั้งแต่เมื่อตอนบ่ายก็หา เธอไม่เจอเลย ตระกูลฐิตานันท์ใหญ่โตขนาดนี้ ถ้าเจอจิเมื่อ ไหร่บอกหนูด้วยนะคะ!

คุณหญิงใหญ่รีบพยักหน้า “หนูวางใจเถอะ เราจะใช้ อำนาจทั้งหมดในการตามหา ไม่สนใจว่ามันต้องแลกมาด้วย อะไรก็ตาม! “

“พอคุณหญิงใหญ่พูดแบบนี้แล้ว หนูก็สบายใจแล้วค่ะ! พอพูดจบ เธอก็หันไปมองหน้าพันเดช แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ “ถ้ายังงั้นหนูไปก่อนนะคะ!

“ไม่อยู่ต่ออีกหน่อยหรอ? ”

“ไม่หรอกค่ะ หนูยังมีเรื่องที่ต้องจัดการอีกนิดหน่อย ถ้า เกิดว่าหาจิเจอแล้ว รบกวนบอกหนูด้วยนะคะ!

“เป็นธรรมดาอยู่แล้ว ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ฉันก็ไม่ บังคับให้เธออยู่ต่อหรอก มุ่งมึงไปส่งแขกด้วย!

“ไม่ต้องหรอกค่ะ! ” ไปรยาพูดออกมา แล้วก็เดินตามเอลิ สต์ออกไป

เอลิสต์เห็นแผ่นหลังของไปรยา แล้วก็คลี่ยิ้มออกมา

การที่วิ่งเต้นเพื่อเพื่อนขนาดนี้ ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว ว่า ทําไมจิดาภาถึงวิ่งเต้นเพื่อเขามากมายเหมือนกัน

หลังจากไปรยาไปแล้ว ห้องอาหารก็ถูกความเงียบกลืนกินครั้ง

พันเดชอยู่ตรงนั้น ไม่ใครพูดอะไรอีก เดินไปที่ โซฟา แล้วเอานิ้วเกาเหมือนกับอะไรไม่ได้

แล้ว รู้สึกไม่ควรจะ พูดอะไรอีก ได้แต่เก็บความกังวลของตัวเองไว้

อาหารเย็น

รอจนถึงดึก ก็ยังได้ข่าวของจิเลย

ในตอนนั้นเอง คุณหญิงคะ ตอนนี้ดึกมากแล้ว ไป

“ยังไม่ข่าวคราวของจิ ฉันจะพักผ่อนยังไงก็ท้องอยู่อีกด้วย ถ้าอะไรขึ้นทำยังไง! ”