ตอนที่397ประธานพันเดชสารภาพรัก (2)

ตอนที่ 397 ประธานพันเดชสารภาพรัก (2)

แขนของจิดาภายังคงกอดดอกไม้ไว้ที่อก ถูกเขาลากอยู่ ในร้านอาหารขนาดนี้ หลายๆ คนจึงใช้สายตามองอย่าง แปลกๆ

แต่พันเดชลากจิดาภาออกไปอย่างไม่สนใจ

“พันเดช คุณช้าหน่อยสิ คุณจะพาฉันไปที่ไหนเนี่ย !?” จิดา ภาที่อยู่ด้านหลังพูดอย่างไม่พอใจ ไม่รู้เลยว่าเขาจะทำบ้าอะไร

“หาที่ที่สามารถคุยได้ไงล่ะ !” พันเดชพูดไปโดยที่ไม่ได้หัน หัวกลับ ลากจิดาภาไปที่ประตูแล้วเดินตรงไปข้างหน้ารถ จาก นั้นก็เปิดประตูรถออกทันที จิดาภายืนอยู่ตรงประตู ไม่อยาก เข้าไป สายตามองตรงไปที่เขา ต้องการเหตุผลก่อน ทว่าพัน เดชผลักเธอเข้าไปข้างใน

แม้ว่าจิดาภาอยากจะประท้วง ทว่าตอนนี้พูดอะไรไม่ออก

เธออยากรู้ว่าการที่พันเดชลากเธอออกมาเอิกเกริกขนาด

นี้ต้องการอะไรกันแน่ !

พันเดชอ้อมไปแล้วจึงเปิดประตูรถเข้าไปทันที จากนั้นก็ขับ รถออกไป
จิดาภา ใช้สายตาเหลือบมองไปที่พันเดช ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่รอให้เขาเอ่ยปากพูด

สุดท้ายหลังจากที่รถขับไปประมาณครึ่งชั่วโมง เมื่อถึง สถานที่ที่เงียบๆ จึงจอดลง

ขณะนั้นจิดาภาจึงหันหัวมองไปที่พันเดช “พันเดช คุณพูด ไร้สาระต่อหน้าคนอื่นไปหมด แล้วยังลากฉันออกมาอีก ควรจะ อธิบายให้ฉันหน่อยไหม ?” จิดาภามองไปที่พันเดช แล้วพูด ด้วยความไม่พอใจอย่างมาก

ได้ยินคำพูดเหล่านั้นเมื่อกี้ เห็นได้ว่าจันทนไม่ค่อย สบายใจอยู่บ้างแล้ว

เมื่อได้ยินคำพูดของจิดาภา แล้วเห็นท่าที่อันเยือกเย็นของ

เธอ ในใจของพันเดชก็อึดอัดมาก แต่ก็พูดอะไรไม่ออก

จากนั้นเขาก็มองไปที่เธอแล้วหยิบดอกไม้จากอกของเธอ วางไปข้างๆ แล้วเอ่ยปากพูดอย่างหล่อเหลา “ลงจากรถมากับ ผม !”

จิดาภาขมวดคิ้ว เห็นเขาผลักประตูรถลงไป เธอจึงตาม

เขาลงจากรถ

ในเวลานี้ที่ชายหาดก็ไม่มีใครแล้ว

ลมทะเลพัดมาเรื่อยๆ ทำให้คนมีความรู้สึกที่สบายมาก รถจอดอยู่ข้างๆ พันเดชเดินไปฝั่งชายหาด จิดาภาจึงตามลงไป
“ดึกขนาดนี้ คุณลากฉันออกมา ไม่ใช่มาเพื่อดูทะเลเป็น เพื่อนคุณใช่ไหมเนี่ย ?!” จิดาภามองไปที่เขาแล้วพูดขึ้น

พันเดชยืนตัวตรง ริมฝีปากบางบีบแน่น คิ้วทั้งคู่ขมวดเล็ก น้อย สายตามองออกไปไกล ราวกับว่ากำลังคิดอะไรอยู่

จิดาภาก็ยืนอยู่ข้างๆ ตัวเขา ไม่ได้รีบร้อน เพลิดเพลินไป กับสายลมอันแผ่วเบาไปด้วย รอพ้นเดชอธิบายไปด้วย

ในที่สุดพันเดชก็สูดหายใจเข้าลึกแล้วหันหัวมองไปที่จิดา

ราวกับว่ากำลังรวบรวมความกล้าแล้วเอ่ยปากพูด

“จิดาภา……. สายตาอันสุขุมมองไปที่เธอ

“หือ !?” จิดาภาตอบไปหนึ่งครั้งแล้วหันหัวไปมองเขา

“ก่อนหน้านั้นไม่ใช่คุณมักจะถามผมว่าทำไมอยู่เสมอเหรอ ?” พันเดชมองไปที่เขาแล้วพูดขึ้น

จิดาภาขยิบตาแล้วมองไปที่เขา ไม่รู้ว่าทำไมเห็นท่าทีที่ จริงจังของเขาในตอนนี้ทำให้จิดาภารู้สึกตื่นเต้นอยู่บ้าง

“ตอนนี้ผมบอกคุณได้แล้วนะ !” พันเดชพูด เห็นสายตา ของจิดาภาจริงจังมาก

หากพูดว่าเขาเป็นคนบ้าระห่ำมาตลอด แต่ตอนนี้เขา จริงจังแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน

“อะไรเหรอ ?” จิดาภามองไปที่เขาแล้วถามขึ้น ไม่รู้ว่าท้ายที่สุดแล้วเขาอยากจะพูดอะไรกันแน่

ราวกับว่าพันเดชรวบรวมความกล้าหาญอย่างมากแล้ว เอ่ยปากพูดขึ้น “ผมรู้ว่าเมื่อสองปีที่แล้วผมทำผิดต่อคุณเอง ดัง นั้นสองปีต่อมาผมก็ได้รับผลกรรมแล้ว ตอนนี้ผมชอบคุณแล้ว รักคุณแล้ว จากคุณไปไม่ได้แล้ว ดังนั้นผมไม่อนุญาตให้คุณอยู่ ด้วยกันกับสงชัยนะ !” พันเดชมองไปที่จิดาภาแล้วพูดคำต่อคำ แม้ว่ามันจะเป็นการประกาศแต่น้ำเสียงเต็มไปด้วยเผด็จการ