ตอนที่573ไปรยาได้รับบาดเจ็บ(3)

ตอนที่ 573 ไปรยาได้รับบาดเจ็บ (3)

“ค่ะ !” เลขานุการตอบไปด้วยรอยยิ้มแล้วไปทำกาแฟ

“พี่ชายใหญ่คะ !”

“นั่งลงสิ !” เปรมศักดิ์ขานรับ

หลังจากจิดาภานั่งบนโซฟาแล้ว เปรมศักดิ์ก็อ้อมมาแล้ว นั่งไปตรงข้ามเธอ “เกิดอะไรขึ้นเหรอ มาหาพี่มีเรื่องอะไร ?

จิดาภาคิดอยู่ขณะแล้วมองไปที่เขา “พี่ชายใหญ่คะ ตอนที่ ฉันขึ้นมาได้ยินพวกเขาพูดว่าตอนเช้าคุณไม่ได้อยู่ที่บริษัท แล้ว คุณไปไหนเหรอคะ ?”

เปรมศักดิ์ตกตะลึง แล้วมองไปที่จิดาภา เขารู้ว่าเธอไม่ เคยถามเรื่องแบบนี้ แต่ก็ยังเอ่ยปากตอบอย่างคลุมเครือ “ออก ไปทําธุระเล็กน้อย !”

จิดาภาพยักหน้า “พี่ชายใหญ่คะ จริงๆ แล้วที่ฉันมาที่นี่ก็ เพื่ออยากจะคุยกับคุณเรื่องของไปรยา !” จิดาภาพูด

ดวงตาทั้งคู่ของเปรมศักดิ์ก็มืดลงเล็กน้อย “เกิดอะไรขึ้นเห

“คุณมีคนที่ตัวเองชอบไหม ?” จิดาภาถาม
จิดาภาไม่เคยถามถึงเรื่องแบบนี้ แม้ว่าบางทีเขาจะรู้สึกได้ ว่าเธอจงใจสร้างโอกาสให้เขากับไปรยา

แต่เธอไม่รู้เลยว่าการที่เขาและไปรยาอยู่ด้วยกัน มันเป็น เพราะพวกเธอสองคนอยู่ด้วยกันบ่อยๆ ต่างหาก ตราบใดที่อยู่ ด้วยกันกับไปรยาก็จะสามารถเจอกับเธอได้บ่อยๆ ……

“ทำไมถึงถามแบบนี้ ?

“ไปรยาบอกว่าวันนี้เธอเห็นคุณอยู่ด้วยกันกับผู้หญิงคน

ได้ยินสิ่งนี้สีหน้าของเปรมศักดิ์ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แล้ว มองไปที่จิดาภาด้วยดวงตาที่มืดมนเล็กน้อย

“พี่ชายใหญ่ จริงๆ แล้วการที่ไปรยาทำกับคุณยังไง แม้ว่า ฉันจะไม่พูดคุณก็น่าจะรู้อยู่ ถ้าตอนนี้คุณมีคนที่ตัวเองชอบอยู่ แล้ว งั้นก็อย่าไปทำท่าทีว่าคุณเป็นห่วงไปรยาขนาดนั้นเลย !” จิ ดาภามองไปที่เปรมศักดิ์แล้วพูดขึ้น

พี่น้องสองคนไม่เคยคุยกันในเรื่องแบบนี้มาก่อน แต่เปรมศักดิ์รู้ว่าจิดาภาจริงจังมาก……. แต่สําหรับคนที่ชอบ……

วันหนึ่งเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วก็มั่นคงอยู่แล้ว

เปรมศักดิ์ก็ไม่ได้ปฏิเสธแล้วพยักหน้า “พี่รู้แล้ว !” จิดาภา ไม่ได้พูดอะไรมากขึ้นไปอีก เพราะว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นพี่ชาย ใหญ่ของเธอ ตัวเองเป็นน้องสาว พูดมากไปมันก็ไม่ดีจริงๆ
เธอเพียงต้องการที่จะบอกเขาว่าเรื่องอะไรที่ต้องระวังแค่นี้

ต่อมาจิดาภากับเปรมศักดิ์ก็คุยกันไปอีกสองสามประโยค แต่เห็นได้ว่าทั้งสองคนก็ไม่ได้ใส่ใจ ในที่สุดจิดาภาก็ไป

เปรมศักดิ์นั่งอยู่ตรงนั้น มองไปยังกาแฟตรงหน้าที่เขายัง ไม่ได้แตะสักนิดเดียว แล้วขมวดคิ้วขึ้น

คนที่ชอบ !

ก็ต้องมีแน่นอน !

แต่ในชีวิตนี้คุณก็อาจจะไม่รู้ว่าคนคนนั้นเป็นใคร

หลังจากไปรยากลับไปแล้วก็ร้องไห้ไปอีก และจากนั้นก็

หลับไป

เพราะว่าตั้งแต่รู้จักเปรมศักดิ์มาก็ชอบเขาอยู่แล้ว จากนั้น ความสัมพันธ์กับจิดาภาจึงดีมาก เธอยังคิดเลยว่าสักวันหนึ่ง เธอจะได้อยู่ด้วยกันกับเปรมศักดิ์ แต่ตอนนี้เห็นได้ว่าความรัก ครั้งแรกของเธอพังทลายลงแล้ว

แม้ว่าไม่ได้เป็นความรักจริงๆ แต่เธอกลับรู้สึกว่านี่มันเป็น

ความรักที่มีคุณค่ามากอย่างหนึ่ง

ดังนั้นจึงร้องไห้อีกจนหลับไป เมื่อเธอตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลา กลางคืนแล้ว !

ไปรยารู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างขาดหายไป แต่ตอนนี้คิดยัง ไงก็คิดไม่ออก
เริ่มหิวบ้างแล้ว เมื่อกินอาหารเธอจึงนึกขึ้นได้ทันทีว่าเธอ ลืมเอลิสต์ไปแล้ว !

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้เธอจึงล้างหน้าลวกๆ แล้วหยิบเสื้อหนึ่งตัว เดินไปฝังบ้านของเอลิสต์แล้ว

เมื่อเธอมาถึง เพิ่งเปิดประตูก็เห็นเอลิสต์ยืนอยู่ในห้อง “คุณลุกขึ้นทำอะไรเนี่ย ?” ไปรยาก็เดินไปแล้วมองไปที่ เขาทันที ก็รู้ว่าตัวเองมาสายแล้ว จึงเอ่ยปากพูดขึ้น “คือฉันมา สายแล้ว !”

ตั้งแต่เข้ามาเอลิสต์ก็รู้สึกว่าเธอผิดปกติไป จากนั้นก็ ปล่อยให้เธอพยุงกลับไปบนเตียงตามสบาย “คุณลุกขึ้นมาทำ อะไร ?”

“ดื่มน้ำ !”

ไปรยาพยักหน้า แล้วกลับไปเทน้ำให้เขา เธอเพิ่งหันหลัง ไป เอลิสต์ก็เอ่ยปากพูดอยู่ข้างหลัง “คุณร้องไห้มาเหรอ ?