ตอนที่496การค้นพบแหวน(3)

ตอนที่ 496 การค้นพบแหวน (3)

ทว่าพันเดชดึงเธอกลับมาแล้วมองไปที่เธอ “คุณไม่มีอะไร อยากพูดกับผมเหรอ ?”

จิดาภามองไปที่เขา แล้วหรี่ตาเล็กน้อย “อะไร ?”

“ไม่มีอะไรอยากจะถามผมเหรอ ?”

จิดาภาไม่ได้พูดอะไร

ในขณะนั้นพันเดชก็มองไปที่เธอ “เกี่ยวกับดุลยา…….

พูดถึงสิ่งนี้มุมปากของจิดาภาจึงยกขึ้น “คุณพันเดช คือ จะอธิบายให้กับฉันเหรอ ?”

“แน่นอน !”

“โอเค งั้นจะตั้งใจฟังนะ !!

มองไปที่จิดาภา ข้างนอกก็มีข่าวซุบซิบกระจายทั้งวัน เขา จะไม่รู้ได้ยังไง เพียงแค่จิดาภาไม่ได้เอ่ยปากถาม แต่เขาก็ อยากจะอธิบายสักหน่อย

“เมื่อก่อนนั้นเธอบอกว่าจะไม่กลับมาทำงานแล้ว แต่ผมก็

นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะกลับมาทำงานอย่างกะทันหัน คุณก็รู้ว่า ตอนนี้ผมไม่สามารถไล่เขาออกได้ !”
จิดาภาเลิกคิ้วขึ้น “รู้สึกผิด ?”

“ผมแค่รู้สึกว่าตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา ” พันเดชพูด ยังไง ก็ตามเขาเองที่ทรยศตุลยาก่อน จะไล่เธอออกตอนนี้เขาก็รู้สึก ว่าไม่สมควรอยู่บ้าง

นี่คือข้อบกพร่องของผู้ชาย

ขี้สงสาร ! ขี้เห็นอกเห็นใจ

จิดาภามองไปที่พันเดช “ฉันไม่ได้สนใจที่เธอกลับมา ทำงาน แต่คุณพันเดช ฉันขอเตือนคุณไว้ก่อนนะ ถ้าเกิดคุณเห็น อกเห็นใจ ก็ไปปลอบดีๆ ยังจะดีกว่า !”

ได้ยินคำพูดนี้พันเดชจึงขมวดคิ้วขึ้น “พูดแบบนี้คุณ หมายความว่าอะไร ?”

“ความหมายก็คือสิ่งที่คุณได้ยินนั่นแหละ แค่นี้นะ ฉันจะ ออกไปก่อนแล้ว !” พูดจบจิดาภาก็ออกไป ไม่อยากคุยเรื่องนี้ มากไปอีก ทว่าพันเดชไม่ยอม ยื่นมือออกไปขวางเธอไว้

“คุณโกรธ ?”

แต่จิดาภาก็แตกต่างจากเมื่อกี้อย่างชัดเจน

คิดอยู่ชั่วขณะแล้วเอ่ยปากพูด “ผมไม่ได้เห็นอกเห็นใจเธอ แต่ผมเป็นคนทำผิดกับเธอมาก่อนจริงๆ ผมแค่อยากจะหา

โอกาสที่เหมาะสมแล้วให้เธอลาออก !
“แต่สำหรับฉันเธอจะลาออกหรือไม่ลาออกมันไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือ พันเดช ฉันไม่อยากให้ผู้ชายของตัวเองมีความ รักเก่าๆ และเห็นอกเห็นใจกับผู้หญิงคนอื่น ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นฉัน ไม่เอาก็ได้ !” จิดาภาพูด

“จิดาภา !!” พันเดชมองไปที่เธอแล้วขมวดคิ้วขึ้น มองไปที่ เธอแล้วเกิดความรู้สึกที่ไม่สามารถพูดออกมาได้

“คุณจะเลิกกับผม ?”

“ถ้าคุณเป็นคนแบบนั้น ฉันจะทำ !” จิดาภาพูดอย่างแน่ว แน่และมั่นใจมาก

เธอจะไม่เอาคนที่เห็นอกเห็นใจผู้หญิงคนอื่นแน่นอน

นั่นสำหรับเธอมันเป็นเรื่องที่น่าเศร้าสลด

พันเดชมองไปที่จิดาภา เห็นเขาไม่ได้พูดอะไรอีก จิดาภา จึงหันหลังกลับไป

พันเดชยืนอยู่ข้างใน แล้วมองไปที่เงาหลังของจิดาภา เป็นครั้งแรกที่พวกเขาทะเลาะกัน เขาจึงได้พบว่าจริงๆ แล้ว ความรู้สึกแบบนี้มัน

แย่มาก

บางครั้งผู้หญิงเถียงกันเพราะเป็นเรื่องความรัก ส่วนผู้ชาย เป็นเพราะเรื่องความสงสาร

เมื่อเลิกงาน จิดาภาก็ได้รับสายจากสงชัย
หลังจากวางสายก็ไปหาสงชัยทันที

ยังอยู่ที่เดิม

เมื่อเห็นจิดาภา สงชัยจึงขมวดคิ้วขึ้น “เป็นไง ? คุณทุกข์

ใจเหรอ ?”

ได้ยินคำพูดของสงชัยจิดาภาจึงยิ้มออกมาแล้วพูดขึ้น

“ไม่มี !”

“คุณปิดบังผมไม่ได้หรอก ? เป็นอะไรเหรอ ? เกิดอะไร ขึ้น ?” สงชัยถามต่อ

“ไม่มีจริงๆ !” จิดาภาพูด ไม่อยากเอาเรื่องระหว่างเธอกับ พันเดชเล่าให้สงชัยฟัง

เห็นว่าเธอไม่อยากพูดสงชัยก็ไม่ได้บังคับ

“ผมหาภาพเจอแล้วนะ !” สงชัยพูด

ได้ยินสิ่งนี้ จิดาภาจึงตกตะลึงเล็กน้อย “อยู่ที่ไหน ?” สงชัยเอาภาพออกมาวางไว้บนโต๊ะ แล้วส่งไปให้จิดาภา เมื่อเห็นภาพเธอก็ตะลึงงัน