ภรรยาที่น่าเกลียดของฉันเป็นคนสวย หรือไม่?

ตอนที่458ไม่ได้ตั้งใจ(1)



ตอนที่458ไม่ได้ตั้งใจ(1)

ตอนที่ 458 ไม่ได้ตั้งใจ (1)

หลังจากกลับไป เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ของพันเดชไม่ค่อยดี นัก แต่กลับคอยดูแลเอาใจใส่จิดาภาอย่างดี

เจ๊กก็ยังไม่ไปไหน จึงโทรศัพท์สั่งอาหารเย็นมาส่ง และ ทั้งหมดยังเป็นอาหารบำรุงเลือด

จิดาภาคิดอยากทําด้วยตนเอง พันเดชพูดอะไรก็ไม่ยอม ไม่สามารถเปลี่ยนใจเขาได้ จิดาภาจึงยินยอม

หลังจากกินอาหารเสร็จ จิดาภาก็ไปอาบน้ำแล้ว คราวนี้ พันเดชไม่ได้ยุ่งอะไรกับเธออีก มองไปที่เธอ เพียงแค่จูบเธอ แผ่วเบาทีนึง

“วันนี้นอนเร็วหน่อย!” จิดาภาพยักหน้า

ดังนั้น พันเดชนอนอยู่บนเตียงกอดเธอไว้ ก่อนจะเข้านอน

จิดาภาจ้องมองพันเดช

“การผ่าตัดของคุณย่าประสบความสำเร็จมาก ฉันเชื่อว่า ท่านจะต้องไม่เป็นอะไร จะต้องขึ้นอย่างแน่นอน อย่าห่วงไปเลย นะ!”

พันเดชพยักหน้า “ผมก็คิดว่าแบบนี้!” ขณะพูดก็โน้ม เข้าไปจูบเธอที่นึง “เอาล่ะ วันนี้คุณเสียเลือดมากจนเกินไป รีบพักผ่อนเร็วหน่อย!”

” อืม!” จิตาภาพยักหน้า และก็ไม่ได้พูดมากไปกว่านี้ และ หลับตาลงแล้วนอน

พันเดซกอดเธอไว้ตลอดไม่ขยับ ผ่านไปนาน จนรู้สึกว่า ตาภาหลับไปแล้ว เขาจึงค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินออกไป

การกระทำเบามาก ราวกับกลัวว่าจะทำให้จิดาภาตื่น

หลังจากรอจนเขาออกไป จิดาภาจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมา มองไปที่ข้างหลังของเขา เธอขมวดคิ้ว

บนระเบียง พันเดชยืนอยู่ตรงนั้น ในมือถือบุหรี่ม้วนนึง จิดาภาเดินเข้าไปอย่างช้าๆ เดินมาอยู่ข้างๆเขา ยื่นมือ ออกไปกอดเขาไว้โดยทันที

พันเดซตกใจ

จิตาภาพูด “อย่างกังวลไปเลย คุณย่าจะต้องไม่เป็นอะไร!

ได้ยินแบบนี้ พันเดชหยุดแล้วหันไปมองจิดาภา มุมปาก ยกยิ้ม “ผมทำให้คุณตื่น?”

จิดาภาส่ายหัว “เปล่า เห็นคุณออกมา เลยอยากมาอยู่ เป็นเพื่อนคุณ!”

ได้ยินแบบนี้ พันเดชมุมปากยกโค้งขึ้นมา เต็มไปด้วย ความพอใจ

“วันนี้ ขอบคุณนะ!” พันเดชประคองใบหน้าของเธอ พูดเสียงเบา ถึงแม้ว่าเสียงจะไม่ดัง แต่กลับจริงใจมาก

เห็นจิดาภาเสียเลือดมากขนาดนั้นเพื่อหญิงชรา ท่าทาง ซีดเท้าหลังจากออกมา ภาพนั้นจนถึงตอนนี้ยังวนเวียนในหัว สมองของเขาไม่ไปไหน

ขณะนั้น เหมือนกับว่ามีเสียงหนึ่งกำลังเรียก

ทั้งชีวิตนี้ เขาตัดสินใจเลือกเธอ

“สามารถทำเรื่องเล็กน้อยเพื่อคุณย่าได้ ก็เป็นสิ่งที่สมควร ทำ!! จิดาภาพูด ยิ่งไปกว่านั้นหญิงชราชอบเธอขนาดนั้น เธอ ไม่มีทางนิ่งดูดายแน่

มองจิดาภา พันเดชโน้มเข้าไปใกล้แล้วจูบลงไปบนหน้า ผากของเธอ

เวลานี้ ทันใดนั้นจิดาภาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

ขมวดคิ้ว

“เป็นอะไรไป?” เห็นท่าทางของจิดาภา พันเดชเปิดปาก

ถาม

จิดาภาคิดแล้วจึงพูด “เพียงแต่ เมื่อตอนที่ฉันไป คุณย่านั่ง อยู่บนเก้าอี้แท้ๆ แต่ทำไมถึงตกลงมาจากบันได

พูดถึงเรื่องนี้ พันเดชขมวดคิ้ว มองไปที่เธอ “คุณกำลัง

สงสัยอะไร?”

“ฉันไม่รู้ เพียงแค่รู้สึกว่ามันน่าสงสัยมาก! ”
ได้ยินแบบนี้ พันเดชชะงักอยู่ครู่นึง มองที่จิตาภา “ให้ผม ตรวจสอบเรื่องนี้เอง คุณก็ไม่ต้องคิดมากเกินไป

ได้ยินแบบนี้ จิดาภาพยักหน้า ทั้งสองคนยืนอยู่บนระเบียง สักพัก พันเดชกลัวว่าเธอจะเหนื่อยจนเกินไปจึงพาเธอกลับไป พักในห้องด้วยกัน……..

คืนนี้จิดาภาหลับสนิทมาก แต่พันเดชกลับหลับช้ามาก

ในหัวเหมือนกับว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่……


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ