ภรรยาที่น่าเกลียดของฉันเป็นคนสวย หรือไม่?

บทที่287ผู้หญิงแพ้ความอ่อนโยน(3)



บทที่287ผู้หญิงแพ้ความอ่อนโยน(3)

บทที่ 287 ผู้หญิงแพ้ความอ่อนโยน (3)

“นั่นรถของพันเดชใช่ไหม”

“น่าจะใช่นะ ฉันเคยเห็นเขาขับอยู่

“ในที่สุดเขาก็ออกมาแล้ว”

“ไป ไปดูกัน”

ฝูงชนกลุ่มใหญ่ก็ต่างกรูไปหาเขา

จิดาภาเห็นแล้วก็รู้สึกว่านักข่าวน่ากลัวเหลือเกิน

ที่น่ากลัวไปยิ่งกว่านั้นคือ ทั้งเธอและพันเดชยังคงนั่งอยู่ในรถ

ประตูรถถูกล็อกเอาไว้ พวกเขาเปิดออกไม่ได้ ทำได้แค่ เคาะเรียกไม่หยุด “คุณพันเดชกรุณาออกมาชี้แจงสักหน่อย”

จิดาภารู้ดีว่ารถของพันเดชติดฟิลม์ทึบ ถ้าไม่ได้ตั้งใจมอง จริงๆก็จะมองไม่เห็นอะไร

“คุณพันเดช…” จิดาภามองเขาแล้วขมวดคิ้ว

แต่ตอนนั่งพันเดชก็นั่งอยู่ในรถ ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นหรือ ตกใจเลยแม้แต่น้อย ดูคล้ายกับว่าไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอย่างไรอย่างนั้น

จิดาภารู้ว่าพันรอให้เธอสำนึกผิด

แต่ว่าจิดาภาไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิด

“คูณพันเดช อย่ามาทำเป็นเล่น” จิดาภาเตือนเขา

“ถ้าเกิดว่าคุณคิดว่าผมกำลังเล่นสนุก ยังก็สู้คุณก็ออกไป เลย แล้วเราก็จะได้รู้กันว่าใครกันแน่ที่ผิดพันเดชพูดกับเธอ

ท่าทางแบบนั้นเหมือนจะกำลังบอกจิดาภากลายๆว่า เขา

ไม่ได้กำลังล้อเล่น

นักข่าวที่รออยู่ด้านนอก ทุบกระจกรถและประตูอย่างไม่ ยอมหยุด ราวต้องการที่จะเข้ามาด้านใน

พันเดชมองจิดาภาเม้มปากนิ่ง ไม่พูดอะไร

พันเดชกำลังจะเปิดประตูออกไปแล้ว ตอนนั้นเองที่จิดาภาขวางเขาไว้ “ฉันผิดไปแล้ว…

และในตอนนั้นพันเดชก็ชะงักงัน หันหน้ากลับมามองจิดา ภา แววตาวาวขึ้นอย่างประหลาด เขาขมวดคิ้วแล้วถามเธอ

“ผิดตรงไหน”

ผิดตรงไหนล่ะ

ตอนนั้นจะผิดตรงไหนมันต่างกันยังไง

จิดาภามองเขา “ผิดหมดนั่นแหละ”
“บอกฉันมา คุณกับสงชัยเป็นอะไรกัน”

“พันเดชคุณจะมาถามอะไรที่นี่” จิตาภาถามเขา ไหนจะนัก ข่าวข้างนอก ไม่เล่นแล้ว พวกเขาเริ่มจะถ่ายรูปแล้ว

ข้างนอกเริ่มตั้งกล้อง พร้อมรายงานสดแล้ว

จิดาภาจะบ้าตายอยู่แล้ว

แต่พันเดชก็ไม่สนใจ

“ตอนนี้เธอมีสองตัวเลือก ลงรถไป ไม่ก็ฉันถามก็ตอบ พันเดชพูดกับเธออย่างได้ใจ เพราะเป็นจังหวะที่เธอยอมถอย

“ไปคุยที่อื่นได้ไหม” เธอขมวดคิ้วแล้วถามเขามองไปยัง นักข่าวด้านนอก แต่บอกไม่ถูกเลยว่ากังวลใจแค่ไหน ไปจาก ที่ไหนไปคุยที่ไหนก็ได้

“ไม่” พันเดชปฏิเสธเสียงเรียบ ต้องเป็นสถานการณ์แบบ นี้เท่านั้นถึงจะตกลงกับเธอได้ ถ้าเกิดว่าไปจากที่เธอก็จะระเบิด ขึ้นทันทีเขารับประกัน

จิดาภาเงียบ

“ได้ คุณว่ามา”

“เขาไปที่บ้านคุณทำไม”

“ตอนที่ฉันกลับไป เขาโทรมาพอดีว่าอยากมา อยากมาก มา ก็แค่นั้น”

“ไม่มีอย่างอื่นใช่ไหม” พันเดชถาม
“ไม่มีหรอก ก็แค่นั้น

อารมณ์โกรธของพันเดชลดลงนิดหน่อย

“ตอนนี้ไปได้แล้วใช่ไหม” จิดาภาถามเขาอย่างน่าสงสาร

“ต่อไปยังจะอวดดีอีกไหม” พันเดชถาม

จิดาภาเข้าใจในทันที มองไปที่เขาแล้วพูดว่า “คุณพันเดช ให้มันมีขอบเขตบ้างนะ”

“ลงรถเถอะ”

“ไม่อวดดีแล้ว” จิดาภาประนีประนอม

พันเดชเงียบ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ