ตอน117อยากจัดการเธอให้ตาย(2)

ตอน 117 อยากจัดการเธอให้ตาย (2)

ครั้นแล้ว เป็นวันที่สองที่ตื่นขึ้นมา

จิดาภาก็ได้เจอเข้ากับข่าวแบบนี้

CA ต้องการซื้อบริษัทธีร์อธิศ

เมื่อเห็นข่าวนี้ จิดาภาตื่นตระหนกจนแทบจะหยิบโทรศัพท์ กดโทรไปหาพันเดซ แต่พอคิดไปคิดมา มันไม่ถูกต้อง

ถ้าหากพันเดชต้องการซื้อบริษัทธีร์อธิศจริง ถึงแม้เธอ

โทรไป ก็เหมือนรนหาที่ตาย พันเดชไม่มีทางเปลี่ยนใจเพราะ

เธอหรอก

คิดถึงตรงนี้แล้ว เธอรีบหยิบมือถือโทรไปหาเปรมศักดิ์ อย่างเร็ว โทรศัพท์ก็ถูกรับสาย

จิดาภาก็พอจะคาดคะเนได้ ข่าวแบบนี้ แน่นอนว่าเปรม ศักดิ์ต้องกำลังปลอบขวัญผู้ถือหุ้น

“พี่ใหญ่!”

“จิ!” พูดไป เปรมศักดิ์ก็หยิบโทรศัพท์เดินไปยังอีกด้าน

หนึ่ง
“ฉันเห็นข่าวแล้ว ใช่เรื่องจริงไหม?” จิดาภา เม

ไม่ใช่! เปรมศักดิ์พูดปฏิเสธอย่างเฉียบขาด “ฉันไม่เคย ได้รับสัญญาของบริษัทCA!”

“จริงนะ?” จิดาภาถาม

“ฉันจะเอาเรื่องนี้มาหลอกเธอทำไม?” เปรมศักดิ์พูด

ฟังถึงตรงนี้ จิดาภาพยักหน้า “ดี เข้าใจล่ะ แต่ว่าพวกผู้ ถือหุ้นเขาเชื่อไหม?”

“ข่าวลือก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีมูลเสียเลย อย่างนั้นก็เลี่ยงไม่ ได้ที่พวกเขาจะตื่นตระหนก พวกเขาก็เป็นผู้ถือหุ้น ได้ดูหลัก ฐานข้อเท็จจริงก็น่าจะไม่มีปัญหา! เปรมศักดิ์พูด

“เธอวางใจเถอะ ไม่มีอะไรหรอก!” เปรมศักดิ์ปลอบจิดา

ภา.

“อ้อ ฉันเข้าใจแล้ว ถ้าเกิดมีเรื่องอะไร ต้องโทรมาหาฉัน ด้วยนะ!” จิดาภาพูด

“เอ้อ ได้ เธอก็ระวังตัวเองด้วยละ

“อื้ม!” ข้าวเช้า

ตอบรับหนึ่งเสียง ก็วางสายโทรศัพท์

จิดาภานั่งอยู่บนเตียง คิดแล้วคิดอีก ลุกขึ้นจากเตียง กลั้นใจเรื่องโทรไปหาพันเดช ลุกขึ้นมาจากเตียง จัดเตียง กิน
ดูเหมือนว่า ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

ถ้าพันเดชต้องการซื้อบริษัทธีร์อธิศจริง ถึงอย่างนั้น เธอ ตื่นตระหนกไปก็ไม่ช่วยอะไร

คิดว่ามันคงจะดีกว่า ไม่ว่าวิธีไหนที่ใช้แก้ไขได้ล้วนดี ในเวลานี้ โทรศัพท์ที่วางไว้บนโต๊ะก็ดังขึ้นมา ตอนที่เห็นเบอร์โทรศัพท์

จิดาภาขมวดคิ้ว แต่ก็รับไป

“ฮัลโหล พ่อ!”

“จิดาภา ลูกเห็นข่าวหรือยัง?” การันต์ถามอยู่ในสาย

“อื้ม! เห็นแล้ว!” จิดาภาขานรับอย่างไม่ใส่ใจ “เมื่อสักครู่ หนูเพิ่งโทรหาพี่ใหญ่เรื่องนี้ มันเป็นแค่ข่าวลือทั้งนั้น พ่อ พ่อ อย่ากังวลมากไปนะ!”

“ไม่มีมูลหมาไม่ขี้ แน่นอนว่าพันเดชต้องคิดอะไรอยู่ มี

เช่นนั้นจะมีข่าวแบบนี้ได้อย่างไร อีกทั้งตอนนี้ CAก็ไม่มีทีท่า ว่าจะออกมาแก้ข่าวลือ!” การันต์พูด

คำพูดของการันต์

จิดาภาสามารถเข้าใจได้

เธอคิดแล้วคิดอีก เอ่ยปาก “พ่อ พ่อวางใจเถอะ หนูไม่ ยอมให้ธีร์อธิศมีปัญหาแน่ ให้เวลาหนูสองวัน หนูสามารถ จัดการเรื่องนี้ให้ผ่านพ้นไปได้อย่างแน่นอน!” จิดาภาพูดอย่าง มุ่งมั่น
ได้ฟังเช่นนี้ การรันต์งุนงงเล็กน้อย “ลูกมีวิธีอะไร?” “พ่อ เชื่อหนูเถอะ!”

“จิดาภา พ่อ โทรหาลูกเพียงแค่อยากเข้าใจถึง สถานการณ์ ไม่มีความหมายอย่างอื่น เหมือนเรื่องเมื่อสาม ปีก่อน พอยิ่งไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีก!” การันต์พูดอย่างชัด ถ้อยชัดคำ ในสายโทรศัพท์อยู่อีกด้านหนึ่งหลังจากที่จิดาภาได้ ฟังเช่นนั้น ชะงักเล็กน้อยไปชั่วขณะหนึ่ง รีบเอ่ยปากทันที “หนูเข้าใจแล้วค่ะพ่อ พ่อวางใจเถอะ ไม่มีปัญหาแน่นอน!

ได้ฟังน้ำเสียงอันมุ่งมั่นของจิดาภาเช่นนั้น การันต์ขมวด คิ้ว “ลูกมีแผนการอะไรอยู่ใช่ไหม?

“หนูยังไม่รู้ว่าวิธีการนี้มันจะได้ผลไหม แต่พ่อ พ่อเชื่อใจ

หนู มันจะไม่มีปัญหาอะไร!” จิดาภาพูด

จิดาภาได้พูดไปหมดเช่นนี้แล้ว การันต์ยังจะมีอะไรให้พูด ได้อีกหรือ “อย่างนั้นก็ดี ถ้าหากว่าลูกมีข่าวคราวอะไร ต้องโทร มาบอกพ่อเลยนะ!

“ยิ้ม หนูทราบแล้วค่ะ!” จิดาภาตอบรับ

ครั้นแล้ว หลังวางสายโทรศัพท์ จิดาภาก็เอาโทรศัพท์วาง อย่างหนึ่ง

ไว้บนโต๊ะ คิดอะไรได้นิดหน่อย สุดท้ายก็ตัดสินใจได้ขึ้นมา