บทที่240ล้อจิดาภาเล่น

บทที่ 240 ล้อจิดาภาเล่น

จิดาภาพูดออกไปอย่างเหลืออด “ออกไปเดี๋ยวนี้

“ทำไม” ตอนที่ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ไม่ได้ให้เธอออกไปซะ หน่อย” พันเดชพูด

จิดาภาอยากจะพูดออกไปว่าเธอไม่ได้หน้าด้านขนาดนั้น

แต่ว่าจะพูดออกไปแบบนั้นก็ไม่ได้ จิดาภาทำได้แค่ยิ้ม น้อยๆ “ ฉันเองคงไม่อดทนเท่าคุณหรอกค่ะ” เธอพูดพลางเดิน ลงมาจากด้านในผลักให้พันเดชเดินออกไป

“คุณพันเดช ต้องขอโทษจริงๆ รบกวนคุณกรุณารอข้าง นอกสักครู่” เธอพูดและผลักเขาให้เดินออกไปด้านนอก

พันเดชหัวเราะและเดินออกไปไม่ได้ล้อเธอเล่นต่อ

แต่ว่าเขาเองก็คิดไม่ถึงว่าจะเดินออกไปและไม่พูดอะไร

เมื่อเดินไปถึงประตู จิดาภายิ้มให้พันเดช “คุณพันเดชค่ะ รอสักครู่” เมื่อเธอพูดจบก็ปิดประตูและจากนั้นเสียงล็อคก็ดัง ขึ้นตามมา

คิ้วของพันเดชขมวดขึ้นอย่างอดไม่ได้
ผู้หญิงคนนี้เห็นเขาเป็นอะไร

คิดว่าเขาจะแอบดู ยังไง แม้ว่าเขาจะคิดเช่นนั้นจริงๆ ก็เถอะ แต่เขาก็อดยิ้มไม่ได้

จริงๆ

หลังจากที่จิดาภาล็อคประตูแล้ว ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าอย่าง สบายใจ

เธอไม่ยอมรับไม่ได้จริงๆ เสื้อผ้าที่เขาส่งมาให้ แม้แต่ของ ขวัญก็ช่างเลือกได้อย่างพอดิบพอดีเหลือเกิน เธออดไม่ได้ที่จะแขวะพันเดช

ช่างมีประสบการณ์จริงๆ เธอไม่เคยคิดมาก่อนจริงๆ หรือเป็นเพราะว่าเมื่อก่อนเธอ เคยทิ้งเสื้อผ้าไว้ที่บ้านของพันเดช เขาถึงได้รู้ดีขนาดนี้

แต่ว่ามีอยู่วันหนึ่งเธอก็เลยลองถามเขาดูถึงได้รู้ว่า เขาแค่

ใช้สายตาคาดคะเนเอา

คาดคะเน

เมื่อคิดได้ดังนี้ จิดาภาก็อดไม่ได้ที่จะแขวะเขาอีกรอบ จิดาภาเดินออกไปเปิดประตู หลังจากที่เธอเปลี่ยนเสื้อผ้า

พันเดชยืนอยู่หลังประตู
เมื่อประตูเปิดออกเขาก็มองเธอตาไม่กระพริบ

ชุดเดรสสีเหลืองไข่ที่ดูดีสมตัว

จิดาภาสมกับที่เป็นไม้แขวนเสื้อชั้นดี ไม่ว่าจะใส่เสื้อผ้า

อะไรสีอะไรก็ดูดีไปหมด

และเมื่อเสื้อผ้าถูกสวมใส่ลงบนตัวเธอก็ยิ่งดูเหมาะสมและ ดูดีเป็นพิเศษ

สายตาที่จ้องเขามองเธอตาไม่กระพริบ

เขาลดสายตาลงแล้วพูดกับเธอ “เปลี่ยนเสร็จแล้วหรือ

“อืม” จิดาภาพยักหน้า

พันเดชพยักหน้า “อืม เหมาะมาก

และเขาก็ไม่พูดอะไรอีก

สายตาเขาก็บอกชัดอยู่แล้วว่ามันเหมาะเจาะขนาดไหน

เธอเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก

ประตูเปิดออกพันเดชก็เดินออกไป

“เราจะไปกันเมื่อไหร่

“รอแป๊บ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรอีกเราก็คงไปกันได้”

เมื่อได้ยินเธอก็พยักหน้า

พันเดช
หนึ่งคืนผ่านไปหลังจากเรื่องเมื่อวาน ตอนนี้จิดาภาเองก็

ผ่อนคลายลงมาก อย่างน้อยเธอก็ไม่ตื่นตระหนกแล้ว

ตอนที่เขากำลังจะบอกว่าจะไปกันเมื่อไหร่ เสียงข้างนอกก็ ดังขึ้น

“ขอถามหน่อยครับ คุณจิตาภาพักอยู่ที่ห้องไหน” เสียงที่ มีเสน่ห์น่าดึงดูดใจถามขึ้นอย่างตกใจดังขึ้นจากทางทางเดิน

“คุณจิดาภา ใช่ไหมคะ”

“ใช่ครับ”

“ห้องนั้นเลยค่ะ เสียงพยาบาลพูดขึ้นด้านนอก “โอ้ว ขอบคุณมากครับ

จิดาภาและพันเดชได้ยินเสียงที่ดังขึ้นด้านนอก สายตาก็ สงสัยขึ้นมาวูบหนึ่งแล้วก็มองไปที่ประตู เวลานั้นร่างร่างหนึ่งก็ ปรากฏตัวขึ้นที่ประตู

“จิ” เขาเดินเข้ามาเมื่อเห็นจิดาภากร้องขึ้นอย่างตกใจ ตอนที่จิดาภาเห็นเขาก็ตะลึงไปชั่วครู่ พันเดชก็มองไปที่เขาไม่พูดอะไร เขามาที่นี่ได้อย่างไร