ตอนที่723รู้ว่าเธอท้อง

ตอนที่ 723 รู้ว่าเธอท้อง

พอได้ยินดังนั้น เอลิสต์ก็ขมวดคิ้วแน่น “เป็นแบบนี้ไปได้ ยังไง? “ ”

ตอนนี้เอง ไปรยาก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้เอลิสต์ฟัง ทั้งหมด หลังจากฟังจบแล้ว เอลิสต์ก็ขมวดคิ้วแน่น

“คิดไม่ถึงเลยว่า พันเดชจะเป็นคนเลวแบบนั้นจริงๆ ฉัน มองเขาผิดไปจริงๆ หลายวันที่เขาไม่อยู่ ก็เป็นห่วงเขาขนาด นั้น! ” ไปรยาพูดออกมาด้วยความโกรธ

“บางที เขาอาจจะมีเหตุผลก็ได้! ” สำหรับผู้ชายแล้วนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะสนใจผู้หญิงคนอื่นอย่างไม่มีเหตุผล นอกจาก เขาจะเริ่มเลวแล้วจริงๆ

“นายยังจะพูดแทนเขาอีกหรอ!” ไปรยาตะคอกออกมา ด้วยความโมโห

เอลิสต์หลับตา ไม่พูดต่อแล้ว ช่วงเวลาแบบนี้ คือช่วง เวลาที่ผู้หญิงไม่มีเหตุผลมากที่สุดแล้ว

“ฉันล่ะเป็นห่วงจิจริงๆ ตอนแรกเด็กในท้องเธอก็ไม่ค่อย แข็งแรงอยู่แล้ว แล้วยังเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก เธอจะรับไหวมั้ย นะ?
“เธอจะต้องไม่เป็นอะไรแน่! เอลิสต์ตอบ

“เธอดูแข็งแรง แต่ว่าเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง พันเดช ให้ความหวังเธอ แล้วก็ทำลายมัน…” ยิ่งพูด ไปรยายิ่งกังวล

“โอเค เดี๋ยวฉันจะไปหาเป็นเพื่อนเธอเอง ไม่ต้องเป็นห่วง “พอพูดจบ เอลิสต์ก็สตาร์ทรถแล้วก็ออกมา

จิดาภาเคยช่วยเขามาแล้วตั้งหลายครั้ง ตอนนี้ เขาเองก็ เป็นห่วงมากเหมือนกัน แต่ว่าเขาเชื่อว่า จิดาภาไม่ใช่คนที่จะ ทำเรื่องอะไรโง่ๆ ถ้ายังงั้นมันจะไม่ใช่เธอ

เพราะว่าเชื่อแบบนั้น เขาถึงยังมีสติอยู่

ไปรยานั่งอยู่บนรถ แล้วก็มองไปรอบๆ ดูว่าจะเจอจิดา ภารีปาว แต่ว่าคนที่เดินอยู่บนถนนนั้น ไม่มีคนที่เหมือนกับจิดาภา

เลยด้วยซ้ำ ไปรยารู้สึกกังวลมาก

“เธอลองโทรหาที่บ้านเธอดูมั้ย? ” เอลิสต์ถามออกมา พอ เห็นท่าทีกังวลของไปรยา ก็เลยอยากจะหาทางให้เธอสงบลง หน่อย

ไปรยาก็คิดอะไรขึ้นมาได้ “ใช่ เดี๋ยวฉันลองโทรไป! “ แต่ว่าเธอไม่รู้เบอร์โทรศัพท์ของบ้านตระกูลสวันนีย์ รู้จัก แต่เบอร์ของเปรมศักดิ์เท่านั้น

“แต่ว่าฉันมีแค่เบอร์ของเปรมศักดิ์” ตอนที่พูดอยู่นั้น ไปรยาก็หันไปมองหน้าเอลิสต์

เธอเคยชอบเปรมศักดิ์ เรื่องนี้เอลิสต์ก็รู้ดี

ตอนนี้ เธอไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี

เอลิสต์กลับมองหน้าเธอ แล้วก็พูดออกมานิ่งๆ เรื่องมันก็ เป็นอดีตไปแล้ว เขาไม่คิดมากหรอก

พอได้ยินคำพูดของเขา ไปรยาก็พยักหน้า “อืม! ” เพื่อจิดาภาแล้ว เธอยอม

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากวันนั้นที่ได้พูดออกไปอย่างชัดเจน แล้ว ก็ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ก็แค่ไม่ได้ติดต่อกันนาน ถ้าเกิดว่า โทรไปแบบนี้ ก็เหมือนว่าจะนุ่มบ่ามเกินไป

เธอกโทรศัพท์แน่น รู้สึกไม่สบายใจเท่าไหร่ แต่ว่าปลาย สายก็รับสายอย่างรวดเร็ว

“ฮัลโหล…” น้ำเสียงที่น่าดึงดูดของเปรมศักดิ์ลอดผ่าน

ปลายสายมา

“ฉันเอง! ” ไปรยาพูด สายตาก็หันไปมองหน้าเอลิสต์ เอลิ สต์ขับรถอยู่ ท่าทางเหมือนไม่ได้สนใจอะไร

ไปรยา? เคยติดต่อกันอีกเลย หลังจากงานแต่งงานวันนั้น ทั้งสองคนก็ไม่

“อืม! ”
“ทำไมหรอ? โทรมาหาฉันมีธุระอะไรรึป่าส? ” เปรมศักดิ์ ถามออกมา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้รักไปรยา แต่ว่าก็ไม่ได้โกรธ ไม่ได้เกลียด เพราะว่าความสัมพันธ์ของเธอกับจิดาภา เขาให้ ความสำคัญอยู่แล้ว

“ฉัน ฉันอยากถามนายว่า ตอนนี้นายอยู่บริษัทหรือว่าอยู่

บ้าน!

“อยู่บริษัท ทำไมหรอ? ”

“อ้อ ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่อยากจะถามว่าอยู่บ้านรึป่าว

“ ไปรยาพูดออกมา

แต่ว่าเธอก็ไม่อยากให้พวกเขาเป็นกังวล แต่ว่าเพราะว่า พวกเขาเคยเล่นกันมาตั้งแต่เด็กจนโต เปรมศักดิ์ก็ฟังออกว่ามี อะไรที่ผิดปกติไป “เกิดอะไรขึ้นรึป่าว? ”

“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่โทรหาเธอไม่ติดเท่านั้นเอง ก็เลย โทรมาถามนายดู! ” พอพูดออกมา ไปรยาก็รู้สึกผิดเล็กน้อย เปรมศักดิ์ยิ่งมั่นใจว่ามันมีอะไรไม่ชอบมาพากล

ไปรยาเงียบลง ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงต่อ

“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? พูด! “

“จิ หายไปแล้ว…”

พันเดชก็ขับรถอยู่เหมือนกัน แต่ว่าก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของจิ ดาภาเลย
ดังนั้น เขาก็เลยขับกลับไปที่บ้าน แต่หลังจากกลับบ้านไป แล้ว เธอก็ไม่อยู่ ในบ้านเหมือนเดิมทุกอย่างตอนที่เขาจะออก มา ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย

จิดาภาไม่ได้กลับมา

แล้วเธอยังจะไปที่ไหนได้อีก?

เธอไม่ได้มีเพื่อนเยอะ ไปรยาก็ถือว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ของเธอแล้ว ถ้าแม้แต่ไปรยายังหาไม่เจอ แล้วเธอจะไปอยู่ ที่ไหนได้?

บ้านตระกูลสวันนีย์

พอคิดดังนั้น เขาก็ลงมาจากชั้นบน ไม่ว่าจะอยู่หรือไม่อยู่ เขาก็จะไปตามหา

พึ่งเดินลงมา ตอนนั้นเอง ก็มีรถยนต์คันหนึ่งขับเข้ามา

แล้วจอดลงตรงหน้าของพันเดช

ขับเร็วมาก พันเดชได้แต่หันไปมอง แล้วก็มีคนลงมาจาก รถด้วยความโกรธ แล้วเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของพันเดช “ปัง” เสียงหมัดกระทบหน้าของเขา

“พันเดช หมัดนี้ ถือว่าฉันสั่งสอนนายแทนจิ! “ เปรมศักดิ์ พูดออกมาอย่างเคียดแค้น

พันเดชที่ตอนแรกก็รู้สึกไม่พอใจอย่างมากอยู่แล้ว การที่ อยู่ดีๆ เปรมศักดิ์มาต่อยเขาแบบนี้ เป็นใครก็ทนไม่ได้เหมือน กัน เขาทนไม่ไหว แล้วก็ต่อยเปรมศักดิ์ไปทีนึงด้วยความโมโห“นายไม่มีคุณสมบัติอะไรมาสั่งสอนฉันแทนเธอ! ”

“มีหรือไม่มี ไม่ได้อยู่ที่นายเป็นคนพูด ไอ้ชั่ว ถ้าเกิดว่า เกิดอะไรขึ้นกับเธอ ฉันไม่มีวันปล่อยนายไปแน่! “

“เปรมศักดิ์ ฉันจะพูดอีกทีนึงนะ นี่มันเป็นเรื่องระหว่างฉัน กับเธอ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนายเลยแม้แต่น้อย ไม่ได้ต้องการ ให้นายมาสนใจ! “

แล้วทั้งสองคนก็ต่อสู้กัน

นายหมัดนึง ฉันหมดนึง ดึงดูดสายตาของคนที่ผ่านไปมา

ได้มากมาย

ผู้ชายที่ใบหน้าหล่อเหลาทั้งสองคนต่อสู้กัน แล้วอีกอย่าง ต่อสู้เหมือนกับว่าจะไม่หยุดเลย

ตอนนี้เอง เอลิสต์ก็ขับรถเข้ามา พวกเขาอยากจะมาดูว่าจ

ดาภากลับมาที่นี่ป่าว แต่พอมาถึงที่นี่ ก็เห็นว่าเปรมศักดิ์กับ พันเดชกำลังต่อสู้กันอยู่

พอไปรยาเห็นดังนั้น ก็รีบลงจากรถแล้วก็เข้าไปห้ามพวก

เขาทันที

“พวกนายพอได้แล้ว ไม่ต้องสู้กันแล้ว! ” แต่ว่าแรงของเธอ จะไปหยุดพวกเขาได้ยังไงกัน

ทั้งสองคนก็ยังปลดปล่อยความโกรธไปที่อีกฝ่าย

ในตอนนี้เอง เอลิสต์ก็ลงจากรถมา แล้วก็ช่วยไปรยาแยกพวกเขาออกจากกัน

“พวกนายไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว ตอนนี้ควรจะคิดว่าเป็น ยังไงบ้างต่างหาก!” เธอตะคอกออกมาเสียงดัง

ประโยคนี้ ทำให้ทั้งสองคนอึ้งไป

สีหน้าของพวกเขาตอนนี้ซับซ้อนมาก

พันเดชมองหน้าเปรมศักดิ์ แล้วก็ยิ้มออกมาอย่างเยือก

ความเกลียดชังระหว่างพวกเขานั้น เพิ่มขึ้นไปอีกเยอะ ตอนนี้เอง ไปรยาก็มองหน้าพวกเขา “ตอนนี้หน้าที่ของทุก

คนคือตามหาจิ การที่พวกนายมาทะเลาะกันอยู่ตรงนี้ เอาเวลา ไปตามหาเธอไม่ดีกว่าหรอ! “ เปรมศักดิ์ก็มองหน้าพันเดชเหมือนกัน “พันเดซ ถ้าเกิดว่า

เกิดอะไรขึ้นกับจิล่ะก็ ฉันไม่มีวันปล่อยนายไปแน่!”

“เปรมศักดิ์ ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะแกคนเดียว ถ้าเกิดว่า ไม่ใช่เพราะแก มันก็คงไม่มีตอนจบแบบนี้หรอก! ” พันเดชพูด ออกมาด้วยความเกลียดชัง

สีหน้าของผู้ชายทั้งสองคนดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก

ตอนนี้เอง ไปรยาที่ยืนอยู่ตรงกลางระหว่างทั้งสองคน ก็ พูดออกมาด้วยความกังวล “ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปอยู่ ที่ไหนได้ แถมตอนนี้เธอยังท้องอยู่อีก เด็กในท้องก็ไม่ค่อยแข็งแรง ฉันกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป

คำพูดของเธอ ทำให้ผู้ชายทั้งสองคนแข็งที่อด้วยความ

ช็อก

“เธอ เธอว่ายังไงนะ? ออกมา ตอนนี้เขาช็อกมาก พันเดชมองหน้าไปรยาแล้วถาม

เปรมศักดิ์ก็ยืนอึ้งอยู่ตรงนั้นเหมือนกัน สมองโล่งไปหมด

ตอนนี้เอง ไปรยาก็เงยหน้าขึ้นมองหน้าพันเดช แล้วก็ยิ้ม ออกมาอย่างเย็นชา “ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะนายคนเดียว ก่อน หน้านี้เพราะว่าเกิดเรื่องกับนายบนเครื่องบิน จิดาภาเอาแต่เป็น กังวลทั้งวันทั้งคืน แถมยังจะไปหานายให้ได้ อารมณ์ไม่คงที่ ส่งผลให้เด็กในท้องไม่แข็งแรง แถมยังเข้าโรงพยาบาล ตอนนี้ เธอพยายามที่จะรักษาอารมณ์ตัวเองให้คงที่มากที่สุด แต่ว่า นายกลับเป็นคนที่ทำให้เธอได้รับการกระทบกระเทือน พันเดช ถ้าเกิดว่าจิเป็นอะไรไปล่ะก็ อย่าว่าแต่เธอเลย ฉันจะไม่มีวันให้ อภัยนายตลอดชีวิต! “

ทุกประโยคของไปรยา เหมือนกับมีดที่ปักเข้าที่หัวใจของ

พันเดช

ตอนนั้นเอง เขาถึงได้สติกลับมา

ทำไมจิดาภาถึงได้เปลี่ยนไปมากมายขนาดนี้ ไม่ดื่มไวน์ ไม่ดื่มชา ทำไมตอนเช้าต้องกินไข่ ดื่มนม ทำไมไม่ใส่รองเท้าส้นสูง…
ทําไมต้องลางาน…..

ทำไมต้องวางโทรศัพท์ไว้ไกลๆ

ทั้งหมดนี้ ก็เพราะว่า เธอท้อง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ