ตอนที่713หมู่เลือดพิเศษ

ตอนที่ 713 หมู่เลือดพิเศษ

“ใช่ครับ นึกไม่ถึงเลยว่าคุณจิดาภาจะจำได้ด้วย !” ปวีร์พูด

“จำได้อยู่ค่ะ มีเรื่องอะไรเหรอคะ ?

“คุณเปศลเตรียมอาหารเสริมเล็กๆ น้อยๆ แล้วให้ผมมา ส่งครับ ว่าแต่ตอนนี้คุณสะดวกไหมครับ ?

“แต่ว่าตอนนี้ฉันอยู่บนรถ กำลังกลับค่ะ !

“ครับ งั้นผมรอคุณอยู่ชั้นล่างนะครับ !

“แต่ว่า….”

ขณะที่จิดาภาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็พบว่า โทรศัพท์ถูกวางสายไปแล้ว เมื่อมองไปที่โทรศัพท์ จิดาภาก็คิด อยู่ชั่วขณะ แล้วเงยหน้ามองไปยังคนขับรถ “พี่คะ รบกวนคุณ ช่วยขับเร็วขึ้นหน่อยนะคะ !”

“ครับ !”

จากนั้นคนขับรถก็เร่งความเร็วขึ้น แล้วขับกลับไป เมื่อถึงชั้นล่างของคอนโดจัดสรร จิดาภาก็ลงมาจากบน
รถ จากนั้นก็เห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่ตรงนั้น

จิตาภาเดินไปฝั่งนั้น ส่วนคนที่อยู่บนรถเมื่อเห็นจิตาภา แล้วก็รีบเดินลงไป

“คุณจิดาภาครับ……

“คุณเปศลล่ะคะ ?”

“ตอนนี้เขาติดธุระนิดหน่อยก็เลยมาไม่ได้ ดังนั้นจึงให้ผม มาส่งครับ !” พูดจบ ผู้ชายสองคนที่ยืนอยู่ข้างหลังก็ถือกระเป๋า สิ่งของขนาดใหญ่คนละใบในมือ

จิดาภาตกตะลึง “นี่จะเกรงใจมากเลยนะคะ !

เป็นสิ่งที่คุณเปลสั่งมาครับ พวกผมก็เลยต้องทำ

“ค่ะ งั้นช่วยขอบคุณคุณเปศลแทนฉันหน่อยนะคะ ! ปวีร์ยิ้มขึ้น

“หรือว่าพวกคุณจะขึ้นไปนั่งข้างบนสักพักคะ ?”

“ไม่ต้องหรอกครับ !” ปวีร์ปฏิเสธออกไปตรงๆ “ผมยังมี ธุระครับ !” พูดจบปวีร์ก็มองไปยังสองคนนั้น “พวกคุณขึ้นไปส่ง ของชั้นบนให้คุณจิดาภานะ !”

“ครับผม !”

สองคนนั้นก็พยักหน้า แล้วกำลังจะไป

จิดาภามองไปที่ ปวีร์ ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง จากนั้นจึงเอ่ยปากพูดขึ้น “โอเค งั้นวันหลังฉันค่อยไปขอบคุณคุณเปศลด้วย ตัวเองนะคะ !” พูดจบ จิดาภาก็หันหลังกำลังจะไป

“คุณจิดาภาค…

ขณะนั้น ปวีร์ก็เรียกเธอจนหยุดกะทันหัน เดิมที่ไม่อยากจะ

พูด แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้โพล่งออกมา

จิดาภาหันหัวมองไปที่ปวีร์ด้วยสายตาสงสัย “ยังมีเรื่อง อะไรเหรอคะ ?”

ปวีร์มองไปที่เธอ “ผมอยากถามคุณว่าหมู่เลือดของคุณคือ Rh ลบ ใช่ไหมครับ ?

จิดาภาชะงักแล้วมองไปที่เขา “คุณรู้ได้ยังไงคะ ?”

ปวีร์ “ .….……

ไม่รู้ว่าในใจคิดอะไรอยู่ เมื่อเผชิญกับสายตาที่สงสัยของจิ ดาภา ปวีร์ก็เลยเอ่ยปากพูดขึ้น “วันนั้นคุณเป็นลม แล้วคุณ หมอตรวจร่างกายให้คุณก็เลยทราบครับ !

เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ จิดาภาก็พยักหน้า “ใช่ หมู่เลือดแบบนี้ไม่ ค่อยพบค่ะ !”

ปวีร์พยักหน้า “ใช่แล้ว ดังนั้นต้องดูแลร่างกายให้ดีด้วย ครับ !”

จิดาภาพยักหน้า “ฉันจะทำนะคะ งั้นฉันกลับไปก่อนนะ ! ปวีร์พยักหน้า ส่วนจิดาภาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก จึงกลับไป
ปวีร์ยืนอยู่ตรงนั้น แล้วมองไปที่เงาหลังของจิตาภาพลาง

ขมวดคิ้วขึ้น

นี่มันเป็นเรื่องอะไรกันเนี่ย ?

เขาไม่เชื่อว่านี่มันจะเป็นเรื่องบังเอิญแน่นอน !

ฉัตรชัยเคยอยู่ด้วยกันกับ เปศล หน้าตาของจิดาภา เหมือนกับจิดาภา ส่วนฉัตรชัยก็เคยแต่งงานกับคนอื่นมา

ส่วนจิดาภาก็เป็นลูกของการันต์กับจันทนี ทว่าหมู่เลือด ของเธอก็เหมือนกับของเปศลด้วย…..

นี่มันเป็นเรื่องอะไรกันเนี่ย ?

ยังไงก็ตาม เขาก็ต้องตรวจสอบให้ชัดเจน

มองไปยังกระเป๋าใหญ่เล็กอันหลากหลาย แล้วยังมี อาหารเสริมทุกชนิดอีกด้วย ในใจของจิดาภาก็ซาบซึ้งใจมาก

เธอกับเปศลก็เจอกันได้แค่ไม่กี่ครั้ง นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะ รอบคอบขนาดนี้ แถมยังให้คนส่งของมามากมายขนาดนี้อีก

จิดาภายิ้มและจัดเก็บของ

ปาดผลไม้บางส่วน แล้วจิดาภาก็ไปนอนพักผ่อนบนเตียง

เธอจําเป็นต้องพักผ่อนให้ดีในช่วงสามเดือนแรก เธอ วางแผนไว้ว่าจะลายาวสามเดือน

ไม่มีอะไรสำคัญมากไปกว่าเด็กในท้องของเธอ!
เธอก็รู้ดีว่าปิดบังได้ไม่นาน แต่ตอนนี้เธอก็ไม่รู้ว่าควร จะบอกกับพันเดชยังไง ในที่สุดก็คิดเรื่องวุ่นวายสับสน แต่ก็ยัง ตัดสินใจว่าให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ

รอไปสักสองสามวัน หลังจากสงบแล้วค่อยว่ากัน

กินผลไม้ไป แล้วนอนอยู่ตรงนั้น ไม่นานนักก็หลับไป

ตื่นขึ้นมาอีกครั้งเพราะเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เมื่อเห็นเบอร์ โทรด้านบน จิดาภาก็กดรับสายไปทันที

“Ja Ina……”

“เธอกำลังนอนอยู่เหรอ ?

“ใช่ !”

“เธอ เธอไม่ได้ไปทำงานหรอกเหรอ ?” ไปรยาถามขึ้น

อย่างสงสัย

“ขอลาแล้ว !” จิดาภาพูดอย่างเอื่อยเฉื่อย

นี่ทำให้ไปรยาสยองมาก จิดาภาที่เป็นคนบ้างานจนเป็น

นิสัยก็ขอลาได้ด้วย

“ตอนนี้เธออยู่ที่บ้านเหรอ ?”

“อืม !”

“ฉันมีเรื่องบางอย่างจะต้องหาเธอ !

“เธอรอฉันอยู่ที่บ้านนะ อย่าไปที่ไหนเชียวล่ะ !
“จ้า !”

หลังจากวางสายไปแล้ว จิดาภาก็นอนอยู่ตรงนั้นต่อ ทว่า

มีสติขึ้นมามากแล้ว แต่ตาก็ยังคงง่วงจนลืมไม่ขึ้น ไม่รู้เลยว่าผ่านไปนานมากแค่ไหน จนกระทั่งเสียงออดดัง

ขึ้น จิตาภาจึงลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปเปิดประตู

หลังจากเปิดประตูไปแล้ว เมื่อเห็นจิดาภา ไปรยาก็ตกใจ มากขึ้นไปอีก เธอยังนอนอยู่เหรอ ?

จิดาภาพยักหน้า “ว่าไง ? มาหาฉันมีเรื่องอะไรเหรอ ?

ไปรยาเดินเข้าไปแล้วปิดประตู จากนั้นก็มองไปที่จิดาภา “ทำไมเธอถึงนอนอยู่ที่บ้านล่ะ ?” “ไม่เช่นนั้นล่ะ ? ฉันควรจะอยู่ที่ไหน ?” จิดาภาถาม จาก

นั้นก็เดินไปที่โซฟาอีกครั้ง แล้วนั่งลงไปข้างบน เธอจำสิ่งที่คุณ

หมอพูดได้ตลอด

ไปรยาก็เดินไป แล้วมองไปที่เธอ “ฉันได้ยินว่าพันเดชไม่ เป็นอะไรแล้ว ก็เลยตั้งใจมาเยี่ยมเธอ !

เมื่อพูดถึงพันเดช จิดาภาก็พยักหน้า “อืม ไม่มีเรื่องอะไร แล้วล่ะ !”

“จิ… เมื่อมองไปที่จิดาภา ไปรยาก็รู้สึกลำบากใจอยู่บ้าง ไม่รู้ว่าควรจะเอ่ยปากพูดยังไง

ว่ากันว่าคนที่ตั้งครรภ์จะไวต่อความรู้สึก มันไม่ผิดสักนิดเดียว จิดาภาหันข้างมองไปที่เธอ “ว่าไง ? เธอมีเรื่องอยากจะ พูดกับฉันใช่ไหม ?

ไปรยาตกตะลึงเล็กน้อย สายตาก็จ้องมองไปที่จิดาภา กำลังคิดว่าควรจะพูดหรือว่าไม่ควรจะพูดดี

มีอย่างที่คิดไว้

พวกเขาโตมาด้วยกันตั้งแต่ยังเด็ก รู้จักกันมานานขนาดนี้ แล้ว จิดาภาจะมองไม่ออกได้ยังไงกัน “มีเรื่องอะไร พูดมา ตรงๆ เลย !”

“จริงๆ แล้ว วันนี้ฉัน”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ