ตอนที่613อย่าพูดถึงมัน

ตระกูลสวันนีย์

อจิดาภาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจนกระทั่งเธอมาถึง เพราะครอบครัวตระกูลสวันนีย์มีมากกว่าหนึ่งคน

บริษัทแอเอส กชกร

ในห้องนั่งเล่น คนใช้ของบ้านตระกูลสวันนีย์ ยังรวมถึง เปรมศักดิ์ และกชกรอารมณ์ดีมาก นั่งข้างๆ ดูเหมือนจะเป็นผู้ หญิงที่สง่า แต่ไม่ดูหยิ่ง

“ แม่จะแนะนำให้รู้จัก นี่คือกชกรของบริษัทแอเอสพัน ล้าน” จันทน์แนะนำ

จิดาภามองเธอ แม้ว่าเธอจะไม่ได้สวยมากแต่อารมณ์ดี จิ ดาภาพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “สวัสดีค่ะคุณกชกร”

“สวัสดีค่ะ” กชกรก็ยิ้มและพยักหน้าทักทายเธอ

มองไปที่ความเงียบของเปรมศักดิ์นั่งข้างหนึ่งดูเหมือนเธอ จะเดาว่าเกิดอะไรขึ้น

“วันนี้คุณกชกรมา ดังนั้นฉันขอให้เธอมาทานข้าวด้วย แม้ว่าจะไม่ได้พูดอย่างชัดเจนแต่ความหมายที่ชัดเจนแล้ว

จิดาภาพยักหน้า
ขณะที่เขากำลังคุยกันอยู่โทรศัพท์ของจิดาภาก็ดังขึ้น

เห็นมันเป็นเบอร์ของฟันเดช จิดาภาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

แล้วออกไปรับสาย

“ฮัลโหลฮัลโหล”

“คุณอยู่ไหนครับ”

“ฉันอยู่บ้านมีอะไรรึเปล่า

“ทำไมคุณไม่ให้เคนตามคุณไป” พันเดชถาม

แล้วจิดาภาก็ตระหนักว่า “ฉัน ฉันลืม..

พันเดช ”

“ได้สิ”

..ผมจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้”

พูดเพียงไม่กี่คำก็วางสาย และจิดาภายืนอยู่ตรงนั้น เธอ

ลืมเคนไปแล้วจริงๆ

ฉันไม่เคยมีบอดี้การ์ดอยู่ข้างหลังฉัน

หลังจากวางสายโทรศัพท์ไม่นาน พันเดชก็มา

หลังจากที่ได้อยู่ด้วยกันหลายๆ ครั้ง ครอบครัวตระกูลสวัน นีย์เปลี่ยนทัศนคติต่อพันเดชไปมาก แต่ยังสามารถพูดได้ว่าไม่ เพียงแต่เปลี่ยนมาก ดูออกว่าตระกูลสวันนีย์พอใจพันเดชมาก เห็นมองเขาด้วยความอบอุ่น

เหลือเพียงอย่างเดียว……..เปรมศักดิ์
เห็นพันเดซ ก็ไม่มีร่องรอยของความสุข นั่งอยู่ตรงนั้น ณจุดนี้ เมื่อคนที่อยู่ข้างในเขาชะงักสักครู่ เห็นได้ชัดว่าอีก

ฝ่ายก็งง

“พี่เดช” กชกรเรียกเสียงหวาน

“ลั่วบ้านเหรอ คุณมาที่นี่ได้ยังไง” พันเดชถาม แต่สิ่งที่เขา ได้เรียนรู้เมื่อเขาเห็นเปรมศักดิ์อยู่ข้างหลังเขา ก็เข้าใจ

“ป้าจันทน์ชวนฉันมาทานข้าวค่ะ”

พันเดชพยักหน้าแล้วยื่นมือออกไปโอบด้านข้างของจิดา ภา ยกมุมปากขึ้น “ดูเหมือนว่าเราจะเป็นครอบครัวเดียวกันใน ไม่ช้า

กชกรยิ้มและก้มหัวลงอย่างอายๆ

เวลานี้ จิดาภากับพันเดชเดินไปข้างหนึ่งและจิดาภา ขมวดคิ้วของเขา “รู้จักกันเหรอ”

“ลูกพี่ลูกน้องของลาภิศ”

จิดาภาพยักหน้า

“พวกเขาคบกันอยู่เหรอ”พันเดชถาม

จิดาภาสั่นศีรษะ “ฉันรู้มากเท่าที่คุณรู้ แต่ดูเหมือนว่าพ่อ แม่ของฉันมีแนวโน้มที่อยากดองกับเธอ

“ลั่วบ้านเป็นคนดี” พันเดชการประเมิน
“ดูออก” จิดาภาพูดและมองเธอด้วยสายตาที่ไม่เหมือน คนฉลาด เธอหันไปมองพันเดช “แต่พี่ชายของฉันก็เป็นคนดี

ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะฉันรู้ว่าเปรมศักดิ์รู้สึกยังไงกับจิดาภา ซีรึเปล่า พันเดชหันศีรษะของเขาและบังคับให้เธอมองตรงไปที่

เขา

“คุณจิดาภากรุณาพูดอีกครั้งในสิ่งที่คุณพูด

จิดาภาง และขมวดคิ้ว “คุณพันเดชคุณจะดึงอีกแล้วเห

รอ”

“ผมบอกคุณแล้วตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป สายตาของคุณจะ เห็นแต่ความดีของผม

“คุณพันเดช คุณจะไม่ก้าวร้าวไปหน่อยเหรอ” จิดาภาถาม ด้วยรอยยิ้ม

“ถ้ามันได้ผลสำหรับคุณผมไม่รังเกียจที่จะเป็นก้าวร้าว มากขึ้น” พันเดชพูดพลางมองเธอ

“โอเค ในสายตาฉัน คุณดีที่สุด” จิดาภาพูดยิ้มๆ ยิ้มอย่าง

ลึกซึ้ง มองพันเดชในใจกลับพอใจมาก

ไม่ว่าพันเดชจะเป็นยังไง ก็ทำให้เธอลิ้มรสความหวานของ ความรัก

พันเดชจับใบหน้าของเธอและจูบเขาอย่างสุดซึ้ง

การเคลื่อนไหวของพวกเขาไม่ได้หนีสายตาของเปรมศักดิ์ เห็นพวกเขาอยู่ด้วยกัน ดวงตาของเขาลดต่ำลงเล็กน้อย
“กินข้าวกันเถอะ” เวลานี้ จันทน์ตะโกน เมื่อได้ยิน จิดาภา กับพันเดชก็เดินออกมาจากระเบียง

เมื่อรับประทานอาหาร เปรมศักดิ์ไม่ได้แสดงความ กระตือรือร้นมาก ดูเหมือนว่าการดำรงอยู่ของพันเดชสำหรับ เขา เหมือนไม่มีเขาอยู่

แต่มันเป็นสิ่งที่เขาสามารถหลีกเลี่ยงได้เหรอถ้าเขาไม่

สนใจมัน

พันเดชเป็นคนที่อ่อนแอมากเหรอ

“คุณเปรมศักดิ์ กชกรเป็นคนดีมาก คุณต้องรักษาสมบัติที่ ดีไว้ ผมขอแสดงความยินดีกับคุณล่วงหน้า” พูดพลาง พันเดช ยกไวน์ขึ้น ก่อนดื่มหมด

คำพูดนี้ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ล้วนเป็นการที่พันเดช

เตือนเขา

จิดาภาไม่รู้ว่าเขาควรจะคิดถึงใคร

ได้ยินแบบนี้เปรมศักดิ์เงยหน้าขึ้นมองพันเดช ถ้าไม่ใช่ เพราะเขา แล้วเขาจะรู้ว่ากชกรเหรอ

แม้จะคิดอย่างนั้นแต่เขาไม่ได้พูดอะไร

ไม่ใช่เพื่อคนอื่น แต่เพื่อจิดาภา