ตอนที่50มีความสัมพันธ์กัน

ตอนที่ 50 มีความสัมพันธ์กัน

“อีกอย่าง เจ้าของที่ดินแปลงนั้น สนิทกันกับพ่อของ ฉัน” พูดไป ตุลยาก็มองไปที่เปรมศักดิ์ ข้อสุดท้ายนี้ต่างหาก ที่เป็นไฟกิ่งใบสุดท้ายที่อยู่ในมือของตุลยา

เปรมศักดิ์ยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น ไม่ได้แสดงอาการใดๆออก

มา

“ฉันไม่ได้อยากจะทำอะไรกับจิตาภา แค่อยากให้เขาออก ไปจากบริษัทCA แบบนี้ไม่ว่าจะต่อคุณหรือว่าฉัน เราก็ได้ ประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่หรอ?” ตุลยามองเปรมศักดิ์ พร้อมเอ่ยทีละคำๆ

เพื่อพันเดชแล้ว จะให้ดุลยาเสียสละอะไรไปมากขนาด

ไหน มันก็คู่ควร

ต้องยอมรับเลยว่า นี่คือการยั่วยุและหลอกล่อ

ที่ดินผืนนี้ เป็นที่ที่เปรมศักดิ์อยากจะได้มาใช้ขยายกิจการ

มาโดยตลอด

แต่ว่า ไม่กี่ปีก่อน จิดาภาต้องไปอยู่บริษัทธีร์อธิศ เพราะ งานแต่งเพื่อธุรกิจระหว่างตระกูลสวันนีย์และบริษัท จีดี ครา ก้อน หรือว่าวันนี้ เขายังจะใช้จิดาภาเป็นข้อต่อรองกับดุลยาอีกหรอ?

เปรมศักดิ์ นั่งครุ่นคิดอยู่ตรงนั้น

แต่ตุลยากลับยืนอยู่ตรงหน้าเขา มองเห็นเขาที่กำลัง ครุ่นคิดอยู่ มุมปากเล็กขึ้นยิ้มออกมา

“คุณผู้จัดการ ข้อเสนอนี้เป็นอย่างไรบ้าง? สำหรับคุณแล้ว ก็ไม่ได้เสียเปรียบแต่อย่างใด ตุลยา ยังคงพูดจายั่วยุเขาต่อ

เวลานี้ เปรมศักดิ์ได้สติกลับมา มองไปที่ตุลยา ” คุณตุล ยา คุณพูดไม่ผิด ข้อเสนอนี้ สำหรับผมแล้วไม่ได้เสียเปรียบ ใดๆ และผมก็อยากให้จิดาภาออกมาจากCA อยู่แล้ว แต่ ผม เคยเสนอไปแล้ว เธอปฏิเสธ ดังนั้น ผมเคารพในการตัดสินใจ ของเธอ!”

“ถ้าเป็นที่แปลงนั้นที่เธอพูดถึง ฉันจะต้องใช้ความ สามารถทั้งหมดที่มีชิงมาให้ได้ ถ้าเกิดว่าเอามาไม่ได้ ก็ถือซะ ว่าไม่มีบุญสัมพันธ์ต่อกัน!” เปรมศักดิ์ มองตุลยาบอกออกมา อย่างชัดถ้อยชัดค่า

หลังจากได้ฟังคำพูดของเปรมศักดิ์ ตุลยาเลิกคิ้วขึ้นสูง “เธอปฏิเสธหรอ?”

เปรมศักดิ์หลับตาลง “CA คือวิชาชีพของเธอ เธอเลือกอยู่ ที่นั่น มันก็สมควรแล้ว ฉันเคารพในทุกการตัดสินใจของเธอ!

“นายไม่กลัวว่าเธอจะเปลี่ยนใจหรอ!? ตุลยาเอ่ยถาม เปรมศักดิ์ยังลังเลหลงตามไปครู่หนึ่งจริงๆ จิดาภาจิตาภาคงไม่หวั่นไหวไปกับพันเดชจริงๆ ใช่ไหม? ถ้าจะหวั่นไหวจริงๆ คงหวั่นไหวไปตั้งแต่สองปีก่อนแล้ว

ล่ะ!

พวกเขาเลิกรากันแล้ว…….

แต่ว่า โลกใบนี้มีเรื่องราวที่สามารถเป็นไปได้มากมาย

ก่อนหน้านี้ พันเดชก็ไม่เคยสนใจไยดีจิดาภา ตอนนี้ สายตาของเขากลับคอยสอดส่องติดตามอยู่กับจิดาภา

เปรมศักดิ์เริ่มลังเลใจ

และที่สำคัญ จิดาภาเป็นคนยึดติดยิ่งนัก ไม่ใช่คนที่เขาจะ สามารถห้ามปรามได้ง่ายๆ

เวลานี้ เปรมศักดิ์มองตุลยา “คุณตุลยา แม้ว่าผมจะอยาก ได้ที่ดินผืนนั้นมาก แต่ผมต้องเคารพการตัดสินใจของจิตาภา ด้วย อีกอย่าง ผมเชื่อใจ ว่าจิดาภาไม่ได้มีใจให้พันเดช แน่นอน! เปรมศักดิ์เอ่ยอย่างชัดเจน

แม้ว่าจะปรามไม่ได้ ทำไมไม่เพิ่มความมั่นใจให้ตัวเองสัก

หน่อย

คำพูดของเปรมศักดิ์บอกอย่างชัดเจน ว่าปฏิเสธข้อเสนอ

นี้ของเธอ

“คุณไม่กังวลสักหน่อยเลยจริงๆหรอ!?

“กังวลไปจะมีประโยชน์อะไร ตรงกันข้าม ผมกลับยิ่งมั่นใจในจิตาภา” เปรมศักดิ์เอยอย่างชัดถ้อย

ได้ยินเช่นนั้น ตุลยายิ้มมุมปากอย่างเยือกเย็น ดูเหมือน ว่าท่านผู้จัดการจะมั่นใจเสียเหลือเกินนะ!”

เปรมศักดิ์หลับตายิ้ม แม้ว่าจะปรามไม่ได้ทำไมไม่ทำให้ ตัวเองดูแล้วมีอิสระสักหน่อย

“แบบนี้ ฉันจะคอยดูว่าความมั่นใจของคุณผู้จัดการจะ ใช้ได้ถึงเมื่อไหร่กัน!” พูดจบ ตุลยากลุกขึ้น หยิบกระเป๋า “ถ้า เป็นแบบนี้ ฉันก็จะไม่ขอพูดอะไรต่อ คุณผู้จัดการ รบกวนคุณ แล้วค่ะ ฉันยังมีธุระ ขอตัวก่อน!” พูดจบ ตุลยาก็จากไป

“ยินดีครับคุณตุลยา สามารถมาดื่มกาแฟที่นี่ได้ตลอดเลย นะ คุณเลขาส่งแขก เปรมศักดิ์เอ่ยขึ้นขณะที่ยังอยู่ในท่านั่ง

ทำราวกับไม่อยากลุกขึ้นมาอย่างนั้น

เมื่อเห็นว่าตุลยาเดินออกไปแล้ว สีหน้าของเปรมศักดิ์ ค่อยๆนิ่งขรึมลง…

คิดถึงคำพูดของเธอเมื่อครู่นี้ จิดาภาจะกลับไปอยู่กับพัน

เดชอีกครั้งไหมนะ?