ตอนที่491ผมหึงแล้ว(1)

ตอนที่ 491 ผมหึงแล้ว (1)

แหวนเพชร ?

จิดาภาตกตะลึงแล้วมองไปที่สงชัย

ไหน ?”

“แหวนเพชรชนิด

สงชัยส่ายหัว “ผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง แค่ได้ยินมีคนว่ามา แต่ ไม่ได้ถามละเอียด

จิดาภามองไปที่เขา “งั้นคุณสามารถหารูปร่างของแหวน เพชรได้ไหม ? รูปร่างหรือว่าภาพก็ได้ !” จิดาภาพูด

เห็นเธอเป็นกังวลขนาดนี้ สงชัยจึงรู้ว่ามันต้องมีเรื่องอะไร

บางอย่างแน่นอน “ผมจะพยายามช่วยหาให้เจออย่างเต็มที่ !!

จิดาภาพยักหน้า “รบกวนคุณแล้วนะ !

“คือมีเรื่องอะไรเหรอ ?” สงชัยมองไปที่เธอแล้วถามขึ้น

“ไม่รู้ แต่ฉันมีความรู้สึกอันแรงกล้าอย่างหนึ่งว่าแหวนวง นั้นเป็นเงื่อนงำที่สำคัญมาก !” จิดาภาพูด

ได้ยินสิ่งนี้สงชัยก็มองไปที่เธอ “ผมจะช่วยคุณหามันให้ เจอนะ !”

“ค่ะ !” จิดาภาพยักหน้า
หลังจากทั้งสองคนคุยกันอยู่ชั่วขณะ สงชัยก็ดื่มกาแฟไป หนึ่งอีก มองไปที่เธอแล้วเอ่ยปากพูดอย่างช้าๆ “ผมได้ข่าวว่า คุณอยู่ด้วยกันกับพันเดชแล้ว จริงไหม ?” แม้ว่าไม่อยากจะเชื่อ แต่พันเดชจับมือของเธอประกาศอย่างเปิดเผยว่าระหว่างพวก เขามีสัญญาลับและเหมาะกันยังกับกิ่งทองใบหยก ทำให้ไม่เชื่อ ก็ไม่ได้

นั่นคือสัญชาตญาณ

สัญชาตญาณของผู้ชาย พูดถึงสิ่งนี้จิดาภาจึงตกตะลึง แล้วพยักหน้า “อืม !” หนึ่งแสนที่ไม่อยากจะเชื่อ หนึ่งแสนที่ไม่อยากเห็นเธอ

พยักหน้า ทว่าเขาก็ได้เห็นมันแล้ว เห็นเธอพยักหน้า มือที่อยู่ด้านล่างของสงชัยก็กำแน่นขึ้น

อย่างไม่รู้ตัว

แม้ว่าจะโกรธมาก แต่เขาก็ยังคงอดทนไว้เพื่อรักษาบุคลิก ที่สง่างาม “ทำไมตัดสินใจเหมือนเดิมล่ะ ?”

จิดาภายังไม่ทันได้สังเกตความผิดปกติของเขา จึงเอ่ย ปากพูดช้าๆ ก็ไม่ใช่ว่าตัดสินใจเหมือนเดิมหรอก เรื่องเมื่อ สองปีที่แล้ว ฉันกับเขาก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ แต่ตอนนี้ฉันก็ แค่ทําเพื่อความรู้สึกอันบริสุทธิ์ !”

ความรู้สึก……

สิ่งที่สงชัยกลัวมากที่สุดคือการที่เธอมีความรู้สึกต่อพันเดช

นี่มันน่ากลัวมากกว่าสิ่งอื่นใดซะอีก

“ความรู้สึก ? ถ้าเขาจะทิ้งคุณอีกครั้งล่ะ ? คุณเชื่อเขา ไหม ?” สงชัยมองไปที่เธอแล้วถามขึ้น น้ำเสียงแผ่วเบาและ พยายามจะกลั้นความโมโหเอาไว้ ไม่ยอมปล่อยให้บุคลิกของ ตัวเองสูญเสียไป

“เชื่อสิ !” คำพูดของเขาเพิ่งจบลงไป เธอจึงเอ่ยปากพูดต่อ สงสัยขมวดคิ้วขึ้น แววตาอันลึกซึ้งจ้องมองไปที่เธอ…..

“ฉันเชื่อว่าเขาจะไม่โกหกฉัน !” จิดาภาพูด

” คุณไร้เดียงสามากเกินไป คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพันเดช หรอก แล้วก็ไม่ไม่รู้จักนิสัยของเขาด้วย…… สงสัยพูด

ได้ยินสิ่งนี้สายตาของจิดาภาก็มองไปที่สงชัยแล้วขมวด

คิ้วขึ้น “ทำไมพูดแบบนี้ ?”

สงชัยชะงักอยู่ชั่วขณะแล้วเอ่ยปากพูดต่อไปว่า “สิ่งที่ผม บอกได้ก็คือ พันเดชไม่ธรรมดา !”

พูดถึงสิ่งนี้จิดาภาจึงยิ้มออกมา “เริ่มตั้งแต่วันแรกที่ฉัน รู้จักเขาก็รู้แล้วว่าเขาไม่ธรรมดา !”

“ผมหมายถึง……. สงชายยังคงอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เพิ่งขึ้นมาที่ปากก็ต้องตกตะลึง แล้วมองไปที่จิดาภา ส่วน สายตาของจิดาภาก็มองมาที่เขาอย่างสืบเสาะ
สงชัยตกตะลึง ในที่สุดจึงเอ่ยปากพูดขึ้นว่า “สุดท้ายคุณ จะถูกเขาทำร้ายอย่างแน่นอน !!

พูดถึงสิ่งนี้จิดาภาก็ตะลึงงัน ในความเป็นจริงเธอก็ไม่รู้ว่า

ควรจะพูดยังไง แต่นี่ก็เป็นนิสัยของเธอ ไม่รักก็คือไม่รัก แต่ถ้า ได้รักแล้วก็จะเชื่อและรักอย่างถึงที่สุด

“ก็ได้ ก็เหมือนสิ่งที่คุณพูด ถ้าสุดท้ายผลเป็นแบบนี้ งั้นฉัน

ก็ไม่ว่าอะไรหรอก !” จิดาภาพูด

“จิ คุณ……”

“อย่างน้อยในตอนนี้ ฉันก็ไม่สามารถเพิกเฉยต่อความ รู้สึกและความจริงจังที่เขามีให้ฉันได้ ถ้าเป็นอย่างที่คุณพูด จริงๆ ฉันก็ไม่อาจมองได้แน่ชัด เขาไม่ธรรมดา งั้นอย่างน้อย การที่เขาทำแบบนี้ต่อฉันในตอนนี้ก็ถือว่าใส่ใจแล้ว ฉันก็ไม่ได้ สูญเสียอะไร………. จิดาภาพูด