ตอนที่48ข้อตกลง

ตอนที่ 48 ข้อตกลง

“ดังนั้นนะ ผู้จัดการ อย่าเอาใครมาดูถูกใครแบบนี้ โดย เฉพาะคุณเป็นผู้ชาย และเป็นชายที่เคยหย่าร้างมา คุณไม่มี สิทธิ์ที่จะมาดูถูกฉัน!” พูดจบ จิดาภาไม่อยากจะคุยอะไรกับ เขาอีก จึงผลักเขาออกและเดินจากไป

พันเดชยืนอยู่ข้างหลัง มองจิดาภาที่ร่างสูงโปร่งเดินออก ไป เขาขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

แม้ว่าเรื่องนี้จะเป็นความจริง แต่ใจเขาก็ยังรู้สึกไม่พอใจ

ไม่พอใจมาก!

ขณะที่จิดาภาเดินออกจากห้องประชุมไปแล้ว จึงผ่อนลม

หายใจออกมา

ถ้าเมื่อสักครู่นี้ไม่ได้พูดแบบนั้นออกไป เกรงว่าพันเดชคง ไม่หยุดถามต่อ

หารู้ไม่ว่า ผู้ชายที่เคยหย่ากับเธอ ก็คือเขา

แต่รู้ก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้ไม่ต้องมากังวลอะไรอีกต่อไป มาถึงขนาดนี้แล้ว ความทรงจำของพันเดยยังคงไม่กลับมาอีกดูเหมือนว่า เขาจะลืมเธอไปนานแล้วจริงๆ พอนึกถึงเรื่องนี้ จิดาภาก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา คนที่ถูกลืม ย่อมมีน้อยใจกันบ้าง เธอยิ่งต้องผ่อนคลาย แบบนี้ สำหรับเธอนั้นคือดีที่สุด

จากนั้น สองวันถัดมานี้ จิตาภาและพันเดชก็ไม่ได้เจอหน้า กันอีก จิดาภาก็ยุ่งกับงานที่รัดตัว ทั้งจะเตรียมงานแข่งขัน ทั้ง จะเตรียมหนังสือแบบงานของบริษัทโชติ เอาซะยุ่งไปหมด

ไม่ต้องเผชิญหน้ากับคนอย่างพันเดซ แม้ขนาดอารมณ์ยัง ดีขนาดนี้เลย

วันนี้

บริษัท อธิศ ในห้องทำงานของเปรมศักดิ์

“ผู้จัดการเปรมศักดิ์คะ มีคนมาหาคุณค่ะ! ” เลขามองมา

และเอ่ยขึ้น

“ใคร?”

“คุณตุลยา แห่งบริษัทเอไอค่ะ” เลขาเอ่ย

ได้ยินเช่นนั้น เปรมศักดิ์เลิกคิ้วสูง มองไปตามเลขา “ให้ เธอเข้ามา

เลขาพยักหน้า เดินออกไป

เปรมศักดิ์ยังคงครุ่นคิดอยู่ ว่าดุลยามาทำไมกัน ระหว่างเขาและเธอก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันนี่นา!

ในขณะที่กำลังครุ่นคิด ประตูถูกเปิดออก ตุลยาก็เดินเข้า

มา

เธอใส่ชุดกระโปรงสีดำทั้งตัว เท้าเหยียบอยู่บนส้นสูงสาม เซนติเมตร มือถือกระเป๋าChanel เส้นผมอันนุ่มลื่นถูกสยายไว้ ด้านหลัง มองดูไปราวดังคุณหนูผู้สูงศักดิ์

จริงๆ แล้ว ตุลยาก็นับว่าหน้าตาไม่เลว อีกอย่าง ครอบครัวก็เลี้ยงมาอย่างสูงศักดิ์ กิริยาท่าทีก็ไม่ได้เลวร้ายไป ไหน

“ผู้จัดการเปรมศักดิ์” ในขณะที่มองเห็นเปรมศักดิ์ ตุลยา ยิ้มพร้อมโบกมือทักทาย เปรมศักดิ์ก็ทำเหมือนพบเจอกับคน ทั่วไปบนโลก แม้ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับใคร คนนั้นก็สามารถดู ออกว่าเขาเป็นคนใจกว้างจริงใจ

“คุณตุลยา ไม่รู้ว่าลมอะไรหอบคุณมาถึงที่นี่ได้! ” เขาพูด ไปพลางต่อสายภายในถึงลูกน้อง “ขอกาแฟสองแก้วนะ! ”

“ค่ะ ผู้จัดการ

พูดจบ เปรมศักดิ์ก็วางสาย มองไปที่ตุลยา “คุณตุลยา เชิญนั่งก่อนครับ! ”

ตุลยานั่งลงอย่างไม่เกรงใจ สองขาเรียวยาวยกไขว้กัน สง่ายิ่งนัก
“ไม่ทราบว่าคุณตุลยามาหาผมมีธุระอะไรรึเปล่าครับ!” ตุล ยามองไปที่เปรมศักดิ์ รีบบอกกับเขา เธอไม่ได้มาหาเขาด้วย เป้าหมายเรื่องทั่วไป

“ทำไมหรอ? ผู้จัดการเปรมศักดิ์ไม่ต้อนรับฉันหรอ?!

“ถ้าไม่ต้อนรับ เลขาผมคงจะบอกคุณแล้วว่าผมไม่อยู่ คง ไม่ต้องเชิญคุณมาถึงที่นี่หรอก” เปรมศักดิ์เอ่ยขึ้น

พูดถึงตรงนี้ ตุลยาหัวเราะออกมา “ผู้จัดการเปรมศักดิ์ เห็นได้ว่าสองปีมานี้บริษัทของท่านพัฒนาไปไม่เลวเลย

เปรมศักดิ์พยักหน้า “คุณตุลยามีอะไรก็เชิญพูดออกมา เถอะครับ พวกเราเป็นวัยรุ่นอยู่ ไม่ต้องอ้อมค้อม

พูดเช่นนี้ ตุลยาชะงักไปครู่หนึ่ง ในเมื่อพูดขนาดนี้แล้ว

งั้นเธอก็จะไม่เกรงใจแล้วนะ

“ผู้จัดการเปรมศักดิ์พูดขนาดนี้แล้ว ฉันก็จะไม่อ้อมค้อม ที่ ฉันมาหาคุณ เพราะมีเรื่องบางอย่างอยากจะมาทำข้อตกลงร่วม กัน !” ตุลยาเอ่ย

ข้อตกลง?

พูดถึงตรงนี้ คิ้วของเปรมศักดิ์ก็ขมวดเข้าหากัน “ฉันรอฟัง

เขาเริ่มอยากรู้แล้ว ว่าข้อตกลงที่เธอพูดถึง คืออะไรกัน!