ตอนที่432บรรเลงดนตรี(2)

ตอนที่ 432 บรรเลงดนตรี (2)

“หนูจิ ถ้าพันเดชรังแกคุณ คุณก็บอกย่านะ เข้าใจไหม ? หญิงชรามองไปที่จิดาภาแล้วพูดขึ้น เมื่อพูดกับจิตาภา ใน สายตาก็เปี่ยมไปด้วยความพึงพอใจในตัวจิดาภา

จิดาภาพยักหน้า “ฉันรู้แล้วค่ะ ฉันจะทำแบบนั้นนะคะ !! พูดจบก็ยิ้มออกมา

ขณะนั้นพันเดชก็มองไปที่หญิงชรา “แม่ครับ คุณเพิ่งเอง นะ ควรจะพักผ่อนเยอะๆ นะครับ !” วรชิตพูดเตือน

“โอ๊ย ฉันไม่เป็นอะไรหรอก ไม่ใช่คุณหมอบอกแล้วเหรอ

ว่าฉันเป็นลมเพราะความดันโลหิตสูง มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร หรอก !” หญิงชราพูดพลางโบกไม้โบกมือ

“แต่ไม่ใช่ว่าคุณกินยาตลอดเหรอ

เพราะความดันโลหิตสูงล่ะ ?” วรชิตพูด

พูดถึงสิ่งนี้หญิงชราก็ตกตะลึง

วรชิตมองไปที่คุณหญิงภารดี คุณหญิงภารดีจึงเอ่ยปาก พูดขึ้นว่า “ฉันช่วยจัดยาให้คุณแม่อย่างดีอยู่ทุกวัน !

“งั้นทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ !?”

คุณหญิงภารดี ..……………
เมื่อเห็นสีหน้าของวรชิต หญิงชราจึงรีบเอ่ยปากพูดขึ้นว่า “พอได้แล้ว คุณอย่าถามตริย์อีกเลย นี่ไม่ได้เกี่ยวกับเธอสักนิด คือฉันเอง…….” คำพูดนี้ออกมา ทุกสายตาก็มองไปที่เธอ

เมื่อเห็นสายตาของพวกเขา หญิงชราก็ตกตะลึงแล้วเอ่ย ปากพูดขึ้นอย่างเขินอาย “คือฉันหลอกให้ตรีย์ออกไปแล้วเอา ยาทิ้ง…… พูดอย่างตะกุกตะกัก

ทั้งกลุ่มมองไปที่เธอ “คุณย่า !”

“แม่ !”

ในตอนนี้เสียงทั้งสี่คนก็ดังขึ้น

“โอ๊ย ตอนนี้ฉันสำนึกผิดแล้ว ฉันก็คิดไม่ถึงว่ามันจะร้าย แรงขนาดนี้ !” หญิงชราพูดอย่างไร้เดียงสามาก

เมื่อเห็นการแสดงออกของหญิงชรา ก็ไม่มีใครใจแข็ง

พอที่จะไปตำหนิอีก แม้ว่าอยากจะพูดแต่ก็พูดหญิงชราไม่ได้

“จากนี้ไป ฉันจะดูแลแม่ให้ทานยาจนเสร็จค่อยไปทุก ครั้ง !” คุณหญิงภารดีพูด

วรชิตพยักหน้า “คุณลำบากแย่เลย !”

พันเดชมองไปที่หญิงชรา “คุณย่า ถ้าคุณไม่กินยาให้ตรง เวลาดีๆ ผมจะไม่พามามาหาคุณแล้วนะ !!

“หา !?” เมื่อได้เสียงเสียงนี้หญิงชราก็เหลือบมองเขา

“คุณกล้า !”
“ผมไม่กล้าหรอก แต่คุณควรจะกินยาอย่างว่านอนสอน ง่าย ถ้าคุณกินยาให้ดีๆ ผมอาจจะพามาหาคุณทุกๆ วันก็ได้ !”

คำพูดนี้เป็นคำพูดที่ขู่เอาซะจริงๆ

หญิงชราไม่ยอม จึงมองไปที่จิดาภา “หนู หนูจะไม่ทำ แบบนั้นกับย่าใช่ไหม ?”

จิดาภายิ้ม “ทำค่ะคุณย่า !”

“หนูจิ หนูก็ทำกับฉันแบบนี้…” หญิงชราแสดงออกอย่าง น่าสงสาร

“ถ้าคุณกินยาดีๆ หลังเลิกงานฉันจะมาอยู่เป็นเพื่อนคุณ ทุกวันเลยค่ะ !” จิดาภายิ้มแล้วพูดขึ้น

“หนูพูดจริงๆ เหรอ !?” หญิงชราถาม

จิดาภาพยักหน้า

“โอเค งั้นตกลงกันแล้วนะ !” ในตอนนั้นหญิงชราก็ยื่นมือ เกี่ยวก้อยกับจิดาภา

พันเดชมองเห็นก็พูดขึ้นอย่างทนไม่ได้ “คุณย่า อายุขนาด นี้แล้ว คุณยังเล่นแบบนี้…….

“คุณจะไปเข้าใจอะไร นี่เรียกว่า คนแก่ใจไม่แก่ !! หญิง ชราก็ยังคงยื่นนิ้วก้อยไปที่จิดาภาอย่างขัดขืน

จิดาภายิ้มแล้วยื่นมือออกมาเกี่ยวก้อยกับหญิงชรา

เห็นการกระทําของพวกคน ทุกคนก็ยิ้มออกมา
ไม่รู้ว่าคุยไปนานมากแค่ไหน เมื่อจิดาภาตามพันเดซออก มาจากโรงพยาบาลก็เป็นช่วงบ่ายแล้ว

ไม่ต้องไปบริษัทก็ยังได้

“คุณจะไปไหน ?” พันเดชมองไปที่เธอแล้วถามขึ้น

“กลับบ้าน !” จิดาภาพูด

“โอเค !” พันเดชตอบไปหนึ่งครั้งแล้วดึงจิดาภาไปทันที จิดาภากะพริบตาปริบๆ “คือฉันเป็นคนกลับบ้านนะ ไม่ใช่

คุณ !”

“ผมจะส่งคุณกลับไป !” พันเดชพูดอย่างเผด็จการ

ในตอนนั้นก็ดึงเธอเข้าไปในรถ

จิดาภา “……”

ไม่ได้พูดอะไรต่อไปอีก ได้แต่ตามพันเดชขึ้นไปบนรถ

หลังจากขึ้นไปบนรถจิดาภาก็มองไปที่พันเดซ “ใช่แล้ว ฉัน ต้องโทรหาเจ๊กไหม แล้วบอกเขาว่ารถอยู่ที่ไหน ?” จิดาภาถาม