ตอนที่428ยอมรับว่ารักเขา(3)

ตอนที่ 428ยอมรับว่ารักเขา (3)

ในความเป็นจริงเธอเป็นห่วงเขา !

ต้องการเขา !

สนใจเขา !

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เขาก็รู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันคุ้มค่าแล้ว

มุมปากของเขากระตุกขึ้น เอื้อมมือออกมาสัมผัสผมยาว ของเธอ “ผมไม่เป็นอะไร ทำให้คุณตกใจแล้วใช่ไหม ?”

“คุณยังจะมาพูดอีก ถ้าเกิดเรื่องอะไรกับคุณเพราะฉัน

จริงๆ แล้วล่ะก็ คุณจะให้ฉันรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตเหรอ ?” จิดา

คําพูด

จากนั้นก็กอดเขาแน่นมากขึ้นกว่าเดิม

เธอไม่อยากปล่อยมือ กลัวว่าปล่อยมือแล้วนี่จะกลายเป็น ภาพลวงตา

ได้ยินคำพูดของจิดาภา มุมปากของพันเดชก็ค่อยๆยกขึ้น “ถ้าสามารถใช้ชีวิตของผมแลกกับความปลอดภัยของคุณ ผม ก็ยอม…….

วินาทีต่อมา จิดาภาก็ใช้ปากปิดปากของพันเดชไว้ทันที เธอไม่ต้องการให้เขาใช้ชีวิตของตัวเองมาแลกกับความปลอดภัยของเธอ

เธอเพียงแค่อยากให้เขาอยู่ดีๆ

เมื่อจิดาภาเข้ามาใกล้ พันเดชก็รู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง ต่อ มาเขาจึงได้ลิ้มรสเกลือในน้ำตาบนใบหน้าของเธอ ในตอนนั้น เขาจึงรู้ได้ว่าเขาทำให้จิดาภากลัวและเป็นห่วงมากแค่ไหน

จับด้านหลังหัวของเธอไว้แน่น แล้วพันเดชก็จูบลงไปอยาก

แนบแน่น……

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานมากแค่ไหน จนพันเดชรู้สึกว่าจิดาภา หายใจไม่ค่อยคล่องอยู่บ้าง จึงปล่อยเธอไป

“ขอโทษนะที่ผมไม่ได้นึกถึงความรู้สึกของคุณ !” พันเดช เอ่ยปากพูดขอโทษ

จิดาภาส่ายหัว ในตอนนี้ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี “มันเกิด

เรื่องอะไรขึ้นเนี่ย ?” เธอถาม

“ผมได้เบาะแสมาว่ากดิสซ่อนตัวอยู่ที่นี่ ผมก็เลยรีบมา เมื่อผมมาถึง ที่นี่ก็มีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้นแล้ว มีตำรวจมากมาย อยู่ตรงนี้ ผมรู้แล้วว่าถ้ามีตำรวจมา ไม่ว่าจะเกี่ยวข้องกับเขา หรือไม่ กษิดิสต้องหนีไปแน่นอน ผมก็แค่รอให้พวกเขาไปแล้ว ค่อยขึ้นมาดู……

“แล้วนี่ล่ะ……. จิดาภามองไปที่กระเป๋าเงินของเขา

“หล่นหาย โดยบังเอิญน่ะ ผมก็ไม่ได้สังเกต !”

จิดาภา “…”
ดังนั้นถือว่าเมื่อกี้ก็เธอปล่อยไก่งั้นเหรอ ?

นึกถึงตรงนี้ แก้มของจิดาภากแดงระเรื่อขึ้นอย่างทนไม่ได้

ช่างน่าละอายมากกกกเลยนะ !!

“งั้นทำไมโทรศัพท์ของคุณถึงติดต่อไม่ได้ล่ะ ?” จิดาภา ถามด้วยน้ำเสียงกล่าวโทษ ถ้าเขารับโทรศัพท์ก็จะไม่เกิดเรื่อง แบบนี้ขึ้นเลย

“โทรศัพท์อยู่ในรถ !” พันเดชตอบกลับไปตรงๆ

จิดาภา “.…………”

ยังไงก็ตาม เรื่อง ในตอนนี้ก็เป็นเรื่องบังเอิญอยู่แล้ว

จิดาภาแทบจะหาช่องว่างแทรกเข้าไป แก้มระเบิดสีแดงออกมาจนจิดาภาไม่รู้ว่าควรจะบรรยาย

ยังไง

ในตอนนี้จิดาภาจึงมองไปที่นาฬิกาของตัวเอง “แล้ว แล้ว นี่ล่ะ…….ไม่ใช่คุณบอกว่าสามารถติดต่อกันได้เหรอ ทำไมถึง โทรหาคุณไม่ได้ !” จิดาภาถาม

เมื่อได้ยินสิ่งนี้พันเดชจึงขมวดคิ้วขึ้น “คุณโทรหาผมเห รอ ?”

จิดาภาพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม

พันเดชขมวดคิ้วแล้วยกแขนเช็กดูนาฬิกาของตัวเอง จาก นั้นก็ยิ้มออกมา
“คุณยิ้มอะไรกัน ?” จิตาภาถามขึ้น

“คุณไม่ได้โทรหาผม คือคุณแค่ฝากข้อความไว้ให้ผม พันเดชพูดด้วยรอยยิ้ม

“ฝากข้อความ ?”

คิ้วของจิดาภาเลิกขึ้น

กระดาก ใจเกินที่จะพรรณนา

“แค่นาฬิกาอันเดียว จำเป็นต้องติดตั้งซอฟต์แวร์ยุ่งยาก ขนาดนี้ด้วยเหรอ ?” จิดาภาพูด

เห็นท่าทีของเธอพันเดชก็ยิ้มออกมา รู้ว่าเธออายเรื่องที่ตัว เองพูดเมื่อกี้แน่นอน เขายื่นมือออกมาจับมือของจิดาภาขึ้น ก็ แค่คุณไม่รู้จักใช้ไงล่ะ แต่คุณก็ยังหาที่นี่เจอจนได้ !!