ตอนที่427ยอมรับว่ารักเขา(2)

ตอนที่ 427 ยอมรับว่ารักเขา (2)

หลังจากเดินขึ้นไปชั้นบน ห้องที่ใกล้ๆ บันไดเต็มไปด้วย

เลือด

จิดาภาค่อยๆ เดินไปที่ห้องนั้น แต่สถานที่เกิดเหตุก็ถูก จัดการไปเรียบร้อยแล้ว เธอก็ไม่รู้ว่ามาทำอะไรตรงนี้ แต่รถ ของพันเดชยังคงอยู่ที่ประตู หาเขาไม่เจอ ไม่มีเบาะแสของเขา เธอไม่มีทางจากไปได้

หลังจากเดินไปที่ห้องนั้น เห็นเพียงแต่ห้องนั้นสกปรกมาก และพื้นที่เต็มไปด้วยเลือด

จิดาภากังวลและกลัวจนพูดไม่ออก

“พันเดช……. จิดาภายืนเรียกอยู่ที่ประตู เธอไม่แน่ใจว่า เขาอยู่หรือไม่ ทว่าในตอนนี้เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะทำยังไง

ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับพันเดชสักนิดเดียว…….

เธอควรจะทำยังไง…….

นึกถึงตรงนี้ ขณะนั้นเท้าของจิดาภาดูเหมือนว่าจะเหยียบ อะไรบางอย่างเข้า เธอจึงหยุดชั่วขณะ ก้มหัวมองไปเห็นของที่ อยู่ใต้เท้าก็ตกตะลึงเล็กน้อย

มันคือกระเป๋าเงิน
จิดาภาค่อยๆ ก้มตัวลงไปเก็บกระเป๋าที่พื้นขึ้นมา ทั้งมือ

สั่นระรัว

เพราะเมื่อเห็นกระเป๋าเงินนั้นเธอรู้สึกคุ้นตามาก

ถึงกระนั้นเธอก็ยังไม่อยากยอมรับมัน

หลังจากเก็บกระเป๋าเงินขึ้น จิตาภาก็มองอยู่เป็นเวลานาน ในที่สุดก็ค่อยๆ เปิดออก……

ทว่าเมื่อมองไปเห็นภาพด้านบน จิดาภาก็ตกตะลึง เพราะมันคือภาพของเธออยู่ด้านบน………

ถ่ายตั้งแต่ตอนไหนเธอก็ไม่รู้ แต่จิดาภารู้ได้อย่างชัดเจน ว่านี่เป็นกระเป๋าเงินของพันเดช !

เมื่อมองเห็นภาพด้านบน จิดาภาก็ตกตะลึงไปทั้งตัวอยู่

ตรงนั้น

รถของพันเดชอยู่ข้างนอก ส่วนกระเป๋าเงินของเขาก็อยู่ ตรงนี้………

ขณะนั้นจิดาภามองไปที่กระเป๋าเงิน ไม่อยากจะเชื่อเรื่องนี้ หรือว่าไม่เชื่อก็ไม่ได้ น้ำตาไหลลงมาตามแก้ม……..

พันเดช……

ก้นบึ้งหัวใจเธอเรียกชื่อนี้อยู่เสมอ ความเจ็บปวด ในหัวใจไม่สามารถพูดออกมาได้
ยืนอยู่ตรงนั้น มองดูกระเป๋าเงินนั้นแล้วกอดมันไว้ในอ้อม แขนอย่างเหนียวแน่น

ไม่รู้ว่าผ่านไปยาวนานมากแค่ไหน

ขณะนั้นหนึ่งร่างก็เดินเข้ามาจากด้านหลัง เมื่อมองไปเห็น จิดาภา คิ้วขมวดขึ้น

เมื่อได้ยินเสียงอันคุ้นเคย จิดาภาก็ตกตะลึงเล็กน้อย เลย หน้าแล้วหันหลังไป เมื่อมองเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง ในตอนนั้น แข็งทื่อทันที

พันเดชยืนอยู่ข้างหลังเธอ เมื่อมองเห็นใบหน้าของเธอเต็ม ไปด้วยน้ำตาจึงขมวดคิ้วขึ้น

วินาทีต่อมา พันเดชยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูด ทันใดนั้นจิดา

ภาก็วิ่งเข้าไปแล้วโผโอบกอดเขา แล้วพุ่งเข้าไปที่อ้อมอกของ

เขา

“พันเดช……. เธอเรียกชื่อของเขาด้วยก้อนในลำคอ

พันเดชยืนอยู่ตรงนั้น รู้สึกแปลกใจมากกับการที่จิดาภา เข้ามา “อิงแอบแนบชิดซบอยู่ในอ้อมอก

ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่ ?

คำถามชุดนี้ไม่ได้สำคัญในตอนนี้ ส่วนที่สำคัญคือเขา ชอบการกอดของจิดาภามาก ทำให้เขามีความรู้ว่าถูกต้องการ
“พันเดช ทำไมคุณไม่รับสาย คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงคุณ

มาก ?”

“คุณรู้ไหมว่าที่นี่มีเรื่องเกิดขึ้น คุณรู้ไหมว่าคุณทำให้ฉัน

ตกใจมาก……” “ไม่ใช่คุณบอกว่าไอ้นาฬิกาบ้านั่นหาคุณเจอได้เหรอ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ…” จิดาภากอดพันเดชพลางร้องไห้

สะอึกสะอื้น

“คุณรู้ไหมว่า……..ฉันเป็นห่วงคุณมากแค่ไหน……..ถ้าเกิด อะไรขึ้นกับคุณ ฉันควรจะทำยังไง ?” จิตาภามองไปที่พันเดช พลางร้องไห้อย่างสะอึกสะอื้น ในตอนนี้ไม่สามารถพูดอะไร ออกมาได้อีกแล้ว เพราะเธอรู้สึกมีพันเดชอยู่ข้างหลัง เธอก็จะ ไม่เกรงกลัวสักนิดเดียว !

เขายังมีชีวิตอยู่ !

พันเดชยืนอยู่ตรงนั้น แม้ว่าเขารู้สึกเจ็บที่จิดาภาน้ำตาไหล ทว่าในตอนนี้ได้ยินคำพูดแต่ละประโยคของเธอ ทำให้พันเดช รู้สึกพึงพอใจอย่างมาก