ตอนที่414ฆาตกรรมสามี(4)

ตอนที่ 414 ฆาตกรรมสามี (4)

คราวนี้ไม่ใช่เพียงแค่จูบ แต่เป็นการจับเธอมาไว้ในอ้อม แขนแล้วจูบทันที งัดฟันของเธอ แล้วดูดริมฝีปากของเธอ กลิ่น หอมของเธอ……

มันช่างเป็นช่วงเวลาที่แสนดี

พันเด คิดเป็นเวลานาน

แม้ว่าไม่ใช่จูบแรกของเธอ แต่ความเงียบของเธอในครั้ง นี้ ทำให้เขารู้สึกพึงพอใจมาก แต่ก็ยังไม่พอใจอยู่มาก

ต้องการมากกว่านี้…….

อยากเรียกร้องเอามากกว่านี้…….

ทั้งสองคนจูบกันไปจนปลายลิ้นชา จิดาภาจึงตั้งสติขึ้นมา ได้ แล้วตระหนักได้ว่าตอนนี้ตัวเองทำอะไรอยู่ ทันใดนั้นก็ ลนลาน

ผลักพันเดชออกไป แล้วทั้งสองคนก็จ้องมองกันและกัน

“ฉัน…ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ !” เมื่อพูดคำนั้นจบก็ถอนตัว ออกจากอกของพันเดชทันที จากนั้นก็เดินตรงไปยังห้องอาบน้ำ ด้วยความรีบร้อน
พันเดชยังคงนอนแปลอยู่ตรงนั้น มองเห็นเงาหลังจิดาภา หนีไป แววตาประกายสลัว แต่มากไปกว่านั้นคือมีความสุข เพราะเขารู้สึกได้ว่าจิดาภาก็สนใจเขาอยู่เหมือนกัน

ภายในห้องน้ำ

ทั้งตัวของจิดาภายืนพิงอยู่ที่ประตู หัวใจเต้นตุบตับๆ และ แก้มก็แดงระเรื่อ

ในสมองฉายภาพเมื่อกี้ขึ้นมา เธอก็ไม่สามารถหยุด ใบหน้าที่แดงระเรื่อยขึ้นเรื่อยๆ นั้นได้

มันไม่ใช่จูบแรก แต่เมื่อกี้อีกเพียงนิดเดียว เธอก็แทบจะ ติดอยู่ในความละมุนของพันเดชเข้าแล้ว………

จิดาภา สติของเธอล่ะ !!

สติ !!

จิดาภาตบหัวของตัวเองอย่างรุนแรง กำลังจะบ้าไปแล้ว

จริงๆ

เดินไปหน้ากระจกแล้วมองตัวเองในกระจก สายตามองไป ที่ริมฝีปาก เธอจึงยื่นมือออกมาสัมผัสเบาๆ

อุณหภูมิริมฝีปากและลมหายใจของพันเดชยังคงอยู่ที่นี่

ทั้งหมด

ราวกับว่าสามารถได้กลิ่นของเขา

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ จิดาภาก็แทบบ้าไปจริงๆ ยังมัวคิดอะไรอยู่เนีย สายหัวเตือนตัวเองว่าอย่าไปอีก!

จากนั้นจึงเปิดฝักบัวแล้วเริ่มชำระร่างกาย

ครึ่งชั่วโมงต่อมา จิดาภาก็ใส่ชุดนอนเดินออกมา เธอคิด ว่าพันเดชคงกลับไปแล้ว แต่นึกไม่ถึงเลยว่าเขายังคงนอนอยู่ บนโซฟา

เธอใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดผมแล้วเดินผ่านไปอย่างช้าๆ

หลังจากอาบน้ำเสร็จก็ไม่มีความรู้สึกเมื่อกี้อีกแล้ว ความ อึดอัดก็หายไป เธอเดินไปพลางมองไปที่พันเดช “เฮ้ พันเดช ทำไมคุณยังไม่ไปเนี่ย ?

เธอคิดว่าหลังที่เธอออกมาพันเดชก็น่าจะกลับแล้ว แต่คิด ไม่ถึงเลยว่าเขายังคงนอนอยู่ตรงนั้น

พูดจบเธอก็เดินไป ทว่าพันเดชเองก็ไม่ได้ตอบสนองอะไร

จิดาภาขมวดคิ้วขึ้นแล้วเข้าไปใกล้ พันเดชหลับตานอนอยู่

บนโซฟา

หลับแล้วเหรอ ?

“พันเดช !?” จิดาภาเรียกหยั่งเชิงอีกครั้ง ทว่ายังไร้คน

นอนหลับจริงๆ เหรอนี่ !?!?

เมื่อเข้าไปมองดูใกล้ๆ ก็เห็นเพียงพันเดชนอนหายใจ อย่างสม่ำเสมออยู่ตรงนั้น หน้าผากที่ประเส้นผมเล็กน้อยบังดวงตาของเขา ปรากฏหน้ายาวเพียงด้านเดียว ถึงแม้เป็นแบบ นี้ก็ยังคงปิดบังความหล่อเหลาของเขาไม่อยู่

อวัยวะทั้งห้าแสนประณีต ไม่เหมือนปกติที่โอ้อวด มีเสน่ห์ ทว่าตอนนี้เขาดูเงียบราวกับเด็กยังไงอย่างงั้น

จิดาภายืนดูอยู่ตรงนั้น

เมื่อพันเดชเงียบสงบก็รู้สึกดี

จิดาภานั่งดูอยู่ตรงนั้น ค่อยๆ ยกมุมปากขึ้น คิดอยู่เป็น เวลานาน จึงลุกขึ้นเดินกลับไปที่ห้อง

ชั่วครู่ก็เห็นจิดาภาเดินออกมาจากห้อง ถือถ้าห่มอยู่ในมือ แล้วเดินเบาๆ ไปห่มไว้บนร่างกายของพันเดช

มองดูพันเดชอีกชั่วขณะ จิดาภาจึงตัดสินใจกลับไปพัก

ผ่อนที่ห้อง เพิ่งกำลังจะลุกขึ้นไป ทันใดนั้นก็มีมือหนึ่งจับแขน

ของจิดาภาไว้

“ยังไม่ยอมรับอีกเหรอว่าคุณสนใจผม ?” ขณะนั้นพันเดช

ก็เอ่ยปากพูดขึ้นอย่างไม่รีบร้อน