ตอนที่785รับกรรมที่ตัวเองก่อ

ตอนที่ 785 รับกรรมที่ตัวเองก่อ

“อืม! “

ด้วยเหตุนี้ จิดาภาก็ออกมาจากจิดาภา หลังจากขึ้นรถ แล้ว ก็โทรหาเจมน่า

เจมน่าเองก็ไม่ได้เมมเบอร์ของเธอ ตอนที่กำลังโกรธเรื่อง เงินเมื่ออยู่ เธอก็โทรเข้ามา

“ฮัลโหล เจมน่า ฉันเองนะ จิดาภา ”

จิดาภา โทรหาเธอ เธอก็รู้สึกตะลึงเล็กน้อย เธอโทรหาเธอ มีเรื่องอะไรรึเปล่า?

“มีเรื่องอะไรงั้นหรอ? ” เจมน่าได้แต่ถามเรียบๆ แต่แค่ รู้สึกว่าการที่เธอเป็นคนเข้าหาเธอก่อนแบบนี้ คงไม่ใช่เรื่องดี อะไรหรอก

“ฉันมีเรื่องบางเรื่องอยากจะคุยกับเธอหน่อย เธอสะดวก จะออกมามั้ย? “

เจมน่าก็ไม่ได้หลบเลี่ยง มองไปที่รอบๆ “ตอนนี้ฉันอยู่ข้าง นอก!

“ถ้ายังงั้นก็ดี เธอบอกที่อยู่มาสิ เดี๋ยวฉันจะไปหาเธอตอนนี้แหละ! “

หลังจากเจมน่าบอกที่อยู่ไป จิดาภาก็ขับรถออกไปทันที พอไปรับเจมน่านั้น จิดาภาก็พาเธอไปร้านกาแฟร้านหนึ่ง สภาพแวดล้อมเงียบสงบ เหมาะแก่การพูดคุยเรื่องต่างๆ

ทั้งสองคนนั่งตรงข้ามกัน เจมน่ามองหน้าเธอ สายตาดูไม่ ค่อยพอใจเท่าไหร่ “มาหาฉันมีเรื่องอะไรหรอ? “

จิดาภาไตร่ตรองอยู่นาน สุดท้ายก็ตัดสินใจบอกเธอออก ไปตรงๆ “ฉันมาหาเธอ ก็แน่นอนว่าต้องมีเรื่องอะไรอยู่แล้ว! ”

“เรื่องอะไร? ในสายตาของเจมน่านั้น จิตาภามาเพื่อ ประกาศสงคราม มาเพื่อบอกให้เธอรู้ ว่าพวกเขามีความสุขกัน มากแค่ไหน

“อยู่ให้ห่างจากนิสนธิ์เถอะ เขาไม่เหมาะสมกับเธอ! ”

พอได้ยินดังนี้ เจมน่าก็ยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา “จิดาภา เธอมาที่นี่เพื่อบอกฉันแบบนี้งั้นหรอ?

“ใช่! “

“เธอไม่อยากเห็นฉันมีความสุขยังงั้นหรอ? “เจมน่าถาม

จิดาภามองหน้าเธอ แล้วขมวดคิ้วแน่น

“จิดาภา ทั้งๆ ที่เธอก็มองออก ว่าฉันชอบพันเดช แล้ว ตอนนี้ฉันอยู่กับคนอื่น มันไม่ใช่ว่าดีกับเธอแล้วหรอ? ” เจมน่า มองหน้าเธอแล้วถาม มองออกเลยว่า ตอนนี้ เธอโกรธมาก
จิตาภากลับไม่ได้รู้สึกโกรธเลยแม้แต่นิดเดียว ท่าทางของ เธอตอนนี้ ก็ได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า เธอก็ยังเป็นแค่เด็กที่ยังไม่ โตคนหนึ่ง เธอไม่จำเป็นต้องไปคิดเล็กคิดน้อยหรอก

“ฉันมองออก แต่ว่าฉันก็ไม่มีความจำเป็นต้องไปคาดหวัง ให้เธอคบกับใคร! “เธอนั่งอยู่ตรงนั้น แล้วก็ตอบอย่างสงบ

“เธอไม่ต้องเสแสร้งทำตัวเป็นพระแม่มารีหรอก! ”

“ภาพลักษณ์ของพระแม่มารีก็ไม่เหมาะกับฉันจริงๆ นั่น แหละ เจมน่า พูดตามจริง ฉันไม่ได้เห็นเธอเป็นคู่แข่งเลยนะ ไม่ว่าเธอจะเคยช่วยพ้นเดชมากี่ครั้ง หรือว่ารู้จักเขามานานแค่ ไหน เรื่องพวกนั้นสำหรับฉันแล้ว ไม่มีประโยชน์อะไรเลย! “จิ ดาภามองหน้าเธอแล้วตอบออกมานิ่งๆ ถึงแม้ว่าจะเป็นคำพูด นิ่งๆ แต่ว่าน้ำเสียงเต็มไปด้วยคำว่า “การศึกษา

เจมน่าขมวดคิ้วเข้าด้วยกัน ยิ่งโกรธมากกว่าเดิมอีก แต่ ทำได้แต่พยายามอดกลั้นเอาไว้ “ในเมื่อเป็นแบบนี้ แล้วเธอมา หาฉันเพราะเรื่องอะไร? ”

“ฉันก็แค่มาเพื่อบอกเธอ ว่านิสนธิไม่ใช่คนธรรมดา ไม่ว่า เขาจะพูดอะไรเธอก็ไม่ควรจะเชื่อ ยิ่งห้ามเอาเงินให้เขายืม! ”

“ฉันจะเอาเงินให้เขายืมหรือไม่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ ด้วย? แล้วอีกอย่าง เธอเอาอะไรมาพูดว่าเขาไม่ใช่คน ธรรมดา? จิดาภา หรือว่าขอแค่มีคนอยู่ข้างๆ ฉัน เธอก็จะไม่ สบายใจแล้ว?! ” เจมน่าถาม เธอโกรธจนพูดไม่ค่อยต่อเนื่อง กัน
จิดาภายังคงสงบเหมือนเดิม แล้วก็หยิบออกมา แล้วเปิดรูปที่แอบถ่ายมาวัน“เอาอันนี้มาพูดไง “เธอ” ตอนเจมน่ากำลังอยากจะพูด

ตาก็เหลือบไปเห็นรูปในโทรศัพท์ของเธอพอดี

ถ่ายมาได้ชัดเจนมาก ในรูปเป็นรูปของนิสนธิ์คนหนึ่งใกล้ชิดกันมาก และยังโอบไหล่กัน เป็นสัมพันธ์แบบใครมีสายตาเฉียบแหลมมองออกทั้งหมด แหละ

เห็นว่าเจมน่าพูดอะไร จิดาภาก็ต่อ นี่เป็นรูปฉันมาเมื่อตอนเช้าวันนี้ หลังจากจากการพยายาม ทำความเข้าใจ ฉันได้ว่า ตอนนี้บริษัทของนิสนธิ์ติดหนี้ เยอะมาก สภาพหมุนเวียนทางการเงินมีปัญหา ต้องเข้าใกล้ผู้หญิงหลายคนเพื่อเงิน ใช้พวกเธอ เพื่อ หลอกให้พวกลง!

“เธอมั่วอะไรกัน บริษัทเขามีปัญหา นั่นเป็นเพราะเสียเงินการเล่นหุ้น เพื่อที่จะรับผิดแทนน้องชายเขาต้องทำแบบนี้“

“น้องชาย“จิดาภาขมคิ้ว หลังจากนั้นหัวเราะออก มา น้องชายของเขาคดีเสพยาแต่ปีที่แล้วแล้ว! “

เจมน่าตะลึงเลย ดังนั้น สิ่งพวกนั้นนิสนธิ์ คือหลอกเธอยังงั้นหรอ?
“เธอรู้ได้ยังไง?

“วันแรกที่เธอแนะนำพวกเราว่าเธอรู้จักเขา พันเดชก็ได้ไป สืบหาข้อมูลเกี่ยวกับตัวเขา ตอนแรกก็นึกว่าเขาก็แค่เงิน หมุนเวียนในบริษัทมีปัญหา แต่ไม่คิดว่าเขาจะเลวร้ายถึงขนาด นี้ ถึงใช้ความรู้สึกมาเพื่อหลอกเอาเงินลงทุน

เธอเงยหน้ามองจิดาภาอย่างไม่อยากจะเชื่อ ถึงแม้ว่าจะ

ไม่ได้พูดอะไร แต่ว่าจิดาภากลับมองออก ว่าเธอใจเต้น เธอ กําลังสงสัย

“เจน่า ไม่ว่าเธอกับฉัน กับพันเดชจะมีเรื่องอะไรกัน แต่ เธอควรรู้เรื่องนึงให้ชัดเจน แม้ว่าเธอกับพันเดชจะไม่ได้เป็น แฟนกัน แต่ว่าเขาจะไม่มีวันทำเรื่องที่เป็นอันตรายกับเธอ แน่นอน! ” เธอพูดอย่างชัดเจน และบอกกับเจมน่าอย่างจริงจัง มาก

เจมน่ายังคงนั่งอยู่ตรงนั้น ผ่านไปนานก็ยังไม่ลืมที่จะพูด ออกมา “ถ้าเกิดฉันรู้ว่า รูปนี้ของเธอนั้นเป็นรูปตัดต่อ ฉันไม่มี ปล่อยเธอไปแน่! “

จิดาภากลับหัวเราะออกมานิ่งๆ “เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าฉันพูด อะไรมันก็จะเป็นแบบนั้น เธอก็สามารถไปสืบเองได้! “

“ไม่ต้องหรอก…… เจมน่าพูดออกมา จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่ามัน เป็นเรื่องที่รับไม่ได้นิดหน่อย

ในใจเธอเกิดความสับสนวุ่นวายที่ไม่สามารถอธิบายได้ความจริงแล้ว การที่เขาทำดีกับเธอ เธอก็รู้สึกไม่อยากจะเชื่อ มันตั้งแต่แรกแล้ว และตอนนี้ พอมาได้ยินข่าวนี้ เธอก็รู้สึก เสียใจเล็กน้อย

เธอค่อยๆ หันหน้าไปมองหน้าจิดาภา ผ่านไปนาน ก็พูด ออกมา “ถ้ายังงั้น ฉันควรทำยังไงดี?

“ตอนนี้ทางที่ดีที่สุด คือออกให้ห่างจากนิสนธิ์! ” จิดาภา

พูด

เจมน่าขมวดคิ้ว รู้สึกลังเลเล็กน้อย

“เจมน่า ถ้าเกิดว่านิสนธิ์เป็นคนแบบนั้นจริงๆ ไม่บรรลุเป้า หมาย เขาก็จะไม่ยอมแพ้หรอก คนที่แผนสูงแบบนั้น ไม่รู้ว่า เขายังจะทำเรื่องอะไรได้อีก! ” จิดาภาพูด

ตอนแรก เจมน่าก็ไม่อยากจะอยู่ที่นั่น ตอนนี้จิดาภาพูด แบบนี้ เธอเองก็มีเหตุผลที่จะออกมาจากที่นั่นได้แล้ว และพยัก หน้า “ฉันรู้แล้ว เดี๋ยวฉันจะกลับไปเก็บของ ”

จิดาภาเองก็คิดเล็กน้อย “เดี๋ยวฉันกลับไปเป็นเพื่อนเธอ เอง! “ ”

เจมน่ามองหน้าเธออย่างประหลาดใจ “เธอไม่โกรธฉัน หรอ? “

“ไม่มีความจําเป็น! ” เธอตอบ

เจมน่ากลับไม่รู้ว่าควรจะพูดว่าอะไรดี ดังนั้น ทั้งสองคนก็ ออกจากที่นั่น กลับไปเก็บของกับเจมน่า
จิดาภาทำหน้าที่เป็นคนขับ ระหว่างทางทั้งสองคนแทบไม่ ได้คุยกันเลย จนมาถึงด้านล่างตึกอพาร์ทเมนต์ เจมน่าถึงได้ พูดออกมา “ถึงแล้ว ฉันขึ้นไปก่อนนะ

“เดี๋ยวฉันจะรอเธออยู่ตรงนี้ ถ้าเกิดว่าต้องการอะไรก็โทร หาฉันนะ! “

เจมน่ามองหน้าเธอ แล้วก็พยักหน้า หลังจากนั้นก็ขึ้นชั้น

บนไป

ตอนบ่าย ตอนนี้พระอาทิตย์เริ่มตกดินแล้ว จิดาภานั่งอยู่ ในรถ มองไปด้านบน

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาพัน

เดช

“เป็นยังไงบ้าง? “ “ฉันเกลี้ยกล่อมเธอได้แล้ว ตอนนี้อยู่ด้านล่างอพาร์ทเมน”

ต์ของนิสนธิรอเธอเก็บกระเป๋า

พอได้ยินแบบนี้ พันเดชก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ก่อนหน้านี้ให้ลาภิศไปเกลี้ยกล่อมเธอแต่ก็ไม่ได้ผล ไม่คิดว่าจ ดาภาจะเป็นคนที่จัดการได้

“ถ้ายังงั้นก็ดี ฉันรอข่าวคราวจากพวกเธอนะ ถ้าเกิดว่ามี อะไรโทรหาฉันเลยนะ! ”

“อืม! “
หลังจากคุยกันปกติไม่กี่ประโยค ก็วางสาย

และตอนที่จิดาภากำลังก้มลงเก็บของนั้น รถของนิสนธิ์ จอดลง เดินลงมาจากรถ และเดินขึ้นไปชั้นบน

พอจิดาภานั่งดีๆ ก็เห็นแค่เพียงแผ่นหลังของเขา เท่านั้น……..

เจมน่ากำลังเก็บของอยู่ชั้นบน พึ่งจะเก็บเสร็จ เตรียมจะ ออกไป ตอนนี้เอง ประตูก็ถูกเปิดออก

เจมน่าอึ้งไป มองหน้านิสนธิ์ ไม่คิดว่าเขาจะมีกุญแจที่นี่

ด้วย

นิสนธิขมวดคิ้ว มองไปที่กระเป๋าเดินทาง “เธอจะไป

ไหน? “

“ฉันจะกลับไป! ” เจมน่าพูดออกมาตรงๆ น้ำเสียงไม่ได้

สุภาพเหมือนเดิมแล้ว ตอนนี้ เธอไม่อยากจะเห็นหน้าเขาแม้แต่

นิดเดียว

“กลับไป? ทำไมล่ะ? ” ระหว่างที่พูดอยู่นั้น นิสนธิกำลัง จะเดินเข้ามา แต่เขาพึ่งจะก้าวเข้ามาได้แค่ก้าวเดียว เจมน่า กลับถอยหลัง “อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ! ”

ตอนนี้เอง นิสนธิ์ก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรที่ผิดปกติไป “เจมน่า เธอเป็นอะไรไป? ” เขาถามออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

เห็นท่าทีที่เสแสร้งของเขา เจมน่าก็รู้สึกรังเกียจแบบแปลก ประหลาด “นิสนธิ์ ไม่ต้องเสแสร้งแล้ว เรื่องของนาย ฉันรู้หมดแล้ว!

“เรื่อง? เรื่องอะไรหรอ? “นิสนธิ์ตาม

“น้องชายนายไม่ได้ถูกจับคดีเสพยาเมื่อปีที่แล้วงั้นหรอ? เล่นหุ้นอะไร? ขโมยอะไรกัน? ” เจมน่ามองหน้าเขาแล้วถาม ออกมา

ใบหน้าที่ตอนแรกอ่อนโยน พอได้ยินคำพูดนี้ของเจมน่า ก็เปลี่ยนเป็นแข็งทื่อทันที เขายิ้มแล้วพูดว่า “เจมน่า เธอไป ได้ยินจากใครมา มันไม่ได้มีเรื่องแบบนี้ซะหน่อย! “

“นายไม่ต้องเสแสร้งแล้ว ใช้ความรู้สึกเพื่อหลอกเอาเงิน ลงทุน นิสนธิ์ ฉันมองคนแบบนายไม่ออกจริงๆ เจมน่า ตะโกนออกมาด้วยความโมโห

แต่ทว่า นิสนธิ์กลับหุบยิ้มทั้งหมด แล้วก็เปลี่ยนเป็น ใบหน้าที่บูดเบี้ยว “ดูท่าแล้ว เธอน่าจะรู้เรื่องหมดแล้วสินะ

“ดูท่า มันจะเป็นเรื่องจริง! “

“เธอพูดไม่ผิดหรอก มันคือเรื่องจริง แล้วยังไงกันล่ะ? เรื่องที่เงินทุนหมุนเวียนของบริษัทฉันมีปัญหาคือเรื่องจริง!

“ฉันไม่อยากจะฟังนายอีกต่อไปแล้ว หลบไป ฉันจะออก ไป! “เจมน่าตะคอกออกมา แล้วก็เดินออกไปด้านนอก

นิสนธิ์ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ขวางทางของเธอไว้ “เธอบอกว่า จะเอาเงินมาให้ฉันยืมไม่ใช่หรอ? เงินล่ะ?”
จนถึงตอนนี้ เขายังนึกถึงเรื่องเงิน

“ฉันจะไม่ให้นายแม้แต่หยวนเดียว! ต่อให้โยนทิ้งฉันก็ไม่

ให้! ” เจมน่าตะคอกออกมา เขาทำให้เธอสูญเสียต่อหน้าจิตา ภากับพันเดช แล้วเธอยังจะให้เขายืมเงินอีกได้ยังไงกัน แต่ทว่า นิสนธิ์เปลี่ยนเป็นดุร้ายมาก “เอาเงินมาให้ฉัน วัน นี้เธออย่าหวังจะได้ออกจากประตูนี้ไปเลย! ”

“นาย—”

“เงินอยู่ไหน เอามาให้ฉัน ฉันก็จะให้เธอออกไป ” หลัง จากพูดจบ นิสนธิ์ก็พุ่งเข้ามา แล้วก็ค้นหาเงินในร่างกายของ เธอ

“นายจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ นิสนธิ์ อยู่ให้ห่างจากฉัน! ” “เงินล่ะ เอาเงินมาให้ฉัน เอาเงินมา

“ไม่มี ไม่มี ไม่มีแม้แต่หยวนเดียว แม้แต่หยวนเดียวฉันก็ ไม่มีวันให้นาย! ” เจมน่าตะคอกออกมาอย่างรุนแรงเพราะ ความโกรธ อยากจะหลบ แต่ว่านิสนธิ์ก็ไม่ยอมปล่อยเธอ เหมือนกับว่าต้องการจะเอาเช็กเงินล้านจากเธอให้ได้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ