ตอนที่761แสดงความรัก

ตอนที่ 761แสดงความรัก

จิดาภานึกไม่ถึงตั้งแต่แรก ไม่รู้ว่าทำไม กลิ่นที่คุ้นเคยนั้น ทําให้ใจของเธอผ่อนคลายลงอย่างช้าๆ

ตลอดทาง ถ้าไม่ใช่กลัวว่าจิดาภาจะเป็นห่วง เขาก็อย่าง จะพุ่งเข้ามาหลายครั้งแล้ว การที่อดทนมาจนถึงตอนนี้มันไม่ ง่ายเลย เธอยังจะไม่ให้เขาแก้หิวซะดีๆ

การจูบของเขาเผด็จการและบ้าคลั่งมาโดยตลอด เดิม พื้นที่ในรถก็ไม่มีที่ว่างมากนัก ตอนนี้ก็เต็มไปด้วยการหายใจ ของพวกเขาสองคน……

จนกระทั่งผ่านไปนาน พันเดชจึงปล่อยจิดาภาไป ไม่ใช่ว่า เขาอยากจะปล่อย เป็นเพราะอยู่ในรถมันไม่ค่อยสะดวกเอาซะ จริงๆ !

พันเดชมองไปที่เธอ “กลับบ้านกัน

ขณะนั้นจิดาภายังไม่ค่อยเข้าใจ ใบหน้าที่แดงก็พยักหน้า

จากนั้นก็ดึงเข็มขัดนิรภัยออก แล้วลงจากรถ

เมื่อเห็นเธอลงไปแล้ว พันเดชก็ตามลงไป

ทั้งสองคนเดินเข้าไปในลิฟต์ ข้างในมีคนอยู่ เมื่อเห็นจิดาภายังยิ้มแล้วพยักหน้า ส่วนพันเดชก็อดทนไว้อยู่ ในที่สุดก็ ออกจากลิฟต์แล้วไปเปิดประตู แล้วพันเดชก็พุ่งตรงเข้าไป

รู้ว่าจิดาภาท้อง ดังนั้นเขาจึงกอดเธอไว้ในอกแล้วจูบลง ไป แม้ว่าการกระทำจะรุนแรงไปหน่อย แต่จะไม่ทำให้จิดาภา ได้รับบาดเจ็บสักนิดเดียว

ในตอนนี้จิดาภาได้เข้าใจถึงความหมายของคำว่ากลับ บ้านของพันเดชแล้ว จูบอยู่ที่ประตูจนพันเดชพอใจ เขาจึงได้ ปล่อยเธอให้จิตาภาหายใจ

จิดาภายังไม่ทันได้ตั้งตัวกลับ วินาทีต่อมาเขาก็อุ้มจิดาภา เดินไปห้องนอนทันที………

ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง เป็นเพราะจิดาภากำลังตั้งท้องและเรื่องที่ แต่งงานมีผลกระทบกับกชกรเล็กน้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งคำ พูดนั้นของจิดาภาในวันนี้ จึงทำให้กชกรยิ่งรู้ว่าเธอเองก็ควรจะ มีลูกสักคน !

เปรมศักดิ์ไม่ได้แตะต้องตัวเธอสักนิดเดียว แล้วเธอจะไป เอารูปมาจากไหน !

เมื่อนึกถึงคำพูดของเปรมศักดิ์ในวันนั้นที่ยังก้องอยู่ข้างๆ หูของเธอ เธอเองก็ไม่รู้เลยว่าทำไมวันนั้นคำพูดของเปรมศักดิ์ ถึงขู่ให้เธอหยุดได้

นั่งอยู่ในห้องนอน ในเวลานี้เปรมศักดิ์ก็ยังคงอยู่ในห้องอ่านหนังสือ เหมือนว่าจะกลับมาอีกกว่าเมื่อก่อนอีกเล็กน้อย

นอนอยู่บนเตียง นอนพลิกตัวไปพลิกตัวมาก็นอนไม่หลับ วันนี้เป็นครั้งแรกเลยที่เธอนอนไม่หลับ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานมากแค่ไหนแล้ว จนกระทั่งประตูห้องถูก ผลักออก กชกรถึงได้รู้ว่าเปรมศักดิ์กลับมาแล้ว ในตอนนี้ก็อาจ จะใกล้ถึงตีสองแล้วล่ะมั้ง

ไฟในห้องไม่ได้เปิด เห็นเพียงแค่ร่างของเปรมศักดิ์อย่าง คลุมเครือ มองไม่เห็นสีหน้าของเขาสักนิดเดียว

เปรมศักดิ์นอนอยู่ข้างๆ เธอ ส่วนกชกรก็มองไปที่ด้าน หลังของเขา ลังเลอยู่นานจึงยื่นมือออกไปกอดเขาจากข้างหลัง อย่างช้าๆ

เมื่อรู้สึกได้ถึงมือของกชกรที่ยื่นมา ตัวของเปรมก็สะดุ้ง

อย่างไม่รู้ตัว

“คุณยังไม่นอนเหรอ ?

“คุณยังไม่กลับมา ฉันจะหลับลงได้ยังไง ?” กชกรถาม เมื่อพูดจบก็ขยับเข้าไปกอดเขาแนบแน่นขึ้น

เปรมศักดิ์นอนอยู่ตรงนั้น ไม่ได้ขยับ

“เปรมศักดิ์ คุณมีคนที่ชอบอยู่แล้วใช่ไหม ?” หลังจาก เงียบไปนาน กชกรก็เอ่ยปากถามขึ้นมากะทันหัน

เปรมศักดิ์ชะงักอยู่ในใจ คิดว่าเธอรู้อะไรเข้าแล้ว แต่แสร้งเอ่ยปากพูดอย่างใจเย็น หมายความว่าอะไรเหรอ ?

“ถ้าไม่ใช่ ทำไมคุณถึงไม่ยอมรับฉันล่ะ ?” กชกรเอ่ยปาก พูดเบาๆ

หลังจากคำพูดนี้จบไป ตัวที่แข็งทื่อของเปรมศักดิ์ก็ค่อยๆ ผ่อนคลายลง “คุณคิดมากไปแล้ว ไม่ได้มีเรื่องนี้หรอก !

“แต่ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไม ?

“คุณรู้ไหม จิตั้งท้องแล้ว ถ้าผ่านไปอีกสักหน่อยแล้วฉันยัง ไม่ท้อง คนอื่นจะคิดว่าฉันมีบางอย่างผิดปกตินะ !” กชกรพูด

เปรมศักดิ์ลืมตา สายตาก็จ้องมองไปยังที่ที่หนึ่ง เป็นเวลา นานเขาค่อยๆ เอามือของกชกรที่อยู่บนตัวลงมา “ผมรู้แล้วนะ เดี๋ยวผมจะบอกกับพ่อแม่ บอกพวกเขาว่าผมไม่มีลูก รอไปสัก อีกสองปีค่อยว่ากัน !”

“งั้นคุณคิดว่ามันยุติธรรมกับฉันไหม ?”

“ใครจะคิดว่าพวกเราแต่งงานกันมาขนาดนี้แล้ว แต่ยังไม่ ได้มี…คำพูดเหล่านั้นกชกรไม่สามารถพูดออกมาได้ แต่เธอ อยากจะรู้ว่าคือเธอไม่ดีพอตรงไหนหรือว่ายังไง ทำไมเปรม ศักดิ์ถึงไม่แตะต้องเธอ

เปรมศักดิ์หันกลับแล้วมองไปที่กชกร

กชกรก็มองไปที่เปรมศักดิ์ จ้องมองกันเป็นเวลานาน จู่ๆ กชกรก็พูดขึ้นมาหนึ่งประโยค “เปรมศักดิ์ ไม่ใช่ว่า คุณ……….. เธอไม่ได้พูดออกมา แต่ใช้สายตาที่สงสัยมองไปที่เปรมศักดิ์

เปรมศักดิ์

แม้ว่าตอนนี้จะมองการแสดงออกบนสีหน้าของเธอไม่ชัด แต่ก็ยังเห็นดวงตาของเธออย่างชัดเจน ขนตาอันเรียวยาวกะ พริบเบาะๆ

ราวกับว่าสงสัยอยู่จริงๆ !

“อย่าพูดมั่วสิ ไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย ! เปรมศักดิ์พูด นี่เป็นศักดิ์ศรีของผู้ชาย ไม่สามารถมาใส่ร้ายได้ !

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้กชกรก็กังวลอยู่บ้าง “เปรมศักดิ์ คุณ วางใจได้นะ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ฉันก็ไม่ได้เกลียดคุณ หรอก ฉันจะอยู่ข้างๆ คุณตลอดไป… กชการพูด

เปรมศักดิ์ควรจะพูดว่าเธอโง่หรือพูดว่าเธอไร้เดียงสาดี ! แต่ที่ไม่ต้องสงสัยก็คือ บางทีสีหน้าอันไร้เดียงสาของเธอก็ ทำให้เปรมศักดิ์ตื้นตันใจ

วินาทีต่อมาเขาก็ทำการกระทำอย่างหนึ่งที่แม้แต่ก็ตัวเอง ก็รู้สึกแปลกใจมาก

เขาโน้มตัวแล้วจูบไปที่กชกร

ตาของกชกรเบิกกว้าง !

ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ เลย !
เปรมศักดิ์จูบเธอแล้วใช่ไหม ?

ตามที่กล่าวไว้ว่าการแต่งงานเป็นเรื่องปกติที่สุดของคู่รัก แต่สําหรับพวกเขาที่แต่งงานแล้ว ตั้งแต่แต่งงานจนถึงตอนนี้ เปรมศักดิ์ก็ยังไม่เคยมี “ความคิด” พวกนั้นกับเธอสักนิดเดียว ดังนั้นการจูบของเขา ในตอนนี้จึงทำให้กชกรแปลกใจมาก

“คือเขา….ได้หรือไม่ได้เนี่ย ?

จูบของเปรมศักดิ์ละมุนและอ่อนโยนมาก แม้ว่าในตอน นั้นสมองของกชกรยังกะพริบความคิดอยู่มากมาย แต่ไม่นาน นักก็จมอยู่ในจูบของเปรมศักดิ์แล้ว

จริงๆ แล้ว การจูบกับคนที่คุณชอบ มันช่างเป็นเรื่องที่น่า ยินดี โดยเฉพาะแบบเปรมศักดิ์ผู้เย่อหยิ่ง นี่ถือว่าการประสบ ความสำเร็จอย่างหนึ่ง

ผ่านไปนานเปรมศักดิ์จึงปล่อยเธอ ในความเป็นจริงแล้ว ในตอนนี้เปรมศักดิ์ก็ตั้งสติกลับมาได้ เขาจูบกชกรได้ยังไงกัน

เป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ รังเกียจผู้หญิงตัวเล็กที่อยู่ข้างๆ นี้สักนิดเดียว

ในขณะนี้กชกรก็ยังคงกะพริบดวงตาของเธอ “เปรม

ศักดิ์……….

ส่วนเปรมศักดิ์ก็ลูบไล้เส้นผมของเธออย่างอ่อนโยน “เอา

ล่ะ รีบนอนกันเถอะ !”

ไม่รู้ว่าทำไมกชกรถึงพยักหน้า เพียงแค่จูบเดียวเธอก็พึ่งพอใจแล้ว

เปรมศักดิ์นอนลงอย่างดี หลับตาคิดและนอนหลับ

ส่วนแขนของการก็ค่อยๆ กอดไปที่เปรมศักดิ์อีกครั้ง ผ่านไปเป็นเวลานานก็ได้ยินเสียงของเธอเบาๆ อีก “เปรมศักดิ์ คุณวางใจได้นะ ไม่ว่าคุณจะเป็นแบบไหน ฉัน

ก็จะไม่ทิ้งคุณไป ตราบใดที่คุณยังดีกับฉัน…..

เด็กโง่เอ๊ย ! ช่างเป็นเด็กโง่อะไรอย่างนี้

เปรมศักดิ์ได้ยินแล้ว แต่ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรอีก เพียง แค่หลับตาแล้วปล่อยให้กชกรตามอำเภอใจแล้วหลับไป…….

วันที่สอง เมื่อกชกรตื่นมา เปรมศักดิ์ก็ยังคงหลับอยู่ข้างๆ เธออย่างน่าอัศจรรย์

นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่พวกเขาแต่งงานกันมา ทุกชกรลืมตา แล้วเห็นเปรมศักดิ์นอนอยู่ข้างๆ

นี่เป็นสิ่งที่ทำให้พอใจมาก

ความน้อยใจและความโศกเศร้า ในเมื่อก่อนก็ถูกกวาด ออกไปทันที

เพราะเธอรู้สึกได้สิ่งที่เปรมศักดิ์มีให้ต่อเธอไม่เหมือนเดิมแล้ว

เดิมที่เธอควรจะลุกแล้ว แต่ไม่ได้ลุก ยังคงแอบอิงอยู่ใน

อ้อมอกของเปรมศักดิ์ เพลิดเพลินไปกับความอบอุ่นในช่วงเวลานี้อย่างเงียบๆ

เงยหน้ามองไปที่เปรมศักดิ์ เขายังคงหล่อเหลามาก แม้

ในเวลานอนก็ยังหล่อจนทำให้คนรู้สึกว่าบนโลกนี้มันไม่

ยุติธรรม แอบดีใจอยู่ในใจ เธอหวังว่าในอนาคตที่จะตื่นขึ้นมาทุก วันเปรมศักดิ์จะยังคงอยู่

ขณะที่เธอกำลังแอบดีใจ เปรมศักดิ์ก็ลืมตาขึ้นมา กะทันหัน

เมื่อเห็นเขาตื่นขึ้นมา กชกรก็ยิ้มแล้วเอ่ยปากพูดขึ้นทันที “คุณตื่นแล้วเหรอ ?”

เมื่อเผชิญกับรอยยิ้มอันสดใสของเธอ ในสมองของเขาก็

กะพริบคำพูดเมื่อวานของเธอขึ้นมากะทันหัน ไม่ว่าคุณจะ

เปลี่ยนเป็นแบบไหน ฉันก็จะอยู่ข้างๆ คุณเสมอ…

เมื่อเห็นรอยยิ้มของเธอ เขาก็แกล้งกระแอมแล้วย้าย สายตาออกไป “อืม !” ตอบไปหนึ่งคำแล้วกำลังจะลุกขึ้น

แต่กชกรก็ยังนั่งอยู่บนเตียง มองไปที่ด้านหลังของเขา แล้วเอ่ยปากพูด “เปรมศักดิ์

“อืม !”

“วันนี้คุณไม่ยุ่งใชไหม ?

“มีอะไรเหรอ ?” เปรมศักดิ์ถามกลับ แต่ไม่ได้หันหัวไปมองเธอ

“นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันตื่นมาแล้วยังเห็นคุณหลับอยู่ตรง นี้ หลังจากนี้คุณสามารถตื่นเวลานี้ได้ไหม ?” กชกรมองไปที่ เขาแล้วถามขึ้น หวังอย่างบริสุทธิ์ว่าเปรมศักดิ์จะสามารถอยู่ เป็นเพื่อนเธอสักนิด ตื่นมาแล้วยังได้เห็นคนที่ชอบอยู่ข้างๆ ตัว นี่เป็นความสุขแบบหนึ่งที่ไม่อาจพรรณนาได้

ส่วนเปรมศักดิ์ก็ตกตะลึงเล็กน้อย เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเขา ละเลยกชกรมากแค่ไหน

ตื่นเช้าทุกวัน ออกตั้งแต่เช้าแล้วกลับดึก นี่เป็นสิ่งที่เขา ตั้งใจทำ เพื่อเป็นการหลบหลีกเธอ แต่นึกไม่ถึงเลยว่าการที่ เขาตื่นสายอย่างไม่ได้ตั้งใจเพียงครั้งเดียวจะทำให้เธอพอใจ ขนาดนี้

ยืนอยู่ตรงนั้น ในใจของเปรมศักดิ์ก็มีความรู้สึกที่แปลก ประหลาดอย่างหนึ่งเกิดขึ้น

ในวันธรรมดาเขาจะตื่นเช้ามาก แต่ทำไมเมื่อวานถึงได้ หลับสนิทขนาดนั้นกันนะ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ