ตอนที่755การเข้าหาของเธอ

ตอนที่ 755การเข้าหาของเธอ

จิดาภารู้สึกได้ว่าพันเดชตั้งใจทำ จึงพยักหน้า

เห็นพวกเขาสนิทสนมกันขนาดนี้ เปรมศักดิ์ไม่ได้ส่งไปถึง ประตูก็ตรงขึ้นไปชั้นบนแล้ว

เมื่อมองไปที่เงาหลังของเปรมศักดิ์ ตอนแรกจิดาภาอยาก จะพูดอะไรบางอย่าง แต่…….

ขณะนั้นการันต์ก็มองไปที่พวกเขา “ถ้าไม่ไหว เดี๋ยวผมจะ ให้คนขับรถส่งพวกคุณกลับไปก็ได้ !” การันต์พูด

“ไม่ต้องหรอกค่ะพ่อ หนูไหวอยู่ค่ะ !” จิดาภาพูด

“งั้นก็เอาเถอะ ระหว่างทางพวกคุณก็ระวังดีๆ ล่ะ !

“ค่ะ !”

“พอถึงบ้านแล้วก็โทรกลับมานะ !

“ค่ะ !”

การันต์กับจันทนีและกชกรก็ส่งพวกเขาไปจนถึงประตู หลังจากที่รถขับออกไปจากสวนแล้วจึงเดินกลับ

“พ่อคะ แม่คะ ดึกมากแล้ว พวกคุณรีบพักผ่อนไวๆ นะคะหนูขึ้นไปก่อนนะคะ !” กชกรมองไปที่จันทน์กับการันต์แล้วพูด

จันทนียิ้มแล้วพยักหน้า “จ๊ะ พักผ่อนไวๆ นะ !”

“ค่ะ !”

กชกรเดินขึ้นไปด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

ทว่าในขณะนั้น เปรมศักดิ์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าต่างในห้อง อ่านหนังสือ มองด้านหลังของรถที่ขับห่างออกไป ในสายตา เต็มไปด้วยความอ้างว้าง

ขณะเดียวกันกชกรก็ขึ้นไปชั้นบน ตรงไปเปิดประตูห้อง ทว่าเปรมศักดิ์ไม่ได้อยู่ กชกรจึงรู้ทันทีว่าเขาต้องอยู่ห้องอ่าน หนังสือ

แทนที่จะรีบไปหาเขา เธอกลับไปอาบน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า

หลังจากที่เธอชำระร่างกายเรียบร้อยแล้ว เปรมศักดิ์ก็ยัง ไม่กลับมา กชกรจึงเทนมหนึ่งแก้วเอาไปห้องอ่านหนังสือของเขา

เคาะประตู

“เข้ามา !” มีเสียงส่งออกมาจากข้างใน

ขณะนั้นกชกรก็ผลักประตูเดินเข้าไป สวมชุดนอนสีชมพู ไม่ได้ถือว่าโป๊มาก แต่ก็เซ็กซี่และเย้ายวนมาก

หุ่นของเธอดีมาก ไม่ว่าจะสวมใส่อะไรก็อวดโฉม
เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามา ดวงตาของเปรมศักดิ์ก็มีดลงไป

บ้าง

“เปรมศักดิ์ นมนะคะ !” กชกรเดินไปแล้วพูดอย่างอ่อน โยน เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ร่างกายยังคงมีกลิ่นหอมอ่อนๆ เปรม ศักดิ์ยึดตัวแล้วเอ่ยปากพูดขึ้น “ขอบใจ !

“ดึกขนาดนี้แล้ว คุณยังยุ่งอะไรอยู่ที่ห้องอ่านหนังสือเหรอ คะ ?” กำลังหันไปที่มองที่คอมพิวเตอร์ของเขา เปรมศักดิ์ก็ได้ กว่าหนึ่งวินาทีที่จะพับคอมไปก่อน

“ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่เรื่องงานนิดหน่อย !

ในขณะนั้นกชกรก็ไม่ได้คิดอะไรมาก มองไปที่เขาด้วย สีหน้าเขินอาย “ดึกมากแล้ว คุณจะพักผ่อนตอนไหนคะเนี่ย ?

ความหมายของเธอและคำบอกใบ้ของเธอ เปรมศักดิ์จะ

ไม่รู้ได้ยังไง ?

แต่..

เขาทำแบบนั้นไม่ได้ !

“คุณไปพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวทำอันนี้อีกนิดหน่อยเสร็จ ผมก็จะไป !” เปรมศักดิ์พูด

ก็ยังคงเป็นข้ออ้างแบบเดิมๆ อยู่เสมอ

นอกจากสิ่งนี้ เขาก็นึกสิ่งที่ดีกว่านี้ไม่ออกแล้ว ! กชกรยืนอยู่ตรงนั้น รู้สึกน้อยใจไปบ้าง ตั้งแต่แต่งงานจนกระทั่งถึงตอนนี้ เปรมสักยังไม่เคยแตะต้องเธอสักนิดเดียว ถ้า จะพูดแบบนี้ออกไป คนอื่นก็คงจะไม่เชื่อหรอก !

การที่เขายุ่งเธอก็พอเข้าใจ แต่จะต้องยุ่งถึงขนาดนี้จริงๆ เหรอ ? เธอจะไม่สงสัยก็ไม่ได้ หรือว่าตัวเองไม่มีเสน่ห์เอาซะจริงๆ

วันนี้ได้เห็นจิดาภากับพันเดชรักกันซะขนาดนั้น เธออิจฉา มากจริงๆ เมื่อนึกถึงเรื่องนี้เธอก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจมากขึ้นไปอีก ดวงตาก็จ้องมองไปที่เปรมศักดิ์

แต่เขากลับไม่มองเธอสักนิดเดียว ยังอยู่แต่กับงาน ! กชกรไม่ใช่ผู้หญิงที่ไร้เหตุผล ถ้าหากเขายุ่ง งั้นเธอก็ยัง

เป็นเพื่อนเขาก็ได้นี่

กชกรหาที่สักแห่งแล้วนั่งลง “โอเค งั้นฉันจะรอคุณนะ !”

ยังไงเปรมศักดิ์ก็นึกไม่ถึงเลยว่ากชกรจะพูดแบบนี้ ตอนนี้ ก็นั่งอยู่บนโซฟาที่อยู่ข้างๆ แล้ว

เมื่อคิดอยู่ชั่วขณะ เปรมศักดิ์ก็เอ่ยปากพูดขึ้น “ดึกมาก แล้ว คุณก็ไปพักผ่อนก่อนเถอะ ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะทำถึงตอน ไหน ?”

“ไม่เอา ฉันรอคุณอยู่ตรงนี้ก็ได้ค่ะ ฉันช่วยอะไรของคุณไม่ ได้ งั้นก็ให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนคุณก็แล้วกันนะ คุณจะพักผ่อนตอน ไหน ฉันก็จะพักผ่อนตอนนั้น ! กชกรพูด คืนนี้เธอตัดสินใจแล้วว่าจะซื้อเปรมศักดิ์ให้ได้

เมื่อเห็นเธอพูดมาซะขนาดนี้ เปรมศักดิ์ก็จนปัญญา จึง ปล่อยไปให้เป็นแบบนี้

สายตาของเขาก็กลับไปที่คอมพิวเตอร์อีกครั้ง ตอนแรก หน้าจอเป็นรูปภาพกลับกลายเป็นข้อมูลงานที่ต้องการจะดู จริงๆ

จากนั้นกชกรก็นั่งเขาอยู่ตรงนั้นพร้อมกับมองเขา

ท่าทางเวลาเปรมศักดิ์ทำงานมันหล่อจริงๆ แถมยังมีเสน่ห์ มากด้วย ยังจำครั้งแรกที่กชกรพบเขา ก็ถูกท่าทางที่เขาทำงาน แบบนี้ทำให้หลงใหล

บางทีเปรมศักดิ์อาจจะไม่มีภาพพิมพ์ใจแล้วก็ได้

วันนั้นเธอไปคุยเรื่องสัญญาที่บริษัทพวกเขา แล้วเห็นเขา พอดี ความสุภาพและความสง่างาม รวมถึงท่าทางที่มั่นใจของ เขาในเวลานั้นทำให้เธอประทับใจอย่างมาก

แต่นึกไม่ถึงเลยว่าต่อมาพวกเขาจะได้รู้จักกัน แล้ว แต่งงานกัน

แม้ว่าจะเป็นเพียงเพราะการแต่งงานทางธุรกิจ แต่กชกร ชอบเปรมศักดิ์มาก ตอนนี้มองไปที่เขา ดวงตาของกชกรเต็ม ไปด้วยความรัก

เมื่อสังเกตสายตาด้านข้างนั้น ขณะนั้นเปรมศักดิ์ก็เงย หน้าขึ้นแล้วมองไปที่กซ์กรอย่างกะทันหัน จึงมองไปเห็นสายตาของกชกรจ้องมองมาที่ตัวเองอย่างลึกซึ้ง

ส่วนกชกรเองก็นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะเงยหน้ามองมา กะทันหัน จึงรีบเก็บรอยยิ้มอันปลาบปลื้มแล้วถามขึ้น ทำเสร็จ แล้วเหรอคะ ?”

“ถ้าเหนื่อยแล้วก็ไปพักผ่อนก่อนเถอะ !

“ฉันไม่เหนื่อย ฉันจะรอคุณ !” กชกรพูดอย่างยืนกราน

ใครจะไปรู้ว่ายืนกรานอยู่แบบนี้จนถึงตีหนึ่ง ปกติกชกร นอนไวมาก แต่ตอนนี้ยืนยันมาจนถึงตีหนึ่ง เธอง่วงซะจนลืมตา ไม่ขึ้นแล้ว แต่ก็ยังพยายามที่จะ “ยืนหยัด” ให้เปรมศักดิ์กลับ พร้อมกับเธอ

แต่สุดท้ายก็สู้ความง่วงไม่ไหว นั่งอยู่บนโซฟาจนหลับไป หลังจากเธอหลับไปแล้ว เปรมศักดิ์ก็เก็บสายตาที่ดูข้อมูล ตรงหน้ามองไปยังกชกร

แม้ว่าจะไม่มีความรัก แต่ก็ไม่ได้เกลียด แล้วก็ไม่อยากจะ ทำร้าย จึงเดินไปแล้วอุ้มเธอขึ้นมาจากโซฟา จากนั้นก็เดินไป ยังฝั่งห้องนอน

อาจเป็นเพราะนอนอยู่บนโซฟาเลยรู้สึกหนาว ตอนนี้หาที่ อุ่นๆ เจอ กชกรจึงพยายามที่จะซุกไปข้างใน

ยังไงก็ตาม เปรมศักดิ์ก็เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง การที่ เธอมดไปมุดมา มันทำให้เปรมศักดิ์ขมวดคิ้ว
ในที่สุด เมื่อมาถึงห้องนอนแล้ว เปรมศักดิ์กวางเธอลงไป บนเตียง กำลังจะลุกขึ้น มือของเธอก็โอบรอบตัวเขา

มองไปยังคนที่อยู่ตรงหน้า ขณะเดียวกันกชกร

จ้องเขาตาโต

ห้องนอนไม่ได้เปิดไฟ แต่ก็ยังสามารถเห็นดวงตาที่สดใส ของกชกรอย่างชัดเจนมาก

“ขอบคุณนะ เปรมศักดิ์ !” กชกรกอดคอของเปรมศักดิ์ แล้วพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

นี่เธอแกล้งหลับ ? หรือว่าถูกปลุกให้ตื่นกันแน่ ? นี่เป็น ความคิดแรกที่เปรมศักดิ์นึกขึ้นมาได้ จากนั้นจึงเอ่ยปากพูดขึ้น อย่างราบเรียบ “ให้ผมลุกขึ้นก่อน

“ไม่ !” กชกรเอ่ยปากพูดอย่างออดอ้อน กอดคอของเปรม ศักดิ์แน่นมากขึ้นไปอีก

“เปรมศักดิ์ คุณไม่รู้สึกว่าระหว่างเราขาดอะไรไปบ้างเลย เหรอ ?” เธอมองไปที่เปรมศักดิ์แล้วถามขึ้น ใกล้กันขนาดนี้ มองจนใจของกชกรเต้นระรัว

“อะไร ?”

“พวกเราแต่งงานกันมาก็นานขนาดนี้แล้ว ก็ยังไม่ได้

มี..ไม่มี…” เดิมทีคำพูดเหล่านั้นไม่ควรเป็นเธอที่พูด แต่ตั้ง นานเปรมศักดิ์ก็ไม่ได้ทำอะไร เธอจึงต้องทำแบบนี้ออกมา

คำพูดยังไม่ทันจบ เธอมองไปที่เปรมศักดิ์อย่างเขินอายเธอรู้ว่าเขาเข้าใจว่าหมายความว่าอะไร

เปรมศักดิ์ก็มองไปที่กชกร ส่วนเขาจะไม่รู้ความหมายได้

ยังไงกันล่ะ “วันนี้ดึกมากแล้ว !” เปรมศักดิ์พูด จากนั้นก็จะดึงแขน

ของเธอที่อยู่ที่คอของเขาลงมา

“แต่คุณกลับมาเวลานี้ทุกวันเลย ไม่สิ บางทีถูกกว่านี้ซะ อีก บางทีฉันยังไม่รู้เลยว่าคุณกลับมาตั้งแต่ตอนไหน… เมื่อ พูดถึงเรื่องนี้ยังรู้สึกน้อยใจอย่างไร้เหตุผลอยู่บ้าง

“คนดี ปล่อยมือก่อน !

“ไม่เอา… กชกรปฏิเสธ แล้วมองไปที่เปรมศักดิ์ ไม่ว่า วันนี้จะพูดอะไรเธอก็จะไม่ยอมปล่อยมือ

เปรมศักดิ์มองไปที่เธอ ไม่มีวิธีสักนิดเดียว

“เปรมศักดิ์ คือฉันมันไม่มีเสน่ห์หรือว่าคุณไม่ชอบฉันกัน แน่ เราก็แต่งงานกันมานานขนาดนี้แล้ว แต่คุณไม่ได้สนใจฉัน สักนิดเดียว…. กชกรมองไปที่เขาแล้วถามขึ้น

ในตอนนี้เมื่อเขาได้ยินคำพูดพวกนี้แล้ว ไม่ใช่ควรจะ กระโจนเข้าใส่หรอกเหรอ ?

เธอก็พูดชัดเจนซะขนาดนั้น ไม่ใช่จะให้เธอเข้าหาก่อนใช่ไหม ?

เปรมศักดิ์มองไปที่เธอ ดวงตาของเธอสดใสอย่างประหลาด ไม่ คือผมดีไม่พอเองแหละ !” “ทำไมถึงว่าตัวเองขนาดนั้นล่ะ ?

“กชกร คุณเป็นผู้หญิงที่ดี คือผมดีไม่พอ ไม่เหมาะกับคุณ !” เปรมศักดิ์พูด

กชกรไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงพูดออกมาแบบนี้ แต่นี่มันล้มล้าง ความคิดของเธอไปจนหมดแล้ว เปรมศักดิ์ควรจะเต็มไปด้วย ความมั่นใจ แต่ทำไมถึงได้พูดคำพูดแบบนี้ ?

“เหมาะหรือไม่เหมาะไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณ ตอนนี้คุณก็ แต่งงานกับฉันแล้ว ก็ต้องรับผิดชอบฉันสิ !” กชกรพูด

“เปรมศักดิ์ ฉันรู้ว่าคุณใส่ใจกับงานมาก ฉันก็ไม่ได้ขอว่า

ต้องการอะไร เพียงแค่หวังว่าคุณสามารถแบ่งหนึ่งส่วนสาม ของงานให้ฉันก็เพียงพอแล้ว !” กชกรพูดอย่างดื้อรั้น สายตา เต็มไปด้วยการวิงวอนอยู่บ้าง อ้อนวอนชายที่อยู่ตรงหน้าให้อ่อนโยนกับเธอบ้าง และรัก

เธอบ้าง เธอไม่ได้โลภเลย เปรมศักดิ์มองไปที่กชกร สำหรับคำพูดของเธอ เขาจะไม่

หวั่นไหวได้ยังไง

เพียงแต่สิ่งที่เธอต้องการเขาไม่สามารถให้ได้ และไม่ อยากจะให้……..
นอกจากเธอแล้ว บางทีชีวิตนี้เขาอาจจะไม่สามารถลืมได้ลง

เมื่อเห็นเขาไม่ได้พูด กชกรก็เอ่ยปากพูดขึ้นอีกครั้ง “เปรม ศักดิ์ ความอ่อนโยนของคุณก็ถือว่ารับผิดชอบต่อฉันมากแล้ว เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่พูดออกมาถึงขนาดนี้ ถ้าเปรม ศักดิ์ยังไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร กชกรก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี

ใครจะไปรู้ว่าผ่านไปเป็นเวลานาน เปรมศักดิ์ก็มองไปที่ เธอ หลังจากนี้ผมก็พยายามที่จะเอาเวลามาอยู่กับคุณนะ !

ทันใดนั้นเธอก็ยิ้มร่าเหมือนดอกไม้ นี่เขาเปิดหูเปิดตาแล้ว ใช่ไหม ?

“จริงเหรอ ?”

“อืม !” เปรมศักดิ์พยักหน้า

กชกรคิดอยู่ในใจว่า บางทีความรักในแบบของเขาคือ ต้องการให้เธอเข้าหาก่อน

ใครจะไปรู้ว่าคำพูดต่อไปของเปรมศักดิ์ทำให้กชกรแข็ง ที่อไปทั้งตัว “เอาล่ะ มันดึกมากแล้ว รีบพักผ่อนกันเถอะ !

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ