ตอนที่747ประธานพันเดชลงมือทําอาหาร

ตอนที่ 747 ประธานพันเดยลงมือทำอาหาร

ตอนนี้เอง พันเดชจึงพลิกตัว ขึ้นเตียง เข้าไปในผ้าห่ม

กอดจิดาภาไว้แน่นๆ

“อย่าขยับ ให้ผมกอดคุณไว้แบบนี้! “พันเดชกอดเธอ จากด้านหลัง เสียงทุ้มๆดังขึ้นบนหัวเธอจริงๆจิดาภาไม่ขยับอีกพันเดชกอดเธอไว้ หลับตาสนิท นานแล้วที่ไม่ได้กอดคุณไว้แบบนี้! “จิดาภาขยับเล็กน้อย แต่ไม่พูดอะไร

ในห้อง บรรยากาศเงียบสงัด พวกเขาไม่พูดอะไร มีแค่ เสียงลมหายใจของกันและกัน

วันถัดมา

ตอนจิดาภาตื่นมา พันเดชก็ไม่อยู่ข้างๆแล้ว ได้ยินแค่ เสียงดังจากด้านนอก เธอเปลี่ยนเป็นชุดนอนนุ่มๆ สวมรองเท้าแตะนุ่มๆเดินออกไป

พอเดินไปถึงห้องรับแขก ก็เห็นร่างของพื้นเดชกำลังยุ่งๆ อยู่ที่ครัว ร่างสูงๆ แต่ไม่ดูแปลก กลับดูเป็นผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่ มุมปากจิตาภายกขึ้น เธอกลับคิดไม่ถึง พันเดชจะลุกมา ทำอาหารเช้าจริงๆ

ดูเหมือนจะรู้สึกถึงสายตาด้านหลัง พื้นเดชหันหน้ากลับมา แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องเข้ามาจากหน้าต่างบานสูงเข้ามาที่ร่าง ของจิดาภา ส่วนสายตาของเขาก็มองค้างไว้ที่เธอ

“ตื่นแล้ว? “เขายกคิ้วขึ้น เสียงแม่เหล็กหุ้ม ในตอนเช้า ช่างน่าฟัง

“อือ! “จิดาภาพยักหน้า เดินไปที่เขา “เป็นไงบ้าง ทำ เสร็จยัง? “

พันเดชถือไข่ไก่สองใบ ดูทำอะไรไม่ถูก เขาที่มีแผนการ ตลอดมา ในตอนนี้ดูทำตัวไม่ถูกอย่างมาก ควรจะทำยัง ไง? “

ดูท่าทางของเขา จิดาภาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา แต่เธอ ทนไม่ไหวที่จะแหย่เขาเล่น ดีดี คุณพันเดช คุณไม่ได้เก่งมาก หรือไง? ทำไมแค่ไข่ไก่สองใบก็ดูจะยุ่งยากซะได้? “

พันเดชทนไม่ได้ ถึงจะทำไม่ได้ ก็ต้องทำให้สำเร็จ “ใครว่าล่ะ? ก็แค่ไข่ไก่สองใบ! “พูดไป พันเดชก็มองไม่ในมือ แล้วก็มองของในมืออีก ต้องทำให้สำเร็จ

เปิดไฟ ความเป็นจริง ตอนเช้า นอกจากเป็นมสองแก้ว แล้ว เขาศึกษาการเปิดแก๊ส แต่ก็ยังหมดหนทางเลยโทรหา เจ๊ก ทําให้เจ็กตะลึง แต่ผลลัพธ์คือ เจ๊กก็ทำไม่ได้ หมดหนทาง เขาได้แต่ให้ไปช่วย จึงเปิดแก๊สเป็น

เทน้ำมัน ก็ไม่มีลิมิต พันเดชเกือบจะเอาน้ำมันทั้งหมดเท

ลงไป

จิดาภาตะลึง ห้ามเขาไม่ทัน เขาเทไปไม่น้อย เอพูดอย่าง กังวล คุณพันเดช คุณเป็นญาติกับคนขายน้ำมันเหรอ?

พันเดชกลับกะพริบตาปกติ ตอบ ไม่ใช่นี่! “

“ไม่ใช่คุณยังเทซะเยอะขนาดนี้! “จิดาภาพูด จากนั้นก็รีบ ไปจัดการ

พันเดชกลับพูดอยู่ด้านหลัง “ประธานที่ขายน้ำมันมาคุย สัญญากับผมนับไม่ถ้วน ถูกผมปฏิเสธหมด! “น้ำเสียง ยังมี ความภูมิใจ

จิดาภา“.…….……

พอจัดการเสร็จ จิดาภาจึงพูด นิดเดียวก็พอแล้ว! “

ไม่รู้เมื่อไหร่ จิดาภาก็ลงมือ พันเดชหยิบตะหลิวมาจากมือ “ผมรู้ ผมทำได้! “พูดไป ชี้ไปที่นมวัว คุณดื่มไปก่อน เธอ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว! “
มองนมสองแก้วนั้น จิดาภาจึงพูด คุณคงไม่ได้ทำแค่นมสองแก้วหรอกนะ? ”

“คุณพันเดช เช้านี้

“ใครว่าล่ะ ผมเพิ่งตื่นไม่นาน! “พันเดชไม่ยอมรับ เขาทำ

แค่นมสองแก้ว น่าอายจริง เห็นพันเดชปากแข็ง จิดาภาก็ยิ้ม หยิบมาดื่มแก้วหนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้า อือ ไม่เลว อร่อยมาก!

พันเดซ .……..

นี่ดูเหมือนจะไม่ได้ชมเขา

นมอร่อย เกี่ยวอะไรกับเขา? เขาแค่เอาออกมา หาแก้ว

สองใบเทใส่

มองพันเดชจะเตาะไข่ จิดาภาจึงพูดข้างๆ เต๊าะเบาๆ

พันเดชที่แรงเยอะอยู่แล้วทันใดนั้นก็ออมแรงไว้

“อ่อนโยนกับไข่ไก่สักหน่อย แบบนี้เธอถึงจะฟังคุณ …จิดาภาสอนอยู่ด้านหลัง

การกระทำของพันเดชดูกงัก จิดาภาไม่พูดจะดีซะกว่า ยิ่งพูดเขากลับไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

เตาะไปเบาๆ ตอนเต๊าะออก ก็คิดไม่ถึงว่าทั้งไข่ไก่ รวมถึง เปลือกไข่ก็เข้าไปในกระทะด้วย

มองฉากนี้ จิดาภาก็ยิ้มออกมา เป็นอย่างที่เธอคาดไว้เลย
“SH/IT! “พันเตชทนไม่ไหวสบถออกมา ยื่นมือไปเก็บ เปลือกไข่ออก

“ระวัง ลวก! “จิดาภาพูด ห้ามือที่เขาจะจุ่มลงไปที่กระทะ ตอนนี้เอง เธอหยิบตะเกียบค่อยๆดีบออกมา

มองท่าทางจิดาภาที่ชำนาญ ตอนนั้นพันเดช จู่ๆก็รู้สึก

ว่าเธอสวยมาก

ทุกคนต่างมีข้อเสีย ข้อดี แต่ในสายตาพันเดช จิดาภา เหมือนจะมีแต่ข้อดี ไม่มีข้อเสีย เพราะว่าเขาไม่เห็นข้อเสียใดๆ ของเธอ

บางที นี่ก็คือสิ่งที่ปรากฏในสายตาของคนรักทั้งนั้น พัน เดชมองจิดาภาดีทุกอย่าง แม้แต่ท่าทางที่เธอรักเงิน ก็ยังดูดี

“คุณพันเดช ถ้าคุณจะเป็นมือเหล็ก ฉันไม่ว่าหรอกนะถ้า

คุณจะเริ่มโดยตรง! “จิดาภาทำไป ก็สอนพันเดชไป

แป๊บหนึ่ง ไข่ดาวก็เสร็จออกมา ถึงแม้ไข่ดาวจะไม่สวย มากขนาดนั้น แต่จิดาภาก็พยายามช่วยอย่างสุดแล้ว ทางหรอก!

ตอนนี้เอง มองจิดาภา พันเดชจึงพูด “ผมรู้แล้ว ไม่มี

“จริงเหรอ? “จิดาภาเลิกคิ้วมองเขา สายตาเต็มไปด้วย ความสงสัย

พันเดชพยักหน้าอย่างจริงจัง ใช่ ไม่ผิด ดังนั้นตอนนี้ คุณออกไปก่อน คุณอยู่นี่ ผมจะฟุ้งซ่าน

จิดาภาเซ็ง

ชัดๆว่าตัวเองทำได้ไม่ดี กลับโทษเธอตรงนี้

โอเค เธอจึงออกไป

“ๆ ผมรอข่าวดีของคุณ! “พูดไป จิดาภาก็ถือนม เดิน ออกไปอย่างยิ้มแย้ม

พันเดชมองจิดาภา แล้วละสายตาไปสู้กับไข่ตรงหน้าต่อ เขายังคงไม่เชื่อ ว่าเขาจะทําไข่ไม่ได้

ตามที่จิดาภาสอนเขา พอน้ำมันร้อน เขาก็เตาะไข่ลงไป ครั้งนี้ ถือว่าสำเร็จ มีแค่เปลือกไข่เล็กน้อยตกลงไป เขา เบาๆ รีบคีบตะเกียบไปเอาออก จากนั้น มุมปากก็ยกขึ้นยิ้มอย่าง พอใจ ก็ไม่ได้ยากขนาดนั้นไหม

คิดแบบนี้ ก็หยิบตะหลิวมาเตาะ แต่ ทำไมไข่ดาว ยิ่งไม่เหมือนไข่ดาว ทำไมดูเละเทะ?

จิดาภานั่งที่ห้องครัว ที่นี่สามารถมองเห็นฉากครัวได้ จิดา ภาดื่มนมวัว มุมปากมีรอยยิ้ม มองท่าทางของพันเดชที่ทำตัว ไม่ถูก ก็ดีใจออกมา
บนโลกใบนี้ มีความสุขที่สุดก็คือ ผู้ชายที่เพอร์เฟคมาก ทำเรื่องพวกนี้ไม่ได้ แต่กลับยอมลองไปคุณ ไปเรียน นี่ก็ถือว่า คือการแสดงออกทางความรักอย่างหนึ่งแหละ จิดาภามอง ยิ้ม ออกมา

ผ่านไปสักพักหนึ่ง พันเตชถือจานออกมาจากครัว ท่าทาง ดูผิดปกติ

จิดาภานั่งอยู่ตรงนั้น มองเขาเป็นอะไร?

พันเดชมองไข่ในมือ วางลงที่โต๊ะกินได้แล้ว! “ท่าทาง

ยังดูเผด็จการอย่างนั้น

ดังนั้น จิดาภามองไข่ตรงหน้าเขา พยายามหุบยิ้ม นี่คือไข่ ดาวเหรอ? นี่น่าจะเป็นผัดไข่มากกว่า…….

แต่ว่าเพื่อไม่แหญ่พันเดช เธอพยายามทนไว้คือ ทำครั้ง

แรก ไม่เลวแล้วน่า

“จริงเหรอ? “พันเดชยกคิ้ว

จิดาภาพยักหน้า “อือ ใช่!

พันเดชได้รับการปลอบใจ นั่งลง เตรียมกิน

“คุณกินของคุณอันนั้น ผมกินของผมอันนี้! “มองจานตัว เองที่ดูน่าเวทนา เขาก็หมดหนทางให้จิดาภากิน

จิดาภายิ้ม เริ่มกินเลย! ‘

ตอนนี้เอง พันเดชใส่ปากตัวเอง เพิ่งเคี้ยวลงไป ทันใดนั้นก็ตะลึง

จิดาภาก็เคี้ยว ตะลึงไป

ทั้งสองคน มองกันและกัน เงียบลง

ผ่านไปพักหนึ่ง จิดาภาจึงพูด คุณพันเดช คุณไม่ได้ใส่

เกลือใช่ไหม? “

“ผมไม่รู้ว่าต้องใส่เกลือ……

จิดาภา.……………..

เหมือนเธอจะลืมเช่นกัน………

ทั้งสองมองกัน สุดท้ายพันเดชก็นั่งไม่อยู่ ลุกขึ้น หยิบจาน จากด้านหน้าของเธอไม่ต้องกินแล้ว ผมพาคุณออกไปกิน เอง! ”

เห็นเขาจะพาไป จิดาภาไม่ยอมทันที ไม่ต้อง! ”

“คุณกินลงเหรอ? “พันเดชมองเธอแล้วถาม

จิดาภากลับพูด “สำหรับฉันแล้ว ตอนนี้รสชาติไม่สำคัญ

ที่สุด โภชนาการต่างหากที่สำคัญ! “พูดไป ก็จะกินต่อ

พันเดช จิดาภาทำเพื่อลูก และเพื่อเขา

ไม่งั้นเธอคงไม่กินแบบนี้แน่

คิดแบบนี้ พันเดชก็เจ็บปวด และก็ปล่อยวางทิ้งความคิด สิ่งพวกนั้นไป นั่งลง อยู่เป็นเพื่อนจิดาภากินไข่ไก่ที่ได้รสชาตินั้นอย่างเชื่อฟัง

ในเมื่อไม่มีรสชาติใดๆ แต่ดูเหมือนยิ่งกินก็ยิ่งไม่แย่ขนาด

นั้น

จิดาภามองพันเดช มุมปากมีรอยยิ้ม

พอทานข้าวเสร็จ จิดาภาก็มองเขา “คุณไม่ไปบริษัทเหรอ? “

“ไป! “

จิดาภามองสักพักแล้ว “ตอนนี้ถึงเวลาแล้วนะ!

พันเดชกลับยิ้ม “ผมคือเจ้านาย ช้าสักหน่อยจะเป็นไรไป?”

“ประธานพันเดช เป็นถึงเจ้านาย ต้องเป็นตัวอย่าง ไม่งั้น

พนักงานจะไม่พอใจได้!!

“ใครจะกล้า! “พันเดชพูด เดินเข้าไป กอดเอวจิดาภาไว้ “ผมก็แค่อยากดูคุณนานอีกหน่อยไม่ใช่หรือไง!

“ประธานพันเดช คุณกลายเป็นคนไร้เหตุผลตั้งแต่เมื่อไหร่ เนี่ย? “จิดาภาหรี่ตาพูด

“ตั้งแต่ที่เริ่มรู้จักคุณตอนนั้น! “พันเดชไม่ปฏิเสธ จากนั้น มองเธอพูด “เมื่อไหร่คุณจะกลับบริษัท? “

“อาการคลื่นไส้ในครรภ์ฉันยังไม่คงที่ หรือว่าคุณอยากให้ ฉันกลับไปนั่ง และยังประจันหน้ากับรังสีที่ไร้ความปรานของคอมพิวเตอร์อีก? “จิดาภาถาม

พันเดชไตร่ตรองปัญหานี้อย่างจริงจัง จากนั้นมองเธอ “ดังนั้น ผมอยากเลื่อนตำแหน่งคุณ เป็นเลขาผม อยู่ข้างผมได้ ตลอดเวลา!

“งานของเลขาลำบาก!

“ดังนั้น งานของคุณแค่ต้องพักผ่อนในห้องพักของห้อง ทำงานผม กิน อ่านหนังสือ! “พันเดชพูด

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ