ตอนที่746ประธานพันเดชลงมือทําอาหาร
ตอนที่ 746 ประธานพ้นเดชลงมือทำอาหาร
พูดถึงชื่อฉัตรชัย วรชิตก็ขมวดคิ้ว มองพันเดช สีหน้าเต็ม ไปด้วยความเหลือเชื่อ ทำไม ทำไมลูกถึงถามถึงล่ะ?
“แปลกจัง ก็แค่ถาม! “พันเดชพูดไปอย่างนั้น สายตา ประหลาดใจแวบหนึ่ง
กลับสำรวจเขา ชัดเจนมาก ใบหน้าของวรชิตมีความ พันเดชมั่นใจ เขาจะต้องรู้จัก
แน่นอน
ดังนั้นเขาจะรู้บ้าง แต่กลับไม่บอกเขา
“ลูกได้ยินมาจากไหน? ”
“เปศลพูดครับ! “
ได้ยินชื่อเปศล หน้าของวรชิตก็ดูแย่อย่างอธิบายไม่ได้
ยังไงก็คิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับพันเดช คิ้วขมวด กำลังคิดอะไร
“พ่อ พ่อมีอะไรปิดบังผมใช่ไหม? “
วรชิตก็รู้ ปิดบังเขาไม่ได้ ความคิดของพันเดชซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ เปลี่ยนแปลงเล็กน้อยก็มองออก เงยหน้ามองเขา พัน เดช เรื่องนี้ลูกอย่าถามอีกเลย ถึงเวลาที่ลูกควรจะรู้ ก็จะรู้ เอง! “แน่นอน ตอนนี้ไม่มีทางบอกเขา
พันเดชขมวดคิ้ว “พ่อ ถ้ามีเรื่องอะไร เราช่วยกันจัดการ ได้นะ!!
วรชิตยิ้ม วางใจเถอะ ถ้ามีเรื่องอะไร ไม่เกี่ยวกับพ่อ ดัง
นั้นลูกไม่ต้องกังวล! พันเดชมองไปที่วรชิต มองอยู่นานจึงค่อยพยักหน้า ก็ดี ถ้ามีอะไรบอกผมนะครับ!
วรชิตพยักหน้า ตอนนี้เอง สายตาก็มองไปนอก หน้าต่าง ดึกมากแล้ว ลูกๆควรกลับได้แล้วมั้ง? ”
พันเดชก็มองไปด้านนอกเช่นกัน ตอนนี้ ด้านนอกมืดลง
แล้ว เขาละสายตามา “ผมลงไปดู! “
“อือ ตอนกลับ ก็ระวังด้วยนะ! ”
“ผมรู้แล้ว!
พอออกไป พันเดชยืนอยู่หน้าห้อง ตอนนี้เขามั่นใจมาก จริงๆ วรชิตจะต้องมีอะไรปิดบังเขาไว้
อีกอย่าง จะต้องเกี่ยวข้องกับฉัตรชัยแน่นอน
ฉัตรชัย…….
ยืนอยู่ที่เดิม สายตาที่ลึกซึ้งเหมือนหลุมดำที่ไม่สิ้นสุด พอมั่นใจอะไรแล้ว จึงเดินออกไป
ตอนเขาลงไป คุณยายกับคุณหญิงภารดียังคุยอยู่กับจิดา ภา จิตาภานั่งตรงกลาง กะพริบตาฟัง จำ มองท่าทางไร้เดียง สาของเธอ ใบหน้าที่หล่อเหลาของพันเดชมีรอยยิ้มออก มา คุณยาย เวลานี้ ควรพักผ่อนได้แล้วใช่ไหม?
คำนี้ ถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน
จิดาภามองเวลา พยักหน้า
“ใช่สิ คุณยายคะ เวลานี้
แล้ว คุณควรจะพักผ่อนนะคะ!
“ยายยังไม่ง่วง! “คุณยายยังคุยไม่จบ
“คุณยาย สุขภาพสำคัญ ต่อไปโอกาสคุยของพวกคุณยัง มีอีกเยอะ ไม่ต้องรีบร้อน! “พันเดชเดินเข้าไปเอามือไว้ที่ โซฟา เหมือนกรงขนาดใหญ่ ขังจิดาภาไว้
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ! “
คุณหญิงภารดีกลับพยักหน้า” ใช่ แม่ ถึงเวลาแล้ว แม่ควร จะพักแล้วจริงๆ ……..
คุณยาย..…….…….”
พูดถึงชื่อฉัตรชัย วรชิตก็ขมวดคิ้ว มองพันเดช สีหน้าเต็ม ไปด้วยความเหลือเชื่อ ทำไม ทำไมลูกถึงถามถึงล่ะ?
“แปลกจัง ก็แค่ถาม! “พันเดชพูดไปอย่างนั้น สายตา กลับสํารวจเขา ชัดเจนมาก ใบหน้าของวรชิตมีความประหลาดใจแวบหนึ่ง แน่นอน
พันเดชมั่นใจ เขาจะต้องรู้จัก
ดังนั้นเขาจะรู้บ้าง แต่กลับไม่บอกเขา
“ลูกได้ยินมาจากไหน?
“เปศลพูดครับ!
ได้ยินชื่อเปศล หน้าของวรชิตก็ดูแย่อย่างอธิบายไม่ได้
ยังไงก็คิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับพันเดช คิ้วขมวด กำลังคิดอะไร
“พ่อ พ่อมีอะไรปิดบังผมใช่ไหม? ”
วรชิตก็รู้ ปิดบังเขาไม่ได้ ความคิดของพันเดชซับซ้อนขึ้น เรื่อยๆ เปลี่ยนแปลงเล็กน้อยก็มองออก เงยหน้ามองเขา พัน เดช เรื่องนี้ลูกอย่าถามอีกเลย ถึงเวลาที่ลูกควรจะรู้ ก็จะรู้ เอง! “แน่นอน ตอนนี้ไม่มีทางบอกเขา
พันเดชขมวดคิ้ว
“พ่อ ถ้ามีเรื่องอะไร เราช่วยกันจัดการได้นะ!”
วรชิตยิ้ม วางใจเถอะ ถ้ามีเรื่องอะไร ไม่เกี่ยวกับพ่อ ดัง นั้นลูกไม่ต้องกังวล!
พันเดชมองไปที่วรชิต มองอยู่นานจึงค่อยพยักหน้าก็ดีถ้ามีอะไรบอกผมนะครับ!
วรชิตพยักหน้า ตอนนี้เอง สายตาก็มองไปนอกหน้าต่าง ดึกมากแล้ว ลูกๆ ควรกลับได้แล้วมั้ง? “
พันเดชก็มองไปด้านนอกเช่นกัน ตอนนี้ ด้านนอกมีดลง แล้ว เขาละสายตามา “ผมลงไปดู! ”
“อือ ตอนกลับ ก็ระวังด้วยนะ! ”
“ผมรู้แล้ว! “
พอออกไป พันเดชยืนอยู่หน้าห้อง ตอนนี้เขามั่นใจมาก จริงๆ วรชิตจะต้องมีอะไรปิดบังเขาไว้
อีกอย่าง จะต้องเกี่ยวข้องกับฉัตรชัยแน่นอน ฉัตรชัย……
ยืนอยู่ที่เดิม สายตาที่ลึกซึ้งเหมือนหลุมดำที่ไม่สิ้นสุด พอ มั่นใจอะไรแล้ว จึงเดินออกไป
ตอนเขาลงไป คุณยายกับคุณหญิงภารดียังคุยอยู่กับจิดา ภา จิดาภานั่งตรงกลาง กะพริบตาฟัง จำ มองท่าทางไร้เดียง สาของเธอ ใบหน้าที่หล่อเหลาของพันเดชมีรอยยิ้มออก มา คุณยาย เวลานี้ ควรพักผ่อนได้แล้วใช่ไหม? ”
คำนี้ ถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน
จิดาภามองเวลา พยักหน้า แล้ว คุณควรจะพักผ่อนนะคะ!
“ใช่สิ คุณยายคะ เวลานี้
“ยายยังไม่ง่วง! “คุณยายยังคุยไม่จบ
“คุณยาย สุขภาพสำคัญ ต่อไปโอกาสคุยของพวกคุณยัง มีอีกเยอะ ไม่ต้องรีบร้อน! “พันเดชเดินเข้าไปเอามือไว้ที่ โซฟา เหมือนกรงขนาดใหญ่ ขังจิดาภาไว้
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ!
คุณหญิงภารดีกลับพยักหน้า “ใช่ แม่ ถึงเวลาแล้ว แม่ควร จะพักแล้วจริงๆ
คุณยาย…..
โจมตีมาทั้งสามด้าน เธอจะมีที่โต้แย้งได้อย่างไร?
สุดท้าย ก็พูดอย่างทำอะไรไม่ได้ โอเค! “พูดไป ก็มอง ดาภา จิดาภา อย่าลืมมาหายายล่ะ! จิดาภาพยักหน้า “ค่ะ ฉันรู้ค่ะ วางใจเถอะ ฉันจะมาหายาย ”
บ่อยๆค่ะ!
คุณยายจึงยอม มองพวกเขา “กลับไประวังด้วยนะ!
“ครับ คุณยาย ฝันดีครับ! “พันเดชพูดด้วยรอยยิ้ม
คุณยายมองบน ใส่เขา ขึ้นไปอย่างมีความสุข ไม่มีเรื่อง ไหนมีความสุขมากไปกว่าความสามัคคีของครอบครัวแล้ว
คุณหญิงภารดีประคองคุณยายขึ้นไปพักผ่อน ก่อนออกไป ยังไม่ลืมกำชับพวกเขา กลับดีๆนะ!
“รู้แล้วแม่ แม่ก็ฝันดีนะครับ!”
มองพวกเขาขึ้นไป พันเดชกับจิดาภาจึงออกไป
นั่งอยู่บนรถ
จิตาภาถอนหายใจให้กับคาวมแปลกของ
เวลา
สองสามวันก่อน เธอยังไม่พูดอะไรกับพันเดชเพราะเรื่อง พวกนั้น ส่วนวันนี้ กลับเหมือนฟ้าหลังฝนที่สวยงาม
มองจิดาภาไม่พูดอะไร พันเดชก็มองเธอ
“รําลังคิด
อะไร? “ “ฉันกำลังคิด ถ้าชีวิตง่ายดายเหมือนตอนนี้ คงจะดี
มาก! “จิดาภาพูดด้วยรอยยิ้ม
พันเดชเหมือนจะเข้าใจความหมายของเธอ ยื่นมือไป จับ มือเธอไว้ “จิดาภา ผมสัญญา รอผ่านช่วงนี้ไป ชีวิตเราจะ ต้องเรียบง่าย สวยงาม!
จิดาภายิ้ม“ชีวิตจะเป็นแบบที่เราตั้งใจได้ไง? ฉันไม่ ต้องการความธรรมดา ฉันต้องการความเรียบง่าย ซื่อสัตย์
“แน่นอน พันเดชพูด จับมือจิดาภาไว้แน่น เหมือนกำลัง สาบาน รถขับออกไปบนถนน แป๊บหนึ่งก็ถึงบ้าน
จิดาภามองเขา มุมปากมีรอยยิ้ม
พอเข้าไป จิดาภาก็พูด “ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ! ”
“อือ! “พันเดชตอบไปเบาๆ มองจิดาภาเข้าไปในห้องอาบน้ำ ค่หนึ่งก็ออกมาจากปากให้ผมช่วยไหม? ”
จิดาภาหน้าแดง หันไปมองเขา ไม่ต้องรบกวนคุณหรอก ฉันทำเองได้! “
พันเดชกลับเดินเข้าไปสองก้าว เอาเธอเข้ามาในอ้อมแขน “ผมสัญญาว่าจะดูแลคุณดีๆ ช่วยคุณอาบน้ำ และก็อยู่ที่ ขอบเขตของผม
จิดาภา ……..สามารถละคุณได้! “
“ในเมื่อสัญญาคุณแล้ว ผมจะต้องทำในส่วนของผมให้ ดี! “พูดไป ก็มองไปที่จิดาภาแล้วอุ้มไปที่ห้องน้ำ
จิดาภากลับขัดขืน “พันเดช ไม่ต้อง คุณปล่อยฉันลง
อาบน้ำเสร็จ
พันเดชหยิบผ้าขนหนูคลุมที่ร่างของจิดาภา เอาเธออุ้มไป ที่เตียง หน้าของจิดาภาแดงจนไม่มีทางมาบรรยายได้
เธอไม่เคยถูกคนมองอย่าง “ตรงๆ แต่ตอนนี้ หัวของ เธอไม่เงยหน้ามา ไม่รู้จะเผชิญหน้าอย่างไร
พันเดชกลับยิ้มพื้นอยู่แล้ว! “ทั้งกระบวนการ
“คุณจิดาภา ถ้าคุณก้มต่อไปหัวจะจม
คนที่ลำบากคือเขาใช่ไหม ต้องอดทนความต้องการไว้ ความรู้สึกที่ได้แต่ดูแต่กินไม่ได้ แต่จริงๆ!
แต่ตอนนี้
รู้ว่าร่างกายจิดาภาไม่ค่อยดี ดังนั้น เขาก็ปล่อยเธอ
จิตาภาจึงกลิ้งไปที่ผ้าห่มแล้วล้มลงที่เตียง คุณพันเดช ตึก มากแล้ว ฉันจะนอนก่อน คุณก็รีบนอน! ”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
