ตอนที่730ข่าวคราวของหล่อน

ตอนที่ 730 ข่าวคราวของหล่อน

ตลอดทั้งวันทั้งคืน ไม่มีข่าวคราวของจิดาภาเลยสักนิด

พันเดชกระวนกระวายจนแทบจะบ้าตาย เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจิดาภาจะหายไปอย่าง กะทันหันเช่นนี้ หรือว่า หล่อนตั้งใจหลบเขา

เมื่อคิดว่าอาจจะไม่ได้เจอหล่อนตลอดไป เขาโกรธ ฉุนเฉียวอย่างบ้าคลั่ง

เผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้ ทำให้เขารู้สึกว่าได้

เรี่ยวแรงเหลือเกิน

จิดาภา ถึงแม้ว่าเธอจะโกรธฉันจริงๆ แม้ว่าเธอจะไม่ สนใจฉันอีก ฉันขอร้องอีกสักครั้งจะได้ไหม ได้โปรดฟังฉัน อธิบาย!

เมื่อคิดถึงตอนนี้ นิ้วมือเรียวยาวเสยผมที่หนาดกดำขึ้น

ทันใดนั้นเอง เสียงมือถือของเขาดังขึ้น เหลือบมองไปที่เบอร์โทรศัพท์ พันเดชกดรับทันที “ฮัลโหล…
“พันเดช ลูกอยู่กับเจมน่ารึเปล่า? คู่สายเป็นเสียงอัน อ่อนหวานของตุรีย์

“เปล่าครับ!” พันเดชกล่าว ตอนนี้เขาคิดถึงจิดาภาเพียงผู้ เดียว เขาจะไปอยู่กับเจมน่าได้อย่างไร “ไม่ได้อยู่กับลูก? งั้นหล่อนจะไปไหนได้ล่ะ? พี่มุ่งมึงบอก

ว่า เมื่อคืนหล่อนไม่ได้กลับบ้าน ตอนเช้าไปเรียกที่ห้อง หล่อน

ก็ไม่อยู่!” ตุรีย์พูดขึ้น

“อาจจะไปหาลาภิศก็ได้ แต่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก หล่อน ไม่ได้เป็นอะไร!” าว

“งั้นก็ได้ แล้วได้ข่าวของจิดาภาบ้างแล้วยัง?” ดุรีย์ถาม

ขึ้น

พันเดชเงียบไปสักพัก พูดขึ้น “ยังเลยครับ!

“ลูกอย่ากังวลมากไปล่ะ จิดาภาเป็นเด็กฉลาด ไม่มีทาง

เป็นอะไรหรอก”

“ครับผม!”

หลังจากพูดจบ เขาตัดสายทันที

เขานั่งอยู่ที่เดิม เมื่อคิดถึงจิดาภาก็รู้สึกเสมือนมีบางอย่าง กดทับอยู่ภายในใจหนักอึ้งจนรู้สึกหายใจลำบาก

ไม่ว่าจะเป็นเช่นไร เขาไม่มีทางนั่งอยู่อย่างเฉยเมยแน่นอน ต้องหาหล่อนให้เจอ
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขารีบหยิบกุญแจบนโต๊ะขึ้น หันหลังเดิน ออกไปทันที

เพิ่งเข้าไปในรถ มือถือของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อเห็น เป็นเบอร์แปลก เขาหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง คิดว่าเป็นจิดาภา จึง กดรับทันที

“ฮัลโหล…”

“ใช่คุณพันเดชรึเปล่าคะ?

“ครับผม!”

“ฉันโทรมาจากโรงพยาบาลวิชายกร ตอนนี้คุณเจมน่า รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล รบกวนคุณช่วยมาที่นี่หน่อยได้ไหม คะ?”

เจมน่า?

เขาชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงตอบกลับ “โอเคครับ ผมจะ ไปเดี๋ยวนี้!” หลังจากวางสาย เขารีบขับรถมุ่งหน้าไปโรง พยาบาลทันที

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง เขาเดินทางไปถึงโรงพยาบาล

“คุณหมอครับ หล่อนเป็นอย่างไรบ้าง?

“คนไข้เพิ่งจะถูกส่งตัวมา พวกเราทำการตรวจดูแล้ว หล่อนเคยทำการผ่าตัดปลูกถ่ายหัวใจมาก่อนใช่ไหม?” คุณ หมอถามขึ้น
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ พันเดชพยักหน้าลง “ใช่ครับ!

“ถ้าเป็นเช่นนั้น พยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้คนไข้ต้องตกใจ รับรู้เรื่องอะไรที่ทำให้กระทบกับจิตใจมาก หรือเหนื่อยมากเกิน ไปนะครับ ไม่เช่นนั้นจะทำให้หัวใจทำงานผิดปกติ

“รับทราบครับ ตอนนี้อาการเป็นอย่างไรบ้างครับ?”

“ตอนนี้อาการทรงตัวแล้ว พ้นขีดอันตราย เดี๋ยวคุณเข้าไป เยี่ยมได้ แต่พยายามอย่าทำให้หล่อนต้องได้รับผลกระทบ กระเทือนทางจิตใจ!” คุณหมอกล่าวเตือน

พันเดชพยักหน้า หลังจากที่คุณหมอออกไป เขาก็เข้าไป

ในห้องคนไข้

เจมน่านอนอยู่บนเตียง เมื่อพ้นเดชเดินเข้าไป เจมน่า ตก ใจตะลึง

“พันเดช…” เสียงของหล่อนดังขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง เจมน่าส่ายหน้า น้ำตาคลอเบ้า

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น? พี่มุ่งมึงบอกว่าเมื่อคืนเธอไม่ได้กลับ บ้าน!” พันเดชพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ เฉยเมย จนทำให้ เจมน่ารู้สึกกลัว

เมื่อถามขึ้นเช่นนี้ น้ำตาของเจมน่าไหลรินออกมา “ฉันไป หาพี่จิดาภา ฉันรู้ว่าหล่อนหายไป นายจะต้องเป็นห่วงมาก แน่นอน แต่ฉันขอโทษนะ…ฉันหาหล่อนไม่เจอ!
ได้ยินเช่นนั้น พันเดชชะงักนิ่งไปทันที คิดไม่ถึงเลยว่า หล่อนจะทำแบบนี้

เจมน่ามองไปที่เขา “ฉันรู้ดี เป็นเพราะฉัน ทำให้นายกับพี่ จิตาภาทะเลาะกัน แต่นายสบายใจได้นะ รอให้ฉันหาพี่จิดาภา เจอก่อน ฉันจะไปจากชีวิตนายเอง!

“เจมน่า……

“แต่เรื่องนั้น…ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ฉันคิดว่านายบอกพี่เขา แล้ว ก็เลยพูดออกไป แต่เมื่อฉันรู้ว่านายยังไม่บอกหล่อน ฉันก็ ไม่ได้พูดอะไรอีก!” เจมน่ามองหน้ากันเดชพลางอธิบาย

พันเดชมองหน้าเจมน่า ขมวดคิ้วขึ้น “ช่างเถอะ หมอบอก ว่าอย่าให้เธอใช้อารมณ์มาก พักผ่อนดีๆ

“ยังโกรธฉันอีกไหม?” เจมน่าถามขึ้น ยื่นมือไปจับชาย

เสื้อของเขา

“ฉันกำลังโกรธตัวฉันเอง ถ้าฉันบอกหล่อนให้เร็วกว่านี้ คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น!” พันเดชพูดพลางดึงมือหล่อนออก จากชายเสื้อของตัวเอง “เธอพักผ่อนเยอะๆ

เจมน่าจึงยอมปล่อยมือออก

แต่หล่อนรู้ดีว่าเขายังโกรธอยู่

“พันเดช ถ้า…ถ้าไม่มีเรื่องนั้น ตอนนี้นายก็คงไม่สนใจฉัน ใช่ไหม?” เจมน่าถามขึ้น
พันเดชมองหน้าหล่อน เงียบไม่พูดอะไร

ขณะเดียวกัน เจมน่ายิ้มเย้ยขึ้น “ฉันรู้คำตอบแล้ว!

“อย่าคิดมาก สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือพักผ่อน!” พันเตชพูดขึ้น