ตอนที่721 จูบตอนวันเกิด

ตอนที่ 721 จูบตอนวันเกิด

พอเห็นว่าเขาปรากฏตัวที่หน้าประตู เจมน่าก็เหมือนกับว่า เห็นแสงสว่างยังไงยังงั้น เธอคลี่ยิ้มออกมา “เดช มาแล้ว หรอ?

พอเห็นหน้าเจมน่า เขาก็เดินเข้าไป “สุขสันต์วันเกิดนะ พอพูด ทั้งสองคนก็กอดกันอย่างเรียบง่าย

เจมน่าก็กอดเขาเหมือนกัน “ขอบคุณนะ! ”

หลังจากนั้นก็มองหน้าเขา “เดช พวกนายคงไม่ได้คุยกัน ไว้แล้วใช่มั้ย ไม่มีใครเอาของขวัญมาซักคน! ”

พันเดชยิ้มออกมา แล้วก็มองไปรอบๆ แล้วก็เห็นว่าจิดา ภานั่งอยู่ตรงมุมนั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ภาพเมื่อกี้นี้ เธอเห็น แล้ว

หลังจากเห็นจิดาภา เขาก็ยิ้มมุมปาก “สบายใจเถอะ ขาด ไม่ได้อยู่แล้ว! “

เจมน่าก็ยิ้มออกมาอย่างเต็มใจ

ตอนนี้ พันเดชก็เห็นจิดาภา แล้วก็เดินเข้าไปหาเธอ จิดาภานั่งอยู่ตรงนั้น แต่ว่าไม่ได้ลุกขึ้นมา แล้วพันเดชเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ “ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ได้? “

“เหน่อย ไม่อยากขยับ!

“อย่างน้อยก็ควรจะพูดว่าสุขสันต์วันเกิดหน่อยสิ! ” พอพูด ก็จับมือจิดาภาอย่างเป็นธรรมชาติ

ทั้งสองคนก็เดินเข้าไปหาเจมน่า

เจมน่าเห็นหน้าจิดาภา ก็ตกใจเล็กน้อย “พี่จิดาภา พี่มา แล้วหรอ? ฉันไม่เห็นพี่เลย!

จิดาภายิ้ม แต่ว่าก็ไม่ได้สนใจอะไร

ในตอนนี้ พันเดชก็หยิบของขวัญมาจากมือผู้ช่วยที่อยู่ ด้านหลังของเขา แล้วมอบให้เจมน่า “นี่คือของขวัญจากฉันกับ จิ ขอให้เธอสวยวันสวยคืนนะ!

มือที่ยื่นไปหยิบของขวัญนั้นนิ่งไป ตอนแรกอยากจะแกะ ออกดู แต่ว่าก็นิ่ง หลังจากนั้นก็ยิ้มแล้วก็พูดออกมา “ขอบคุณ ค่ะ!” หลังจากนั้นเธอก็โบกของขวัญไปมา

“สุขสันต์วันเกิดนะ! “จิดาภาพูดออกมานิ่งๆ เธอเองก็ไม่ ได้คิดว่า พันเดชจะซื้อของขวัญมาแค่ชิ้นเดียว ตอนนี้ คุณชายทั้งสามคนก็ล้อมเข้ามาแล้วมอบของขวัญ

“ดูเหมือนว่าฉันได้รับสมบัติก้อนใหญ่เลยนะเนี่ย” เจมน่า ยิ้มแล้วพูดออกมา พยายามปกปิดความผิดหวังของตัวเองเอาไว้
“ฉันว่า คนก็น่าจะมาเกือบครบแล้ว พวกเราควรเริ่มเลย

มั้ย? N

“หรือว่า ไปเต้นซักหน่อยดีมั้ย? “เจมน่าเสนอ

ลาภิศพยักหน้า “ได้สิ เต้นก่อน แล้วค่อยกินเค้ก! เจมน่ายิ้ม ตอนนั้น เสียงเพลงก็ดังขึ้น เจมน่าก็หันไปมอง หน้าพันเดช

ใครจะไปรู้ว่า พันเดชกลับยื่นมือไปหาจิตาภา “เชิญเธอ มาเต้นกับฉันได้มั้ย? ”

จิดาภายิ้มออกมา ถึงแม้ว่าจะเหนื่อยแค่ไหนแต่ก็ต้องเต้น ไม่ยังงั้นพันเดชก็จะเสียหน้า

เธอวางมือลงบนมือของพันเดช แล้วทั้งสองคนก็เดิน เข้าไปในฟลอร์เต้นรำ

ลาภิศเห็นว่าสถานการณ์ตรงหน้าไม่ค่อยถูกต้องเท่าไหร่ ก็ยื่นมือไปหาเจมน่า “เจมน่า ฉันเต้นกับเธอเพลงแรกเป็นไง? “

“ได้สิ! “เจมน่ายิ้มออกมา แล้วก็เข้าไปในฟลอร์เต้นรำ

พร้อมกับลาภิศ

ยังดีที่ได้ลาภิศช่วยกู้หน้าให้ เขาเป็นคนดีมากจริงๆ

ในตอนนี้เอง พันเดชที่กำลังเต้นอยู่นั้นก็มองหน้าจิดาภา

“ทำไมใส่รองเท้าคู่นี้มา? ”

“เพราะว่ามันสบาย! “
พันเตชขมวดคิ้ว นี่มันไม่ใช่สไตล์ของจิดาภาเลย เธอรู้ว่า ควรจะใส่อะไรในงานแบบนี้มากที่สุดแล้ว แต่ว่าตอนนี้

“ไม่พอใจอะไรรึป่าว?

“เปล่า! “จิดาภาตอบอย่างแน่วแน่ หลังจากนั้นก็พูดต่อ “ทำไมซื้อของขวัญมาแค่อย่างเดียว?

“พวกเราสองคนซื้อของขวัญอันเดียวไม่พอหรอ?

จิดาภาเข้าใจความหมายของพันเดชดี แต่ว่าก็ได้แต่ยิ้ม ออกมา ไม่ได้พูดอะไรต่อ

ตอนนี้เอง ไปรยาที่กำลังกินอยู่นั้น ก็เห็นพันเดชกำลังเต้น อยู่กับจิดาภา ก็เลยพึงพอใจ เดี๋ยวอีกแป๊ปจะไปดูหน้าเจมน่า หน่อย แล้วเธอก็กินต่อ…

ลาภิศเต้นอยู่กับเจมน่า แต่ว่าสายตาของเจมน่ากลับมอง

แต่พันเดชคนเดียวเท่านั้น

ลาภิศมอง “ทำไม? ไม่งั้น ฉันให้เธอไปเต้นกับเดชดี

มั้ย? “

“หม? ” เจมน่าได้สติกลับมา แล้วก็มองหน้าลาภิศ “อะไรนพ? ”

“หรือว่าให้เธอไปเต้นกับเดชดีมั้ย? “

“ไม่ต้อง เดี๋ยวพี่จิดาภาไม่พอใจ! “

“จะพูดยังไง เธอก็เป็นคนช่วยชีวิตของเดชเหมือนกัน จิดาภาไม่โกรธหรอก! “ พอพูด ลาภิศ ปล่อยมือจากเธอ ตอนที่เจมน่ายังไม่ทันเตรียมตัวนั้น

“เดช เปลี่ยนคู่เต้นกัน! ” พอได้ยินคำพูดของลาภิศ พัน เดชก็เลยจําเป็นต้องปล่อยมือจิดาภา แล้วก็มาเต้นกับเจมน่า

และจิดาภาก็ได้เปลี่ยนคู่มาเต้นกับลาภิศเหมือนกัน แต่ว่า

เพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น

จิดาภามองคนตรงหน้า แต่ลาภิศกลับยิ้มแล้วพูดว่า “คุณ จิดาภา คงไม่ได้คิดมากหรอกใช่มั้ยครับ? ”

คงไม่หรอ?

จิดาภาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร บางทีอาจจะ เพราะว่าแพ้ท้อง ตอนที่พันเดชปล่อยมือเธอนั้น เธอรู้สึกเหมือน หัวใจมันจมลง

แต่ว่าเธอก็ต้องพยายามฝืนยิ้มออกมา “ไม่หรอก! “

ลาภิศมองออกว่าเธอผิดหวัง ก็พูดออกมา “ไม่ว่าจะยังไง เรื่องที่เจมน่าเคยช่วยพันเดชไว้ก็เป็นเรื่องจริง เธออยู่ที่บ้านตระ กูลฐิตานันท์ ก็เพราะว่าพันเดช วันนี้เป็นงานวันเกิดของเธอ พันเดชเต้นเป็นเพื่อนเธอ ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ! ”

นี่คือมุมมองของผู้ชาย

แต่ว่าถ้าเกิดว่าคิดดีๆล่ะก็ มันก็เป็นแบบนี้จริงๆ
จิดาภายิ้มออกมา “ก็ขอให้มันเป็นแค่แบบนั้นแล้วกัน คะ!

ลาภิศยิ้มออกมา แต่ว่าก็แอบกังวลแทนพันเดชอยู่นิดนึง เจมน่าไม่ใช่ตุลยา แล้วก็ไม่ใช่พยาบาลตัวน้อยคนนั้นด้วย เรื่องของเธอนั้น ลาภิศเข้าใจดีที่สุด

เขากังวลเล็กน้อย ว่าพันเดชจะจัดการได้ไม่ดี….

ในอีกฝั่งนึงนั้น

เจมน่าเต้นอยู่กับเจมน่า

เจมน่ามองหน้ากันเดช “แบบนี้จะกระทบถึงนายกับพี่จิดา

ภามั้ย? “

“ไม่หรอก จิไม่ใช่คนแบบนั้น!

“ถ้าแบบนั้นก็ดี! “เจมน่ายิ้มออกมา แล้วก็เต้นกับพันเดช ต่อ หลังจากนั้นก็ยิ้มแล้วพูดต่อว่า “เดช ตอนที่พวกเราเรียน เต้นครั้งแรกกันได้มั้ย? ฉันมักเหยียบเท้านายเป็นประจำเลย แต่ว่าพอนายเรียนแล้ว…

“แน่นอนว่าต้องจำได้ เด็กบ้าวันนั้น ตอนนี้โตแล้ว! ” เจมน่ายิ้ม “ฉันคิดถึงตอนที่พวกเราเด็กจริงๆ!

“แต่ว่าโตขึ้นก็คือโตขึ้น ถึงแม้ว่าจะคิดถึง และคิดกลับไป แต่ก็ย้อนกลับไปไม่ได้แล้ว! “พันเดชพูดออกมา คำพูดนี้มัน คลุมเครือมาก ทำให้คนอื่นไม่เข้าใจว่าหมายความว่ายังไง
แม้แต่เจมน่าเองยังรู้สึกว่ามันคลุมเครือ

แต่ว่าพันเดชก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ได้แต่รักษาท่าทีสง่างาม และเต้นต่อไปแบบนั้น

จนมาถึง เพลงแรกก็จบไป

คนรอบข้างต่างพากันปรบมือ

เจมน่ายิ้มออกมา “นี่คือครั้งที่สองตั้งแต่ฉันเกิดมา ที่ฉันมี ความสุขที่สุดในวันเกิด “

“ชีวิตนี้ยังอีกยาว ต้องมีความสุขรออยู่ในวันหน้าอีก แน่นอน! “

ตอนที่กำลังพูดอยู่นั้น เพลงวันเกิดก็ดังขึ้น แล้วพ่อบ้านก็ เข็นเค้กวันเกิดเข้ามา แล้วก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าของเจมน่า

สีหน้าของเจมน่า ยิ้มเหมือนกับดอกไม้บาน

“นายเป็นคนเตรียมหรอ? ”

“วันเกิดจะไม่มีเค้กดีๆ ได้ยังไงกัน? ”

“ขอบคุณนะ! ‘

คนรอบๆ นั้นต่างเดินเข้ามา ปรบมือให้เธอ แล้วก็อวยพรหลังจากเพลงจบ พันเดชก็มองหน้าเธอเธอ

“เจ้าของวันเกิดเธออยากจะเป่าเท่นยนรึยัง! “
เจมน่าพยักหน้า หลังจากนั้น เธอก็พนมมือไว้ตรงคาง หลับตาลง แล้วก็อธิษฐาน

หลังจากผ่านไปซักพัก เจมน่ากลืมตา “เสร็จแล้ว! “

“เป่าเทียนได้! “

“พวกเรามาเป่าด้วยกันเถอะ! ” เธอกอดแขนพันเดชอย่าง เป็นธรรมชาติ แล้วก็คล้องแขนลาภิศ แล้วก็เป่าเทียน

“สุขสันต์วันเกิด! “

“สุขสันต์วันเกิด! “

“สุขสันต์วันเกิด! ”

มีเสียงอวยพรดังขึ้นมาจากรอบข้างเธอ

เจมน่ายิ้มอย่างมีความสุขมาก แขนหนึ่งคล้องแขนพันเดช

อีกแขนหนึ่งคล้องแขนลาภิศ เหมือนกับว่าจะประกาศว่าตัวเอง

มีสิทธิ์

“สุขสันต์วันเกิด!” พันเดชมองหน้าเธอแล้วก็พูดออกมา

อย่างจริงใจ

แต่ในตอนนี้เอง เจมน่าก็เขย่งปลายเท้า แล้วก็จับไปที่ แก้มของพันเดช “ขอบคุณนะ! “

ทั้งรอบข้างไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบกลับ มีแค่ญาติๆ

เท่านั้น ที่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเป็นยังไง ทุกคนอึ้ง ไป พันเดชเองก็อึ้งเหมือนกัน เขาหันไปมองหน้าจิตาภาโดยอัตโนมัติ

และจิดาภาเองก็ยืนอยู่ตรงนั้น พอเห็นภาพเหตุการณ์ตรง หน้า ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา มองหน้าพวกเขานิ่งมาก แต่ว่าในใจเธอคิดอะไรอยู่นั้น คนอื่นก็มองไม่ค่อยออก เท่าไหร่นัก

ในตอนนี้เอง เจมน่าก็หันหน้าไปมองหน้าลาภิศ แล้วก็จับ ลงที่แก้มเขาเหมือนกัน “พี่ลาภิศ ขอบคุณนะ! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ