ตอนที่717 เป็นไอ้ระย่าทั้งหมด

ตอนที่ 717 เป็นไอ้ระยาทั้งหมด

จิดาภามองไปที่เขา สายตาราบเรียบ “ถ้าคำว่าเชื่อใจ นี้ทำให้ใจของคุณสงบลงได้ งั้นฉันเชื่อใจคุณ แต่ว่าพันเดช เรื่องบางอย่างฉันไม่ได้ถาม ไม่ได้พูด ไม่ได้แปลว่าฉันไม่รู้ แต่ ก็หวังว่าคุณจะคิดให้ดีๆ แล้วค่อยทำนะ !” พูดจบก็มองไปที่พัน เดช จากนั้นก็หันหลังเดินไปยังห้อง

พันเดชยืนอยู่ข้างๆ ประตู แล้วมองไปที่เงาหลังของจิดา ภา จากนั้นก็ขมวดคิ้วขึ้น

คนฉลาดแบบเธอ เรื่องบางเรื่องเธอจะมองไม่ออกได้ยังไง?

เพียงแต่เรื่องบางเรื่อง มันไม่เหมาะสมที่จะพูดในตอน

ค่อยรอให้สองสามวันนี้ผ่านไปแล้ว เขาจะพูดทุกสิ่งทุก

อย่างออกมาแน่นอน !

นี่เป็นครั้งแรกพวกเขาอยู่ด้วยกันมานานขนาดนี้แล้วเกิด

ความขัดแย้ง ไม่ใช่เป็นการทะเลาะกัน จะว่าเหมือนสงคราม เย็นก็ไม่เชิง ก็เพราะความรู้สึกแบบนี้จึงทำให้คนจนปัญญาและ หมดหนทางที่สุด
เมื่อพ้นเดชกลับไปที่ห้องนอน ก็พบว่าจิตาภานอนหลับอยู่

ตรงนั้น

นี่คือเธองอนหรือว่าอะไรกันแน่ ?

เขาสังเกตได้ว่าช่วงนี้เหมือนจิดาภาจะนอนอยู่ทุกวัน…

คิดอยู่ชั่วขณะก็นอนลงแล้วกอดเธอไว้

เหมือนว่าจิดาภาจะหลับไปแล้วจึงไม่ได้ขัดขืน ทว่าปล่อย ให้พันเดชกอดตามอำเภอใจ

ในห้องมืดลง ได้ยินเพียงแค่เสียงลมหายใจของทั้งสอง คนอย่างสม่ำเสมอ……

ชั้นล่าง

ตอนที่ไปรยาลงไป เอลิสต์ก็จอดรถรออยู่ตรงนั้นแล้ว เธอเดินไปแล้วขึ้นไปบนรถ แล้วฟาดประตูอย่างรุนแรง เอลิสต์หันไปด้านข้างแล้วมองไปที่ไปรยา “รถทำให้คุณ

โกรธเหรอ ?”

“สิ่งที่ทำให้ฉันโกรธคือพันเดช บนโลกใบนี้มันไม่มีผู้ชาย ที่ดีสักคนเลยนะ !” ไปรยาทนไม่ได้จึงสบถคำด่า เอลิสต์ “.….….…….

เขาสตาร์ทรถอย่างเงียบๆ ปล่อยให้ไปรยาสบถคำด่าไปตามอำเภอใจ
แม้ว่าเขาจะไม่เห็นด้วยกับประโยคนี้ แต่ตอนนี้ไม่ใช่ โอกาสที่ดีที่จะคัดค้าน

“เป็นไงเหรอ ? ยังโกรธเพราะเรื่องที่เจอในวันนี้เหรอ ? เอลิสต์มองไปที่เธอแล้วถามขึ้น “แล้วมันไม่ควรจะโกรธหรือไง ? คุณไม่รู้หรอกว่าพัน

เดชกับผู้หญิงคนนั้น…ยังไงก็ตาม ก็คือความสัมพันธ์ของพวก

เขาไม่ได้ธรรมดา !

“แล้วว่ายังไงล่ะ ?” เอลิสต์ถาม

“แน่นอนว่าตอนนี้เธอไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้เธอไม่สามารถ โกรธได้หรอก แม้ว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก็ไม่สามารถโกรธได้!”

“ทำไมล่ะ ?”

“เพราะเธอตั้ง… พูดได้ครึ่งเดียว ไปรยาก็หยุดลง เอลิสต์มองไปที่เธอ “เพราะอะไร ?”

“ยังไงก็ตาม บนโลกใบนี้มันไม่มีผู้ชายดีๆ สักคนหรอก ! ไปรยาโกรธและค่าขึ้น

แม้ว่าอยู่ดีๆ เอลิสต์จะถูกปืนยิงเข้า แต่ก็ทำได้แค่เงียบ

“ฉันนี่นะดูเขาผิดไปแล้ว ฉันยังคิดว่าเขาต่างกันกับผู้ชาย คนอื่น นึกไม่ถึงเลยว่ามันจะเหมือนกันทั้งหมด !

“บางทีอาจจะมีเรื่องอะไรเข้าใจผิดหรือเปล่า !!” เอลิสต์พยายามที่จะอธิบาย เพราะในมุมมองของเขา พันเดชไม่ได้ เป็นคนประเภทที่ทำเลวจริงๆ แม้ว่าจะมีอะไรจริงๆ ก็จะไม่ทิ้ง ดาภา ให้อยู่บ้าน แล้วไปเดินข้างนอกกับผู้หญิงคนอื่นหรอก

อีกอย่างผู้หญิง ในวันนี้เขาก็ได้เห็นแล้ว เทียบกับจิตาภา แล้วมันเป็นคนละแบบ เทียบกันแล้ว ถ้าเป็นเขาก็คงเลือกจิตา ภาแน่นอน

การที่จะดึงดูดคนไม่ได้มีเพียงแค่รูปร่างหน้าตา แต่เป็น อุปนิสัยที่ล่องลอยออกมาจากบนตัวของเธอ

เมื่อดูไปแล้ว จิดาภาจะเป็นผู้หญิงที่ทำให้คนมั่นใจได้

“เข้าใจผิด ? เข้าใจผิดอะไรกัน มันยังจะมีคนบังคับเขา ให้ควงแขนเดินไปมาบนถนนกับผู้หญิงคนอื่นด้วยเหรอ !?” ไป

รยากาม

เอลิสต์ “

“ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำไหม ? ทำไหม ?” ไปรยาถาม

เอลิสต์ …..ไม่หรอก !

“หึ !” ไปรยา โกรธขึ้นมาแล้วนั่งอยู่ตรงนั้น

เมื่อเห็นท่าทีที่โกรธของเธอ เอลิสต์คิดอยู่ชั่วขณะ แล้วยื่น มือออกมาจับไปที่มือของเธอ

ไปรยาตกตะลึงเล็กน้อย สายตาก็เหลือบไปมองเอลิสต์ อย่างไม่รู้ตัว
“เอาล่ะ อย่าโกรธเลยนะ นี่เป็นปัญหาระหว่างพวกเขา ไม่ ว่าคุณจะโกรธยังไง โมโหยังไง พวกเราไม่ว่าจะเป็นใครก็ไม่ สามารถแทรกเข้าไปได้ เอาไว้ให้พวกเขาแก้ปัญหาด้วยตัวเอง เถอะ !” เอลิสต์พูด

ไม่รู้ว่าทำไมความโกรธของไปรยาก็หายไปไม่น้อยอย่าง มหัศจรรย์

“แม้ว่าจะเป็นแบบนี้ แต่ฉันก็ยังทนไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสาร จิ ! นึกถึงว่าเธอตั้งเธอและอยู่ที่บ้านคนเดียว แม้ว่าจะดู เหมือนสบายและอิสระ หรือว่าจะเพลิดเพลินมาก แต่ไปรยา เข้าใจดีว่า ทุกสิ่งทุกอย่างก็สู้การที่คนที่เรารักไม่ทักทายสักคำ ไม่ได้

การเดชพันเดชอยู่เป็นเพื่อนกันเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ! ตราบใดที่ตอนนี้การตั้งครรภ์ของจิดาภายังไม่นิ่ง “ถ้าคุณรู้สึกสงสารก็มาเยี่ยมเขาบ่อยๆ ! เอลิสต์พูด ในที่สุดไปรยาก็พยักหน้า ความโกรธเหือดหายไปไม่น้อย

“ก็ทําได้แค่นั้นแหละ !”

เอลิสต์รู้สึกโชคดีและไปปลอบโยนเธอ

ใครจะไปรู้กันล่ะว่า ในตอนนี้ไปรยาจะทิ้งมาหนึ่งประโยค “นายท่อนไม้ ถ้านายจะไปเรียนรู้จากพันเดช ฉันจะไม่เอานาย แล้วนะ !”
เอลิสต์จับมือของไปรยาแน่นขึ้น เป็นเวลานานจึงพูดขึ้น มาว่า “…ไม่หรอกน่า ” แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่สามคำ แต่ก็ ทรงพลังและแน่วแน่มาก

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ไปรยาก็หันไปด้านข้างอย่างช้าๆ มองไปยังใบหน้าด้านข้างอันหล่อเหลาของเขา แสงไฟที่สลัว สาดส่องลงบนใบหน้าของเขา เพิ่มความลึกลับให้กับเขา ทน ไม่ได้ที่จะยกมุมปากขึ้นเบาๆ นึกถึงคำพูดของจิดาภาที่ว่า ใบหน้าของเอลิสต์นี้จะไปเป็นดาราก็ไม่เกินไป ตอนนี้ดูไปแล้ว มันก็จริงนะ…..….…..