ตอนที่709การตั้งครรภ์ยังไม่นิ่ง
ตอนที่ 709 การตั้งครรภ์ยังไม่นิ่ง
ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าทำไมถึงง่วงและรู้สึกนอนไม่พออยู่ ตลอดเวลา
จริงๆ แล้วมันเป็นแบบนี้นี่เอง
นอนอยู่ตรงนั้นแล้วจินตนาการไปเรื่อยเปื่อย จากนั้นก็ ค่อยๆ หลับลงไปอีก
จนกระทั่งเธอถูกสายตาหนึ่งจ้องมอง จึงค่อยๆ ตื่นขึ้นมา เมื่อลืมตาขึ้นแล้วมองไปเห็นพันเดช เธอจึงลุกขึ้น “คุณ กลับมาแล้วเหรอ ?”
“อืม !”
จิดาภาพยายามที่จะให้ตัวเองลืมตา แล้วลุกขึ้นนั่ง
“ทำไมถึงไม่รับสาย ?” พันเดชถาม
ขณะนั้นจิดาภาจึงตั้งสติขึ้นมาได้ แล้วมองไปยังโทรศัพท์ ที่วางไว้ห่างจากตัว “ผล็อยหลับไป แล้วก็ตั้งเป็นโหมดเงียบ !
“รู้ไหมว่าแบบนี้ผมจะเป็นห่วงมาก !
จิดาภามองไปที่เขา สายตาจ้องมองเขา เป็นเวลานานถึงได้เอ่ยปากพูดขึ้น “ขอโทษค่ะ…..
คำว่าขอโทษ ทำให้ใจของพันเดชอ่อนลงมาอีก
“ผมไม่ได้โทษคุณ แค่เป็นห่วงคุณ !
จิดาภายิ้มขึ้นแล้วพยักหน้า “ฉันรู้แล้ว !
“เอาล่ะ ตื่นเถอะ พวกเรากลับไปตระกูลฐิตานันท์กัน !
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ ?”
“คุณย่าบอกว่าคิดถึงคุณ ไม่ได้เจอคุณนานแล้ว ดังนั้นก็ เลยให้ผมพาคุณกลับไป !”พันเดชพูด
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ จิดาภาก็พยักหน้า “ค่ะ ฉันจะเตรียม
ตัวนิดหน่อย !”
“อืม !”
จากนั้นจิดาภาก็ลุกขึ้นแล้วไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนพันเดช
รออยู่ข้างนอก
หลังจากจิดาภาออกมาแล้ว สวมเสื้อหลวมเล็กน้อย ใน ความเป็นจริง จิดาภาจะใส่อะไรก็ดูสวยไปหมด เพราะว่าเธอมี รสนิยมที่ดี ปกติจะเลือกชุดที่สบายและเผยให้เห็นเอว แต่นึก ไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะตั้งใจใส่ชุดที่หลวมเล็กน้อย
สายตาของพันเดชก็มุ่งเน้นไปที่ตัวของเธอ จนกระทั่งจิดาภาเดินไป จึงมองไปที่เธอ “เป็นอะไรเหรอ ?”
“ทำไมวันนี้ใส่ชุดลำลองแบบนี้ล่ะ ?” พันเตชถาม
จิดาภาตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มขึ้นมา “ดูไม่สวยเห
รอ ?”
“ดูสวยอยู่ !”
“ก็แค่กลับไปกินข้าวที่บ้าน ไม่อยากสวมชุดซับซ้อน !
พันเดชพยักหน้า “อืม ความสบายเป็นเรื่องสำคัญ ! จากนั้นจิดาภาก็ยังสวมรองเท้าส้นแบนเป็นพิเศษ ความสูงหนึ่งจุดหกแปดเมตร แม้ว่าจะใส่รองเท้าส้นแบน
ก็ยังดูเรียวยาวมาก เพียงแต่จิดาภาจะดูอ่อนวัยขึ้น
เมื่อมองไปที่เธอ พันเดชก็ไม่ได้คิดอะไรมาก จึงจับเธอ
ตรงลงไปชั้นล่าง
ตระกูลฐิตานันท์
เมื่อพันเดชพาจิดาภาเข้าประตูมาแล้ว มุ่งมึงก็กำลังยุ่งอยู่
ที่โต๊ะอาหาร
“มุ้งมิ้ง !”
“คุณนายมาแล้วเหรอคะ !?”
“อืม !”
“รีบเข้าไปเลยค่ะ หญิงชรากำลังรออยู่ข้างใน ! มุ้งมิ้งพูด
จิดาภาพยักหน้า แล้วเดินตามพันเดชเข้าไป
สมาชิกของตระกูลฐิตานันท์ก็อยู่กันจนครบ แน่นอนว่ายัง มีอีกคนหนึ่ง เจมน่า
ตระกูลฐิตานันท์มีบรรยากาศที่ดีมากอย่าหนึ่ง ก็คือจะมี การดินเนอร์ของวันศุกร์ในทุกสัปดาห์
นี่ก็เพื่อเพิ่มปฏิสัมพันธ์และความรักใคร่สนิทสนม
เพียงแค่ช่วงนี้จิดาภายุ่งเกินไป จึงลืมไปว่าวันไหนเป็นวัน
ไหนกันแน่
“คุณย่าคะ !” จิดาภาเดินเข้าไปเห็นหญิงชรา ก็เรียกขึ้น
อย่างสุภาพ
เมื่อได้ยินเสียงแล้ว เจมน่า กับหญิงชราก็หันหัวกลับ
พร้อมกัน
เมื่อเห็นจิดาภามาแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของเจมน่า ก็ เหือดหายไป แต่จากนั้นก็ส่งยิ้มให้กับเธอ จิดาภาเองก็พยัก หน้ารับให้กับเธอ
ขณะนั้นหญิงชราก็มองไปที่เธอ “จิ เธอมาแล้วเหรอ ? รีบ มาข้างๆ ย่าน !”
จิดาภายิ้มแล้วเดินไปนั่งข้างๆ หญิงชรา
“สองสามวันนี้หนู งอะไรอยู่ ไม่เห็นหนูกลับมากินข้าวเลย ไม่คิดถึงฉันสักนิดเลยนะ !” น้ำเสียงของหญิงชรามีการตำหนิอยู่บ้าง
จิดาภายิ้ม “ที่ไหนกันล่ะ ฉันคิดถึงคุณอยู่ตลอดเลยนะ
คะ !”
“ถ้าคิดถึงฉันแล้วก็มาเป็นเพื่อนฉันหน่อย พันเดชเอางาน
ให้เธอหนักไปแล้วใช่ไหม ? ถ้าเป็นแบบนี้ก็บอกย่านะ ย่าจะได้ ค่าเขา !”
“ค่ะ !” จิดาภาพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
ขณะนั้นเจมน่าที่อยู่ข้างๆ ก็เอ่ยปากพูดขึ้น “ใช่แล้วคุณจิ ดาภา สองสามวันมานี้ไม่เห็นคุณมาบ้างเลย หรือว่าเป็นเพราะ ฉันอยู่ที่นี่ก็เลยไม่สะดวกล่ะ ?”
เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ ทุกคนต่างก็ตกตะลึง
คำพูดนี้ของเจมน่ามันไร้เดียงสาจริงๆ หรือว่าทำให้จิดา ภาตกอยู่ในความไร้มนุษยธรรมกันแน่
“จะใช้ได้ยังไงล่ะ ไม่เกี่ยวกับคุณหรอก คือเมื่อก่อนพัน เดชเกิดอุบัติแล้ว ฉันก็เลยไม่ได้พักผ่อนให้ดี ดังนั้นสองสามวัน มานี้ก็เลยพักผ่อนอยู่ตลอด คุณอย่าคิดมากเลย !
จากนั้นเจมน่าก็พยักหน้า “งั้นก็ดีแล้วค่ะ !
ขณะนั้นมุ่งมึงก็เดินมา “หญิงชราคะ เริ่มทานข้าวได้แล้วนะคะ !”
ขณะนั้นหญิงชราก็ยืนขึ้น “จ้ะ เริ่มทานข้าวได้แล้ว !
จากนั้นทุกคนก็เดินไปยังโต๊ะอาหาร
ทั้งครอบครัวก็นั่งอยู่ตรงนั้น กินไปด้วย คุยไปด้วย
“ใช่แล้ว เจมน่า ได้ยินมาว่าอีกสองสามวันก็จะเป็นวันเกิด ของหนูแล้ว ตัดสินใจดีหรือยังจะว่าจะจัดยังไง ?” หญิงชรา
กาม
เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ เจมน่าก็ยิ้มขึ้น “ยังเลยค่ะ !
“หนูอยากจะจัดยังไงล่ะ ?
“ฉันก็ไม่รู้เลยค่ะ ตอนที่ฉันอยู่ที่บ้าน คุณพ่อก็เป็นคนช่วย
ฉันจัดค่ะ !”
“ถ้าอย่างนั้น พวกเราก็ยิ่งจะละเลยหนูไม่ได้ พันเดช เรื่อง นี้ก็มอบให้คุณไปจัดการเลยนะ !”
“ผมรู้แล้วครับ !” พันเดชตอบไป ขณะนั้นเจมน่าก็เงยหน้าขึ้น มองไปที่พันเดชพลางยิ้มขึ้น
จิดาภาเห็นแล้วก็ทำเหมือนว่ามองไม่เห็น แล้วก้มหัวทาน
ข้าวต่อไป
ขณะนั้นตะเกียบของพันเดชก็ปรากฏอยู่บนจานของเธอ ดาภาจึงเงยหน้าขึ้น ส่วนพันเดชก็มองไปที่เธอ “ช่วงนี้คุณผอม ลงมากเลยนะ กินเยอะๆ หน่อย !
จิดาภาพยักหน้า “อืม !”
เจมน่าที่อยู่ข้างๆ เห็นเข้า จากนั้นจึงมองไปที่จิตาภาแล้ว เอ่ยปากพูดขึ้น “ใช่แล้ว พี่จิ กินเยอะๆ หน่อย ช่วงนี้ดูเหมือน คุณจะผอมลงมากแล้ว !
พจ
จิดาภาเงยหน้ามองไปที่เจมน่าที่อยู่ตรงหน้า ส่วนเจมน่า มองมาที่เธอพร้อมทั้งกะพริบตา “ฉันเรียกคุณแบบนี้ได้ไหม คะ ?”
เธอสามารถพูดว่าไม่ได้ด้วยเหรอ ?
พยักหน้าแล้วยิ้ม “ได้แน่นอน !
“ใช่แล้ว ก็เป็นครอบครัวด้วยกันทั้งหมด ไม่ต้องเกรงใจ หรอกจ้ะ !” คุณหญิงภารดีพูด “เจมน่าหนูก็อย่าคิดว่าตัวเอง เป็นคนนอก กินเข้าไปเยอะๆ ด้วยล่ะ !” พูดจบก็คีบอาหารให้ เจมน่า
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
