ตอนที่704รู้จักมานานแล้ว

ตอนที่ 704 รู้จักมานานแล้ว

เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ พันเดชก็หยุดคิดอยู่ชั่วขณะแล้วส่ายหัว “น่าจะยังไม่รู้ ฉันยังไม่ได้บอกเธอ !

“ทําไมไม่บอกล่ะ ?”

“ก็น่าจะไม่จำเป็นนะ

แล้ว ก็เลยไม่จําเป็น !”

ยังไงก็ตามอีกไม่กี่วันเจมน่าก็จะไป

“แต่ที่เจมน่าโทรหาฉันไม่ได้พูดแบบนี้นะ เธอก็น่าจะอยู่ สักช่วง !”

พันเดซ “…

“นายว่าถ้าจิตาภารู้เข้ามันจะเป็นยังไง ?” ลาภิศถาม

“มันจะเป็นอะไรไป ! จริงๆ แล้วฉันกับเจมน่าก็ไม่ได้มี ความสัมพันธ์อะไรกันนี่ !”

“โอ้ ใช่เหรอ นายแน่ใจ ?”

“ฉันก็ทำกับเธอเหมือนน้องสาว ”

“ตั้งแต่โบราณมา ความสัมพันธ์ของพี่ชายกับน้องสาวที่ ไม่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่ไม่สามารถไปถึงจุดความรู้สึกนั้นดังนั้นก็เลยเป็นได้แค่พี่น้องกัน

เมื่อคำพูดของเขาพูดออกมา ก็ได้รับการถูกใจจากจัสติ

นกับปาณชัย

มันช่างตรงประเด็นมากเลย !

นี่มันต้องมาจากประสบการณ์อย่างแน่นอน !

ส่วนพันเดชก็เลิกคิ้วขึ้น “ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ แล้วทำไมนาย ต้องโทรหาเธอ แล้วให้เธอไปด้วยล่ะ ?

“เฮ้ พันเดช นายอย่ามาปัดแข้งปัดขาแบบนี้ ไม่ใช่ใน ตอนนั้นมีสถานการณ์ฉุกเฉินแล้วก็เป็นห่วงนายเหรอ ? พ่อของ เธอเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในมาเลเซีย มีอำนาจและทรงพลัง ให้ เขาออกมาเผชิญมันดีที่สุดเลยนะ !” ลาภิศพูด

“งั้นนายก็ได้โปรดช่วยฉันทำให้เจมน่าไปด้วยนะ !”

“เฮ้ๆๆ นี่นายยังมีหัวใจอยู่ไหมเนี่ย ? ฉันทำแบบนี้ก็เพื่อ นายนะ !” ลาภิสถามขึ้นอย่างไม่พอใจ

“คนละเรื่อง !” ลาภิศ “… ลาภิศมองไปที่จัสติน จัสตินก็แทงบิลเลียดไปต่อ มองไปที่ปาณชัยเขาก็ทำเป็นไม่ได้ยิน จากนั้นลาภิศก็ยอมแล้ว “โอเค พวกนายนี่โหดร้ายมากเลยนะ !”

ส่วนพวกเขาสามคนก็ชนแก้วกัน

“ใช่แล้ว ได้ยินมาว่าในที่สุดผู้อำนวยการนิศัพท์ก็ถูกนาย เตะออกไปแล้ว ?” จัสตินโน้มตัวแล้วแทงเข้าไปอย่างหล่อเหลา แทงไปด้วยถามไปด้วย

เมื่อพูดถึงสิ่งนี้มุมปากของพันเดชก็ยิ้มขึ้นด้วยความมั่นใจ “แต่เขาจะออกไปมันก็เป็นเรื่องที่ไม่เร็วก็ช้า เพียงแต่ที่ผ่าน มายังหาเหตุผลที่เหมาะสมไม่เจอ ครั้งนี้เขาก็ส่งออกมาที่ประตู ด้วยตัวเอง แล้วทำไมฉันถึงจะไม่ใช้โอกาสนี้เตะเขาออกไป ล่ะ ?”

พวกเขาต่างก็รู้ว่าทุกบริษัทมักจะมีแมลงวันอยู่สองสามตัว นี่มันหลีกเลี่ยงไม่ค่อยได้

ขณะนั้นปาณชัยก็ยกแก้วไปที่เขา “ยินดีด้วย

“ขอบใจ !”

“แก๊ง” หนึ่งเสียง พันเดชก็ชนแก้วกับเขา

ทั้งสองคนก็ดื่มไปหนึ่งคำ

ขณะนั้นที่จัสตินกำลังเล่นกับลาภิศก็ไม่ลืมที่จะเอ่ยปากพูด “อันนี้มันจัดการง่ายอยู่ แต่เรื่องนั้นนายตัดสินใจยังว่าจะ จัดการยังไง ?”

เรื่องนั้น……
สีหน้าของพันเดชมีดครึ้ม รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดหมายถึงใคร

โดยธรรมชาติ

ในมือถือแก้วราวกับกำลังจมดิ่งอยู่กับความคิด

“รู้ไว้ด้วย ถ้านายทำอะไรสักอย่างลงไปจริงๆ ความ สัมพันธ์ของนายกับจิดาภาก็จะได้รับผลกระทบเช่นกัน ดังนั้น นายคิดดีแล้วเหรอ ?

“ถ้าเปรมศักดิ์เองก็พิจารณาถึงจุดนี้ ก็คงไม่มีเรื่องอะไร เกิดขึ้นมากมายขนาดนี้เลย ถ้าไม่ใช่เพราะเขาแอบขัดขวาง ลับๆ บางทีพันเดชอาจจะไม่ได้นั่งเครื่องบินที่เกือบเกิดอุบัติเหตุ และเกือบเสียชีวิตแล้ว !” ลาภิศพูด

พันเดชเม้มริมฝีปาก ดวงตาคู่หนึ่งลึกจนสุดสายตา ทำให้ คนคาดเดาได้ยาก

ก็จริง ถ้าไม่ใช่เพราะเขาแอบแทรกแซงปัญหา เขาก็คงไม่

ต้องเป็นถึงขนาดนี้

“ยังไงก็ตามก็ต้องพิจารณาให้ดี เขาไม่ใช่คนอื่นไกล เป็น พี่ชายใหญ่ของจิดาภา ถ้าที่การกระทำอะไรสักอย่าง งั้นก็ต้อง นึกถึงผลที่ตามมาด้วย !” ปาณชัยแนะนำ “ยังไงก็ตาม เรื่อง ความรัก ถ้ามีการรอยร้าวเกิดขึ้นมันก็ยากที่จะซ่อมให้กลับคืน มาได้ !”

พันเดชมองไปที่พวกเขา ต้องยอมรับว่าสิ่งที่ปาณชัยพูดมี เหตุผลมาก เขาก็พิจารณาสิ่งนี้อยู่ตลอดก็เลยเมตตาเปรมศักดิ์ขนาดนี้

เพียงแค่เหมือนเขาจะไม่รับรู้……

มองไปที่เขา แล้วเขาก็พยักหน้า “วางใจเถอะ จะมีวิธีแก้ อย่างแน่นอน !” เขาพูดอย่างมั่นใจมาก

ถ้าไม่ใช่เพราะจิดาภา เปรมศักดิ์จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา อย่างแน่นอน แต่ราวกับว่าเปรมศักดิ์ไม่ได้พิจารณาเพื่อจิดาภา สักนิดเดียว

ถ้าอย่างนั้น มันก็ถึงเวลาแล้วที่จะถอดหน้ากากหนังมนุษย์

ของเขา ใบหน้า……..

“ถ้ามีวิธีแล้วจะมาแทงสักตาไหม ?

เมื่อได้รับการเชื้อเชิญจากลาภิศ พันเดชก็วางแก้วลงแล้ว แกะกระดุมเสื้อ จากนั้นก็โยนทิ้งไปข้างๆ แล้วเดินไปที่เขา

“คนที่แพ้แล้วต้องสัญญาเรื่องหนึ่งกับอีกฝ่ายนะ !

“ไม่มีปัญหา !”

จากนั้นสงครามก็เริ่มต้นขึ้น

ส่วนอีกด้านหนึ่ง

จิดาภาก็ขับรถกลับยังตระกูลฐิตานันท์ เจมน่าก็เดินออก

มาจากข้างใน เพิ่งจะขึ้นไปบนรถก็มองไปเห็นว่าเป็นจิดาภาจึงตกตะลึงเล็กน้อย
“คุณจิดาภา ทำไมเป็นคุณได้ล่ะเนี่ย ?” เจมน่าถามขึ้น อย่างแปลกใจ

จิดาภามองไปที่เธอแล้วยิ้มขึ้น “เป็นลูกผู้หญิงพาคนขับรถ ไปซื้อของ ยังไงก็ไม่ค่อยสะดวกหรอก ดังนั้นฉันก็เลยพาคุณไป !”

“คุณไม่ต้องไปทำงานเหรอ ?

“ไม่เป็นไรหรอก !