ตอนที่703รู้จักมานานแล้ว

ตอนที่ 703 รู้จักมานานแล้ว

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ จิดาภาก็ตกตะลึงแล้วเอ่ยปากพูดขึ้น “คุณ จะไปไหน ?”

“ผมก็แค่สมมติ !”

“แล้วถ้าสักวันหนึ่งฉันไม่อยู่ล่ะ คุณจะทำยังไง ??” จิดา ภามองไปที่เขาแล้วถามกลับ

พันเดชชะงัก ถูกคำถามของจิดาภาทำให้อึ้ง เขาไม่เคย

คิดสมมติฐานแบบนี้เลยจากนั้นเขาก็จับมือของจิดาภาไว้แน่น “ผมจะไม่ยอมให้คุณไม่อยู่นะ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ผมก็จะ ปกป้องคุณไว้ให้ดี !”

“งั้นก็ขอให้คุณดูแลตัวเองให้ดีนะ !” จิดาภามองไปที่เขา แล้วพูดขึ้น ความรู้สึกของคุณก็เป็นความรู้สึกของฉันนั่นแหละ

พันเดชยิ้มแล้วจับมือของจิดาภาแน่นขึ้น

จิดาภาเอ่ยปากพูด “ถ้าวันหนึ่งคุณไม่อยู่จริงๆ งั้นฉันก็จะ บริหารบริษัทของคุณต่อ จากนั้นก็หาผู้ชายสักคนแล้วแต่งงาน กับเขา แล้วไม่สนใจพ่อแม่ของคุณ ไม่สนใจคุณย่า ไม่ สนใจ..…….….
คำพูดของจิดาภายังไม่ทันจบ พันเดชก็โน้มตัวลงไป กะทันหัน แล้วจูบลงไปที่ริมฝีปากของเธอ

เขารู้ว่าคำพูดเหล่านั้นเป็นคำพูดที่ตรงกันข้าม จิดาภา กำลังเตือนเขาว่าอย่าจากไป

ทว่าพันเตชรู้ดีว่าจิดาภาจะไม่เป็นแบบนั้น

แม้ว่าเขาจะไม่อยู่จริงๆ เธอก็จะดูแลรักษาคนใน ครอบครัวของเขาเป็นอย่างดี

ก็เพราะว่าจิตาภาเป็นแบบนี้ จึงทำให้เขารักมากจนไม่

สามารถหยุดได้ ยิ่งหวงแหนมากขึ้นไปอีก

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานมากแค่ไหน พันเดชก็ค่อยๆ ปล่อยจิดา ภาออก ทั้งสองคนกอดกัน หวงแหนกันอย่างที่ไม่สามารถพูด ออกมาได้

ขณะนั้นเหมือนว่าจิดาภาจะคิดอะไรขึ้นมาได้กะทันหัน “ใช่ แล้ว เรื่องนี้ต้องขอบคุณคนคนหนึ่ง !

“ใคร ?”

“คุณเปศล ถ้าเขาไม่มานั้นวันนั้น บางทีไม่รู้ว่าฉันหรือผู้ อำนวยการนิศัพท์จะตายอยู่ในมือใครกันแน่ !

พันเดชก็ได้เจ๊กพูดแล้ว จึงพยักหน้า “แปลกมากเลยนะที่ เขาออกมาเผชิญหน้า

จิดาภาพยักหน้า “ฉันเองก็แปลกใจมาก อีกอย่างเขายังสัญญาว่าจะช่วยฉันตามหาคุณด้วย แต่ยังไงก็ตามคุณเปศล ก็ได้ช่วยพวกเราแล้ว !

พันเดชพยักหน้า “ครับ ผมรู้แล้วนะ สำหรับเรื่องนี้เดี๋ยว

ผมจะจัดการเอง !”

“ค่ะ !” จิดาภาตอบไป

ขณะนั้นโทรศัพท์ของพันเดชก็ดังขึ้น เมื่อเห็นเบอร์ด้านบน

พันเดชจึงหยิบขึ้นมาแล้วรับสายไปทันที

“ฮัลโหล………..

“พันเดช คุณยุ่งอยู่ไหม ?

“อยู่ที่บริษัท ว่าไง ?”

เมื่อกี้ชำเลืองมองไปที่เบอร์ จิดาภาก็รู้ว่าเป็นเบอร์ที่ไม่ได้ บันทึกชื่อไว้ ตอนนี้รับไปแล้ว แล้วได้ยินว่าเป็นเสียงผู้หญิงส่ง มาจากข้างใน จิดาภาก็ยืนอยู่ตรงนั้น ทว่าไม่ได้พูดอะไร

“ฉันอยากออกไปซื้อของหน่อย แต่ฉันไม่คุ้นกับที่นี่เอาซะ

“เดี๋ยวผมให้คนขับรถไปรับคุณนะ !”

“งั้นก็โอเค !”

พูดไปสองสามประโยคธรรมดาๆ ก็วางสายไป

จิดาภามองไปที่เขา “เจมน่า ?”
พันเดชเลิกคิ้วขึ้น จากนั้นก็พยักหน้า

“เธอโทรมามีอะไรเหรอ ?” จิดาภาถาม

“ว่าจะออกไปซื้อของ ผมก็เลยให้คนขับรถไปรับเธอ พันเดชพูดอย่างไม่ได้ใส่ใจ

“ให้ฉันไปก็ได้นะ !” จิดาภาเอ่ยปากพูดขึ้นมากะทันหัน

“เอ่อ… พันเดชมองไปที่จิดาภา

“ว่าไง ไม่ไว้ใจเหรอ ?”

“ไม่ใช่ !”

“เธอเป็นผู้หญิงแล้วจะไปซื้อของ คุณ ให้คนขับรถไปมันไม่ ค่อยสะดวกนี่นา ก็ไม่สามารถจะให้เขาตามหลังไปตลอด 2 จิดาภาพูด

พันเดชรู้สึกว่าสมเหตุสมผล จึงพยักหน้า “โอเค เพียงแค่

จะให้คุณเป็นคนขับรถของเธอ ผมรู้สึกไม่เต็มใจนิดหน่อย !

“เธอเคยช่วยชีวิตคุณไว้ ก็เหมือนเคยช่วยชีวิตฉัน เรื่อง เล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ ฉันทำได้อยู่หรอก !

พันเดชยิ้มขึ้น “งั้นก็ทำให้คุณเหนื่อยแล้วล่ะสิ!

จิดาภายิ้มขึ้น รับกุญแจไป “งั้น ฉันไปแล้วนะ !

พันเดชพยักหน้า “เดินทางดีๆ นะ !

จิดาภายิ้มขึ้น จากนั้นก็ออกไป
เห็นจิดาภาไปแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของพันเดชก็ค่อยๆ แข็งทื่อขึ้นเรื่อยๆ

ขณะนั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอีก เมื่อเห็นเบอร์โทร

หยิบแล้วรับสายไป “ฮัลโหล…

“ผมรู้แล้ว จะไปเดี๋ยวนี้

ที่สโมสรส่วนตัว

จัสตินกับลาภิศกำลังเล่นบิลเลียดกันอยู่ เสื้อเชิ้ตสีดำและ กางเกงขายาวสีดำ ในความสุภาพเยือกเย็นมีความสุขุม รอบคอบ หล่อเหลาอย่างมาก ทั้งสองคนคล้ายๆ กันแต่คนละ แบบ

ส่วนปาณชัยก็ถือเหล้าแก้วหนึ่งนั่งไขว่ห้างอยู่ตรงนั้น แผ่ บารมีอย่างเต็มที่

“นายว่าจิดาภาไปช้อปปิ้งกับเจมน่า ?” เมื่อได้ยินข่าวนี้ ลาภิศก็รู้สึกสยอง

พันเดชก็จิบเหล้าแล้วพยักหน้าอย่างสุขุม

ลาภิศก็หยุดการเคลื่อนไหวแล้วมองไปที่เขา “งั้นจิดาภา ถึงความสัมพันธ์ของนายกับเจมน่าไหม ?