ตอนที่699เมื่อรักถึงจุดฝังลึก

ตอนที่ 699 เมื่อรักถึงจุดฝังลึก

เมื่อรู้ว่าพันเดชไม่ได้เป็นอะไร ราวกับว่าหญิงชราก็มี กำลังวังชาขึ้นมา ปวดหัว เป็นไข้ต่างๆ ก็หายไปจนหมด ในใจ คิดถึงเพียงแค่หลาน

ในตระกูลฐิตานันท์เต็มไปด้วยชีวิตชีวา

พันเดชเข้ามาในประตูก็เห็นคุณหญิงภารดี “แม่ครับ !

“พันเดช… เมื่อเห็นพันเดช คุณหญิงภารดีก็ยื่นมือไป กอดเขา จิดาภาก็กอดไปที่คุณหญิงภารดี “แม่ครับ ปล่อยให้ คุณเป็นห่วงแล้ว !”

“คุณไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว !” คุณหญิงภารดี

พันเดชก็ปลอบโยน

“พันเดช พันเตช… ขณะนั้นหญิงชราที่อยู่ในห้องก็เรียก

พูด

ขึ้นมา

เมื่อเห็นหญิงชราที่อยู่ข้างหลัง พันเดชก็ตบคุณหญิงภารดี จากนั้นก็เดินไปที่หญิงชรา

“คุณย่าครับ ขอโทษนะครับที่ทำให้คุณเป็นห่วง
“ทำให้ฆ่าเป็นห่วงมากเลยนะ !” หญิงชรามองไปที่พันเดช จากนั้นก็พูดไปว่า “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว !

พันเดชกอดไปที่หญิงชรา ขณะนั้นพันเดชเห็นวรชิตที่อยู่ ข้าง ” พ่อครับ !”

วรชิตเพียงแค่ยกรอยยิ้มขึ้น ไม่ได้มีน้ำตาและคำพูดอะไร มากมาย กลับมาก็ดีแล้ว ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว !

“ปล่อยให้คุณเป็นห่วงซะแล้ว !”

วรชิตแล้วไม่ได้พูดอะไรอีก

แต่เมื่อผ่านครั้งนี้มา พันเดชก็รักษาและทะนุถนอมความ รักเสมือนญาติพี่น้องและความรัก พร้อมกับหวงแหนคนที่อยู่ รอบๆ ตัวเขาทั้งหมด

เพียงแค่คนบางส่วน……..

มุมปากของเขาก็ยกขึ้นอย่างเยาะเย้ย

“ใช่แล้ว ฉันได้ยินว่ามีคนช่วยชีวิตคุณไว้ คือคุณผู้หญิง คนนี้เหรอ ?” หญิงชราถาม

ขณะนั้นพันเดชก็นึกอะไรขึ้นได้ จึงมองไปที่เจมน่า ที่อยู่ ข้างหลังแล้วพยักหน้า “อืม คนนี้คือเจมน่า เองครับ !

“คุณเจมน่า ขอบใจนะจ๊ะ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตพันเดชไว้ !

หญิงชราพูด

เจมน่าสวมกางเกงยีนและเสื้อยืดรัดรูป ปรากฏรูปร่างที่ดีและมียาวสยาย มีตาคู่หนึ่งเหมือนดวงตาคนอเมริกันมาก แต่ มีใบหน้าแบบตะวันออกที่เป็นมาตรฐาน

เธอยิ้มขึ้น “ไม่ต้องเกรงใจ ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอกค่ะ สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ฉันควรจะทำ !” พูดจบก็มองไปยังจิดาภาที่อยู่ ข้างๆ

ไม่รู้เลยว่าเป็นเพราะจิดาภาหวั่นไหวหรือไม่ เธอรู้สึกถึง

สายตาที่เจมน่ามองมา หันหัวกลับก็สบตากับเธออย่างที่คิดไว้ เจมน่า ยิ้มให้กับเธออย่างราบเรียบ จิดาภาก็ชะงัก แล้ว ยิ้มให้กับเธอด้วย

ไม่รู้ว่าเจตนาหรือว่าไม่ได้เจตนา จิดาภาไม่ได้คิดอะไร มาก จึงเดินไปข้างๆ หญิงชรา

“ยังไงก็ตาม ขอบคุณนะคะที่คุณช่วยพันเดชไว้ !

เจมน่ายิ้มอย่างราบเรียบ

ในตอนกลางคืนมีชีวิตชีวามาก

มุ้งมิ้งทำอาหารดีๆ เต็มโต๊ะ หนึ่งก็คือทำเพื่อพันเดช สอง ก็คือเพื่อขอบคุณเจมน่า

“คุณเจมน่า คุณเป็นคนที่ไหนเหรอจ๊ะ !

เจมน่ายิ้มขึ้น “ฉันกับคุณพ่อก็อยู่ที่มาเลเซียค่ะ ดังนั้นฉันก็

โตที่นั่นค่ะ !”

“อ๋อๆ เป็นแบบนี้นี่เอง แล้วอยู่ในประเทศนี้มีญาติไหมจ๊ะ ?”

เจมน่าสายหัว “ไม่มีค่ะ !

“ถ้าอย่างนั้นเธอก็คิดเสียว่าที่นี่เป็นบ้านของตัวเอง พักอยู่ ที่นี่เลย อยากพักนานมากแค่ไหนก็อยู่นานมากแค่นั้น !” หญิง ชราพูด

เมื่อได้ยินสิ่งนี้เจมน่าก็มองไปที่เธอ “ได้เหรอคะ ? มันจะ ไม่ค่อยสะดวกไหมคะ ?

“ไม่มีอะไรที่ไม่สะดวกหรอกจ้ะ เธอช่วยพ้นเดชก็ถือว่าเป็น บุญคุณที่ช่วยชีวิตเขาไว้ ดังนั้นเธออยากอยู่นานมากแค่ไหนก็ อยู่ไปนานมากแค่นั้น

“งั้น…” พูดจบ สายตาของเธอก็มองไปที่พันเดช ราวกับ ว่ากำลังขออนุญาตจากเขา

มองเดชมองไปที่เธอแล้วยิ้มขึ้น “อืม คุณย่าก็พูดไปแล้ว

คุณอยากอยู่นานมากแค่ไหนก็อยู่นานมากแค่นั้น !

“งั้นฉันก็จะไม่เกรงใจแล้วนะคะ !

พันเดชยิ้มแล้วไม่ได้พูดอะไร

ส่วนจิดาภาก็มองไปที่พวกเขา ไม่ได้พูดอะไร

ตอนทานอาหารเย็นก็โฟกัสไปที่ตัวของเจมน่ากับพันเดช แต่จิดาภาไม่ได้สนใจอะไร เพียงแค่ทานข้าวไปเรื่อยๆ

สำหรับเจมน่าแล้ว เธอรู้สึกขอบคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าพันเดชจะเป็นยังไง

จากนั้นหลังอาหาร จิดาภากับพันเดชก็ไม่จะกลับไป

พันเดชเพิ่งกลับมาก็ไม่ได้รับกลับ จึงพักอยู่ที่ตระกูลฐิตา

นันท์

เดิมที่อยากจะถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับพันเดช แต่เมื่อคิดว่า หลายวันมานี้เขาต้องเหนื่อยมาก วรชิตกับคุณหญิงภารดีจึงไม่ ได้ถามอะไรมาก จึงปล่อยให้พวกเขาได้ไปพักผ่อน

ส่วนเจมน่าก็พักอยู่ที่นี่

ราวกับว่าเธอไม่รู้สึกแปลกสักนิดเดียว พักอยู่ที่นั่นก็ เหมือนพักอยู่บ้านของตัวเอง อีกอย่างแสดงออกอย่างมีความ สุขมาก

ส่วนจิดาภานั้นแตกต่างกัน

แม้ว่าพันเดชจะกลับมาก็จริง และปรากฏตัวต่อหน้าเธอก็ จริง แต่ในใจของเธอก็ยังมีความหวาดกลัวอยู่บ้าง

ในห้อง

จิดาภาเพิ่งเดินเข้าไป ก็รู้สึกได้ถึงอกอุ่นๆ ที่กอดเธอจาก ข้างหลังอย่างเหนียวแน่น

จิดาภาตกตะลึง แต่เมื่อรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคยนั้นจึง

ผ่อนคลายลง

“จิ ผมคิดถึงคุณมากเลย….” พันเดชก็เธอจากด้านหลังแล้วงับหูของเธอ แก้มของเธอ และคอของเธอเบาๆ

จิดาภารู้สึกหวั่นไหวอยู่บ้าง จึงหดตัวเล็กน้อย “ฉันก็

เหมือนกันค่ะ !” จิตาภาพูดอย่างราบเรียบ จากนั้นก็หันหลัง กลับไป

พันเดชไม่ได้วี่แววว่าจะปล่อยเธอไป เมื่อเธอหันตัวมาก็จูบ ลงไปที่ริมฝีปากของเธอ

จิดาภาไม่ได้ต่อต้าน แต่กลับกอดไปที่พันเดช แล้วตอบ สนองการจูบของเขา

เมื่อรู้สึกได้ถึงการริเริ่มของจิดาภา พันเดชก็มีอารมณ์ขึ้น มา การเคลื่อนไหวก็เปลี่ยนเป็นรวดเร็วขึ้น กอดจิดาภาแล้ว กลิ้งไปบนเตียง

“จิ จิ” เขาเรียกชื่อของเธอและจูบไปที่เธอ ราวกับว่ามี เพียงการทำแบบนี้ถึงจะรู้สึกได้ว่ามีเธออยู่

จิดาภาก็โอบกอดไปที่พันเดช รู้สึกได้ถึงความเร่าร้อนและ พลังของเขา รวมทั้งการมีชีวิตอยู่ของเขา

ประสบการณ์ในครั้งนี้ ทำให้จิดาภารู้ว่าสำหรับเธอแล้ว พันเดชสำคัญมากแค่ไหน ดังนั้นเธอไม่อยากที่จะสังวรไว้และ ไม่อยากสำรวมอะไรทั้งนั้น เพียงแค่อยากให้เขารู้ถึงความ คิดถึงของเธอในหลายวันมานี้

พลิกตัวกลับไปกอดพันเดชแล้วเริ่มละเลงจูบไปที่เขา

ในตอนนั้นพันเดชตกตะลึงเป็นครั้งแรก ใจก็เต้นเร็วขึ้นแล้วมองไปที่การแสดงออกบนใบหน้าของจิดาภา ก็รู้สึกเจ็บ ปวดขึ้นมา จากนั้นก็ปล่อยให้เธอทำตามอำเภอใจ

เมื่อรักถึงจุดฝังลึก ก็มีความสุขอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

หลังจากประสบการณ์นี้ ราวกับว่าพวกเขาในกันและกัน มากขึ้นไปอีก…….