ตอนที่692ปาฏิหาริย์อันน้อยนิด

ตอนที่ 692 ปาฏิหาริย์อันน้อยนิด

เจ๊กกดรับสายไป “ฮัลโหล…

อย่างไรก็ตามเมื่อได้ยินคำพูดจากข้างในจึงตะลึงงันชั่ว ขณะ ปิดโทรศัพท์แล้วรีบพุ่งเข้าไปในออฟฟิศทันที

จิดาภานั่งอยู่ตรงนั้น ไร้ซึ่งเสียงดังรูปปั้น

เจ๊กมองไปที่เธอ “คุณจิตาภาครับ หญิงชราเข้าโรง พยาบาลแล้วครับ ! ได้ยินสิ่งนี้จิดาภาก็เงยหน้ามองไปที่เจ๊ก ดวงตาแดงมาก

เมื่อเห็นก็รู้ได้ว่าร้องไห้มา

“เมื่อกี้มีคนโทรมาบอกว่าหญิงชราได้ยินเรื่องของประธาน พันเดช จึงเป็นลมจนเข้าโรงพยาบาลแล้วครับ !

จิดาภาตกตะลึงจากนั้นก็ยืนขึ้น “โรงพยาบาลไหน ?”

“โรงพยาบาลแอนสวยครับ !

จิดาภาลุกขึ้นเช็กน้ำตา แล้วก้าวเท้าออกไปข้างนอกอย่าง

รีบเร่ง

เจ็กเห็นเงาหลังของเธอก็มีความรู้สึกที่ไม่สามารถพูดออกมาได้

ในความเป็นจริงตัวเองก็เศร้าอยู่แล้ว ก็ยังพยายามฝืนทน

มันช่างทำให้คนรู้สึกเจ็บปวดมาก !

ในโรงพยาบาล

หญิงชรานอนอยู่บนเตียงยังคงอยู่ในอาการโคม่า

คุณหญิงภารดีที่อยู่ข้างๆ ก็น้ำตาคลอ ใบหน้า ส่วนสีหน้า ของวรชิตก็ไม่ค่อยดี

“คุณย่าเป็นยังไงบ้างคะ ?” จิดาภากลั้นน้ำตาแล้วถามขึ้น

เห็นดวงตาของจิดาภาแดง นึกได้ว่าเธอจะต้องร้องไห้มา

“คุณหมอบอกว่าก็แค่ภาวะหัวใจวายเฉียบพลันแล้วเป็น ลมไป ไม่ได้มีอะไรหรอก !” วรชิตพูด

เมื่อได้ยินสิ่งนี้จิดาภาก็พยักหน้าอย่างไว้ใจ “ไม่เป็นอะไรก็ ดีแล้วค่ะ !”

เห็นท่าทีของจิดาภา วรชิตจึงเอ่ยปากพูดขึ้น “จิ เรื่องของ พันเด……

“ฉันเชื่อว่าเขาจะไม่เป็นอะไรแน่นอนค่ะ !” คำพูดของวร ชิตยังไม่ทันจบก็ถูกจิดาภาขัดจังหวะด้วยสายตาที่แน่วแน่มาก

พันเดชเป็นคนยังไง ทำได้ทุกอย่าง เรื่องไหนที่เป็นไปไม่ ได้ก็สามารถเป็นไปได้ ดังนั้นเธอเชื่อว่าเขาจะต้องไม่เป็นอะไรอย่างแน่นอน !

เห็นท่าทางเธอแน่ใจขนาดนี้ วรชิตก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร ดี “ผมก็หวังว่าเขาจะไม่เป็นอะไร แต่………. เครื่องบินก็แค่ขาดการติดต่อเท่านั้น บางทีมันอาจจะถูก บังคับจอดที่ไหนสักแห่ง ยังไงก็ตาม ก่อนที่ยังไม่มีเบาะแสของ

เขา ฉันก็จะไม่เชื่อว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเขา ! จิดาภาพูดคำต่อ

ค่า

ได้ยินเสียงที่แน่วแน่ของเธอ วรชิตจึงเงียบไป บางทีเขาอาจจะไม่ได้มองโลกในแง่ดีเหมือนจิดาภา เขาได้เตรียมตัวสำหรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุดไว้แล้ว ส่วนคุณหญิงภารดีไม่ได้พูดอะไรสักคำ ได้แต่น้ำตาไหล เธอไม่ได้เป็นลมเหมือนหญิงชราแบบนั้นก็ถือว่าดีมากแล้ว

ขณะนั้นก็มีเสียงที่อ่อนแอดึงดูดความสนใจของพวกเขา

ไป

จิดาภาลดสายตาลงแล้วมองไปที่หญิงชรา จากนั้นก็ยื่น มือออกมาจับเธอทันที “คุณย่าคะ คุณตื่นแล้วเหรอคะ ?

ดวงตาของหญิงชราแดงขึ้น ทนไม่ได้จึงเอ่ยปากพูดขึ้น “จิ ย่าขอโทษหนูด้วยนะ ย่าไม่ควรเกลี้ยกล่อมให้หนูอยู่ด้วยกัน กับพันเดช…
ประโยคเดียวก็จุดน้ำตาไหล

จิดาภากลั้นไม่ไหวน้ำตาจึงไหลลงมาแล้วมองไปที่เธอ “คุณย่าคะ คุณพูดอะไรเนี่ย ?”

“พันเดช…” หญิงชราพูดไปต่อไม่ได้น้ำตาจึงไหลหลั่ง ” ออกมา พันเดซแก้วตาดวงใจของหญิงชรามาตั้งแต่เด็กจนโต ในตอนนี้มีเรื่องเกิดขึ้นเธอจะไม่เศร้าสร้อยได้ยังไง

จิดาภาจับมือของหญิงชราไว้ “คุณย่าคะ ตอนนี้ยังไม่ เบาะแสเลย ไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเขา ไม่ใช่เหรอคะ ?”

เธอพยายามดึงรอยยิ้มออกมา “ฉันเชื่อว่าจะไม่เกิดอะไร ขึ้นกับเขาอย่างแน่นอนค่ะ !

เห็นลักษณะท่าทีที่เข้มแข็งของจิดาภา พวกเขาก็ไม่รู้ควร

จะพูดอะไรดี ตอนนี้อาจจะทำได้เพียงแค่ถือความหวังอันน้อย

นิดไปแบบนี้

วันและคืนผ่านไป กำลังมีการค้นหาตำแหน่งของเครื่อง บินทั่วทุกที่

ทว่ายังไม่มีข่าวมาสักนิดเดียว

ในห้อง

ปวีร์เดินเข้าไปและมองไปที่เปศล เอ่ยปากพูดขึ้นว่า

“เปศล มีเรื่องแล้ว !”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เปศลก็เงยหน้าขึ้น “เรื่องอะไร !?

“เที่ยวบินที่บินจากสิงคโปร์ไปเมือง A ขาดการติดต่อ ตั้งแต่เมื่อวาน ส่วนรายชื่อผู้โดยสาร ผมได้ข่าวแล้ว มีชื่อของ พันเดชอยู่ในนั้นด้วย !

เมื่อได้ยินสิ่งนี้กับเปศลก็ตกตะลึง

เขาไม่ค่อยให้ความสนใจกับข่าว แม้ว่าจะเป็นเรื่องที่ เครื่องบินขาดการติดต่อก็ฟังมาจากคนอื่นพูดกัน ส่วนตัวเองก็ ไม่เคยไปดู

และเมื่อได้ยินข่าวนี้ ความคิดแรกของเขาก็คือจิดาภาจะ

ทำยังไง ?

เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมจึงต้องนึกถึงจิดาภา แต่หลังจากพบเจอ กับเธอแล้ว เปศลก็ถูกเธอดึงดูดอย่างไร้เหตุผล อยากจะดูแล เธอ เอาใจใส่เธอ แต่ไม่ได้มีความคิดที่ชั่วร้ายสักอย่าง เพียง แค่รู้สึกว่าเธอเป็นกันเองกับเขามากและคุ้นเคยกันมาก……..

บางทีอาจจะเป็นเพราะคล้ายกันกับฉัตรชัยเกินไป “ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ?” เปศลรีบถามขึ้น

“ยังไม่มีเบาะแสอะไรชั่วคราว !”

“งั้นจิ…คนของตระกูลฐิตานันท์เป็นยังไงบ้าง ?” เปศล

“ได้ยินว่าหญิงชราเป็นลมจนเข้าโรงพยาบาล ตอนนี้พวกเขาก็เฝ้าอยู่ที่โรงพยาบาล รวมถึง คุณจิดาภา !” ปวีร์

เขารู้ ในความเป็นจริงแล้วที่เปศลต้องการถามก็คือจิดา

ภา

เป็นอย่างที่คิดไว้ หลังจากได้ยินสิ่งนี้ เปศลก็คิดอยู่ชั่ว ขณะ จากนั้นจึงเอ่ยปากพูดขึ้น ส่งคนไปจับตามองนะ ถ้ามี เบาะแสอะไรก็รีบมาแจ้งทันที !

ปวีร์พยักหน้า “ผมรู้แล้ว ผมได้ยินว่า……