ตอนที่677คุยเป็นเพื่อนฉัน

ตอนที่ 677 คุยเป็นเพื่อนฉัน

“เธอมาได้ยังไง?” เปรมศักดิ์ถาม แล้วกวาดตามองไป รอบๆ ไม่เห็นพันเดช แม้ไม่รู้ว่าทำไมเขาไม่มา แต่ยอมรับเลย ว่าตอนพันเดชไม่อยู่ เขารู้สึกโล่งมาก

“ฉันเป็นคนชวนเธอมาเอง” กชกรเดินออกมาจากห้องครัว ในมือก็ถืออาหารที่เธอตั้งใจทำ

เปรมศักดิ์หันกลับไปมองกชกร

“พันเดชออกไปทำงานพอดี อยู่บ้านคนเดียวคงเหงาแย่ คุณที่เป็นพี่ชายเธออย่าบอกนะว่าไม่ต้อนรับน้องสาว” กชกร ยิ้มแล้วถามขึ้น

ดวงตาของเปรมศักดิ์มองไปยังจิดาภา สายตาของเขาดู ผิดปกติ “ไม่ใช่อย่างนั้น!

กชกรเดินไปตรงหน้าของเปรมศักดิ์แล้วเอ่ยขึ้น “พวกคุณ คุยกันก่อนเถอะ อาหารใกล้จะเสร็จแล้ว” พูดพลางเธอก็เดิน กลับเข้าไปในห้องครัว

กชกรยังเหมือนเด็กผู้หญิง เธอยังมีบุคลิกและจินตนาการ แบบเด็กสาว อีกทั้งอนาคตในภายภาคหน้าของเธอก็ขึ้นอยู่กับ เปรมศักดิ์
จิดาภามองดูพวกเขา รอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้า กชกร ไว้ใจเปรมศักดิ์เป็นอย่างมาก

“พี่ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ดี” จิดาภาพูด

เมื่อได้ยินที่จิดาภาพูด เปรมศักดิ์ก็หลุดออกจากภวังค์ เขามองเธอแวบหนึ่งแล้วฝืนยิ้ม แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ขณะนั้นเอง การันต์เดินลงมาจากข้างบน เมื่อเห็นจิดาภา จึงเอ่ยปากพูด “จิ มาแล้วเหรอ”

“พ่อ!”

การันต์เดินลงมา มองจิดาภา “ทำไมถึงมาคนเดียวล่ะ?”

คำถามเดียวถามถึงสามรอบ

จิดาภายิ้ม “เขาไปทำงานที่สิงคโปร์

การันต์พยักหน้า “เป็นแบบนี้นี่เอง งั้นวันนี้ลูกก็มีเวลาคุย

กับพ่อแล้วสิ”

“ค่ะ”

ครอบครัวเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ในขณะนั้นเอง กชกรเอ่ยปากพูด “มาทานได้แล้วค่ะ

ป้าแม่มกำลังช่วยเตรียมอยู่อีกด้านหนึ่ง เมื่อได้ยินเสียง ของกชกรทุกคนก็เดินไป

“จิถ้าไม่อร่อย เธออย่าหัวเราะฉันนะ!
จิตาภาเดินไปดูอาหารบนโต๊ะ ก็ถึงกับตะลึง “พี่สะใภ้ นี่ ทําเองหมดเลยเหรอ?”

กชกร พยักหน้าหงิกๆ

ป้าแม่มยืนหัวเราะและเอ่ยปากพูด “ใช่แล้วค่ะ ฉันแค่เป็น ลูกมือช่วยเธอเท่านั้นค่ะ ไม่คิดว่าคุณจิดาภาจะมีฝีมือการทำ อาหารดีขนาดนี้”

“พี่โชคดีมากเลยที่ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบใน ทุกด้าน จิดาภาพูดและยิ้มออกมา

“จิ เธอแกล้งฉันอีกแล้ว!

“นี่ฉันพูดออกมาจากใจจริง! กชกรหัวเราะ ในเวลานี้ ทุกคนนั่งพร้อมหน้ากันทั้ง

ครอบครัว

การันต์นั่งอยู่หัวโต๊ะ เขาเห็นอาหารวางอยู่เต็มโต๊ะ ก็เอ่ย ปากชม “จิพูดไม่ผิดเลย ถือเป็นโชคดีที่เปรมศักดิ์ได้แต่งงาน กับเธอ อีกทั้งยังเป็นโชคดีของบ้านเราอีกด้วย!

กชกรนั่งอยู่ข้างเปรมศักดิ์ ได้ยินคำชมของการันต์ ก็ ทำให้เธอยิ้มออกมาอย่างเคอะเขิน อาหารค่ำเต็มโต๊ะ ถ่ายรูป สักหนึ่งรูป จากนั้นก็โพสต์ลงไปในเวยป๋อพร้อมข้อความสัก ท่อนหนึ่ง

“อาหารค่ำอันแสนโอชะ แต่น่าเสียดายที่บางคนไม่มีบุญได้กิน”
เธอวางโทรศัพท์ลง หลังเพิ่งโพสต์ข้อความไปไม่กี่นาที ไม่ทันไรก็มีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น จิดาภาจึงเปิดดู

พันเดชรีโพสต์ของเธอพร้อมข้อความ “อาหารค่ำเพียงคน เดียว น่าเสียดายที่ไม่มีใครมากินด้วย!

เมื่อเห็นข้อความนั้น เธอก็หัวเราะออกมา

ขณะนั้นมีแจ้งเตือนเข้ามาใหม่ เธอจึงกดดู เป็นข้อความที่ ลาภิศรีโพสต์เช่นกัน “ประธานพ้นเดชหงอยเหงา คุณจิดาภา โปรดมาดูเขาหน่อย!

จิดาภาตอบกลับคอมเมนต์ของลาภิศ “งั้นก็เชิญประธาน ลาภิศรีบไปกินข้าวเป็นเพื่อนเขาหน่อยนะ!”

เธอกดส่งออกไป แล้วก็มีแจ้งเตือนขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

เป็นคอมเมนต์ของจัสติน “ขนาดห่างกันไกลยังถ่ายทอด

ความรู้สึกถึงกัน นับถือ นับถือ!

ปาณชัยร้ายกาจที่สุด “ประธานพันเดช วันนี้คุณเพิ่งส่งรูป สาวสวยมาให้ผม ทำไมถึงกินอาหารค่ำคนเดียวล่ะ?”

จิดาภารีโพสต์พร้อมรูปที่ประหลาด

จากนั้นพันเดชได้รีโพสต์ “คนในนี้ไม่น่ารักชอบยุแยงให้ คนอื่นทะเลาะกัน ผมเชื่อว่าภรรยาของผมสามารถแยกแยะ ออกว่าอะไรจริงหรือไม่จริง!

การตอบโต้กันบนเวยป๋อของคุณชายทั้งสี่แห่ง เมืองได้เริ่มขึ้นแล้ว

เมื่อก่อนจิดาภาไม่ได้ติดตามเวยป๋อของพวกเขา อีกทั้งยัง ไม่เคยเห็นเวยป๋อของพวกเขา จากการโพสต์ครั้งนี้ทำให้พวก เขาติดตามซึ่งกันและกัน

เหมือนได้ดูอะไรที่มีสีสันดี

จิดาภากำลังกินอาหาร คำพูดล้อเล่นของปาณชัยนั้น เธอ เข้าใจดี เราแค่อยู่ห่างกัน แต่เธอกลับรู้สึกอบอุ่นเหมือนมีพัน เดชอยู่ข้างกาย

ขณะนั้นเอง กชกรมองเธอแล้วถามขึ้น “เป็นอะไร หัวเราะอะไรขนาดนั้น?

ได้ยินเช่นนั้น จิดาภาจึงยิ้มแล้วตอบไป “อ่อ ไม่มีอะไร หรอก” พูดพลางก็เก็บโทรศัพท์มือถือ

“กำลังคุยกับพี่พันเดชเหรอ? เมื่อฉันได้ยินเสียงแจ้ง เตือนในเวยป๋อ!” กชกรพูด

จิดาภายิ้มบางๆ ไม่ได้ปฏิเสธ

ขณะนั้นเอง เสียงโทรศัพท์ของจิดาภาดังขึ้น เบอร์ที่โชว์ ขึ้นตรงหน้าจอเป็นเบอร์ของพันเดช เธออึ้งไปเล็กน้อย