ตอนที่664เจ้าชายขนมหวาน

ตอนที่ 664 เจ้าชายขนมหวาน

เป็นอย่างที่พันเดชพูดไว้ไม่มีผิด สามารถตามใจไปรยาได้ ทุกเรื่อง กลัวว่าจะมีแค่เอลิสต์คนเดียวเท่านั้น

รูปถ่ายนี้คงไม่แคล้ว…..เห็นก็รู้แล้วว่าเป็นความคิดของไป

มีแค่เธอเท่านั้นถึงจะคิดอะไรแบบนี้ได้

จิดาภาเดินเข้าไป เอลิสต์หันมองก็เห็นเธอทันที

ไม่ได้มีความตื่นเต้นที่ได้เจอผู้มีบุญคุณแบบนั้น ทั้งสองคน รู้สึกเหมือนเป็นเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันนาน จากนั้นก็ทักทาย กัน

“มาแล้วเหรอ? “

จิดาภายิ้มพลางพยักหน้า “ยิ้ม ไม่คิดเลยว่า คนจะเยอะ ขนาดนี้! “

เอลิสต์ยิ้ม “วิธีของเธอ ดึงดูดลูกค้าได้ดีแบบนี้ตลอด ในคำพูดนั้น ล้วนแต่ชื่นชมไปรยา

จิดาภายิ้ม จองที่นั่งไว้ให้เธอแล้ว ทางนั้น!
มองดูแล้วยังคงเป็นที่นั่งที่เดิม จิตาภาพยักหน้า “โอเค ฉันไปนั่งก่อนนะ!

“อืม!

จิดาภาเดินไป นั่งอยู่ตรงนั้น มองดูผู้คนมากมาย สายตา ที่ดูหิวโหยล้วนจ้องมองไปที่เอลิสต์ เธอก็เดาถูกว่า ผู้คนเหล่านี้ มาก็เพราะเอลิสต์แน่นอน

คาดไม่ถึงว่าไปรยา…จะใช้เหตุผลนี้คว้าโอกาสทาง

ในขณะที่เธอกำลังครุ่นคริด จีจ้าของมาเสริฟ “ของคุณ

ธุรกิจ

ค่ะ!”

“ขอบใจจ่ะ! ‘

“ขอโทษนะคะ คุณเป็นเพื่อนของพี่ไปรยาเหรอคะ? “จีจ้า

มองจิดาภาแล้วถาม

จิดาภาดื่มกาแฟ มองดูเธอพลางพยักหน้า “ใช่ค่ะ!”

“คุณสวยมากเลยค่ะ! “จีจ้าพูดไปยิ้มไป

จิดาภาไม่คิดว่าเธอจะพูดแบบนี้ จึงส่งยิ้มให้เธอก็น่ารัก มากจ่ะ! “

จีจ้าดูเหมือนสาวน้อยที่ยังไม่โต เวลายิ้มมีลักยิ้มสองข้าง

น่ารักมาก สวยด้วย

จีจ้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความเขินอาย “หนูไปทำงานก่อนนะคะ ต้องการอะไรเพิ่มเรียกหนูได้เลยค่ะ!

จิดาภาพยักหน้า

จากนั้น จีจ้าก็ไปทำงานต่อ

จิดาภานั่งอยู่ตรงนั้น ดื่มกาแฟ กินขนมหวาน กินไปแค่ คำเดียว รู้สึกเลี่ยน ก็เลยวางไว้เฉยๆไม่กินต่อ

ไม่นานมากนัก ไปรยาก็กลับมา

หลังจากเข้ามา ก็ตรงไปหาจิดาภา

“จิดาภา ขอโทษที บนถนนรถมันติด! ”

“ฉันก็เพิ่งมาถึง! “

ไปรยาหัวเราะ ทำให้ฉันรีบแล้วรีบอีก!

จิดาภาหัวเราะ แล้วมองไปที่ไปรยา กิจการไม่เลวเลย

ไปรยายิ้มอย่างภูมิใจใช่แล้ว! “

“ช่างเข้าใจคว้าโอกาสทางธุรกิจนะ! “จิดาภาพูดพลาง

เลิกคิ้วขึ้น สายตามองไปทางเอลิสต์ หมายถึงอะไรนั้น ไปรยา รู้ชัด โดยธรรมชาติ

ไปรยามองเอลิสต์ที่อยู่ด้านหลัง อธิบายโดยทันที เธอ อย่าเข้าใจผิด ฉันจ้างด้วยเงินเดือนสูง ให้เขาอยู่ที่นี่!

“ต๊ะ? เงินเดือนสูงเหรอ? เท่าไร?
“เอ่อ…นๆนะสูงมาก ไปรยาพูด

จิดาภาหัวเราะออกมา สูงเหมาะกับการจ้างคนที่เรียน ระดับMBAไหม? ”

ก่อนหน้านี้ตอนที่ไปรยาช่วยเธอตรวจสอบเอลิสต์ ก็พบว่า ถึงแม้พ่อแม่ของเอลิสต์ทั้งสองคนจะเสียชีวิต แต่เขาก็มีการ ศึกษาสูง พูดตรงๆคือ ในด้านการศึกษาของเขา จะไปสมัคร งานที่บริษัทไหนก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว

พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ไปรยาก็อึ้งไป

“งั้น….อยู่ที่นี่ก็สามารถฝึกฝนเขาได้! ไปรยาพูด ตอนที่ พูดประโยคนี้ขึ้น ก็รู้สึกผิดอยู่บ้าง

จิดาภาหัวเราะ พลางพยักหน้า นี่ใช่แน่เหรอ! “พวกเขา ต่างก็รู้ว่า ถึงแม้เอลิสต์มีการศึกษาสูง แต่เป็นเพราะตุลยาเลย

เปลี่ยนไปเป็นอย่างทุกวันนี้ ตอนนี้เอลิสต์อยู่กับไปรยา จิดาภารู้สึกโล่งใจมาก อย่างน้อย เขาก็ไม่เดินผิดทาง

ไปรยายิ้ม ขณะที่ ให้ไปมองขนมหวานตรงหน้า ทำไมเธอ ไม่กินล่ะ? นี่คือขนมหวานที่เป็นเมนูแนะนำประจำร้านของเรา เลยนะ! “

“จริงเหรอ? ฉันลองชิมแล้ว เลี่ยนไปหน่อย! “จิดาภาพด

ไปรยาขมวดคิ้ว แล้วหยิบขนมหวานมาชิม ก็ไม่นะ!
“อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้กินของมันๆเลี่ยนๆมากเกินไป

ไปรยาพยักหน้า แต่ก็ไม่ได้คิดมาก อย่าทำให้ขนมหวาน

ประจําร้านของฉันเสียของ ฉันกินเอง! ” พูดจบไปยาก็เริ่มกิน คนยังคงเยอะอยู่ จนถึงหกโมงเย็น ลูกค้าถึงจะค่อยๆน้อย ลง เอลิสต์เองก็พอจะมีเวลาพัก เดินมา นั่งข้างไปรยา

“เอลิสต์ ไม่เจอกันนานเลยนะ! ” จิดาภาทักทายด้วยรอย ยิ้ม ส่วนเรื่องราวที่ผ่านมา แค่ไม่เอ่ยถึงเท่านั้น

“ไม่เจอกันนาน ได้ข่าวว่าเธอกับพันเดชจะแต่งงานกัน เร็วๆนี้ ยินดีด้วยนะ! “เอลิสต์พูดอย่างนุ่มนวล ถึงแม้จะดูนุ่ม นวล แต่เขาก็รู้เสมอว่า ถ้าไม่มีผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้ ก็ไม่มีเขา ในวันนี้

ระหว่างพวกเขาเป็นความรู้สึกที่ละเอียดอ่อน เกินกว่าจะ อธิบายเป็นคําพูด

“ขอบคุณนะ ถึงตอนนั้นเธอและไปรยาไปร่วมงานแต่งของ ฉันด้วยกันนะ! “จิดาภาพูดไปยิ้มไป

“ต้องไปแน่นอน! ”

“ใช่แล้ว ว่าแต่ตอนนี้เธอพักอยู่ที่ไหนเหรอ? “จิดาภา ถามไถ่ทั่วไป

“อพาร์ทเม้นจิ้นเฉิง! “

จิดาภาตกใจ เธอก็พักอยู่ที่อพาร์ทเม้นจิ้นเฉิงเหรอ?
คราวนี้ ไปรยาหันไปมองเอลิสต์ สายตานั้น ดูแปลกเป็น

พิเศษ

จิดาภามองดูพวกเขา ทำตาเล็กตาน้อย ดูเหมือนว่าจะ

สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง เธอก็หัวเราะออกมา ไปรยาเอ่ยปากบอกทันที บังเอิญมีคนปล่อยชั้นล่าง ให้เช่า

เขาก็เช่า!

ประโยคนี้ มีพิรุธเป็นพิเศษ

จิดาภามองพวกเขา มือไม้ไม่ได้ถูไปดูมา แต่สายตา ค่อยๆเลิ่กลั่ก

ขณะที่ เอลิสต์ก็ไม่ได้ปิดบังอะไร พยักหน้าลึกๆ ยิ้ม ใช่ แล้ว เช่าบ้านที่อยู่ชั้นล่างของห้องเธอ!

พูดแบบนี้ออกมา จิดาภาก็พยักหน้า อ้อ เป็นอย่างนี้ นี่เอง! ” พูดจบ ชำเลืองตามองไปที่ไปรยา ส่วนไปรยานั้นก้ม หน้าก้มตากินของหวาน แกล้งทำเป็นไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น

จิดาภาหัวเราะ ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็วางใจ ไปรยาเป็นผู้ หญิงตัวคนเดียว ยังไงก็ไม่ปลอดภัย ตอนนี้มีเธอ ฉันเองก็โล่ง ใจมาก! “

เอลิสต์ยิ้มกว้าง มองไปที่หญิงสาวด้านข้าง ด้วยสายตา ที่รักใคร่และห่วงใยเธอวางใจเถอะ ฉันจะดูแลไปรยาเป็น อย่างดี!