ตอนที่652เรื่องสิริมงคลต่อเนื่องกัน

ตอนที่ 652 เรื่องสิริมงคลต่อเนื่องกัน

ดังนั้นจึงไม่แปลกใจเลยว่าตอนที่พันเดชไม่มีความสุข เส้นประสาทของพวกเขาก็จะยิ่งขึ้น ส่วนตอนที่พันเดชมีความ สุขขึ้น ราวกับว่าพวกเขาตั้งตาคอยอะไรบางอย่าง

วันนี้อารมณ์ของจิดาภาก็ดีมาก คุยกับพวกเขาอยู่นาน จากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำงานแล้ว

จิดาภาก็หมกมุ่นอยู่แต่กับงาน พันเดชบอกแล้วว่าทุกสิ่ง ทุกอย่างไม่ต้องให้เธอไปยุ่ง เธอเพียงแค่รอแต่งก็พอ ตั้งแต่นั้น มาเธอจึงไม่ได้เกรงใจและไม่ได้ไปยุ่งอะไรเลยสักอย่าง

เมื่อใกล้ถึงตอนเที่ยง โทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้น

จิดาภารับไปตามอำเภอใจ “ฮัลโหล !”

“คุณจิดาภาคะ ชั้นล่างมีคนมาหาคุณค่ะ !

“หาฉัน ?”

“ค่ะ บอกว่าเป็นเบเบ้

“เบเบ้ ?”

จิดาภาขมวดคิ้วขึ้น แต่ก็ตอบกลับไปว่า “ค่ะ ฉันรู้แล้วนะจะลงไปเดี๋ยวนี้เลย !”

เมื่อวางสายโทรศัพท์ลง จิดาภาก็ลงไปชั้นล่างทันที

ร้านกาแฟชั้นล่าง

จิดาภานั่งตรงข้างกับเบเบ้ ส่วนข้างๆ เบเบ้ยังมีเอลล่ายืน อยู่ ทำท่าทางระแวดระวังอยู่เสมอ

“มาหาฉันมีเรื่องอะไรเหรอ ?” จิดาภาเอ่ยปากถาม

เบเบ้เองก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง จึงมองไปที่เธอ “ฉันรู้ ว่าการที่มาหาคุณแบบนี้มันละลาบละล้วงมาก แต่ฉันก็ยังมา !

“มีเรื่องอะไรก็พูดมาตรงๆ เลย !

“อันที่จริง…” เบเบ้มองไปที่จิดาภา ยากที่จะเอ่ยปากพูด

เล็กน้อย

“พูดมาเลย ไม่เป็นอะไรหรอก !

จิดาภาก็พูดมาแบบนี้แล้ว เบเบ้จึงมองไปที่เธอ คือแบบนี้ นะคุณจิดาภา ฉันอยากให้คุณช่วยฉันเกลี้ยกล่อมลีโอให้เขา กลับลอนดอนกับฉันหน่อย !

“กลับลอนดอน ?

เบเบ้พยักหน้า “พ่อโทรมาบอกว่าบริษัทที่ลอนดอนนั้น มีผู้ จัดการอาวุโสเริ่มจะฟ้องร้องลีโอแล้ว ถ้าลีโอยังไม่กลับไป ทุก สิ่งทุกอย่างของเขาที่อยู่ที่นั่นจะจบลงเลยล่ะ !”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้จิดาภาก็ชะงักเล็กน้อย นึกไม่ถึงเลยว่าจะมี เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วย

“แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่ยอมกลับไป บอกว่าจะอยู่ที่นี่ คุณจิ ดาภา คุณช่วยฉันโน้มน้าวเขาหน่อยได้ไหมคะ? ฉันรู้ว่าเขาจะ ฟังคุณอยู่ !”

จิดาภาขมวดคิ้วขึ้น ลำบากใจอยู่บ้าง

“ฉันรู้ว่าการที่ฉันทำแบบนี้มันบุ่มบ่ามมาก แต่เมื่อฉันคิด ไปคิดมาแล้ว นอกจากคุณแล้วเขาก็ไม่ยอมฟังคำพูดของใคร ยังไงก็ตามการที่เขาอยากอยู่ที่นี่ก็เพราะคุณ แม้ว่าบริษัทที่นี่จะ ออกสู่ตลาดอย่างมั่นคง แต่ยังไงก็ตามตรงนั้นก็เป็นแหล่ง กำเนิดของเขา เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเขา ! เบเบ้พูด เห็นได้ ชัดว่าเธอเป็นห่วงสงชัยมากจริงๆ

อีกอย่างรู้ว่าสงชัยชอบเธออยู่ แล้วยังมาหาเธอ ผู้หญิง แบบนี้…

จิดาภาไม่สามารถปฏิเสธเธอได้ เพราะว่าตอนที่อยู่ ลอนดอน สงชัยก็ช่วยเหลือตนอยู่มาก ตอนนี้มีเรื่องเกิดขึ้นกับ เขาแล้ว จิดาภาเห็นแล้วจะไม่สนใจซึ่งๆ หน้าก็ไม่ได้

เธอพยักหน้า “ค่ะ ฉันจะพยายามเกลี้ยกล่อมเขา แต่ฉัน ไม่แน่ใจว่าเขาจะฟังหรือไม่ !

เบเบ้เผยรอยยิ้มที่สวยงามพร้อมกับลักยิ้มสองข้างที่แสน สวย “ค่ะ ฉันเชื่อว่าเขาต้องฟังแน่นอน ขอบคุณนะคะคุณจิดา
จิดาภาส่ายหัว “ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ จริงๆ แล้วสิ่งที่ ฉันอยากจะบอกคุณก็คือสงชัยเป็นผู้ชายที่ใจอ่อนมาก ฉันเชื่อ ว่าวันหนึ่งคุณจะเข้าไปในใจของเขาได้ !

เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของเบเบ้ก็ค่อยๆ ลบ เลื่อนไป แล้วหดหูอยู่บ้าง “ฉันก็รู้ว่าเขาเป็นคนที่ดื้อรั้นค่ะ ยาก ที่จะยอมแพ้ให้กับสิ่งที่ตัวเองชอบ แต่ฉันก็ดื้อรั้นเหมือนเขา ฉันก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน !” เบเบ้พูดด้วยรอยยิ้ม

จิตาภายิ้มขึ้นแล้วมองไปที่เบเบ้ เธอยากที่จะจินตนาการ ว่าอยู่บนโลกใบนี้ บนปฐพีแห่งนี้ ยังมีผู้หญิงที่บริสุทธิ์แบบนี้ อยู่ด้วย

ความบริสุทธิ์ของเธอ เหมือนความไร้เดียงสาและดื้อรั้น ของเด็กอยู่บ้าง มีความสง่างามแบบเรียบง่ายและมีวิสัยทัศน์ แบบตะวันตก งดงามมากจนทำให้คนปฏิเสธและทำร้ายไม่ลง

จากนั้นพวกเขาก็คุยเรื่องเรื่อยเปื่อยไปอีกไม่กี่ประโยค แล้วจากกันไป

จิดาภานั่งอยู่ตรงนั้น ในมือหยิบกาแฟราวกับว่าคิดอะไร บางอย่างอยู่

ในที่สุดเธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความไปหนึ่ง ข้อความ

ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง หลังจากเบเบ้ออกจากตรงนี้ไปแล้วเอลล่าก็มองไปที่เธอ “คุณผู้หญิงคะ คุณว่าหล่อนจะช่วยคุณไหมคะ ? เบเบ้พยักหน้า “ฉันเชื่อว่าเธอจะทำ พูดถึงสิ่งนี้เอลล่าก็ทนไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “คุณผู้หญิงตะ

ทำไมคุณทำให้ตัวเองน้อยเนื้อต่ำใจขนาดนี้ด้วย ? เบเบ้ส่ายหัว “ฉันไม่ได้น้อยเนื้อต่ำใจหรือ ฉันเชื่อว่าตอนนี้ ลีโอยังหลงทางอยู่ อีกไม่นานเขาก็คงหาทางเดิมได้ !

สงชัยก็นึกไม่ถึงเลยว่าจิดาภาจะยังส่งข้อความมาหาเขา

โทรศัพท์ทิ้งไว้บนโต๊ะทั้งวันก็ไม่มีใครติดต่อมา แต่เพียง ข้อความหนึ่งข้อความของจิดาภา ทำให้โทรศัพท์มือถือได้รับ การโปรดปรานอีกครั้ง

เมื่อเห็นข้อความของเธอ เปรมศักดิ์ก็รีบตอบกลับไป

จิดาภายังคงนั่งอยู่ที่ร้านกาแฟ เห็นคำตอบของเขา จึงนัด

ไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง

ในตอนบ่าย จิดาภาเพิ่งมาถึง สงชัยก็ตามมา เมื่อมอง เห็นจิดาภาดูเหมือนว่าดวงตาของเขาจะมีสีสัน “ขอโทษนะครับ รถติดนิดหน่อย ดังนั้นก็เลยมาสายแล้ว !

“ฉันก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน !

ทั้งสองคนนั่งตรงข้ามกัน

บริกรก็เดินมา

สงชัยจึงสั่งสิ่งที่พวกเขาชอบดื่มมาสองแก้ว
จิตาภาก็นั่งอยู่ตรงนั้นแล้วมองไปที่สงชัย สิ่งที่เธอชอบ สงชัยรู้อยู่อย่างชัดเจนจริงๆ อาจพูดได้เลยว่า ยังชัดเจน มากกว่าพันเดชด้วยซ้ำ แม้กระทั่งถึงตอนนี้ เธอชอบกินอะไร พันเดชก็อาจจะยังไม่ค่อยรู้

แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ แล้วมันจะเป็นอะไรไป ?

สงชัยไม่ได้เป็นคนนั้นตั้งแต่แรกนี่นา……

สงสัยหันหัวมองไปที่เธอ

“เรียกผมออกมา มีเรื่องอะไรเหรอ ?

จิดาภาพยักหน้า “จริงๆ มีเรื่องนิดหน่อย !

“พูดมาเลย !” ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร ตราบใดที่จิดาภาย อมพบเจอกับเขา เขาก็พอใจแล้ว

จิดาภาเม้มริมฝีปาก คิดอยู่ชั่วขณะก็ตรงไปที่ประเด็นทันที

“คุณ วางแผนว่าจะกลับไปเมื่อไหร่เหรอ ?”

เมื่อคำพูดนี้ออกมา เป็นอย่างที่คิดไว้ สีหน้าของสงสัยก็ มืดครึ้มลง

เขาเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปที่เธอ “เบเบ้ไปหาคุณ ?” ไม่ใช่ น้ำเสียงที่สงสัย แต่เป็นความมั่นใจ