ตอนที่641งานหมั้นที่น่าดีใจ

ตอนที่ 641 งานหมั้นที่น่าดีใจ

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนถ้าไปรยาได้ยินแบบนี้เกรงว่าจะจิตตก มาก แต่พอได้ยินในตอนนี้เธอกลับรู้สึกสบายใจ ไปรยายิ้ม “ฉันก็ไม่คิดว่าจะชอบนายมาสิบกว่าปี กลับมาพูดแบบนี้กับ นาย ฉันรู้ว่า ในสถานการณ์แบบนี้มันไม่เหมาะ แต่ฉันก็ตัดสิน ใจทำเพื่อทำสิ่งนี้ให้ตัวเอง”

เมื่อได้ฟังคำพูดของไปรยาทำให้เปรมศักดิ์รู้สึกประหลาด ใจเพราะไม่คิดเลยว่าไปรยาจะพูดออกมาเอง ไปรยา ขอโทษ นะ” เปรมศักดิ์พูดด้วยความรู้สึกผิด

“นายไม่จําเป็นต้องขอโทษ นายไม่ได้ติดค้างอะไรฉัน เพราะนายไม่เคยโกหกฉันเลย” ไปรยาขัดคำพูดของเขาขึ้น เธอมองเขาด้วยแววตาที่จริงจัง “ความจริงวันนี้ที่ฉันมาก็ตั้งใจ อยากจะมาแสดงความยินดีให้พวกนายจริงๆ ที่ฉันพูดแบบนี้ ไม่ได้อยากจะให้นายทำอะไร แต่แค่อยากจะให้โอกาสตัวเอง พอได้พูดออกมาก็รู้สึกสบายใจแล้ว อีกอย่างตอนนี้ฉันก็ไม่ได้ ชอบนายแล้ว ฉันอยากจะมีนายเป็นพี่ชายเหมือนกับจิ…….

ได้ฟังเช่นนั้นเปรมศักดิ์ก็ยิ้ม “ถ้าเธอเต็มใจจากนี้ไปเธอก็ เรียกฉันว่าพี่เหมือนกับจิ ฉันมีความสุขที่จะมีน้องสาวอย่าง เธอ”
ไปรยายิ้มออกมา “งั้นต่อจากนี้ฉันจะเรียกนายว่าพี่เหมือน

กับจินะ”

เปรมศักดิ์พยักหน้า

ไปรยายกแก้วขึ้น “สุขสันต์วันแต่งงาน ขอให้รักกันนานๆ

นะคะพี่ชาย!”

“ขอบคุณนะ”

ทั้งคู่ชนแก้วกัน ยิ้มให้กันอย่างจริงใจแล้วยกดื่ม ตอนนั้นเองจิดาภาก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลัง

“ไปรยา……” เธอเรียก

เมื่อได้ยินไปรยากับเปรมศักดิ์ก็หันไปมองพร้อมกัน จิดา ภาใส่ชุดราตรีกระโปรงยาวสีม่วงตัดกับกระดูกไหปลาร้าสีขาว ดูแล้วสง่า สวย ฉลาดหลักแหลม

ออร่าความสวยที่แผ่ออกมาได้แผ่ออกมาจากภายในสู่

ภายนอก

เมื่อเห็นจิดาภา สายตาของเปรมศักดิ์ก็พลอยถูกดึงดูดไป

“จิ…” ไปรยามองเธอด้วยรอยยิ้ม

จิดาภาเดินเข้ามาสวมกอดไปรยา “พูดอะไรกันอยู่น่ะ?” “ขอให้มีความสุขวันแต่งงานนะคะ!” ไปรยาพูดด้วยรอย
เมื่อเห็นรอยยิ้มของไปรยา จิดาภาก็อึ้งไปชั่วขณะแล้วหัน ไปเรียกบริกรเพื่อหยิบไวน์มาแก้วนึง “สุขสันต์วันแต่งงานนะคะ

เปรมศักดิ์ถึงได้สติ “ขอบคุณนะ

หลังจากชนแก้วกันเสร็จกชกรก็เดินเข้ามา เมื่อเห็นเธอ ดาภาก็ยิ้มให้ “กชกร อ้อ ไม่สิ จากนี้ไปฉันต้องเรียกเธอ สะใภ้ วันนี้พี่สะใภ้สวยมากๆเลยค่ะ”

พอได้ยินจิเรียกตัวเองว่าพี่สะใภ้กชกรก็รู้สึกเขิน “เธอที่ สวยสะดุดตาที่สุด ต้องยอมรับเลยว่าจิดาภาเธอสวยมาก จริงๆ”

“ไม่หรอก เธอต่างหากที่สวยที่สุด เอ่อฉันไม่รบกวนพวก เธอละ ฉันกับไปรยาจะไปฝั่งนั้นเสียหน่อย

กชกรกับเปรมศักดิ์พยักหน้า จิดาภากับไปรยาจึงเดินไป

อีกฝั่ง

ไปรยาหันไปมองจิดาภา “แล้วพันเดชล่ะ?”

“อยู่ตรงนั้นแหนะ เธอยังไม่ต้องไปสนใจเขา บอกฉัน มานะว่าตะเกิดอะไรขึ้น?” จิดาภาถาม

ไปรยามองเธอด้วยรอยยิ้ม “จะมีเรื่องอะไรได้?”

“เธอกับฉัน…..” จิตาภามองไปรยา
ไปรยาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

“เมื่อกี้ฉันพูดกับเขาออกไป

ตรงๆ

“ห้ะ?”

“จากนี้ฉันกับเขายังคงเป็นเพื่อนกัน เหมือนความสัมพันธ์ ระหว่างเธอกับเขาไง” ไปรยาพูด

จิดาภามองไปรยา ไปรยาก็ยิ้มออกมา “เธอวางใจได้ เพราะฉันไม่ได้ชอบพี่เธอแล้ว…….อีกอย่างฉันเชื่อว่าจะเจอคนที่ ดีกว่านี้แน่” ไปรยาพูด

คำพูดก่อนหน้านี้ของเธอ ทำเอาจิดาภายังคงไม่สบายใจ แต่พอเธอพูดแบบนี้มาจิดาภากลับสบายใจอย่างประหลาด

“ไปรยา ฉันต้องขอโทษแทนพี่ชายด้วยนะ…” จิดาภา พูดด้วยความรู้สึกผิด ก่อนหน้านี้เธอคิดมาเสมอว่าพวกเขาจะ สามารถคบกันได้แต่ผลมันกลับไม่ออกมาเป็นเช่นนั้น ทำให้ เธอรู้สึกกังวล ไปรยาเป็นแบบนี้ทำให้จิดาภารู้สึกปลื้มใจ

ไปรยาพูดด้วยรอยยิ้ม “พี่เธอก็คือพี่เธอ เธอก็คือเธอ มัน แทนกันไม่ได้หรอก อีกอย่างไม่จำเป็นต้องขอโทษฉัน พี่ชาย เธอไม่ได้หลอกอะไรฉัน” ไปรยาพูด ดังนั้นเธอจึงปล่อยวางได้ ไม่ได้เจ็บปวดอะไรอีก

จิดาภามองไปรยาแล้วยิ้ม

“หวังว่าอีกหน่อยจะสามารถเผชิญหน้าได้อย่างสบายใจ”

“แน่นอน”
ทั้งคู่ขนแก้วแล้วยิ้มให้กัน

ตอนนั้นเองพันเดชเดินเข้ามาจากด้านหลังแล้วหยุดข้าง หลังของจิดาภาเหมือนบอดี้การ์ดที่คอยมาปกป้อง

“คุยอะไรกันน่ะ?”

จิตาภาหันหลังไปมองพันเดชแล้วยิ้ม

ไปรยาพูด “แน่นอนว่าต้องพูดเรื่องที่เมื่อไรนายจะ แต่งงานกับจสักทีน่ะสิ” ไปรยาพูดด้วยรอยยิ้ม

ดวงตาของพันเดชมองจิดาภาแล้วรอยยิ้มขึ้นมา “ฉันมี

แผนของฉัน”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นไปรยาก็เลิกคิ้วขึ้นด้วยท่าทางประหลาด ใจ “ดูเหมือนว่างานมงคลใกล้เข้ามาแล้วสินะ เมื่อไรๆ? ฉันขอ เป็นเพื่อนเจ้าสาว” ไปรยาพูด

จิดาภายิ้มอย่างมีความสุขไม่ได้ปฏิเสธอะไร

ตอนนั้นเองมีความเคลื่อนไหวที่ประตู

จิดาภากับพันเดชหันไปมองพร้อมกัน พวกเขาเห็นสงชัย เดินเข้าไปหาเปรมศักดิ์มาจากด้านนอก