ตอนที่585ไปรยาได้รับบาดเจ็บ(5)

ตอนที่ 585 ไปรยาได้รับบาดเจ็บ (5)

แต่เมื่อกี้ตอนที่เธอทำอาหารก็มีเลือดซึมออกมาเล็กน้ อย

เอลิสต์ตกตะลึง ลุกขึ้นเตรียมจะไป

ไปรยามองไปที่เขา “เฮ้ คุณทำอะไร คุณอย่ายุ่งสิ เดี๋ยวแผลก็ฉีกออกหรอก !” ไปรยาสั่งเตือน แต่ใครจะไปรู้ว่าวินาทีต่อเอลิสต์ได้ดึงไปรยาแล้ววางเ ธอไปบนโซฟา

“เฮ้ นาย……

ขณะนั้นก็วางกล่องหนึ่งใบลงมา

เอลิสต์นั่งอยู่ตรงข้ามเธอแล้วเปิดกล่องปฐมพยาบาล

ทันที

ไปรยาก็ขมวดคิ้วขึ้น

“ยื่นมือออกมา !” เอลิสต์เอ่ยปากพูดขึ้น

แม้ว่าเขาไม่ค่อยพูด แต่เมื่อเขาพูดออกมาก็ยังทำให้หวาดหวั่น ไปรยาจึงยื่นมือออกไปอย่างไม่รู้ตัว

ขณะนั้นเอลิสต์ก็แกะผ้าพันแผลด้านบนแต่ละชั้นออก และเมื่อรอยฟกช้ำบนแขนสีขาว

จึงขมวดคิ้วขึ้นแล้วหยิบสำลีกับยาเหลวจากกล่องพยา บาลมาช่วยเช็ดเลือดให้เธอ แล้วใส่ยาให้อีกด้วย

เห็นการกระทำของเอลิสต์ ไปรยาจึงมองไปที่เขา “นายท่อนไม้ นายรู้จักทำแผลด้วยเหรอ ?”

“อืม !” เอลิสต์ตอบอย่างจืดชืด
“เคยเรียน ?”

ไปรยา “……”

อย่างไรก็ตามหลังจากการทําแผลเสร็จเรียบร้อย ไปรยาก็มองไปที่มือของตัวเอง แล้วชื่นชมออกมาอย่างไม่รู้ตัว “ดีมากเลย

ดีกว่าโรงพยาบาลพันให้อีก !” เอลิสต์ไม่ได้พูด แล้วเก็บข้าวของไว้เรียบร้อย

กำลังจะเอาไปไว้ ทันใดนั้นไปรยาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ “อ๊ะอ๊ะอ๊ะ ฉันทำเอง ฉันทำเอง !”

พูดจบก็เดินตรงไปแล้วหยิบกล่องยาจากมือของเขา

เอลิสต์ก็ไม่ได้แย่ง เพราะถ้าหากเขาแย่งไปจริงๆ คงถูกไปรยาด่าเอาแน่นอน

“ไม่ต้องล้างจานนะ วางไว้ตรงนั้นก็ได้ !” เอลิสต์พูด

ไปรยาก็พยักหน้า หลังจากกินอาหารเสร็จไปรยาก็ประคองเอลิสต์กลับไ

ปที่เตียงอีกครั้ง

“เป็นไงบ้าง ? ไม่ได้เจ็บขนาดนั้นแล้วเนอะ ?!”

ไปรยาถาม

เอลิสต์พยักหน้า

ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาได้รับบาดเจ็บแล้วจะมีคนดูแลเข

า

ทุกครั้งที่เขาได้รับบาดเจ็บเขาก็ใส่ยาเองแล้วก็ออกไ ปต่อ ไม่เคยเหมือนครั้งนี้สักนิดเดียว….

“นี่ก็เพราะคุณงามความดีของฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน นายก็ไม่ได้หายอย่างรวดเร็วขนาดนี้หรอก !” ไปรยาพูดเอลิสต์พยักหน้า

“อืม !”

ไม่ได้โต้เถียงกับเธอ

ครั้งนี้ไปรยาไม่ได้รับไป

แต่นั่งอยู่ด้านข้างเตียงของเอลิสต์ แล้วเริ่มคิดไปเรื่อยเปื่อย…….

“นายท่อนไม้ นายเคยใส่ใจชอบใครสักคนไหม ?” จู่ๆ ไปรยาก็ถามขึ้นมา

เอลิสต์ตกตะลึง

นึกไม่ถึงเลยว่าไปรยาจะคุยเรื่องนี้กับเขา แต่คิดอยู่ชั่วขณะก็ยังคงพยักหน้า “อืม !”

“ตอนที่นายเห็นเขาอยู่ด้วยกันกับผู้ชายคนอื่น

นายเสียใจมากใช่ไหม ?” ไปรยาถามต่อ เอลิสต์ตะลึงงันแล้วเอ่ยปากพูดต่อ “อืม !”

“ความรู้สึกนั้นมันต้องเหมือนหายใจไม่ออกเลยสิเนอะ

!” ไปรยาถาม

เอลิสต์ “อืม !”

ขณะนั้นไปรยาก็หันหัวไปมองเอลิสต์

คิดอยู่ขณะแล้วเอ่ยปากพูดขึ้น “ไม่เป็นไรนะ ถ้าเป็นแบบนี้ก็พิสูจน์ได้ว่าผู้หญิงคนนั้นมันไม่เหมาะกั บนาย นายจะต้องหาผู้หญิงที่ดีๆ คนหนึ่งได้อย่างแน่นอน

ความสุขของนายก็จะอยู่ในก้าวต่อไป !” ไปรยาปลอบเขาอย่างมีเหตุมี

ผล

ในความเป็นจริงมันเป็นเรื่องของเธอและปัญหาของเธ อ แต่ตอนนี้กลับย้อนมาปลอบโยนเอลิสต์

เขาไม่เคยคิดถึงปัญหาพวกนี้เลย
“เชื่อฉันสิ พวกเราจะต้องมีความสุขอย่างแน่นอน !” ไปรยาพูด

สัญชาตญาณของเอลิสต์บอกเขาว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้

นกับไปรยาอย่างแน่นอน

ไม่เช่นนั้นร้องไห้ไปก็แล้ว ได้รับได้บาดเจ็บไปก็แล้ว ตอนนี้จู่ๆ ก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก….

มองไปที่ไปรยา ตาของเธอยังคงแดง เอลิสต์จึงไม่ได้ถามคำถามนี้กับเธอ

ตรงกันข้ามกลับคิดอยู่ชั่วขณะแล้วเอ่ยปากพูดขึ้น

“ดื่มเหล้าไหม ?”

“ดื่มเหล้า ?” ได้ยินสิ่งนี้ไปรยาก็ตกตะลึงเล็กน้อยเอลิสต์พยักหน้า