ตอนที่574ไปรยาได้รับบาดเจ็บ (4)

ตอนที่ 574 ไปรยาได้รับบาดเจ็บ (4)

ไปรยาพยักหน้า แล้วกลับไปเทน้ำให้เขา เธอเพิ่งหันหลัง ไป เอลิสต์ก็เอ่ยปากพูดอยู่ข้างหลัง “คุณร้องไห้มาเหรอ ?”

จมูกของไปรยาเสียวซ่านเล็กน้อย

ลืมไปได้ชั่วคราวอย่างไม่ง่ายเลย เขากลับพูดมาอีก เธอ พยายามที่จะกลั้นน้ำตาไว้

“ไม่ได้ !”

พูดจบก็ออกไปเทน้ำให้เขา

หลังจากกลับมาไปรยาก็เอาน้ำยื่นไปให้เขา “คุณรอก่อน นะ ฉันจะไปทำกับข้าวให้คุณ !” พูดจบก็หันหลังจากไป

เอลิสต์มองไปรยาจากข้างหลัง แม้ว่าเธอไม่ได้พูดอะไร เขาก็มองเห็นความผิดปกติออกมาได้ สายตาก็มองออกไปด้าน นอกอยู่ตลอดเวลา แม้ว่ามองไม่เห็นร่างของไปรยา เขาก็ไม่รู้ ว่ากำลังมองอะไรอยู่

ส่วนไปรยาก็ทำอาหารอยู่ในห้องครัว ทำไปด้วยพลาง เตือนตัวเองไปด้วยว่าอย่าไปคิดมากเลย !

เรื่องมันผ่านไปแล้ว !
ความรักครั้งแรกก็ถือว่าเลิกกันไปแล้วกัน ! เธอเตือนตัวเองแบบนี้

จากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง อาหารที่ปรุงเสร็จเรียบร้อย

เธอประคองเอลิสต์ให้กิน ส่วนตัวเองก็คิดอะไรอยู่ก็

แล้ว

ไม่รู้.………

แม้จะพูดว่าผ่านไปแล้วๆ แต่ก็ยังคงเสียใจและเจ็บใจ อย่างควบคุมไม่ได้

ผู้ชายที่ดีในใจกลับกลายเปลี่ยนเป็นแบบนี้กะทันหัน เธอ จะไม่เจ็บใจได้ยังไง ?

เอลิสต์เห็นท่าทีของเธอไม่ค่อยสบายใจ ก็ไม่รู้ว่าควรจะ

ปลอบโยนยังไง ดังนั้นจึงไม่ได้พูดสักคำ เมื่อกินอาหารไป เพิ่ง

กินไปแค่ค่าเดียวเอลิสต์ก็ตกตะลึง

ราวกับว่าไปรยารู้สึกถึงการตอบสนองของเขา จึงตั้งสติ กลับมา แล้วมองไปที่เอลิสต์ “เป็นอะไรไปเหรอ ?”

เอลิสต์ตกตะลึง จากนั้นก็ส่ายหัว “ไม่มีอะไรหรอก !”

ไม่มีอะไรงั้นเหรอ ?

แต่สีหน้าของเขามันผิดปกติมากนี่นา

“ไม่อร่อยเหรอ ?” ไปรยามองอาหารที่ตัวเองผัดแล้วพูด ขึ้น เธอผิดบ่อยอยู่ก็ถือว่าโอเคอยู่นะ
“ไม่มี อร่อยมาก !” เอลิสต์พูด

ไปรยา “……”

เธอเป็นผู้หญิงที่อยากรู้อยากเห็นมาก ต้องรู้เรื่องต่างๆ ให้ ชัดเจนถึงจะปล่อยไปได้

ขณะนั้นเธอก็ลุกขึ้นไปที่ห้องครัวแล้วเอาตะเกียบมาคู่หนึ่ง

นั่งลงเตรียมจะกิน………

เอลิสต์อยากจะห้าม แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะห้ามยังไง เธอหนีบ อาหารแล้วใส่มันเข้าไปในปาก……..

เอลิสต์กันอย่างเงียบๆ รอผลที่ตามมา

ผลก็คือหลังจากกินเข้าไปในปากแล้ว ไปรยาก็ขมวดคิ้ว ขึ้นทันที “ทำไมหวานขนาดนี้เนี่ย !!

“ตายจริง ฉันคิดว่าน้ำตาลเป็นเกลือซะแล้ว !” ไปรยาพูด

เอลิสต์ยังคงนิ่งเงียบเช่นเดิม

“ช่างมันเถอะ อย่ากินเลย ฉันจะทำให้คุณใหม่นะ !” พูด จบไปรยาก็หยิบอาหารข้างหน้าของเขาว่าจะเอาไปเททิ้ง ขณะ นั้นเอลิสต์ก็ยื่นมือไปทับเธอไว้

“ไม่ต้องเลย อร่อยอยู่ !” เอลิสต์พูด ตานั้นก็หนีบอาหาร

กินต่อไป

เห็นเขากินไปทีละคำอย่างเอร็ดอร่อยมาก ไปรยาจึงขมวด คิ้วขึ้น ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าวันปกตินั้นได้พูดกับเขาเกินไปแล้ว
เธอก็เป็นผู้หญิงที่อยากรู้อยากเห็นขนาดนี้แต่ก็เป็นคนที่ ใจอ่อนเป็นพิเศษ !

เห็นเอลิสต์กินอย่างเอร็ดอร่อยขนาดนี้ ไม่รู้ว่าทำไมมุม ปากของไปรยาจึงยกขึ้นด้วยรอยยิ้ม มือของเธอทั้งคู่ประสาน กันแล้ววางคางไว้ด้านบนมองเอลิสต์กำลังกิน

“เฮ้ นายท่อนไม้ ชื่อเต็มๆ ของนายคืออะไร ?” ทันใดนั้น ไปรยาก็ถามขึ้น

ท่อนไม้เป็นชื่อที่ไปรยาตั้งให้เอลิสต์ เธอรู้สึกว่าสำหรับเอ

ลิสต์แล้วชื่อนี้มันเห็นภาพมากกว่า

เอลิสต์ตกตะลึง จากนั้นก็เอ่ยปากพูดขึ้น “กุลิสร์ !”

“กุลิสร์ ?”

ได้ยินชื่อนี้ ไปรยาก็อ่านไปสองสามครั้ง อ่านๆ ไปแล้วก็ รู้สึกฟังค่อนข้างราบรื่น “น่าฟังดีนะ แต่ว่าท่อนไม้เหมือนจะ เหมาะสมกับนายมากกว่า !” ไปรยาพูดด้วยรอยยิ้ม

เอลิสต์ ”

เอลิสต์ไม่ได้พูด กวาดสายตาไปเล็กน้อย แต่เห็นมือของ ไปรยามีผ้าพันแผลจึงขมวดคิ้วขึ้นทันที “มือของคุณเป็นอะไรเห รอ ?”

เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ ไปรยาก็มองไปที่มือของตัวเอง “อ้อ ไม่มี อะไรหรอก แค่นิดหน่อย !”